Vísir - 18.08.1954, Qupperneq 5

Mi'ðvikudaginn 18. ágúst 1954.
Vt SIB
Aætlun Rússa um stóraukningu
kornræktar fór út um þúfur.
Hún átti að gefa 20 millj. lesta — einí
árangurinn sóun véla og vinnuafls.
ffinpeningur hetir horfallið í iiinuin
nýjn laiicl bú n aóarii érn óitm
Krn sh chevs.
Á
Eins og kunnugt er hafa fregnir birzt um það í heimsblöð-
unum, að matvælaástandið í Bússlandi væri ískyggilegt, og
hér á eftir er grein, sem birtist í brezka stórblaðinu „Daily
Mail“ fyrir fáum dögum, sem varpar skýru ljósi á þetta mál.
Það leikur ekki á tveim
tungum, að við Malenkov blasa
mjög alvarleg vandamál heima
fyrir. Herferð sú, sem Nikita
Khrushchev, ritari kommún-
istaflokksins, beitti sér fyrir
fyrir um sex mánuðum í því
skyni að koma í veg fyrir
brauðskort í landinu í vetur,
er að fara út um þúfurV
Khrushchev fyrirskipaði, að
hundruð þúsunda verkamanna
frá flestum héruðum Rússlands
skyldu koma til eyðilanda
Síberíu, Kazakstans og stepp-
anna við Volgu til þess að vinna
að kornrækt. Menn þessir áttu
að hafa á að skipa 60 þúsund
dráttarvélum og ýmsum land-
búnaðartækjum, svo og eld-
húsum, viðgerðarveífStæðum
og nægum húsakosti. Þeir áttu
að framleiða 20 millj. lesta af
bhauðkorni. Flestir verka-
mannanna eru komnir á áfanga
stað, svo og gífurlegur véla-
kostur, hlutar úr húsum og
annar útbúnaður. Hins vegar
virðist allt ganga á tréfótum
hjá landbúnaðarráðuneytinu,
járnbrautaráðuneytinu og
fleiri stjórnardeildum.
Bústofn hífundi niður.
Mistekizt hafa með öllu
flutningar á tækjum og vélum
frá járnbrautinni til hinna
nýju bændabýla. Rússnesk
stórblöð hafa orðið að viður-
kenna, að gífurlegt magn af
ýmsum vélum liggur eins og
hráviði við járnbrautir í Kaz-
akstan og Síberíu.
Margir verkamenn kvarta
undan því, að þeir verði að ferð-
ast hundhuð kílómetra til þess
að komast yfir sjálfsagða hluti
eins og skyrtur, vinnuskó, mat-
aráhöld, könnur og eldspýtur.
Bústofn hefir sumsstaðar hrun-
ið niðuf végna þess, að skipu-
leggjendur hinna nýju sam-
yrkjubúa hafa gleymt að láta
flytja að nægilegt fóður.
Sumir telja, að vandræði
þessi muni orsaka klofning í
yfirstjórn Sovétrkjanna. Eink-
um hafa þrír menn vefið til-
nefndir sem syndaselir í þessu
sambándi:
A. M. Fuzandv, sem á sæti
í miðstjórn kommúnista-
flokksins.
eigum við að hlúa eftir beztu
föngum. Þjóðin á að sjá sónia
sinn í því, að honum sé unnt fját-
hagslega séð, að iðka þessa erfiðú
iþrótt, áhyggjulaus. Ef riki dg
bær sjá ekki sóma sinn i því, þá
eiga Jandsmenn sjálfir að gera
það. Við megum ekkert spara við
þenna i tnikla landkynni. Við
höfum ekki ráð á þvi. — B.“
Bergmál hefur engu við þetta
að bæta. — kr.
I. A. Benediktov, land-
búnaðarráðherra. sem blað-
ið Pravda hefir sakað um
„of mikið umburðarlyndi“
gagnvart undirmönnum sín-
um.
Boris Pavlovitch Be-
shcþev, járnbrautaráðherra.
