Vísir - 18.02.1955, Qupperneq 3

FösHxiaginn 18. febrúar 1869
vtsm
* FRAMFARIR OG l'ÆKNI
//
Öry^gi sé éfst á lilaði, eu dkdú
útíít og liraði.
Á 51. aðalfundi Félags bif-
i'eiSaeigenda í Los Angeles fyr-
ir skemmstu gagnrýndu full-
trúarnir har&lega hver af öðr-
iiin bifreiðaframleiðendur fyr-
ár að leggja œ meiri áherzlu á
aflmeiri hreyfla og rennilegra
lag á bifrelðum, en virða öryggi
að vettugi.
Einn. ræðumanna, fyrrver-
andi keniiari í . bifvélafræði,
kailaði þetta „kapphlaupið ,við
dauðann“. Ræðumaður þessi
Fala að nafni, sem áður hefur
fordæmt „sófasætin“, í nýtízku
bifreiðum, hallandi framrúður
ö. fL, segir að svo mikil áherzla
sé lögð á hraða, útlit og þæg-
indi, að það-sé látið sitja á
hakanum, að sem auðveldast
og öruggast sé að stjóma bif-
reiðunum og afleiðingin sé, að
slysunum fari sífjölgandi....
Hann talar um tízkujarla bif-
mSaiðnaðarins, sem hafí öllu
ráðið allt frá 1930, vélfræð-
ingar séu orðnir aðstoðarmenn
og ráði ekki lengur og verði
að taka. við fyrirskipunum
þeirra, en bifreiðaeigandinn
verði að gjalda með lífi sínu.
—■ Fales krafðist þess, að minni
áherzla yrði lögð á hestafla-
fjölda hreyfla, öryggissjónar-
mið væri látið ráða gerð, sæta,
hreyflar yrðu hafðir aftan til í
bifreiðunum, til þyngdarjöfn-
unar og loks, að meira yrði
vandað.til hemla.
Samkundan tók til greina
rök þau, sem fram voru borin,
og fulltrúarnir, 800 að tölu,
samþykktu áskorun til bifreiða
framleiðenda, sem var á þá leið
„að draga úr áherzlu þeirri,
sem lögð er á síaukinn hest-,
aflafjölda" og annað sem mið-
ar að síauknum hraða og leggja.
æ meiri áherzlu á það, sem
Verða má ökumanninum til
verndár gegn. öllu, sém honum
kann að verða á í akstri?
Stórvirkar vélar við málm-
útskipun í Narvík.
FMmeiin 'og Þjófcmjar bzh ssnító
maniivírki þessi fyrr sænsk námsféEög.
Senn er lokið í Narvík í! áður en það er tekið tii geymslu
eða skipað út.
Samvinna Norðmanna og Svía
á þessu sviði þýkir mjög at-
hygliverð, en Sviuni er - nauð-
Svíar finna upp merki-
; legan diesei-gasvagn.
Á að leysa eimreido* af MÍmi.
Sntmar saenskar járnbrantar-
lestir eru knúnar nýrri tegund
tliesel-gashverflls, sem þykja
sériega sparneytnir, en jafn-
i'ramt afbnikiir mjög.
Vélar þessar eyða ekki nerna
200 grömmum af olíu á hvert
hestafl á klst., en hestöflLn eru
1000 og JLes.tin nær 60 lun. meðal
hraða. Sænsku ríkisjámbraut-
irnar hafa tekið slilca hreyfla í
notkun á nokkrum Xeiðum, m.
a. Halmstad-NássjÖ. Hreyfill-
inn ber nafnið, Gota, og hefir
valdð mikla athygli.
Þessi dieselgasvagn er
byggður á sama kerfi og riotað
var i skipum, sem smíðuð voru
hjá Götaverken í Gautaborg,
en sá /hét Ei-ik Johansson, sem
fann þ.að upp árið 1924. Síðan
var slíkur hreyfill notaður í
sæaskt herskip og gafst mjög
vel.'
Hinn nýi dieselgasvagn vegux
60 lestir, og er nokkru léttari
en dieselvagn af venjulegri
gerð. 5 öxlar eru á vagnimim,'
og hvíla því 12 lestir á hverj-
um öxli. Mesta orka vagnsins
er 1300 hestöfl, en 1000 hestöfl
4 40—70 km. hraða. Dráttarafl
vagnsins er. fimm sirmum meira
er hann fer af stað en á fullri
ferð.
