Vísir - 26.06.1954, Blaðsíða 7

l>augardaginn 26. júní 1954
VlSIR
WHP>PMKS»!,«
‘wa■ M ÍÍ ■■"■■ b "***’■’H( "■**■" ■■’■■’ iiiii'■■■■'(!§ ’*■**' y ’*■■■' K* v
ChgiHh tieit Áím
ævina,
LSSHB
■ X
■ «*.
5$
e>:
Eftir F. ran Wyek 3Swsson~
90
<•«
v„
vB
SS
ft*
>;*
*<?■
X.B
hs
§:3 ■:;
:< ■■■■■;£■■■■,■ ■■■■ *.■■■■.» ■■■* « ■*■* sa ■■■■ (* ■■■«::«
átti að standa tveimur dögum síðar. Eg var sem lostin reiðar-
slagi er eg komst að því við komuna til Kingston, að heitmaður
minn hafði þennán sama dag gengið að eiga aðra konu — mjög
auðuga.“
„Eg held, að þér megið þakka yðar sæla að hafa losnað við
slíkan heimskingja.“
Sabra hristi höfuðið.
„Lucius er enginn heimskingi. Það kann að vera brjálæðis-
leg hugsun, sem eg get ekki hrundið frá mér, að Lucius hafi
verið, neyddur til, einhverra hulinna orsaka vegna, að kvong-
ast þessari konu, en hún skýtur alltaf upp kollinum. Eg veit,
Hilda, að hann elskaði mig að kalla fram á seinustu stund.
Bréf hans báru þvi vitni. Þau snertu viðkvæmustu strengi
hjarta míns. Mér getur ekki hafa skjátlazt.“
„Þér eigið samúð mína,“ sagði Hilda og varð hugsað til þeirra
tilfinninga, sem hún sjálf hafði borið í brjósti til Asa Peabody,
„og þegar þér komuzt að raun um, að hann hafði svikið yður.“
„Bróðir minn skoraði hann á hólm. Hann særðist illa, en
Lucius slapp ósár. Bróður mínum var í fyrstu ekki líf hugað.
„Eg hjúkraði honum. Hefði Lucius verið eins sekur og allt útlit
var fyrir, mundi guð hafa refsað honum.“
„Eg gæti frekar trúað, að drottinn vor léti mennina sjálfa
taka afleiðingum gerða sinna — fyn* eða síðar.“
„Hvað sem því líður er eg þakklát fyrir, að við systurnar,
Phoebe og eg, vorum þarna til þess að hjúkra bróður okkar. Og
guði sé lof, að hann náði sér, enda er hann hraustmenni.“
„Tókuð þér ákvörðunina um, að leita Lucius uppi og spyrja
hann sjálfan augliti til augitis hvers vegna hann kom svo
smánarlega fram við yður?“
„Þér eruð skynsöm kona, Hilda.“
„Nei, Sabra, eg get ekki gortað af gáfum eða menntun, en
eg hefi aflað mér nokurrar lífsreynslu.“
„Þú hefir ályktað alveg rétt. Eg fæ ekki sálarfrið fyrr en eg
hefi fundið Lucius og heyri af hans eigin vörum söguna, og
þá fyrst get eg dæmt um hvort hann hefir nokkuð sér til af-
sökunar eða ekki. Hafi hann það ekki get eg gleymt honum,
afmáð mynd hans úr huga mínum og hjarta. Finnst yður þetta
heimskulegt af mér?“
„Nei, alls ekki. En það er óheppilegt, að yður skuli finnast
nauðsynlegt að reka þetta erindi, meðan styrjöldin geisar, og
hættur eru við hvert fótmál. Segið mér, hvernig komust þér á
snoðir um, að hann mundi vera í Williamsburg?“
„Ef hann aðeins væri þá þar. Eg er smeyk um, að hann sé
í York Town. Cornwallis var hrakinn burt úr Williamsburg
fyrir nokknnn vikum.“
„Og hvernig getið þér verið vissar um, að þessi Lucius sé í
Williamsburg?“ . 1 *: ItíHl.í
„Vegna þess, að eg ferðaðist til New York til þess að leita
að honum, Þar seldi eg brúðarkjólinn minn og allt mitt lín,
sem eg hafði tilbúið fyrir hið fyrirhugaða hjúskaparlíf okkar.
