Vísir - 21.01.1955, Blaðsíða 3

Föstudaginn 21. janúar 1955
vlsm
9
♦ Holluista og heilbrigði ♦
Læknaði „óiæknandi" húð-
sjiíkdém með dáleiðslu.
Allar lækningatilraunir híöfðu
reynzt árangurslausar.
Enskum dáleiðingarmeistara
liefur fyrir nokkru tekizt að
lækna húðsjúkdóm einn, er
talinn hafði verið ólæknandi
með ÖIIu.
Fyrir rúmum 18 árum fædd-
ist sveinbarn í Lundúnum, sem
þegar í fæðingu þótti hafa
furðulega þykka húð. Eftir því,
sem barnið eltist, varð húðin
dekkri, og varð að lokum eins
og svartur harður skrápur um
allan líkamann, nema á and-
liti, brjósti og hálsi. Húðin var
stökk, og ef hún rifnaði vall út
blóðvökvi. Vsslings barnið átti
ekki sjö dagana sæla, eins og
nærri má geta, og einhverjir
leikfélagar þess nefndu það í
óvitaskap sínum „fíladrenginn".
Læknar sögðu, að hann hefði
fæðzt með „ichtyosis“, eða eins
konar ,,hreistursveiki“, sem
enginn vissi nein deili á né
kunni læknisdóm við.
Drengurinn var fluttur í
ýmis beztu sjúkrahús Lundúna,
en allt kom fyrir ekki. Reynt
var að flytja heilbrigt hörund
frá brjósti hans á lófann, en sá
húðflipi varð óðara svartur og
hornkendur eins og hörundið
í kring. Drengurinn sótti skóla,
en það var honum mikil raun,
eins og nærri má geta, þar sem
við borð lá, að hin börnin hefðu
á honum hálfgerðan viðbjóð.
Þetta olli því, að drengurinn
varð einmana og feiminn.
Þá heyrði dáleiðarinn dr.
Albert Abraham Mason um
drenginn. Fyrir hálfu öðru ári
gerði hann merka tilraun á
drengjunum í sjúkrastofu einni
á spítala í East Grinstead 1
Sussex, í viðurvist tólf efa-
gjarna lækna.
Dr. Mason fékk drenginn til
þess að falla í dásvefn. Síðan
mælti dr. Mason við hann:
„Vinstri handleggur þinn verð-
ur eðlilegur“. Um það bil fimm
dögum síðar tók hið horn-
kennda hörund á handlegg
drengsins að flagna af. Undir
því var húðin rauðleit, en brát-t
tók hún á sig eðlilegan lit.
Eftir tíu daga var handleggur-
inn, allt frá öxl og niður að
úlnlið með éðlilegum hætti.
Næst tókst dr. Mason að lækna
hægri handlegginn, og að
mestu læri drengsins og fót-
leggi. Bak drengsins varð að
9/10 með eðlilegri húð.
Húðsjúkdómasérfræðingar,
sem lásu frásögn af þessu í
brezka læknablaðinu ypptu
öxlum, en ekki varð þetta vé-
fengt, því að mörg vitni gátu
borið um þessa undursamlegu
lækningu.
0 *
Hljómbylgjur
við liðagigt.
Bandarískir vísindamenn
telja sig hafa fundið ráð til
þess að linna kvalir, er stafa af
liðagigt og skyldum sjúkdóm-
um.
Þeir nota til þess hljóðbylgj-
ur, en þær hafa svo háa tíðni,
að mannlegt eyra getur ekki
greint þær. (Þær eru það sem
nefnt er ,,ultra-sonic“). Þessar
hljóðbylgjur geta farið nokkra
þumlunga inn í líkamann og
geta á þann hátt bæði -þrýst
saman eða teygt úr líkamsvefj-
um.
Dr. E. P. Reese við Her-
sjúkrahúsið í Hot Springs í
Arkansas telur hljómbylgjur
þessar merkustu framfarirnar,
sem orðið hafa j meðferð liða-
gigtar.
-----«-----
Fimmtugar konur geta
notið lífsins sem aðrar.
Bandarískur íæknlr ráðleggur notkmn
kynhormÖna.
Félagsskapur bandarískra
lækna, sem einkum fást við
ellisjúkdóma, vinnur mikið
starf til þess að létta hlutskipti
þeirra, sem árin færast yfir.
Nýlega flutti ellisjúkdóma-
læknirinn E. Kost Shelton við
læknadeild Kaliforníuháskóla,
erindi á ársþingi fyrrnefnds fé-
lags, þar sem hann lýsti yfir
því, að bandarískar ömmur
þyrfti ekki að kvíða elliárun-
um, a. m. k. ekki í einu tilliti.
„Nú þarf hún ekki lengur að
horfa á eftir manninum sínum,
fleiri konur nú af þeim sökum,
er estrogen-gjafir séu algengar
en fyrir 25 árum.