Ökumannsklefi er á miðjum
vagninum og eru stjómtækin
tvöföld og sama í hvora áttina
ekið er. Klefinn er hitaður upp
í samhand við dieselvélakerfið,
en ekki notað rafmagn, eins og
títt er í sænskum járnbrautar-
vögnum.
Gert er ráð fyrir, að hinir
nýju dieselgasvagnar leysi
einn-eiðir af hólmi, þar sem ekki
þykir borga.sig að nota rafmagn
til þess að knýja lestirnar.
Niðurl.
yrði, að ekkert nýtt „tilfelli"
kæmi fram, og nú hafði dauði
vesalings „Tom“ fælt þá raéki-
lega burt af skipinu.
Við! reyndum allt serh unnt
-» var til að fá menn í staðinn, en
það var mjög sundurleit hjörð,
sem . „Máraprinsinn" var
menstur, er við loks létum úr
hcÆn á Ríó áleiðis til New Or-
leans.
Hvalláá
fótnm hans?
• ' Ndkknim. dögum eftir að við
. fórurrr frá Rió fór ég af átjörn-'
palíi klukkan 8 um kvöidið,
beint- tiJL klefa míns pg lagðist
til svefns. Af því að veður var
mjög heitt, hafði eg aðeins eitt
lak ofan á mér. Eg svaf óró-
lega og dreymdi að einhver
væri að skríða yfir mig og vildi
komast undir lakið. Undir
morgun sofnaði eg samt vært
og vaknaði ekki fyrr en einn
hásetanna hrópaði til min nið-
ur um loftháfiim (ventilator).
Eg svaraði: „Allt í lagi!“ og
vai- að rétta út hendina til að
kveikja rafljósið, er eg tók eft-
ir emhveyrum. þyngslum ofan
á fótunum á mér.
Þegar eg reisti upp höfuðið,
varð.eg- skelfingu -.lostinn, af • uð
sjá i flöktandi tunglsJjósijm við
hreyfingu skipsins, eitthvað
Norður-Noregl geymslum og'
útskipunarmannvirkjum fyrir
jámgrýti frá sænskum nóm-
um, sem talin verða fullkomn-
ust sinnar tegundar í heirnln-
um.
Það er sænska fyrirtækið
Luossavaara-Kirunavaara-
námafélagið, sem á þessi mann-
virki, og er gert ráð fyrir, að
xmnt verði að taka á móti, mylja
og koma í geymslu um 4000
lestum af málmgrýti á klukku-
stund. Ekki tók nema 1% ár að
fullgera þenna hluta mann-
virkisins, og þykir það mjög
s-kammur tími. Þýzkir. og
norskir verktakar, Domag AG
í Duisburg og Höyer-Ellefsen í
Ösió unnu verkin, en þegar því
er að fullu lókið í lok þessa árs,
mun það kosta um .100 millj.
sænskra-króna. .
Til skamms tíma hefir verið
unnt að vinna málm úr jörðu í
Kiruna-námunum á yfirborði
jarðar. Nú ér tekið að vinna
hann neðan jarðar, en þetta
hefir algerlega breytt vinnu-
brögð í för með sér. Mann-
virkiri í Narvik, sem vérið hafa
í notkun síðan árið 1902, eru
ekki lengur í samræmi við
kröfur tímáns, þótt þau þættu
fullkómin á sinni tíð.
Áður var málmgi-ýtið flutt á
jámbrautarvögnum, sem. tóku
33 iestir, til NarVíkur, og síðan
losað á litla 4ra lesta vagna,
sem eimreið dró til geymslu-
stöðvanna. Síðan voru kranar
notaðir til þess að skípa út
málmgrýtinu.,
Nú hefir „færibandsfyrir-
komulagið“ verið tekið upp, og
nú annast tvö risavaxin færi-
belti, sem Trelleborgs gúm-
verksmiðjurnar hafa gert, þessa
flutninga, og geta'þau annað
4000 lestum á klukkustund.
í Svíþjóð hefir verið komið
fyrir stærstu grjótmulningsvél-
um helms. og hefir fyrirtækið
Morgardshammars Mekartiska
Verícstad, smiðað þær. Mylja.
þær grjótið í hæfilega.stærð og
kemur það þannig til Narvíkur,
og þarf ekki að mylja það þar,
V y >/■
P ® P j
f£ S|0.
Eftir A. Halcrow,
styrimann.
dökkleitt renna sér fram yfir
rúmstokkinn!
