Vísir - 31.10.1953, Blaðsíða 7

"FLOATm IN THE VASTNESS
OF SPACE LfKE A TINV ATOLL IN
THE OCEANi- THESE STATIONS
WARKANT JNAT PESCRIPTIOK...'
X / Ti-IE 6PACE INSIPE
G\( OFTHE RIN65WS CALL
' SWm i-ACjOOM
' IT'S A j Jí
UTERAL <
TRANSLATIÓN
” FROMOUie.
lansuase. á
' ÍOÖ REFáSTO'
THE SPACE STATIONS
ON THESE PHOTCS ’fiff
6RACE ISLANPS.THA'
v RAiTHER PCEriC.
LJ3I0E

lögrégluþtóris;, í'táíægt Bronx-þj óðve
vilja fara heim. Heiniilisíangið var
furðu lÖgregluþjónsins, niiðað við st
Lögregluþjóninn var að fara af vei
inn heim með sér og gaf honum l
sapu.
ekki verið
fði komizt
i var búin
finnst lík-
Laugardaginn 31. október 1953
VfSIR
slepptum sátu allir sem fastast. Það leit út fyrir að sá, sem
drap Collier og reyndi að drepa Önnu, væri að bíða eftir ein-
hverju. Eg gizkaði því á, að allir peningarnir hefðu ekki
í skáp Mörthu kvöldið, sem hún var drepin. Eg hafði
að því, að hún hafði búið sig undir að fara burt. Hún var
að pakka niður þegar hún fór út á sunnudagnin. Mér
Jegast, að hún hafi ætlað að reyna að komast að því hvað hefði
örðið af drengnum, en við verðum víst aldrei vísári um hvar
hún var mestan hluta dagsins. Líklega hefir henni þótt vænt
um drenginn. Og hún hafði verið grátandi um morguninn, er
hún fór að heiman.“
„Kannske varð það hennar bani, hafi hún fengið vitneskju
um hvað af drengnum varð,“ sagði Close. Hann var ekki eins
hranalegur, og hlustaði af athygli á allt, sem Forsythe sagði.
„Já, og svo voru peningarnir,“ jánkaði Forsythe. „Hún var
léleg leikkona, en það hlýtur að hafa verið mikið áfall fyrir
hana, er Collier var myrtur og tilraun var gerð til þess að
drepa Önnu. Hún hafði eklti gert ráð fyrir, að til neins slíks
myndi koma. Og svo, er drengnum var rænt —“
„Það vissi hún ekki, en hún fór í humáttina á eftir þér til
Danbury.“
„Eg er ekki viss um, að hún hafi verið a,ð elta mig. Eg held,
að. hún hafi ætlað að finna Elizu Warrington, til þess að kom-
ast að því sem hún vissi um útvarpsþáttinn. Ef Eliza vissi
ekkert um hann, þurfti hún ekkert að óttast, þar til húh gæti
flúið, þar sem Anna var enn meðvitundarlaus.“
„En hvað um þig? Þú vissir það.“
„Kannske eg hafi verið næstur á listanum,“ sagði Forsythe
kaldranalega. „En hún fekk ekkert tækifæri til þess að tala
við Elizu Warrington, en hiin sá hana fara að heiman með
mér. Hvar var þá drengurinn? Kannske hefir hún spurt ná-
grannana, og þeir sagt henni, að faðir hans hafi sótt hann
fyrir nokkrum dögum.“
„Jæja, enginn var þá búinn að bana drengnum — að minnsta
kosti ekki kvöldið, sem Collier var drepinn. Eg er nokkurn
veginn viss um, að Hellinger faldi hann í kolakjallaranum,
þar til hann ga.t komið honum undan. Það voru þannig þrír
menn í byggingunni, s.em. gátu verið flæktir í málið, Kerr,
Hellinger og Jamison. Kerr starfaði í banka, en ekki fyrir
Gotham Trust. Ekki var líklegt, að Jamison hefði strengt vírinn,
þar sem hann datt um hann sjálfur og meiddist illa. Þá voru
eftir Kerr og Hellinger — og eg gat ekki sannfærzt um, að
Hellinger hafi haft þá kænsku, sem til þurfti. Og þannig stóð.u
þá málin, þegar myndin barst mér upp í hendurnar.“
-----Það var eftir miðnætti, þegar hann kom heim. Close
bauð honum að sitja í, er hann lagði leið sína til aðalstöðvar-
innar og honum til nokkurrar furðu þáði hann að koma inn
og þiggja eitt glas. Close hafði verið allmiklu kátari, síðan er
hann fekk einhverjar upplýsingar i síma, fyrir um það bil
klukkustund. Nú virtist honum skemmt. Forsythe til mikillar
undrunar var Tillie brosandi út undir eyru, er hún opnaði fyrir
honum, og Margery veifaði til þeirra úr efsta þrepi stigans.