Hann leggur því til, að nota
beri estrogen áfram, einnig eft-
ir þetta tímabil, þrátt fyrir hina
gömlu fordóma um, að það sé
„gangur lífsins“, að konur fari
úr barneign og kynhvötin dofni.
„Það er ámóta gáfulegt", segir
Shelton, „eins og þegar svip-
aðar viðbárur voru notaðar, er
um var að ræða svæfingu við
barnsfæðingar, eða þá varalit
og notkun andlitsdufts".
Taka hjartað-
úr sambandi.
Skurðlæknum í Lundi hefir
nú tekizt að gera hjartaskurði
á ungbörnum, sem höfðu með-
fædda hjartabilun.
Nota þeir við þá bandaríska
aðferð, sem virðist hafa gefið
mjög góða raun. Er hún í því
fólgin, að barninu er gefið blóð
meðan á aðgerðinni stendur
með þeim hætti, að æðakeitci
Námskeið fyrir vísinda-
menn í meðferð ísotopa.
Island fullnægir skilyrðum til að
fá slík efni til notkunar.
Ekki alls fyrir löngu til-
kynnti formaður Kjarnorku-
nefndar Bandaríkjanna að lok-
ið væri undirbúningi að sér-
stöku námskeiði, sem fjalla á
um meðferð og notkun ísotópa
(geislavirkra efnasambanda).
Hingað til hefur verið nauð-
synlegt að, takmarka fjölda er-
lendra þátttakenda í slíkum
námskeiðum vegna takmarkaðs
aðbúnaðar og mikillar aðsókn-
ar af hálfu Bandaríkjamanna.
En þetta námskeið er sérstak-
lega ætlað erlendum vísinda-
mönnum frá þeim 48 þjóðum,
sem fram að þessu hafa full-
nægt skilyrðum til þess að fá
til sinna afnota geislavirk efna-
sambönd, er framleidd hafa
verið í Bandaríkjunum, en ís-
land er eitt þar á meðal.
Námskeið þetta er einn liður
í áætlun þeirri, sem lýtur að
því að komið verði á fót al-
þjóðlegri kjarnorkusofnun sam-
kvæmt tillögum Eisenhowers
Bandaríkjaforseta um aukna
notkun kjarnorkunnar í frið-
samlegum tilgangi á sviði al-
mennra vísinda, læknavísinda,
landbúnaðar og iðnaðar.
Kjarnorkurannsóknarstöðin í
Oak Ridge, Tennessee, mun
hafa framkvæmd þessa nám-
skeiðs með höndum. Rann-
sóknarstöð þessi er starfrækt
sameiginlega af 32 háskólum í
suðurfylkjum Bandarikjanna
samkvæmt samningi við kjarn-
orkunefndina.
Fyrsta námskeiðið, sem skip-
að verður takmörkuðum fjölda
erlendra nemenda, mun hefjast
þess er tengt æðakerfi annars
manns, er hjarta þess sjálfs er
bókstaflega tekið úr sambandi
á meðan. Tæmist hjartað blóði,
en skurðlæknirinn sér vel til
við aðgerðina. Hafa skurðlækn-
ingar þessar vakið mikla at-
hygli í Svíþjóð.
2. maí n.k. og stendur yfír í 4
vikur. Umsóknareyðublöð
verða afhent í sendiráði fslands
í Washington D.C. og í sendi-
ráði Bandaríkjanna, Laufásvegi
21, Reykjavík.
Skilyrði fyrir þátttöku í
námskeiði þessu eru þau, að
viðkomandi umsækjandi sé á
aldrinum 22—35 ára, hafi lokið
háskólaprófi og öðlazt æfingu
og starfsreynslu í þeirri grein
vísindarannsókna, sem hann
hyggst nota ísotópana við. Tíl
þess að gera erlendu umsækj-
endunum hægara um vik að
sækja námskeiðið, verður öll-
um náms- og dvalarkostnaði
stillt mjög í hóf. Einnig er það
tilskilið, að umsækjandi hafi
góða kunnáttu í ensku.
-----+------
Sviar bóhsetja
gegn lömunarvelki.
Menn gera sér góðar vonir
um, að nú sé fiiægt að heyja
baráttuna gegn lömunarveiki
með betri árangri en áður í
Svíþjóð.
f næsta mánði verður hafizt
handa um bólusetningu gegn
lömunarveiki. Ve'rður notað
sænskt bóluefni og bólusetn-
ingin mjög víðtæk. Það er efna-
rannsóknastofa sænska ríkisins,
sem framleiðir bóluefni þetta,
sem er sagt sterkara en það,
sem Bandaríkjamenn eru tekn-
ir að nota. í fyrravor var gerð
tilraun með því að bólusetja
500 böm með hinu nýja bólu-
efni, og ekkert þeirra varð fyr-
ir neinum skaðvænlegum á-
hrifum. Með bóluefninu, sem
þá var notað, er talið, að ekki
séu menn ónæmir fyrir löm-
unarveiki nema 1—2 ár, og ætti
því að þurfa að bólusetja menn
annað hvert ár. Nú vona menn,
að með hinu nýja bóluefni verði
ónæmið miklu langvinnara.
sem hún hefur elskað frá æsku-
árunum, í klærnar á ungu
ekkjunni hinum megin við göt-
xina“, sagði hann meðal annars.
