Vísir - 15.02.1955, Blaðsíða 5

Vísir - 15.02.1955, Blaðsíða 5
Þriðjudaginn 15. febrúar 1955 VtSlB f Tjón og tryggingari Síðari grein. Vantar ekki lifid í þenna likama, sem vi5 kölium bifrei5atryggingar ? Hvað fá bifreiðaelgendur fyrir 'milljc&iaiðgJöld sín ? Efiir Aron GnðtiraHdssoii. Það næsta, sem við bifreiða- I eigendur jþurfum að taka til athugunar, eru bifreiðatrygg- ingarnar. Fyrir fráman mig liggur dagblað frá 26. jan. 1955. Þar ’segir svo meðal annars: Full- • trúar allra bílavátryggingafé- laganna í bænum áttu í gær fund með ýmsum aðilum sem um umferðarmál fjalla, og skýrðu fré því, að á árinu 1954 hefðu vátryggingafélögin alls greitt kr. 13.145.000,00 í tjóna- bætur vegna umferðarslysa. — Meiri fróðleikur er í grein þess- ari um tryggingamál bifreiða, sem athy.gli v.ekur, s. s. það, að ársiðgjöld til tryggingafélag- anna af bifreiðatryggingum hafi numið rúmum 11 milljón- um króna á sama tíma. Þar segir einnig: Trygginga- félögin telja, að ofannefnd tala tali nægilega skýru máli. Og er þá átt við útborgunartöluna. En það er nú einmitt það, sem þessi tala gerir ekki og meira að segja getur leikið nokkur vafi á því, hvort hún er sann- leikanum samkvæmt, nema nokkrar skýringar fylgi. Eng- inn ljómi leikur um minninguna um fyrstu samskipti mín við tryggngarfél. frá þeim tima, er eg var formaður í F. í. B. og það fyrsta sem eg lærði var það, að táka fullyrðingar þeirra með nokkurri varúð. Búið aS Ijúka öllum bótum. Þegar vátryggingafélögin segjast hafa greitt rúmar 13 milljónir kr. í tjónabætur árið 1954 þá er útilokað, að þau séu búin að ljúka bótum fyrir öll tjón og slys á þessu ári. Það er venjan, að dómstólar landsins .verða í mörgum til— fellum. að skera úr um það, hversu háar bætur skuli greiða fyrir tjón og slys og með þeim frámunalega -seinagangi, sem hér ríkir í meðferð dómsmála, þá getur tekið nokkur ár, að fá úr því skorið, hversu hátt tjónið ber að meta. Ef trygg*- ingafélögin eru nu búin að greiða 13 milljónir króna í bætur fyrir árið 1954, þá hlýtur sú tala að hækka við lokauppgjör, en ef þessi tala er byggð á ágizkun, þá gefur hún í hvorugu tilfellinu rétta mynd af hinum raunverulegu greiðslum félaganna vegna síysa slysa og tjóna. á nefndu ári. Fvrstu kynni mín af trygg- ingafélögunum, þegar eg stjórnaði F. í. B. voru þarmig, að.. hringt var til . mín úr Stj ómarráðinu og eg beðinn að mæta: þar á fundi. Þegar eg kom í Stjórnarráðið voru þar fyrir. forustumenn trygginga- féláganna og annara bifreiða- eigendafélaga í bænurp en F. í. B. Þarna var okkur sýnt bréf frá tryggingafélögunum, sem þau höfðu 'þá ritað Stjórnar- ráðinu með ábendingu um nauðsyn á stórhækkun trygg- inganna og þá náttúrlega ið- gjaldanna líka. Stjórnarráðið vildi ekki gleypa þetta ótuggið og fannst að annar aðili væri tilj.sem eitthvað gæti sagt um málið, en það voru sjálfir bif- reiðaeigendui'nir. Mér virtist svo, sem tryggingafélögin hefðu ekki komið auga á þessa stað- reynd. Síðar urðu svo löng mál og leiðinleg milli bifreiðaeig- enda og tryggingafélaganna. Haekkun iðgjaldanna nú. Samkvæmt samtali. sem eg hefi átt við eitt tryggingafélag- ið um þegár tilkynnta hækkun á iðgjöldum er þetta um ið- gjöldin að segja: Iðgjald af skyldutryggingu af einkabíl í Reykjavík hækk- ar ur 660,00 í kr. 960,00 og á leigubíl ur kr. 1510,00 í kr. 2.460,00. Ef tilsvarandi hækk- un er á öðrum, bifréiðum i landinu, er okkur gert að greiða trvggingafélögunum í ið- gjöld af bifreiðum okkar árið 1955 um 16 milljónir króna. Allir sjá nú hversu óhemju upphæð er hér um að ræða og ... Þessi