Vísir - 19.02.1954, Blaðsíða 7

Föstudaginn 19. febrúar 1954
VÍSIR

Nú er hver síðastur að gera góð innkaup
Útsölunni lýkut um helgina.
fætur og gekk
n, sannfærður
iðnum. „Vinur
oða á þér fót-
iáonar
'averzx
orðið á
BEZTASAUGLYKAIVISI
'■Vitastig 3 Allsk. pa-ppirspokat
Karlmannaskóhlífar,
Gísii Einarsson
héi’a ðsfl óriisl ögma ður
Larigavegi 2ð B. Sími 82G3I,
barnagúriiriiístígvél.
kvenbomsur
SkólbfkiSiai
K.F.U.M. seldust allir upp á
svipstundu í gær. Samsöngur-
inn<yerður vafalaust endurtek-
inn. . - ,..
Spitalaslíg 10
ei’ miðstöS verðnrélasktpí-
aimík'. >" Siöil 1?10,
Óbhi 'á’Íiii’É' ’■■■■" Íi ’■■■■’§ ■■■■ ■■■■ ii '■■■■'is ‘■■■■’il "■■■■’É’ ■;
| Cnyim fieft Mna |
ævrna
saas
Eitir JF. srun f Vych 3Snsnn. i
$5 5 í
*,* •• . L
lllíl ■■■■ IHjj HBHB ![lll BEBI |j|H QESE5B 11111 BBEIBB Ijfij BBSB jjlll BRflB Ijjl! BBBB jjjjj BBBB>
var magur og kinnfiskasoginn, virtist næstum tálgaður, augna-
brúnirnar sveigðar upp til endanna, hakan löng og mjó og
valbrá mikil á annari kinn. Hann hristi snjókorn af skinnúlpu
sinni.
í annari beinaberri hendi sinni hélt Saxnay á forkunnar-
fögrum staf og var hnúðurinn útskorinn. í eyrunum hengu
eyrnalokkar, perlur sem tár í lögun. Maðurinn var í meðallagi
hár, en virtist hærri, því að hann notaði hárkollu,, sem. jók
mjög á hæð hans. Hann dró nú djúpt andann og tók til máls:
„Góðu borgarar í Boston, hlýðið á orð mín og gleðjizt! Eg,
Alexander Saxnay, hinn mikli græðari, meistaralæknirinn, er
kominn er um óravegu til að bjóða yður — hverjum einum —
heilsu, auð og hamingju.......Vinir mínir, austurlenzkir vitr-
ingar hafa sannað, að ekki eigi að eyða tíma manna til einskis
og eg mun því koma að eíninu án tafar.“
Hann gekk nú inn í miðjan salinn, lét förunaut sinn hjálpa
sér úr úlpunni. Var hann undir í gulum jakka og buxum, en
sokkar hans og vesti voru rauð. Margir dýrir steinar ljómuðu
á skóm hans og í hnappa stað á fötunum.
„Eg er kominn til lands ykkar,“ tók Saxnay aftur til máls,
„sem Messías vonarinnar, sendiboði miskunnarinnar til að lækna
sjúka, halta og blinda meðal mannanna.........Já, vinir mínir,
Eg bý yfir mætti til að lækna sjúka, gefa blindum sýn, skera
til blöðrusteins, gera hina ófrjóu frjóa, gefa mönnum nýtt afl
í gamla lirrii ---
„Húrra!“ hrópaði einhver í hópi áheyrenda. „Hazard gamli
skipstjóri verður fyrstur manna hjá þér í fyrramálið.“
Saxney brosti hinn ánægðasti, tók síðan skrautlegar tóbaks-
dósir úr vasa sínum og fekk sér duglega í nefið. Asa leit á
Peter og sagði, að þeir mættu ekki fara út, meðan á þessari f
skemmtun stæði var Peter honum sammála.
Saxnay tók enn til máls og sýndi um leið áheyrendum sínum
lítinn skinnpoka, sem hann hafði borið við belti sér. „í poka
þessum eru noklcrar gullnar perlur, sem eg lagði mig í mikla
hættu við að afla á Cyclades-eyjum — eyjum hinna blessuðu.