„Fyrir hálfri öld eða svo“,
mælti Shelton læknir, „var al-
mennt litið svo á, að konur um
fimmtugt væru úr leik og
yrðu að draga sig í hlé. Nú
Refur meðalaldur kvenna í
Bándaríkjunum hækkað úr
48.7 árum í 72.4 ár á þessu
tímabili, og þess vegna getur
amma verið vongóð. Amma
vorra daga ætti því að vera al-
gerlega ný persóna, miðað við
f-yrri tíma.“
Shelton læknir segir, að
ýmsir læknar noti sérstaka
kyn-hormóna, svonefnda
estrogens á þeim tíma, er konan
er að fara úr barneign, en ekki
lengur, vegna þess, að þeir
óttast, að áframhaldandi notkun
þessara hormóna geti, valdið
krabbameini í brjóstum og legi.
Shelton er ekki á sama máli.
Hann fuUyrðir, að ekki látist
Einar J. Helgason:
Týndir úr náttstað.
Svo bar við eitt sinn í fjall-
ferð úr Biskupstungum, meðan
varðmenn vegna mæðiveiki-
varna voru enn á Kili, að ung-
lingspiltar tveir týndust úr
náttstað í Gránunesi.
Varðmennirnir, sem dvalið
höfðu um sumarið við Foss-
rófulæk, skammt austur frá
Gránunesi, komu að vanda til
okkar fjallmannanna í Nesið
til að fá fréttir úr byggðinni
og heilsa upp á kunningjana.
Þeir voru tveir saman; aldrað-
ur maður, sem hafði verið á
verði, frá því að fyrst var farið
að hafa vöro á þeim slóðum, og
unglingspiltur.
Meðal fjallmannanna , voru
tveir strákar lítið yfir ferm-
ingaraldur, sem aldrei höfðu
farið til fjalls áður. Þeir voru
eitthvað lítils háttar kunnugir
varðmanninum unga og gáfu
sig brátt á tal við hann. Því
var enginn gaumur gefinn,
allir hugsuðu um það fyrst og
fremst að ná sér í matarbita og
kaffisopa eftir langan dag, og
að því búnu var kominn tími
til að flytja hestana þangað,
sem þeir venjulega eru hafðir
yfir nóttina og gefa þeim heyið
sitt. Þegar allir höfðu lokið við
að flytja og við vorum að ganga
heim að tjöldunum aftur, tók
eg eftir því, að 4 hestar voru
enn ófluttir og sá brátt, að það
voru hestar þeirra tveggja
stráka, sem áður getur. Kom þá
í ljós, að strákarnir voru horfn-
ir, og það eitt vissu menn síð-
ast til þeirra, að þeir höfðu sést
fara með varðmanninum af
stað austur Nesið. Var þess
getið til, að þeir mundu hafa
tekið það fyrir að fylgja hon-
um austur í Fossrófur og sjá
híbýli hans þar án þess að hafa
orð á því við aðra félaga sína.
Þótti okkur nú vandast mál-
ið. Það var þegar að skella á
sunnanlagsveður með roki og
rigningu, og myrkrið var einnig
dottið á þá og þegar. Það var
heldur ekki svo langt síðan, að
þeir höfðu lagt af stað, að það
væri von á, að þeir gætu verið
komnir aftur, jafnvel þó að þeir
hefðu 'haft hraðann á. Það var
því eins líklegt, að þeir mundu
villast, báðir ókunnugir og
ekkert, sem vísaði veginn, þeg-
ar dimmt var orðið. Ekkert
nema g/ýttir eyðimelar yfir að
fara og mishæðójtir að auki.
Þar við bættist svo það, að
báðir höfðu þeir farið kápu-
lausir og berhentir og því illa
undir það búnir að lenda í villu
í slíku óveðri, og það um nótt.
En úr því sem komið var,
varð ekki bætt. Verið gat, að
varðmennirnir hefðu vit fyrir
strákunum og annað hvort
’fylgdu þeim langleiðina eða
hefðu þá hjá sér um nóttina.
Tilgangslaust var að fara nú að
leita þeirra í slíku náttmyrkri
og óveðri. Það var ekki gott að
gizka á það, hvert ætti að leita,
og þó að maður reyndi að kalla
og hrópa eins og maður hafði
þrek til, þá kafnaði það allt í
rokinu og rigningunni, sem nú
var að fullu skollin á.
Það skal og fúslega viður-
kennt, að við vorum alls ekki
í skapi til þess að fara að
brjótast í því í náttmyrkri og
óveðri að leita þeirra upp á von
og óvon, þar sem þetta var i