í New York komst eg að því, að hann hefði verið ráðinn með
sérstökum samningi til að vera læknir við eitt af herfylkjum
Cornwallis lávarðs.“
„Vitið þér hvaða herfylki það er?“
„Ekki með vissu. Seinast er eg vissi til var hann með þýzku
herfylki, Anspach. En hvað sem því líður — eg skal finna
hann og þá mun eg komast að raun um hvort eg elska hann
eða ekki.“
„Fór kona hans með honum?“
„Nei, eg held nú síður. Eftir hneykslið hvarf hún að setri
sínu í Hudson dalnum og rak Lucius til New York.“
„Mig langar til þess að spyrja yður enn einnar spurningar,“
mælti Hilda lágt og brosti örlítið. „Ef þér skylduð nú komast
að raun um, að Lucius þessi væri sá erkifantur, sem hann virð-
ist vera, hvað þá?“
„Eg mundi hata hann af öllum hug mínum, því að þá mundi
eg ætla, að hann kynni að hafa valdið mér enn meiri haimi?“
„Enn meiri?“
„Já, að hann eigi sök á því, að eg varð af því að öðlast ástar-
hug annars manns. Og nú skiljið þér væntanlega hvers vegna
eg verð að finna hann.“
Pétur Burnliam keinur aftur til sögunnar.
Andrew Warren skipstjóra fannst þetta kvöld, hinn 4.
september 1781, hið fegursta sem hann hefði lifað. Byrr var
hagstæður, á norð-norðaustan, svo að skip það, sem hann nú
stjórnaði, Stórtyrkinn III, brunaði fyrir fullum seglum suður
á bóginn. Aldrei hafði hann notið þess eins, að vera kominn á
sjó nú, er hið fagra skip lyftist á báru eða hneig í öldu
dalina. Og fyrir þremur mánuðum hafði hann verið nærri að
bana kominn úr hungri þarna norður í Halifax í Nýja-Skotlandi.
Ef nú aðeins þetta fagra skip teldist til flotans, en væri ekki
eitt af víkingaskipum þeim, sem de Barras hafði til umráða.
Vissulega hafði kona hans verið bænheyrð, er hann fekk frels
ið í skiptum fyrir brezkan lautinant, sem hafði góð sambönd
við hirðina. Og vissulega gat hann verið þakklátur fyrir hve
fljótt hann hafði fundið Mingu í Newport, því að tvö ár hafði
hann aðeins einu sinni haft fregnir af henni. — Warren hugsaði
með beiskju til Saltonstalls flotaforingja. Hann kexmdi honum
um allar ófarir Bandaríkjamanna á sjó í styrjöldinni.
Heill floti brennandi skipa hafði sokkið í hafsins djúp, án
þess að skoti hefði verið hleypt af til varnar.
HeUti yfir lið-
þjálfann.
London (AP). — Hermaður
nokkur hefur verið dæmdur í
140 daga varðhald fyrir mót-
þróa við yfirboðara liðþjálfa.
Hafði liðþjálfinn fundið að
því, hve letilega hermaðurinn,
þvoði gólfið í skála þeirra, en.
hermaðurinn svaraði með þv£
að skvetta þvottavatninu á
hann. Dómurinn þykir með eint
dæmum þungur.
BRIDGEÞlmiB
♦ ♦
4 VISIS &
Itu-usn m Bridfje-þraut:
A Á, G
V 6, 5, 4
♦ D 8, 5
* Á, D, 10, 4, 2
A 7, 5, 4, 3, 2
V 8, 2
♦ 9, 7, 3, 2
* 8, 3
A K, 9, 6
V K, D, G, 10, 3
♦ K, G, 6
* 9, 7
A D, 10, 8
V Á, 8, 7
♦ Á, 10, 6
A K, G, 6, 5
Austur var gjafari og hóf
sögn á hjarta, en suður spilar
3 grönd. Útspilið var hjarta
átta.