Uppleyst í Saxnay-elixír — sem eg hefi fundið upp sjálfur —
getur slík perla læknað öll mannanna mein. Ef menn bera slíka
perlu í festi um hálsinn, læknar hún hitasótt, pláguna, vatns-
sýki, gigt og jafnvel hin þrálátustu tilfelli kynferðissjúkdóma.“
Saxney var ljóst, að orð sín höfðu mikil áhrif, svo að hann
hélt áfram eftir litla málhvíld. „Eg hvet ykkur, vinir, til að
bíða ekki með að hagnýta ykkur hið góða tilboð mitt um að-
stoð. Eg verð því miður að fara héðan hið bráðasta, því að vara-
konungurinn í Nýja Granada hefir gert boð eftir mér, en þar
til eg fer á furid hans, verð eg búsettur í Hilliersundi 10. Bahr-
am, hjálpaðu mér í úlprina!" Að svo mæltu smeygði hann sér
í yfirhöfn sína með hjálp svertingjans og sýndi á sér fararsnið.
„Farið ekki, virðulegi læknir!“ heyrðist nú ságt aumlegri
rödd. Það var bséklaði hljóðfaéraieikarinri, sem kallað hafði
og bætti nú við: „Góði herra, getið þér gefið þessum fæti mín-
um máttinn aftur?“
Saxnay hleypti í brúnirnar, þóttist ranrisaka karlinn og klapp-
aði honum síðah vingjarnlega á öxhna. „Gæfan er með þér,
góði minn. Komdu til rriírií fyrramálið og eg skal gera fót þinn
alheilan fyrir litið verð. Þu skalt vera eins léttur og kvikur u
fæti sem unglingur. Eg mun láta þig fá arabisk smyrsl sem
munu gefa þér bata: Eg þekki alla leyndardóma mannslíkam-
ans. Góða nott, góðir hálsar.“
Peter Burnham drákk vænan sópa, áður en hann tók til máls:
„Eg þori að veðja tíu gegn einum inn að þessi !
saman meira fé á einum degi en héiðvirðrir læknir á
mánuði. Það er sanmnæii, að ekkert jafnast f
mannanna og eg skal sanna þér það.“ Hann reis ;
til bæklaðá' manrisins, sem brosti út að «-
um, að hanri yrði alheill að nokkrum dögum L---------
minn,“ sagði hánn, „eg ér lika læknir. Má eg skoða ;
inn-?“
Hinn bæklaði var tortrygginn. „Hvers végna?“ spurði --------
„Enginn maður hér í landi getur gert neitt til að hjálpa mér.
„Jæja, þú treystir þá betur orðum einhvers ótínds útlend-
ings?“
„Hvers vegna ekki? Eg hefi leitað um allt og til allra, i
árangurslaust. Jæja, athugaðu lapparskamið —• það hefir verið
svona, síðan eg sæi’ðist við Bennington.“
Karlirin hláriririáði sér niður á milli -Peters og Asa, en stúlk-
an stóð þögul og þyermóðskuleg hjá. Peter rannsakaði ■
. karlsins og. sá þegar, að hnéskelin hafði. brotnað og allári sinar
riirihvérfis hnéð stirðnað, ávo að þær 'voru' eíns og harðviður.
Hann réttj úr sér og þótti leitt að geta ekki glætt von þá, ; *"
: skéin úri augrim' mannvesalingsins.
. .. ,;Segið, fyrir Guðs ?kuld,“ stundi hinn bæklaði. „að þér
það ómögulegt. Loddarinn, sem hér var áður, getur það ekki
heldur.“
Maðurinn spratt á fætur, ofsareiður: „Þú lýgur. Hann veit
meira en þú, því að hann er enginn skottulæknir. Hann hefir
lært í Evrópu og hann gefur mér smyrsl, sem munu gera mig
alheilan.“
„Trúðu því, sem þú vilt,“ greip Asa nú fram í, „en eg er
líka læknir og reiðubúinn til að sverja, ao engin smyrsl í heimi
geta bætt þér hnéð.“
GARDIIMUSTEIMSUR
:
|
íé
Nýkomið:
Patent gardínustengur með hjólum.
