Vísir - 18.02.1955, Blaðsíða 9

Stoíb stóð niðri á jö'rðu og sá
fnanrislíkam& hrapa niöur úr flug-
vélinrá.
- ■ ■Mannslí'kaminn hringsnerist
hrapiriu og féll lpks - niðiu' í skóg-
arþykknið.
- ' Hinn þróttmikli Ogv/a náði sér
: ‘fijátt. t'ftir skelfinguna, sém hafði
gripiíS -hattri, þegar hann sá Tarzan.
Hann lyfti fætinum, miðaði hon-
um á brjóst Tarzans og sparkaði af
öllum kröftum. .
f, £ S<'uhMuqk&t
175G
'iV-i^r-al^etuðagínn iÍB. fehrúar I&5Ö
1 - GEmli maðurinn...
■ Fðí.''Uf 4.'sfðu: .. - ■
.. VeBíorriið og ínnan sturidar ók-
um við af stað,
-. . Byjjað var áð bregða birtu
er við fórum, en sæmilega
Ibjart var þó meðan við ókum
til Conroydals, og var einkum
furiðulegt á leiðinrii þangað að
sjá hin risavöxnu iðjuver,
næstum samfelldar verksmiðj-
ur ög tugi reykháfa.
Dalurínn er fremur þröngur,
og eru hæðirnar beggja vegna
vaxnar skógi. Sveitabæir eru
þar og virtist mér byggðin
fremur strjál.
„Ofari í varð
eg að fárá . . .
Innarlega i dalnum blasti við
okkúr lítið veitingahús, og
frarnan þess var sundlaugin.
Ofán hérinar streymdi vatn úr
iippsprettu, Jú, það var ekki
lun að viliast, brerinisteinsfýlan
sagSi til sín, og vatnið var heitt.
Eg gekk að lauginni. Vátnið
v.ar gulleltt, sait, rairimt. 1 því
var' auðsjáahlega mikið af
járiii.
Nei, gairili listamaðurinn
miföi háfði ekki' skrökvað. Hér
vaf sannafiega heit laug.
Hér var ekkert undaníærí
fyrir íslending. Ofan í varð eg
að fara. Það tókst að hafa upp
á skýlu og handklæði í veit-
ingahúsinu. og mér var vísað í
klefa, þár sem eg gat afklæðst.
Heldur þótti mér þar fátæk-
jegt um að litast. Það minnti
helzt á suridlaúgarnar áður en
klefamir voru endurbættir.
Eri hverriig stóð á að það
kostaði ekkert að koma í bún-
if. IrH ■íll>--l- w?

„Þetta er guðsgjöf,'.1 sagði I
hariri.. ,.Eg fer oft hingað til I
þbss-að synda úr mér gigtina.. . ...
Svo tek eg alltaf vatn með mér | Herra ritstjóri!
á stóran brúsa, cg á hyerjum | Ekki vil ég vera svo skjótur
morgrii þvæ eg mér úr því um ti\ álykturiár áð áetla ’starf-
allan kroppinri, "enda verður naanni yðar þeim er ritar svo
mér áldrei misdægurt.“ fjálglega um txmarit okkar
Við syntum stundarkom í Birting að hann hafi það aldrei
rökkrinu. Svo urðum við auguxa litið. En þá neyðist eg
þréyttir og settumst á laugar- til að gefa gauiri þeirri. grun- j
barminn til þess að hvíla okk- semd mými, að lesgreind hans |
ur og tókum tal saman. sé af skornum skammti þ.ví
„Það eru kaþóiikkar á ís- fremst í ritinu er ávarp eða
landi,“ sagði eg til þess að stefnulýsing frá útgefendum
segja eitthvað vinsamlegt. þess þar sem upplýst er að það
„Jæja,“ svaraði hann og lét sé óháð öllum stjórnmálasam-
sér fátt um finnast. tökum enda ætla eg að þess
„Við vorum allir kaþólskh- sjái viðar stað í ritinu.