mynd var tekin hjá brúnni yfir Lcirvogsá hjá Svana- stöSum í Mosfellssveit. Fieiri áþekk slys hafa oríið á þeim stað, en ennþá er brúin óbreytt. Aðeins hefur verið fram- Jkvæmd smá-lagíæring á vcgarbeygju öðrum raegin við hana. sú spurning hlýtur að vakna hjá okkur sem greiðum þetta fé: Hvað fáum við í áðra hönd fyrir allá þessa peninga? Ef tfyggingafélögin líta svo á, að þeirra verksvið sé einungis það, að taka við þessu fé og greiða það síðan til þeirra, sem tjón hafa beðið í umferðinni, þá' er því til að svara, að það getum við gert sjálfir, Eg hefi frá fyrstu kynhum mínum við tryggingafélögin verið óánægður með þá þjón- nstu sem þau láta af hendi við okkur. Eg hefi litið svo á,. að verksvið þenva eigi að vera miklu víðtækara. en það, að greiða tjónin. Að bæta tjón er ill nauðsýn og lokaþáttur öm- urlega atvika. Hin fullkomna þjónusta hlýtur að vera fólgin í því, að koma í veg fyrir tjón og slys, og mætti því spyrja: Hversu miklu af þeim ellefu milljönum, sem við greiddum félögunum í iðgjöld síðasta ár, var varið til þéssara slysa- varna, og hversu miklu verður var ið á þessu ári í sama augna- miði af hinum mklu penngum, sem tryggingafélögin hafa sjálf ákveðið að hafa milli handa? Hvað. mætti lækka iðgjöldin mikið, ef þessi þjónusta trygg- ingafélaganna væri í lagi. For- ustan í þessum málum verður að koma frá þeim, sem fá milljónimar greiddar fyrir að gæta hagsmuna okkar. FerÓalag með lögreglu og S.V.F.Í. Eg .gat. þess hér áður, að tryggingafélögin ættu að hafa einn mann í þjónustu simú sameiginlega til þess að annast þessa hlið málanna, en senni- lega er það of lítið, þar sem hér er um ónumið land að ræða, eða svo til, hjá félögun- um. Og hvað ætti þá slíkur maður að gera? Fyrst og fremst að vinna í nánu samstarfi við Slysavarnafélagið, lögregluna í landinu og fleiri aðila. Vera sí vakandi og starfandi. Eína litla sögu ætla eg að segja frá starfsárum mínum í F.Í.B. Einn dag hringdi eg til lögreglustjó.rans í F.eykjavík og Slýsavarnafélagsins og bað um að fá lánaða frá þessurn aðilum menn einn dag i smá ferða- lag. Báðir tóku málaleitan minni prýðileg'a. Lögreglu- stjórinn lánaði mér tvo ágæta menn, og -Siysavarnafélagið einn fulltrúa sinn. Við ókum upp í Kollafjörð og svo til Þingvalia. Skrifuðum niður að mig minnir 14 staði, sem voru lífshættulegir á þessari leið, og ræddum tillögur til úrbóta. — Síð-ar fóru svo lögreglumenn- irnir aftur þessa leið og höfðu þá með sér mann sem teiknaði upp hugmyndir okkar á lag- færingu nefndra 14 staða. Síðar sömdum við greinargerð um málið, límdum á spjöld myndir af stórslysum, sem átt höfðu sér stað á sumum af þessum stöðum og sendum þetta til lögreglustjórans í Evík, en hann: sendi þetta ^ án tafar til > vegamálastjóra. Nokkrum dög-1 reið er heimilistæki, sem allir um síðar fór eg á fund hans og spurði hann eftir gangi máls- ins. Hann tók fram plöggin á heimilinu geta notað, ætti hún að vera í háum áhættu- flokki — ef hún er einka- frá lögreglustjóra og sagði að bifreið, sem ekið er aðeins af peningar væru ekki fyrir hendi eigandanum einmn, ætti hún a£» til þess að lagfæra þessa staði. vera í lægri áhættuflokki. Ef Eg spurði hann þá, hversu mik- ið það mundi kosta. Hann nefndi um hálfa milljón króna. bifreiðin er leigubifreið sem ekið er-af eiganda, þá ætti hún, að vera í lægri áhættuflokki Eg sagði honum þá, að eg en hin, sem ekið er af óviðkom- mundi reyna að útvega honum andi manni. , þetta fé. Hvemig? spurði hann og eg svaraði. Þá sagði vega- Allir í sama málastjóri að vegagerðin mundi áhættuflokki. nú reyna