Vísir - 26.02.1954, Blaðsíða 7

Föstudaginn 26. febrúar 1954
VÍSIR
7
f'áiiHB 5ti|| BIBI tnH ■■■■ OlH ■■■■ M ■■■■ M ■■■■ ;HH ■■«■ M ■■■■ li ■>
I €H0hm tieit AÍM I
I ævina.... !
;•;■ ■ •'
______________ n •;
Eftir F. van Wyeh 3Mas&ss.
>■" 11 S|:
a ■
>;p ■■■■ pi .arr liiii iiu inji ■■■■ ijNi ..« .. iiNi ■■■■ iiiij ■■■■ § ■>■■ íiii ■■■■
gert mér þetta Ijóst í „þurrkvínni11? Hafið þér ekki sýnt Towirs-
end þessa list yðar?“
„Nei,“ svaraði Asa hógværlega. „Þið eigið báðir mjög' annríkt
og auk þess taldi eg, að þið munduð álita mig frakkami og frek-
an, ef eg gerði það.“
„Heyr á endemi! Þér eruð snillingur,“ mselti Blanchard bros-
andi út undir eyru og sneri sér síðan að förunaut sínum. „Jæja,
eg er fús til að votta þekkingu hans í læknisfræðum."
Stanton liðsforingi settist síðan niður og skrifaði meðmæla-
skjal allt, sem nauðsynlegt var að íaka fram um Asa. Blanchard
stakk upp á því, að Stanton tæki trúnaðareið við herinn af
Peabody, en hann hafði ekki vald til þess, mátti einungis senda
hann áleiðis til New Jersey.
„Peabody mun ekki bregðast okkur, þótt eg geti ekki látið
hann sverja fána okkar hollustueiða....Getið þér lagt upp að
þrem dögum liðnum?“
Asa fannst fresturinn skammur, en hugsaði sem svo, að ef
hann ynni af kappi, mundi hann geta lokið rannsókn sinni á
hjarta Tom Duneens og samið nokkra ritgerð um þá, rannsókn
á ekki lengri tíma. Stanton misskildi hik hans og kvaðst hafa
ætlað að verða honum samferða suður á bóginn, en hann gæti
vel frestað brottför sinni um einn dag. Síðan bætti hann við, er
Asa kvað sér ekkert að vanbúnaði að þrem dögum liðnum. „Þér
verðið jafntiginn höfuðsmanni í stöðu yðar.“
Þeir kvöddust nú og komumenn héldu leiðar sinnar, en Asa
settist aftur til þess að reyna að átta sig sem snöggvasfc á því,
sem gerzt hafði. Hvílíkt tækifæri sem honum bauðst þama.
Kannske hann kæmist áfram í veröldinni, þrátt fyrir það, að
hann væri af almúgafólki kominn. Og er stríðinu væri lokið,
ætlaði hann sér að sigla til Skotlanas og stunda framhaldsnám
við læknaskólann í Edinborg. Hann ætlaði sér að gera föður
sinn upp með sér af yngsta syninum.
En hvenrig skyldi pabba annars líða? Hann var tekinn að
reskjast og sárið, sem hann hafði fengið í bardaganum við Frakka
hjá Louisburg, hafði aldrei gróið almennilega. Charít, seinni
kona hans, var að vísu ung og mundi geta séð heimilinu far-
borða, en á hinn bóginn var hún búin að ala honum þrjú börn.
Hvernig færir fyrir þeirn, ef pabbi lognaðist út af? Það kæmi
ekki til mála, að nokkur af Peabody-ættinni færi á sveit.
Og Ahab bróðir væri kannske orðinn efnaður af víking sinni.
Það urðu margir um þessar mundir, þótt þeir væru fleiri, sem
ekki ættu afturkvæmt af sjónum.
Ekki kæmi til mála að vera að gorta af heppni sinni við Peter
og Lucius, hugsaði Asa ennfremur. Hann ætlaði að vera hógvær
og lítillátur. En hann komst aldrei niður í kjallarann aftur til
félaga sinna, því að nú var barið að dyrum. Frú Southeby lauk
upp, rak andlitið inn úr gættinni og tilkynnti:
„Peabody læknir, fyrsti sjúklingurinn er kominn.“
„Sjúklingur? Sjúklingur, sem spyr eftir mér?“ Asa hrökk í
kút. Hann hafði ekki átt von á þessu. „Jæja, vísið honum inn,
frú Southeby.“
„Þetta er enginn hann,“ svaraði ekkjan gremjulega. „Þetta er
hún og því fyrr sem hún fer aftur, því ánægðari verð eg.“
SjúklinguriJm.
Lizzie Wright hellti úr enn einni könnu í lendabaðið. Hún var
montin af því, þótt það væri beyglað og óásjálegt. Það var sönn-
unargagn hennar á því, að stúlkur hennar voru hreinlegustu
vændisoknur hverfisins. Sannleikurinn vár þó sá, að stúlkurnar
fengu ekki að fara í bað hjá henni néma éinu sinni hálfsmánað-
arlega og fannst henni það kappnóg.