þangað til um miðja 16. öld,“ i Starfsmaður yðar talar
ságði eg. til þess .að sannfæra hneykslunarfullur um auglýs-
hann um, að einhverjir for- ingu sem Birtingur hafi fengið.
feðra minna hefðu ekki verið mjög ósæmilega í þætti Bjöms.

iriáíáslcoðanir- éinstakrá xriariria
;sém áð Birting starida énda yrði-
það larigt inál og flókið og mér
sjálfum míáj'afrtlégá kunriar ög
jmúnista; því að þá er gengið
állriæfxi' ærú- manris. En engu
heiðingjar.
Vorfuglirm söng.
„Eg veit það,“ svaraði hann
þurrlega, „Þið dránuð síðasta
biskupinn okkar.“ Hann varð
myrkur á svip, studdi höndun-
um á laugarbarminn, lyfti upp
rassinum og lét sig sífa þuna-
léga ofan í laugina. Svo synti
hann í hægðum sínum burt frá
mér.
Th. Bjömssonár jí útvarpinu í
gærkvöldi. .Eg held .fáir.séu svo .
illa að sér að þeir viti ekki að
sá þáttur fjallar yfirleitt um
listir og menningarmái og jafri-
vel skín í það í grein starís-j
manns yðar að honum sé eklci
með: öllu . ókunnugt um það.
Skyldi það þá vera .svo fráleitt,
hr. rit.stjóri, að í siikum þætti
sé getið nýs. tíniarits sem fjallar
eingöngu um Íiatir og menn-
Nú var mér ljóst, að það var ' ingarmál og er einmitt málgagn
ekki eg, sem hafðí móðgað
hann, og eg va>-ð feginn því. .
Eg' sat enn á bakkanum. Hin-
um megin sat kona, sem e'mnig
hafði verið að synda. Hún lék
sér við að busla með fótunum
í gulleitu vatninu. Hvítt hörund
hennar bar idð svartan skóginú,
og- ofan hans varð himininn
listamanna, stofnað gemlínis til
að. koma á framfæri sknðunmn
þeiira án hionar pólitísku til-
litssemi sem svo oft er krafizt
í dagblöðum hérlendis ein's ög
þér hafið ílestum betri aðstöðu
til að þekkja. Eg er riú sjálfur
svo illa að mér að. ég veít eig-
inlega eklú hvað muni véra
irixa fekk - eg. síðar.
Núversridi gestgjafi var árang-
urslaust búirin að Sækja oft xun
leyfi ti.l veitingáreksturisiris er
horxum datt það snjallræði i
hug að fara til sóknarprestsins
og.skýra horium frá áð marg-
yíslegt ósiðlæti værj afleiðing
þess, að fólk afklæddist í
tjöldum og mnnurri. Hins
vegár væri bann réiðubúinn
tii áð feisa- klefa, skíflífi til efl-
ingár, að tifekildu því að hann
. fengi’leyfi til þéss að Selja bar
einhverja hressingu. Klerkur
gleypti beituna, og þess vegriá
éru 'klefamir frumstæðiT ö’g ó-
lœypis. Hins végar er kóruakið
ráridýrt og ágætt.
Karl hafði lagt bifreið sinni
aJlskammt ffá laúgiririi, og þáð-
an köm hann svo inrian sturid-
ar, stákk sér og sýnti eiris óg
selnr. .
logandi þegar eldblossamir freff sem vert v-æri að geta í
leiftruðu frá stál'ðjuverunum slíkum bætti ef þet,ta má ékki
miklu handan dalsins. nefna Öar- Bjöm Th. Biömsson
Við fylltum á brúsann og hefur elnmitt laet á það mikla
gengunx svo 'léttstíffir og end- úherzlu að géfa hlustendum
urriærðir til bifreiðafinnár. kost á að fýlejast með þv£ sem
Allt í eiriu staðnæmdist er a3 gerast á' þeun vettyángi,
enda gért þáð með byílíkri
prýði að ekki munri aðrir bætt-
ir fíuttir í úívarpið yirisælli ai
gamli maðurinn. aridáði áð sér
kvöldsvalanum og saeði:
„Jú. Það er áreiðanlegt. Eg
Jfjári' það l’ika 'á 'iííriiiiulh. Vorið almenningi.
er að koma.“
„Er það ékki
sriemmt?“ spurði’eg.