að lagfæra þetta án minnar fjáröflunaraðstoðar. Ein umferðarvika á ári — aðeins. Síðan hefur farið fram lag- Ef tryggingafélögin hafa ekki haldið neina skýrslugerð um ofannefnd atriði og önnuií ónefnd, sem falla undir sama lið, þá tel eg ekki vafa á því, að þau gætu aflað sér upplýs- færing á flestum af þessum (inSa um þessi efni frá erlend- stöðum, að vísu víðast aðeins |um tryggingafélögum, sem hén kákviðgerð, en svo undarlega hefur þó brugðið við, að eg man ekki eftir neinu stórslysi á þessari leið síðan. Hefði ekki þetta átt að vera dagsverk manns frá tryggingafélögunum en ekki einstaklings sem fórn- gætu komið að gagni. Sjólfur hefi eg ekið bifreið í tæp 30 ár og verið svo heppinn, að valda aldrei neinum manni: tjóni í umferðinni, en þó er eg settur í sama áhættuflokk hjá tryggingafélögunum og ung- aði vinnudegi í ferðina og lagði lingurínn, sem hefur aðeins til bíl allt án endurgjalds? — Þess má þó geta, að fulltrúi Slysavarnafélagsins gaf - kaffið á Þingvöllum. Ef þannig væri unnið allt árið af duglegum manni, hvað mætti þá koma í veg fyrir mikið af sorg og þjáningum þeirra, sem. slasast og spara mikið fé. Að tilhlutan þeirra, sem þessi mál heyra undir, eru stundum haldnar hér umferðar vikur, venjulega ein á hausti og svo falla málin í gleymsku og dá. Umferðarvikur eru þá 52 á ári og aldrei má slaka á klónni. Tryggingafélögin hafa tekið upp hið svonefnda bónuskerfi. Margir bifreiðaeigendur hafa kvartað yfir þessu, vegna þess, að þetta skapar óviðunandi og óheilbrigt ástand. Með því skapast íilhneiging þeirra, sem valda öðrum tjóni, til þess að hlaupa írá ábyrgðinni og koma fjárhagslegu tjóni yfir á herðar saklausra aðila.Aðferðin til þess að veita þeim viður- kenningu, sem engum spjöllum valda, á að vera fólgin í allt öðru. Tryggingafélögin eiga að skipa bifreiðastjórunum sjálf- um í mismunandi áhættu- flokka. Við slíka flokkun kem- ur margt til greina. Á hvaða aldursskeiði hafa menn mesta ökuhæfni? Hvernig er fortíð mannsins sem ökumanns? Hver er reynsla mannsns og æfing í meðferð bifreiðar? Hver ekur bifreiðinni, sem tryggð er, og til hvers er hún notuð? Ef bif- nokkurra klukkustunda æfingu í akstri. Þetta er fráleit þjón- usta. t Fyrir nokkurum árum fékkl eg þær upplýsingar hjá trygg- ingafélagi, að maður, sem ók leigubifreið var þátttakandi í 15 tjónum í eitt og hálf ár. A<8 vísu átti hann ekki sjálfur sök á þeim öllum. Þegar hér var, komið, sagði tryggingafélagið upp tryggingunni. Hvað skeði: þá? Maðurinn fór til annars tryggingafélags í bænum og tryggði bifreið sína, og þar van honum tekið brosandi, sem nýjum viðskiptavini. Hvaðai þjónusta er þetta, við allais almenning? Spjaldskrá yfir ökumenn. 1 Hafa tryggingafélögin ekki spjaldskrá yfir bifreiðastjór- ■ana, sem aka bifreiðunum, sem1 hjá þeim eru tryggðir? Hafai þau ekki sameiginlega spjald- skrá yfir þá menn, sem mest- um spjöllum valda í umferðinni og félögunum stafar mest út- gjaldahætta af? Og hvað gera þau til þess, að gera þessa menn hættulausa fyrir aðra? Lítill drengur liggur nú x sjúkrahúsi hér í Reykjavík. Hann varð fyrir bifreiðaslysi í siðasta mánuði. Þar sem hann: lá á götunni eftir slysið, kom maður að honum og bar h-ann inn í hús. Síðan var hann svo fluttur í sjúkrahús í stórri vörubifreið. Við rannsókn koiu í ljós, að þessi litli vesalingua Þessí jántahrúga var einu siimi bifrcið, en hún hrapaði ntarga tugi mctra niðui' stórgrýtisurðL Allir, sem í bifreiðinni voru, meiddust, en fyrir óskiljaulega tHviIjun misstt enginn

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.