Eg var eldfljótur að kveikja
rafljósið og stÖkkva fram úr
rúminu, en þetta var horfið,
virtist helzt hafa smogjð gegn-
um látúnsgrindina undir klefa-
þiljunum.
.dlvaö í ósköpunum var
þetta?“ spurði eg sjálfan mig,
en fann ekkert svar. Eg var
talsvert skelkaður og mér tókst |
ekki , alveg að dylja óróleika
minní. fyrir’ öémmstýrimanjni, i
er-;eg levstt hajyt • a£- kl. -4
Aukin smjörsala,
Samband bandariskra mjólk-
urbúa, risavaxið fyrirtæki. ein*
og að líkum.lætur, taldi smjör-
neyzlu landsmanna ónóga.
Þá var gripið til þess snjall-
ræðis að semja við kommylnu.
mikla í Minneapolis, að láta 25
sent í hvem 5, 10 og 25 punda.
hveitipoka til þess að kaupa. 1
pund af smjöri fyrir. Sagt er,:
syh. að-flytja málmgTý’tið út um að smjörkaup fyrir. Sagt er, ac?
Narvík, en þar leggur höfnina smjörkaup fólks hafi aukizt
aldrei, en hafnir Sviþjóðar við t mikið við þetta.
Helsingjabotn leggur oft á
vetrum, eins og' kunnugt er.
Venjiiieg flugvél, en
líkist þó þyrilvængju.
Bdl-smiðjumar bamkrísku smíða
slíkar flugvélategund.
Bandaríkjamenn vinna • si- I en síðan er þeim snúið fram I
fellt að því að simða flugvélar, 90 gtáða hom, og knýja þá.
sem geta hafið sig lóðrétt á
loft til flugs.
Nýlega sýndu Bell-smiðjurn-
ar enn eina slíka tegund, er
hlotið hefur nafnið XV-3.
Flugvél þessi er lík Venju-
legri flugvél i laginu, en svip-
ar þó að nokkru til þyril-
vængja. Hún er um 10 m. á
lengd og vænghafið álíka, e'n
ekki nema 4 m. á hæð.
Yzta á vaéngjunum eru
miklar loftskrúfur, líkt og á
þyrilvængju. Snúa þáer upp,
er flugvélin tekur sig á.loft,
flugvélina áfram með tæplega.
300 km. hraða á kís't.
Einn hreyfill er í flugvétinni,.
fyrir af.tan ílugmannsklefanru
og sér hann skrúfunum fyrir
nægilegTi orku.
Fleiri slíkar flugvélar eru £
smiðum í Bandaríkjunum, ea
allar miða þær að þvi að reyna
að losna við flugvellina mikku
og tafir þær, sem af því leiðir
að aka til þeirra og frá. Flug-
Vélar þessar eru þó ekki not-
hæfar til mannflutninga‘ t
stórum stíl; enn sem komið er
að minnsta kosti.
Þetta er XV-3, sem hefur sig til flugs eint upp í loftið, en er
síðan flogið eins og venjulegri flugvél.
nóttina. Eg sagði samt ekkert, hljóti að vera höggormur, herra
en eg hafði tekið ákvörðim minn,“ sagði eg. „Einhemveg-
mína. Eftir morgunverð flutti linn fannst mér samt að eg sæi
eg mig upp í kortaklefann og
lokaði alveg ganginum. Eg' var
samþykkur hinum: það var
einhver skrattans slæöingur
þama!
Var það 1
höggormur?
Það vakti mikla athygli með-
al vélstjóranna og annara, sem
loðið skott, en það getur hafa
verið af því, að eg hafi skapað
mér mynd af þessu fyrirfiam.‘t:
Nýju kyndaramir revndust
því miður lítt hæfir til starfa
síns, með þeim. afleiðingum, að
ferð okkar til New Örleans.varð
löng og leiðinleg. Við komu
okkar þanga-5 í'engum við að
heyra margar háðglósur uin.
eftir voru. af hinni upphaílagu j hina ósamstæðu og ræfilslegu
skipshöfn, er eg skiptj. um skipshöfn okkar; þvílika skips-
klefa, en eg sagði engum frá ^ höfn höfðu haínarverkamenn
þessum atburði nema skipístjór- á þessum stað aldrei séð á.
anum.,Hann hlustaðl á frásögn jbrezku línuskipi. Við umbárum
mína með mikiíli athyglL ! þessar háðglósur með þeini
„Hvað haldið þér að þetta þolinmæði sem. hverjum var
mðuriítöðu,
a3„
Anna3. - kvöldið ýeftir