Hilda sat skjálfandi á rúmstokknum og béið eftir að kömast
í baðið. „En það ætla eg aðeins áð ségja þér,“ mælti Lizzié, „að
þegar þú verður búin að baða þig, verður þú að fara á stúfana
og ná í að minnsta kosti tíu shillinga. Anriars skaltú fá að kénna
á svipunni.“
„Já,“ svaraði Hilda auðmjúldega, „eg slcal gera eins og eg
get. Eg — eg skal skemmta honum svo, að hann verði harð-
ánægður .... ;Eg er viss um, að hann borgar mér vel.“ Hún var
að hugsa um andlit Peabodys læknis, þegar hann var að leggja
henni lífsreglumar nóttina áður.
„Það færi betur á því, að hann borgaði þér vel fyrir greið-
ann,“ mælti kerlingin hi-yssingslega. „Þarna gerir þú beztu við-
skiptavini mína vitlausa í þér og frystir þá svo með sinnuleysi
þínu. Ef þú færir rétt að, gætir þú haft af hverjum þeirra sk-art-
gripi og dýrindis klæði. Þú vilt víst, að þeir elski þig af öllu
hjarta. Jæja, góða mín, þú getur víst beðið nokkx-a stundina
eftir því. Þér er rétt að minnast þess, að jörðin er ekki íramar
byggð neinum riddurum.“
„Já, eg skal muna það,“ sagði Hilda. „Eg skal hætta að svip-
ast um eftir slíkum mönnum framvegis.“
Hún fór í baðið og þó líkama sinn vahdiéga. Hitinn úr vatn-
inu náði smám saman tökum á henni og yíir hana færðist værð
Svar við getraunum.
Hér fará á eftir svör við getraunamyndum þeim, er blaðið
hefur birt:
1. mynd sýnir
sem ............
2. mynd sýnir
3. mynd sýnir
4. mynd sýnir
sem
5. mynd sýnir
sem
6. mynd sýnir
sem ...........
í..............
7. mynd sýnir
sem ...........
í .............
8. mynd sýnir
sem ...........
Þakjárn
Þeir, sem eiga hjá ökkisr þakjárnspantamr,
eru beðnir að hafa tai aí okkur hiðjyrsta.
^JJ. ÍJenediltíion CJo. h.j^.
Hafnarhvoll — Reykjavík.
- BRIDGE -
A K, G, 9, 7, 2
V 10, 9, 8
♦ 9
* Á, 7, 4, 2
N.
s. ■ :
" A'Á, D, 10, 8, 6
7 Á, D, 7
♦ Á, 6, 5
* K, 8
Suður spilar í þessu spili 6
spaða. Vestur kemur út með
lauf-drottningu. — Spurt er
hvernig Suður eigi að spilai
spilið?
9. mynd sýnir ........................
sem ..................................
í ....................................
10. mynd sýnir .......................
sem ..................................
í ....................................
Nafn .................................
Heimilisfang .........................
Svörin hafi borizt Vísi fyrir kl. 4 á laugardag,
WWWWWWHWWVWtfWWWJWWWWJWVWWUVVW
Þeir, sem vilja gera tilboð í branatryggiiigar á
húseignurn í lögsagnarumdæmi Reykjavíkur frá 1.
aprí! næstkomamríi að telja, fá afhemta útboSsSýs-
iiigu og ömwt gögn hjá hagfræðingi bæjariiss,
Áusiurstræti 10, IV. hæð.
Á kvöldvökunni.
Franska Ijóðskáldið Roberfc
Edouard þykir framúrskarandi
hugulsamur maður. Nýlega
kom út ljóðabók eftir hann og
í tilefni af því bauð hann til sín
mörgum kunningjum sínum. Á
hverjum boðsmiða stóð: Þessii
miði er trygging fyrir því, að
hr. Edouard muni ekkert lesa
upp eftir sjálfan sig.
€im Mmi
Ýmislegt athyglisvert var í
bæjarfréttum Vísis hinn 26.
febrúar 1919, eins og t. d. þetta:
Drengja-list.
Nokkrir drengir bjuggu sér
nýlega til botvörpung úr snjó
inni við Lindargötu og Frakka-
stíg, og ennfremur nokkrar
bifreiðir. Þótti þetta svo hag-
lega gert, að ljósmynd var tek-
in af botnvörpungnum, og
fjöldi fólks kom til að horfa á.
Húsnæðisleysið
hér í bænum er mjög
ískyggilegt, og mörgum hið
mesta áhyggjuefni, hvað við
taki 14. maí. Vonandi verður
allt gert, sem unnt er, í sumar,
til þeess að koma upp nýjum
húsum svo að sömu vandræðin
verði ekki næsta haust sem sl.
haust.
10 sjúk-lingar
eru á sóttvarnahúsinu, sýktir
af taugaveiki, en enginn mjög
þungt haldinn. Veikin gerir nú
mest vart við sig í Vesturbæn-
um, en hefir áður veríð tíðari í
Austurbænum. Átta taúga-
veikissjúklingar eru á Landá-
kotsspítala.
LAUCAVEG 10 - SlMI 3367