Um hann hefirj Kaganovch
verið harðorður og sagt, að
skriff innskuleg vinnubrögð
einkenni rekstur járnbraut-
anna.
KhrUshchev sjálfur hefir
ekki sætt gagnrýni opinber-
lega, sennilega vegna álits þess,
er hann hefir notið til þessa.
Hins vegar bera ræður hans
nýveAð vott um, að verulegur
ágreiningur er milli hans og
Malenkovs.
Ef áform Khrushchevs um
meiri kornframleiðslu bregðast,
hlýtur þáð að leiða til þess, að
loforð Malenkovs um betri lífs-
kjör alménnings fá ekki stað-
izt. Hugsanlegt er, að margir
þeirra, er sétzt hafa að á hinum
nýju bændabýlum, verði að
hjara veturfnn af klæðlitlir og
hungráðii'.
Blöðin hefja árásir.
Hinn 15. júní krafðist Pravda
öruggari forustu landbúnaðar-
ins.
Þ. 6. júlí birtist í flestum
blöðum skýrsla um fund í mið-
stjórn kommúnistaflokksins,
þar sem mótmælt vaij klaufa-
legri notkun vélakosts og lé-
legri landbúnaðarvinnu.
Hinn 24. júlí birtist grein
eftir fréttaritara Isvestia þar
sem segir, að samtímis því sem-
vélar og verkfæri hrúgist upp
við járnbrautirnar, skorti vélar
og eldsneyti á bændabýlunum.
Loks segir fréttaritarinn, að
mikill skortur sé á tilbúnum
húsum í hinu nýja landnámi,
en ekki hafi tekizt að senda
nema um fimmtung húsanna á
áfangastað.
Hinn 12. þ. m. voru þeir
Beshchev og Benediktov gagn-
rýndir opinberlega fyrir aula-
skap og seinagang í því að
senda landbúnaðarverkfæri til
landnámsins í Síberíu.
'0 UJijJð
Skrifil
kvexmasíðuimi
Um flinpM
yð«r.
utur
Cannetone (ítalskur réttur).
Núðludeig. Hveiti 120 gr.
Egg 1 (heilt), ögn af salti, 1
matskeið kalt vatn.
Úr þessu efni er hnoðað deig
og á það að hnoðast þar til það
er orðið lipurt í sér. Þá er það
lagt til hliðar og látið bíða 2
klst.
Innihald: Kjöt, 150 gr., soðið
eða steikt og hakkað.
Laukur, stór, saxaður í smá-
bita.
Tomatar, 2, miðlungsstærð,
eða 2—3 matsk. tómatsósa.
Brún sósa, 2 matsk. — Salt,
pipar og paprika éftir smekk.
Smjörlíki, væn sneið. Rifinn
ostur. Tómatsósa.
Smjörlíkið er brætt, saxaður
laukurinn látinn út í og látinn
krauma 5 mínútur. Tómatarnir
látnir útí (flegnir og sneiddir
niður). Kjötið látið út í. Á þetta
að malla hægt, 5—10 mín., eða
þar til það er orðið á þykkt við
hachis. Þá er það tekið af eld-
inum og kælt.
Nú er núðludeigið flatt út á
méluðu borði. Má ekki vera of
þunnt. Skorið í ferhyrnd stykki
aflöng. Á hvert stykki er lögð
matskeið af kjötkássunni. Rend
urnar á deigstykkjupum érif
smurðar með éggi, síðan eru
þau vafin upp óg-lokáð vel til
cndanna. Eiga þau að líta út
eins og aflöng hylki. Pottur með
sjóðandi vatni er hafður til
taks. Eru hylkin lögð gætilega
í pottinn og sjóði 15 mín. Hit-
inn má ekki vera of mikill.
Hylkin tekin upp með gatskeið.
Lögð á fat og rifnum osti dreift
á. Tómatsósa með ef vill.
Sjálfstraust er barni nauðsyn.
Börn geta meira en flestir ætla.
