Vísir - 18.08.1954, Qupperneq 4

VlSIR
Miðvikudaginn 18. ágúst 1954.
wfsxxt
Ð A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Fálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jócstcn,!
Skrifstofur: Ingólfsstrœti S. 4
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR
Afgreiðsla: Ingólfsstrætt 3. Simi 1660 (fimm Unur).
Lausasala 1 kxéna,
Félagsprentsmiðjan b.f.
Aðeins hálfsögð saga.
Tyóðviljinn gerir í gær ofurlitla tilraun til að gefa skýringu
á því, hvers vegna þjóðir velmegunárinnar austan járn-
tjaldsins skuli hafa orðið að lúta eins langt og auðvaldsríkin
vesfan þess, sem þegið hafa Marshallhjálp á undanförnum
árum. Það er rétt að endurtaka það, að hér er aðeins um
örlitla tilraun til að gefa skýringu á þessu að ræða, því að
„skýringin" er að mestu leyti fúkyrði í garð Vísis, sem „hlakki
yfir náttúruhamförum“, og sé þetta eðlileg fúlmennska hjá því
blaði. Þegar tekið er tillit til þess, að Þjóðviljinn hlakkar
aldrei yfir neinu, sem fyrir kemur vestan járntjaldsins, enda
ekki við slíku að búast af þvílíku drengskaparblaði, hlýtur
Vísir að verðg að viðurkenna, að framkoma hans í þessu máli
er engan veginn eins og hún ætti a ðvera!!
En skýring Þi >ð\ il jans er samt ókomin — hann hefur leitt
hjá sér að gefa skjringu á því, hvers vegna svo hafi til tekizt,
að nokkrar þjóðanna austan járntjaldsins hafa orðið að þiggja
ameríska hjálp. Að vísu segir Þjóðviljinn, að hér sé náttúru-
hamförum um að kenna, og enginn véfengir, að mikið tjón
hafi orðið í þessum löndum, þótt kommúnistastjórnirnar hafi
ekki gert mikið úr því, meðan á flóðunum stóð. En mönnum
hefur jafnan skilizt, að löndum þessum væri stjórnað áf viti,
og einn háttur skynsamra landsferða mun vera að safna
nokkrum birgðum nauðsynja, því að alltaf má gera ráð fyrir
einhverjum skakkaföllum.
Hér virðist kommúnistastjórnunum hafa orðið það á að
reyna ekki að safna neinum birgðum, nema það sé sannleikur-
inn, sem oft hefur verið haldið fram, að mikill hluti mtavæla-
framleiðslu þessara landa lenti ekki á matborði þjóðanna
sjálfra, heldur sé hann sendur austur til Rússlands. Sé þetta
rétt, fer það að verða skiljanlegra, að jafnvel amerískt korn
skuli geta komið að gagni í löndum þessum.
Líklega hefði það einnig verið viðkunnanlegra fyrir stjórnir
Austur-Þýzkalands og Ungverjalands, ef tilkynnt hefði verið,
að Rússar mundu hlaupa undir bagga. Þá hefðu enn einu
sinni verið færðar sönnur á það, að þjóð Lenins, Stalins og
Malenkovs er hinn eini sanni vinur alþýðulýðveldanna, en úr
austri hefur samt engin slík gleðifregn borizt. Liggur þá næst
við að álykta, að Rússar, sé; ekki aflögufærir, og er það sann-
arlega mikill áfe]li.sdómur, að ríki það, sem þenur sig yfir
sjöttung jarðar, og ræður yfir frjósömustu héruðum hennar —
auk þess sem framfarir þar hafa verið stórstígari en dæmi eru
til — skuli ekki geta orðið að neinu liði, þegar bandamenn
þess eiga í vandræðum og horfellir blasir jafnvel við þeim.
Ef það er að hlakka yfir náttúruhamförum að benda á ódug
og stjórnleysi kömmúnista, þá verður Vísir að sætta sig við
slíkari dóm af hálfu Þjóðviljans. En slík vörn kommúnista
getur ekki bætt ástandið í ríkjum kommúnista, og hún getur
heldur' ekki sannfært menn um að það sé aðeins óhöpp af
völduha náttúrunnar, sem valdi því, að ekki sé nú nóg að
bíta ög brenna í þessum löndum.