Báðir fóru upp og inn í gestarherbergið, sem Eliza svaf í.
Þar var ljós í hvenju horni, og í miðju ruminu, kembdur og
þveginn, sat lítill, brosandi drengur, með köttinn í fanginu.
Forsythe gapti og góndi og kom ekki upp einu orði.
. „Hver fann hann?“ spurði hann hásum rómi.
„Hann skilaði sér sjálfur," sagði Close. „Kom labbandi til
kvaðst hafa vilst ogf
Manhattan Pg vakti þaðj
staðinn, þar sem hann fannst.!
af verði, svo að hann tók dreng-
heim með sér og gaf honum bita. Eg býst við, að konan
hans hafi þvegið honum eitthvað.“
„Eg varð voðalega skítugur, þegar eg var að kliíra út um
gluggann. Lögregluþjónninn var bezti náungi. Mér líkaði vel
við hann.“
„Það efa eg ekki,“ sagði Close, „en eg þarf að segja nokkur
velvalin orð við þennan vin þinn við tækifæri, þótt hann hafi\
sér til málsbóta, að þörf var aðstoðar konu hans, vatns og
til áð bera kennsl á þig. Bezt að sleppa skepnunni, dreng-
ur minn.“
Og Billy sleppti Thornas Carlysle, sem skaust út úr herberg-
inu. Forsythe settist á stól og var mjög af honum dregið. Þá komj
hann auga á Elizu. Hún hafði legið á knjánum við rúmið og^
hann hugsaði eitthvað á þá leið, að hún hefði verið að biðjast
fyrir.
„Eg var orðinn þreyttur á að vera í þessu herbergi. Eg beið
og beið og Mike kom ekki aftur. Svo að eg klifraði út um glugg-
ann og út á þak á skúr, en eg þreif buxurnar mínar — og þar
á ofan beztu buxurnar mínar.“
Forsythe leit í kringum sig og honum fannst vera kominn
einhver heimilisbragur á allt, þarna í herberginu, með öll þessi
brosandi andlit i kringum sig, Elizu, Margery, Billy og Close.
Og það virtist furðulegt, að vera nýkominn þaðan, sem menn
voru drepnir og ofbeldi framið fyrir- skammri stundu.
„Var Mike góður við þig?“ spurði hann.
„Sei, sei, já,“:sagði Billy, „hann náði í náttföt fyrir mig og
hreina skyrtu, en hann býr ekki til góðan mat.“
Þá var fengin skýringin á því, hvers vegna Mike hafði farið
inn í herbergið. Þetta var allt að byrja að smáskýrast.
„Ogmamma hans?“ sagði hann við Close. „Veit hún um þetta?“
BRIDGEÞÁTTUR
visis
jLau&n « ítvitlfjfí-þrau. t;
A 10, 5, 3
V 8, 4, 3
♦ 10, 2
* Á, K, D, 4, 3
A 4
V D, G, 9, 7
♦ Á, K, 6, 4
* 10, 7, 6, 2
4> Á, K, 9, 6,
V Á, K, 2
* D, G, 8
* 8, 5
Á kvöldvökunni.