Einnig: Sundurdregnar stengur — Gormar
kappabönd — hringir og krókar
ILudvig St&rr & €o.
Karlmannaskor
amerískt snið
l, nýar gerSIr, amerískt snið.
FÉRMINGARSKÓR DRENGJA, svart boxcaSf-
lakkleStir.
i SICÓRINN H.F.
Laugavegi 7.
UtsalU
á nokkrum kápum, svaggerum og amerískum
kiólum. — Sími 5982.
SigurÖHf tmuðniundsson
___ Laugaveg 11.
k kvöidvökunni.
Karlmenn eru ótrúlega af-
brýðisamir er konur öðlast
frama. Gera þeir sér nú mikið
far um að ófrægja Clare Booth
Luce, rithöfund, sem er sendi-
herra Bandaríkjanna á Ítalíu.
Til dæmis hafa þeir búið til þá
sögu, að hún hafi spurt Alex-
ander lávarð, sem var yfirher-
foringi Vesturveldanna á ítal-
íu í styrjöldinni síðari, hvort
hann hafi nokkurntíma komið
til Ítalíu!
•
Edith Sitwell, hin mikla
brezka skáldkona, er ekki síð-
ur fræg í Ameríku en á Bret-
landi. Hún kom nýlega til Hol-
lywood og var uppi fótur og fifc
á blaðakonum þar. Skáldkonan
er fornleg nokkuð og sumum
finnst hún minnast á miðald-
irnar. Þótti það nú mjög mikils
virði að komast að því, hversu
gömul skáldkonan væri og var
oftspurt um það. Ein blaðakon-
an hringdi og spurði: „Er það
satt, að þér séuð 65 ára?“
„Nei, nei,“ sagði skáldkon-
an. „Eg er áttatíu og tveggja.**
„Eg las það nú samt í ein-
hverju blaðinu í síðustu viku,
að þér væruð 78 ára.“
„Já — það var í vikunni, sem
leið,“ — sagði frk. Sitwell.
•
Skoti var á gangi í Lundún-
um ásamt kunningja sínum,
sem var katólskur. Þegar þeir
gengu framhjá Westminster-
dómkirkju tók sá katólski ofan.
Skotinn gerði eins.
„Ert þú farinn að verða trú-
rækinn?“ sagði sá katólski. „Þú
tekur ofan þegar þú gengur
framhjá dómkirkjunni.“
„Nú, var þetta dómkirkjan?“
sagði Skotinn. „Eg hélt það
væri Englandsbanki.“
•
Presturinn í sveit var beðinn.
að koma til manns, sem var
hættulega veikur. Þegar hann
fór sagði hann við húsfreyju:
„Sækið þér aldrei kirkju,
kona góð?“
„Jú, ju, við förum alltaf í
■kirkju greifadæmisins.“
„Hvers vegna senduð þér þá
ekki eftir. prestinum þar?“
„Nei, nei. Eg vildi ekki hætta
á að sækja hann. Vitið þér ekki
að maðurinn minn er hættulega
veikur af taugaveiki?“
,Eg vildi óska, áð eg- gæti það," svaraði Peter, „er* ww fer
Cinu Aimi ám.*
Eftirfarandi mátti lesa í bæj-
- Vísis 19. febrúar
Eldur
kviknaði í húsinu nr. 15 við
Bergsstaðastræti, uppi á lofti
gær. Var þegar leitað aðstoð-
slökkviliðsins, og tókst því
; að slökkva eldinn, en.
skemmdir höfðu
húsinu.
Vs. Harrý
hafði misst stýrið og laskazt
„r meira í Vestmanria-
___ í síðustu viku, óg várð
fá björgunarskipið Geir til
Fór Geir til Vest-
mannaeyja í fyrradag og kom
aftur í gær með Harry.
Aðgöngumiðar
samsöng
kárlakórs