Afmæli Reykjavíkur.
T^að hefur' vérið föst regla á síðustu árum að efna tij nokk-
ufra hátíðahalda þann 18. ágúst ár hvert, því að þann
dag hlaut höfuðstaðurinn, sem síðar varð, kaupstðarréttindi.
Að þessu sinni mun hátíaðhöldin einkum verða fólgin í því,
að Verzlunarmannafélag Reykjavíkur minnist Skúla Magnús-
sonar fógeta, sem stundum hefur verið nefndur faðir Reykja-
víkur, með því að afhjúpa af honum styttu, sem valinn hefur
verið staður í hjarta bæjarins, við Aðalstræti og Kirkjustræti
gegnt Tjarnargötu.
Það er vel til fundið að gefa bænum þessa afmælisgjöf,
og vekur hún menn til umhugsunar um það, að eiginlega
þyrfti að vinna að því af meira kappi framvegis en hingað
til að koma upp höggmyndum til skrauts í ýmsum hverfum
bæjarinsV Því miður er ’ ekki um mörg opin svæði í bænum
að ræða, en því auðveldara og kostnaðarminna ætti áð véra
að koma. þar. upp slíkum myndum til skrauts. Verzlunarmanna-
félagið hefur riðið á vaðið, og fleiri ættu á eftir að koma.
víðsjX
VISIS:
Vargas ætlar ekki að fara frá.
Andstæðingar hans kröfðust þess.
Andstæðingar Getulios Vargas,
Brasilíuforseta, hafa undanfarið
gert að honum harða hrið, og
krafizt þess, að hann segi af sér.
Að sjálfsögðu hefur staðið styr
uni hann alllengi, en þó sauð
ekki uþþ úr fyrr en fyrir rúrriri
viku, þegar foringi einn í fiug-
liernum var myrtur, en við rann-
sókn málsins kom í lós, að morð
ingarnir höfðu ætlað að myrða
annan mann, nefnilega ritstjóra'
einn, sem var andvígur forset-
anum í stjórnmálum og frarn-
bjóðandi til þings.
Menn gera ekki ráð fyrir, að
icirsetinn hafi haft minnstu hug-
ntynd um fyrirætlanir morðingj-
anna,enda er hann svo reyndur
stjórnmálamaður, að hann hefði
iagzt gegn síikum áformum, þar
sem hann hefði vitað, að þau
mundu ekki bera annan árarig-
ur en að æsa menn gegn iioninn.
þrátt fyrir þetta liofur þetta vir
ið notað til árásar á hann, og
einkum hefur grentja verið niilc-
il meðal hersins, en milli hans
og forsetans hefur iengi verið
grunnt á því góða. Stafar það
meðal annars af því, að forset-
inn hefur látið í ljós þá sköðun,
að lierinn hefði ekki nægilegar
gætur á því, að kommúnistar
Reiður áhorfandi hefur sent
Bergmáli eftirfarandi pistil. —
Hefur hann margt til síns máls.
kæinust þar ekki í ábyrgðar-|
stöður. A fslandsmóti.
Upp úr þessu hafa svo and-j fslandsmóti meistaraflokks
stæðingar Vargas krafizt þess, i knattspyrnu var ég áhorfandi að
að hann segði af sér, þar sem leik milli Víkings og Þróttar þ.
hann væri ekki hæfur til að 13. þ. m. Leikurinn átti að hefj-
stjórna landinu. Afréð Vargas as^ ^l. 3 e. h. og kom ég út á völl
loks að ávarpa þjóðina, til þess skömmu áður. Tíminn leið S-K)
v , . ., , ,K. mmutur, og ekki bolaoi a knatt-
ao skyra sionarmio sin, og gerði .. ^
J J • spyrnumonnunum. Er 15 mínut-
liann það í síðustu viku, þegar ur voru liðnai.; var tilkynnt j há.
hann var viðstaddur opnun mik- talaranum að leikurinn hefði ekki
illar járnvinnskistöðvar í Minas getað hafist sökum þess að dóm-
Geraes-fylki, sem er eitt hið arinn hefði ekki mætt. Engin af-
syðsta í landinu. Hafði honum sökun fyrir dómarann var Iátin
verið ráðið frá að taka þútt
í athöfninni, þar sem til óeirða
gæti komið, en hann lét slík
ráð eins og vind um eyrun þjóta.