Diskaþerrur má brjóta sam-
an og renna þeim í gegnum
þvottavindu til að slétta þær.
það er áríðandi að börn
læri fljótt að verða sjálf-
bjarga.
Barn, sem er 5 ára að aldri,
þarf að geta.þvegið sér um and-
lit óg liéndur hjálparlaust, geta
raðað gullunum sínum og geng-
ið frá þeim á sínum stað. þegar
þau eru ófús á að leika sér við
önriur fiörn, geta lítið hjálpar-
laust og spyi’ja stöðugt „hvað
á ég að gera?“ verður ekki ann-
að sagt én að þau sé of mikið
upp á frillorðið fólk komin.
Márgir foreldrar eru með því
markinu brenndir að álíta að
lítil börn geti miklu nrinna en
raun er á. þeir álíta að vísu, að
gott væri, ef börnin röðuðu dót-
inu sínu þegar þau væru hætt
að leika sér að því og að þau
befði gaman af að hjálpa til
heima, en lítið er gert af því að
venja börnin við slíkt. Margar
mæður vilja heldur gera lilutina
sjálfar en lofa litlu barni að
dunda við að hjálpa. Barninu er
þá kannske sagt að fara heldur
og leika sér tt- cn þetta er ekki
rétt. Barninu er mjög liolt að.
hafa verkefnj. það vekur því,
sjálfstra,ust og Abyrgðartilfinn-
ingu og þetta tvennt er öllum
nauðsynlegt.
Eru til aðstoðar.
þoiia ein á 4 drengi á aklrin-
ddi 4 til 12 ára. Hún hafði enga
heimilishjálp og þurfti að taka
elzt(a drenginn með sér ]>egar
liún fór út, eins varð hún að
hafa liann inni ef fólk kom i lieim
sóknj „Enginn skyldi halda að
lítil börn sé einhverjir „bjánar"
þó að þau geti ekki talað. það
er áreiðanlegt að þau skilja
miklu meira en fólk grunai',"
segij- þessi kona. „Elzti drengui-
inn niinrii var mjög skynsamt
barn og liann hegðaði sér reglu-
lcga yel innan uni qkupnugt
fólk; Eg sagði honum alvarlega
en ástúðlega, að hann skyldi fá
að vera i.nni, þegai' gestir kæniu,
éfhánn væri stilltur og ég hafði
ástæðu til að vera mjög ánægð
með hann. En hörn geta. þreytzt
og það má ekki leggja of niikið
á þau.“
Drengirnir hennar eru nú
orðnir 4 og hún liefir vanið ]>á
á að lijálpa sér. þeim þykir gam-
an að því að aðstoða liana. jteir
bera vatnið inn fyrir hana, þeg-
ar laugá á yngsta harnið, prófa
vátrilð, að það sé mátuléga hcitt.
jteir kuima að Iiera olíu á litla
kioppiriri ef þess þarf, eða strá
dufti á. þcir geta haldið pelan-
um meðan barnið er að diekka
og lagt, fallega saman hreinar
dulur og annan fatnað, sem ung
böi'n nota. Og niinni drengirnir
læra af þeinf élzta.
Má ekki þreyta börnin.
„Drcngirnir mínir gera margt
fyj'ir mig,“ scgir hún. „þeir
þurrka þegar ég þva> upþ, þeir
geta liorið á gólfið fyrir nrig Qg
stroltið af stigaþi'cpununi. þeir
strjúka líka af gluggakislum og
hiu'ðum. E;ji það segir sig sjálft
að égnlæt þá ekki stöðugt gera
þessi vcrk. Ég vil ekld þreyta þá
og geia þá leiða á þeim. Ég skal
játa það, að heimili mitt er ckki
alltaf cins snyi tilegt útlits-Dg ég
hefði kosið. ]>ar sóm hörri éru að
vérkí er hægt að finria að
ýriisu. Eii. di’éngirnir íriíriir érú
svo ánægðir yfir þvi að þcir
hjálpi fil ;ið þrífa heimilið sitt,
að mér finnst Sjálfsagt að þeir
hafi þá ánæg.ju. Eg hcld líka að
böi-n, sem Iiafa einhvei' verkefni
og nægilega mikið fyrir stafni,
sé vel sett. þau þurfa ekki að
gJ'ípa til nciuna örþrifaráða út
úr leiðindum. ]>að er þá ekki
li'ællá' á að þau verði „vandræða-
börn", sem svo eru kölluð. þau
cignast. sjálfstr;iust og áfiyrgjðar-
(ilfinniugú og.íinna að þau géra
heimili sínu gagn. þau ættu að
geta orðið nýtir þegnar þjóðfé-
| lagsins."