Það er nokkurn. veginn Ijóst,
að Austur, sem hóf sögn, hefir
5 eða 6 hjörtu og líklega báða
kóngana, sem vantar, í spaða
og tígli. Til þess að komast að
litarlengd austurs í hjarta tek-
ur suður annan hjartaslaginn.
Síðen tekur Suður 5 slagi á
lauf, en í laufinu verður Aust-
ur að fleygja a. m. k. einu
hjarta. Síðan spilar Suður
hjarta og fær Austur tvo slagi
í þeim lit, en verður síðan að
spila annaðhvort spaða eða
tígli frá kóngi og spilið-er unn-
ið. Fleygi Austur frá öðrum
hvorurn kóngnum, en haldi
hjartanu, er rétt að spila ásn-
um í þeim lit fyrst og spilið er
þá líka unnið.
Vasaþféfar og
kraffaverk.
Angri í gær.
Fjöldi pílagríma hefur streymfc
hingað, þar sem það fréttist*
að kraftaverk hefðu átt sér stað
í sambandi við Maríumynd £
húsi eins borgarbúa.
Hafði maður nokkur haldið
því fram, að vinur sinn, sem.
var hálfmáttlaus og mállaus„
hefði fengið fullan mátt og máí
ið, er hann hefði snortið mynd-
ina. Læknir, sem rannsakaðt
manninn, kvað hann hafa veriö
talandi fyrir kraftaverkið. Varð
af þessu uppþot, og var þessum.
tveim mönnum misþyrmt a£
pílagrímunum. Við yfirheyrsl—
ur hjá lögreglunni játuðu þeiir
að hafa búið söguna til í þv£
skyni, að menn streymdu til
bæjarins, og þá ætluðu þeir að
stunda iðju sína meðal þeirra.
Þeir voru báðir vasaþjófar.
í stuttu maii.
Stjórnmálamenn í Banda-
ríkjunum hafa veitt því sér-
staka athygli, að Rússar
hafa nýlega gert viðskipta-
samninga við Hollendinga^
Tékka, Norðmenn, Pólverj®
og Spánverja, og eiga f
samningum við mörg önn-
ur lönd. Newsweek segir, að-
fulltrúar Bandaríkjanna §.
Evrópulöndum hafi nokkrar
áhyggjur af því hver áhrif
þetta muni hafa á afstöðu
þingmanna til áframhald-
andi stuðnings við Evrópu.
í Bagdad eru þeir, sem bezt
kynni hafa af gangi stjórn-
málanna bak við tjöldin„
taldir þeirrar skoðunar, að«
ákvörðun Irak um að þiggja;
hernaðarlega aðstoð frá
Bandaríkjunum girði fyrir,
að Arababandalagið verðlr
and-bandarískt bandalag,
og jafnvel kunni það að líða
undir lok vegna ákvörðun«
arinnar. Menn ætla nú, aS
Irak muni gerast aðili ags
sáttmála Tyrklands og Pak*.
istans.
..il.M.jlJRhH!!

[cojir. 18&0. Edgar Riee Buriou»hvlnc.—Tm. Reg.U.S.P»t.OK.
MPlstr. by Unlted Feature Syncllcate. Inc.

n sJÉfHÍi Sglfc
Tarzán lagði Arabann frá sér og
rak upp hið skelfilega siguröskur
sitt, sem bergmálaði um skóginn.
Öskrið barst inn í alla kofanna og
að eyrum Arabanna, sem urðu ótta
slegnir.
Nú komst allt á ringulreið, og Ar-
abar þustu út úr kofunum og skim-
uðu í allar áttir.
Enginn vissi, hvaðan öskrið kom,
en sumir tóku að skjóta úr byssuru
sinum út í loftið.