áhorfendum í té. Mér finnst
þetta svo freklegur dónaskapur
við áhorfendur, að ég gct ekki
látið vera að minnast á þetta.
Annar línuvörðurinn var dreng-
í ræðu sinni sagðist liann ur, sennilega ekki eldri en 14
treysta föðurlandsást og skyldu ara> ásaka hann ekki, þvi að
rækni hersins, og jafnframt ,hann_stó®Js!g
kvaðst hann mundu gera ailt til
þess að stjórna landinu í þágu
almennings. Hann mundi ekki
fiýja af hólmi að því lcyti. Lof-
aði hann fyrir hönd stjórnarinn-
ar, að allir skyldu njóta réttinda
stjórnarskrárinnar, svo að hægt
verði að efna til kosninga, er
fram eiga að fara bráðlega, í
kyrrð og friði. Hins vegai- kvaðst
hanri' mundu berjast ötullega
gegn spillingaröflum og morð-
ingjum, hvar í flokki, sem þeir
stæðu.
Landhelgin og
Norðurlandaráðið.
Fulltrúar íslands á fundi Norð-
urlandaráðsins, sem nú er hald-
inn í Osló, hafa beðið utanríkis-
ráðuneytið fyrir eítirfarandi
fréttatilkynningu:
Norðurlandaráðið samþykkti í
dag svohljóðandi tillögu varð-
andi verndun íslenzkra fiski-
miða: Norðurlandaráði ei' full-
ljóst að það er hagsmunamál
allra landa, sem stunda fiskveið-
ar við strendur íslands og ís-
lendingum lífsnauðsyn að gerð-
ar séu ráðstafanir í þeini tilgangi
að vernda fiskistofninn á þess-
um slóðum. Að því le'yti sem lög-
mæti þeirra ráðstafana, sem þeg-
ar hafa verið gerðar er deilumúl
milli Isiands og annars ríkis er
Norðurlandaráð ékki bært um að
láta í ljós álit sitt. Réttur vet't:
vangur til þess að korriast að
þjóðréttarlegri niðurstöðu um ú-
gréiningsefnín er Hagdóm'stóll-
inn en ekki Norðurlandarúð eða
Evrópuráðið.
Norðurlandaráð ákveður að
beiria þessari úlyktun sinrií til
stjórna þeirra lárida, sem áðild
éiga að rúðiriu.
íslerizku fulítruarnif telja að
með tilíögu þessari hafi núðzt
takmark þeirra með flutningi
múlsins. Norðurlandarúðið lýsir
yfir samúð sinni með aðgerðum
íslendinga í landhelgismálinu
og telur að Evrópuráðið, sem
Bretar og fleiri hafa lagt málið
fyrir, eigi ekki um það að fjalla.
Hinn rétti vettvangur þess sé
Hagdómstóllinn en eins og kunn-
ugt ér hafa íslendingar jafnan
vefíð reiðuhiúnir áð ieggja málið
fyrir hann að því tilskyldu að
úrskurður hans yrði raunveru-
leg málalok.
Gar5urinn við Sigtún 53
fegurstur í ár.
Fegursti skrúðgarðurinn í
Reykjavík 1954 var dæmdur
vera garðurinn við Sigtún 53,
eign Jakobs Jónssonar lögreglu-
þjóns og konu hans.
þriggja manna nefnd, sem
Fegrunarfélagið skipaði til að
athuga skrúðgarða í bænum og
veita þeim viðurkenningu, at-
hugaði alla garða í bamum og
hefur nú birt niðurstöður sínar.
í Nefndinni voru Aðallieiður
Knudsen, Hafliði Jónsson og Vil-
hjálmur Sigtryggsson.