„Skammastu þín ekki fyrir
að láta konuna þína vinna fyrir
þér með því að þvo fyrir fólk?“
„Jú, það geri eg. En eg á ekki
annars úrkosta. Hún kann ekk-
ert annað að vinna.“
Tryggingamaðurinn var eft-
ir langa mæðu búinn að telja
bónda einn á að tryggja býli
sitt fyrir eldsvoða. En þá þurfti
hann enn að hugsa sig um:
„Eitt enn þarf eg að spyrja um,“
sagði bóndinn. „Eg greiði
tryggingargjaldið í dag og hús
mitt brennur á morgun, fæ eg
þá tryggingarféð útborgað?"
„Já, það fáið þér,“ svaraði
tryggingamaðurinn, „en auð-
vitað ekki ef þér skylduð taka
upp á því að kveikja í húsun-
um sjálfur.“ „Ha! Þetta er þá
ekkert annað en ref jar, — hrein
og klár svik,“ hi'ópaði bóndinn,
fleygði pennanum frá sér og
var ekki til viðtals etfir það.
•
„Þú segist hafa verið undra-
barn?“
„Já, það var eg reyndar, All-
ir. segja að þegar eg var tveggja
ára hafi eg verið alveg eins
gáfaður og eg er núna.“
•
Fordómar verða sjaldan yfir-
bugaðir með umræðum. Þeir
eru ekki á skynsemi byggðir
og verða því ekki sigraðir með
rökum.
Suður spilar 4 spaða. Vestur
lætur fyrst út tígul kóng og
síðan hjarta drottningu. —
Hvernig er öruggast að spila
spilið?
Suður sér að líkur e,ru á því,
að hann losni við hjarta tvist-
inn í hálauf úr borði, en suður
verður að gefa tvo slagi á tígul.
Það e rþví um að gera að gefa
ekki nema einn slag á spaðann.
Það er því um að gera að gefa
fyrst spaða ás og spila síðan
spaða tvisti frá hendi. Hafi
austur fjóra spaða, eins og raun
er á, þá er hægt að svína spaða
næst er suður kemst inn í spil-
ið, en norður hefir innkomu á
lauf. Eigi báðir andstæðingarn-
ir spaða í annað sinn fellur
síðasti spaðinn í spaðakóng.
Hafi vestur aftur á móti fjóra
spaða og þar á meðal gosa og
drottningu, getur suður aldrei
unnið spilið. En með ofan-
greindri spilamennsku vinnur
suður, ef skiptingin er 2—3 eða
4 spaðar hjá austur.
Mi&HSiöa-
Setust
og gegn staðgreiðslu vil eg
kaupa 1—4 herbergja íbúð
á hitaveitusvæðinu. Upplýs-
ingar í síma 9498, alla virka
daga nema laugardaga.
104
IAJORÐIN
eftir Lebeck eg Williams.
Þér nefnið geimstöðvarnar
á þessum ljósmyndum geim-
eyjar. Það finnst mér, skáldlegt.
— Það er orðrétt þýðing úr
máii okkar.
Vana heldur áiram: Svæðið
innan í geim-hringunum er
kalíað ggirri-vík.^
Þessar litlu geimstöðvar
syífa um í hinum óravíða geimi
líkt og. kóraleý á' hafinu.
Það er því ekki úr veg-i, að
vera skáldlegur og nefna þær
geimeyjar og geimvíkur.
Cim Mmi
Öslcufali
talsvert gerði hér í bænum
síðari hluta dagsins í gær, og
samfara storminum var það
mjög óþægilegt. Öskumökkinn
var að sá undir Esjunni og sagt
var, að mikið öskufall hefði
verið í Borgarfirðinum.
Skipshöfn Njarðar
er ný. öll komin hingað, nema
tveir menn. Fimmtíu skotum
hafði verið skotið á Njörð, áð-
ur en hann sökk. í bátunum
voru skipverjar í tvo sólar-
hringa, en komust loks í skip„
sem flutti þá til írlands.
li ■ • . -
Trésmiðaverkfall
• hefir verið hér í bænum
nokkra daga út af kauphækk-
unarkröfum. Vilja vélsmiðir
fá kr. 1.15 um tímann í úti-
vínnu, en kr. 1.05 fyrir inni-
vinnu, en vinnuveitendur hafá
enn ekki orðið við þeim kröf-
um.