Hörundið og
starf þess.
Svitinn er alkunnugt fyrir—
brígði. Hann kemur úr ótal
smáeitlum í hörundinu og all-
ir þekkja hann.
Til eru aðrir hörundseitlar,.
sem láta miklu minna yfir sér.
Það eru fitukirtlarnir. Svita-
kirtlarnir dreifa þunnu fitulagi-
á hörundið, og er sagt, að það -
sé 7/10.000 úr mm. á þykkt.
Örlítið þykkara er það þó á.
enni og nefi. Oft má sjá gljá-
ann á nefinu og sumir svitna..
mjög auðveldlega á enninu.
Viturleg er öll starfsemi nátt—
úrunnar og öll hennar uppá-
tæki og eins er um þetta. Þetta.
þunna fitulag verndar hörund-
ið fyrir þurrki. Það kemur í
veg fyrir að hörundið springi:
örfín sprunga í hörundinu get-
ur orðið inngangur fyrir sýkla,.
bólgur og aðra sýkingu.
Fellingar eru í
hættulegar.
Fitukirtlarnir og vessart
þeirra er því vörn gegn bólgu
í hörundinu. Og ástæðan er ekki
aðeins sú, að þetta mýki hör-
undið svo að það springi ekki,
heldur einnig að fitan drepur
sýklategundir ýmsar — ekki
allar — en ver fyrir ýmsum..
útbrotum, sem geta skaðað hör-
und manna. Þetta kemur af
því, að í hörundsfitunni eru„
fitusýrur, en sýklaeyðandi á-
hrif þeirra minnka við raka.
Það er líka almenn reynslu,
að þar sem fellingar eru á hör-
undi, er haqftara við skinnleysi
og setjast þá hörundskvillar
auðveldlega að.
Það er því ástæða til að gleðj
ast yfir fitumagninu, sem ver'
hörundið. En ekki má draga af
því ályktun að hættulegt sé að
þvo sér. Þegar þvegið er með
sápu og vatni, hverfur aðeins
1-4 af fitumagninu, sem vernd-
ar hörundið. Og þó að það væri
allt þvegið burt, sem gera má,
t. d. með eter, væri það búið'
að jáfna sig aftur eftir klukku-
stund eða sem því svarar. Ekki
jafnar það sig jafnfljótt hjá öll—
um', það er dálítið misjafnt. Það
er því síður en svo, að skaðlegt
sé að þvo sér. En þó riia gera of
mikið af því að sulla í vatni.
(Og hveravatnið er ekki hollt
fyrir alla). Og sé alltof mikið-
notað af heitu vatni, sápu og
bursta getur höruhdið orðið
veilt. Þá fylgja því óþægindi og
kláði sérstaklega hjá fólki, sem
hefur þurrt hörund.
Það hefir mikla þýðingu að-
fólk klæði sig syo, að utgufurt
geti* fárið frarri, nærfötin verða.
að vera af þeirri tegundinpi^,
,að raki geti gufað gegnum þau.
Rakt hörund hefur miklu minnÍ!
ra LEIG U
Á Keílavíkurflugvelli
er til ieigu skrifstofu-
húsnæði. Upplýsingar
veitir Helgi H. Eiríksson,
bankastjóri i Inðaðar-
bankanum.