Við val á fegursta garði bæj-
arins komu allir garðar-í bæn-
um til greina, að undanskildum
þeim, sem hlotið höfðu þau lieið-
ursverðlaun á síðustu þremur
árum. Auk fegursta gai'ðsins,
hlútu tíu garðar aðrir viður-
kenningu nefndárinnar, og voru
þeii’ þessir: Við Birkimel 6A,
Drápuhlíð 18, Hringbraut 10,
Hvammur Við Vesturiandsbraut, eins dirfska, lieldur fífldiríska
honum eldri, en ég hélt aS slíkt
væri ekki heimilt á knattspyrnu-
keppni í meistaraflokki, því að
linuvörðurinn er aS sjálfsögðu
dómari. Þetta áhugaleysi íþrótta-
mannanna sjálfra er svo fráleitt,
aS naumast er liægt að ætlast til
að áhugi áhorfenda sé mikill,
enda munu aðeins um 300 hræð-
ur hafa verið á þessum kappleik,
og var það sannarlega nógu
margt.
Utanfarir knattspyrnumanna.
Nú eru bæði knattspyrnumenn
og frjálsíþróttamenn okkar i ei-
lifum hugleiðingum um utanfarir-
Knattspyrnumenn okkar eiga aS
heyja landsleik við Svía eftir
nokkra daga. Eg hygg að betra
væri heima setið. Ráðandi menn
frjálsíþróttanna eru að hugsa um
að senda 12 keppendur á Evrópu
meistaramótið i Bern, enda þótt
aðeins þrír eða fjórir þeirra hafi
náS þeim lágmarksárangri sem
krafist er. Eg lief ekki trú á því,
að íslenzki fáninn verði oft dreg-
inn að hún á þessu móti í Bern.
Okkar ágætu frjálsíþróttamenn
fyrir 3—6 árum áunnu þjóðinni
niikið álit. Við megum ekki eyði-
leggja það álit nú. Knattspyrnu-
menn okkar hafa aldrei verið
hátt metnir erlendis, og ekki hef-
ur knattspyrnunni fariS fram, að:
minnsta kosti ekki liér í höfuð-
staðnum. Ef endilega er bráð-
nauðsynlegt aS senda islenzka
frjálsíþróttamenn til keppni f
Bern, þá eiguni viS að láta nægja
að senda þá 3 eða 4 keppendur,
sem nú þegar liafa náð settu lág-
friárki, alls ekki fleiri, og fyrir
allá muni, sem fæsta fararstjóra
og aðstoðarmenn. Mín skoðun er
.sii, að þessar utanfarir þessara
íþróttamarina okkar séu ekki að-
Karfavogur 43, Laufasvegur 57,
Laugavegur 40Á, Miðtún 19,
Skeggjagata 25, Sörlaskjól 28.
OetrauiiYaspáin.
getraunavikan
fer hér á eftir
er
spá
lx
2
x
lx
Fyrsta
hafin og
Vísis:
Arisenal — Newcastle
Aston Villa — Tottenham
Bolton — Charlton
Burnley — Cardiff
Huddersfield — Blackpool 2
Leicester — Chelsea lx
Manch Utd. — Portsmouth 1
Preston — Manch. City 1
Sheffield Utd. — Everton x2
Sunderland — W. B. A. 1x2
Wolves — Sheffield Wed. 1
Bristol R. — Port Vale x
Kerfi 48 raðir.
Skilafrestur til fimmtudags-
kvölds.
Við höfum ekki fjárhagslega, ekki
gjaldeyrislegá og ekki sóma okk-
ar vegna ráð á þeim.
Munið skákmennina.
Aftur á móti er það á öðru,
sem við eigum að hafa ráð, og
er beinlinis skylda okkar að
gjöra. Það er að styrkja; Ifina á-
gætu skákmenn okkar til að sækja
mót það í Hollandi, sem fram fer
í september n.k. Skákmcnn okk-
ar hafa hvað eftir annað gjört
landi sínu og þjóð slíkan sóma,
að frammistaða þeirra hefur vak-
ið heimsathygli. Nú eigum við
sennijcga mesta skákmannsefni,
sem við nokkurn tíma höfum átt,
þar sem Friðrik Ólafsson er,
þessi 19 ára piltur, sem þrátt fyr-
ir erfitt nám i Menntaskólanum,
liefur náð þeim frábæra árangri
í skák, að hann nú þegar cr að
verða jafningi hinna miklu stór-
meistara. Að þessum unga manni