] Ekki ætla eg mér að láta í
nokkuð y®8 efasemdir um lxæfileika
þjónustuliðs yðar til a.ð eegna
„Jú, það má veraT En það fer hlutverki sínu sem varðfólk al-
samt að koma, því að eg er bú- j rixenhs siðgæðis en ekki er laust
inn að heyra vorfuglinn minri mer virðist Stai-fsmáðúr
syngja.
„Hyaða fugl er það?“
„Har.n heitir „merle-noir“.“
„Er það ekki svartur fugl?“
„Jú en hann cr nú samt vor-
fuglinn mimx.“
Svo ókum við aftur til Thi-
oriville.
Luxemburg 1. febr. 1&55.
yðar kunna sér lítt það hóf í
upphrópunum serii asskilegt
væri, einkum er hann ör-
veitull að deUa út heitinu
„kommúnisti“' af misjöfnu til-
efni og sumum okkar hefur
hlötnast það án þess að verð-
leikar viðkomandi réttlæti
hvernig sem það er nú teklð
sem verður að ráðast. Ekki'skál
keiriur auk þéss málinu bók-
stáflega ekkert við.
Þó vil eg biðja yður áð þrenta
þerina kafla úr ávarpi Biirtings
þar sem greirit er nókkuð frá
tilgangi hans sem sé meðal
annars að skapa „vettvang þar
sem fram geti. farið umræður
og ritdeilur um mennmgarmál.
Þariri vettvang vorium við að
geta skapað með riti okkar, og
mumun við erigan véginn ein-
skorða það við riokkur þröng
sjónarmið sem troðið verði upp
á íesendur, erida erum við æði
smidiirleitur hópur á margan
hátt með ólikar skoðanir en
það sameiginlegt að vilja vinna
sem ákafast móti deyí 5 og
drunga óg fásinni og tómlæti og
allri sjónlausri Bialdssemi sem
íjötrar og þrengir svo mjög að
þroskaviðleiíni hér á landi.
Við hyggjumst ljá rúm þeim
skoðunum sem hafa vandaðan
og þróttmikinn málflutning sér
til ágætis, þar sem gætir um-
brota og sjálfstæðis í hugsun.“
(Leturbr. mín).
Ekki vil eg" misnota velvild
yðar ög eyða frekár én örðið
er dýrmætu rúmi í bláði yðar
nema hvað eg get ekki stillt
mig iim áð biðja yðúr að nefna
ritstjómarmenn hins nýjá Birt-
ings svo lesendur ýðar megi
varast þá meinvætti á menn-
ingarakri þar • sem þeix
að birtast; þeir eru: Hörður
Ágústsson, Jón Óskar, Hannes
Sigfiisson, Einar Bragi. Geir
Kristjánsson, Thor Vilhjálmss.
Auk þess erú iniian á kápu rit.s-
ins skráðir ýmsir sem heitið
hafa því stuðningi og liafa
margvíslegar meiningar (éf út
i'þáð ér farið) eiris og þér yiljið
kannski vefa svo elskuríkur að
benda starfsmönnum yðar á:
Má eg svo að lokum þakká á-
hufiann fyrir. starfi okkar sem
blað yðar gefur svo snyrtilega
til kymxa.
Pt.eykjavík 16./2.
Virðirigarfyilst,
Thor Vilhjáimsson.
Vísir bú-tir gjafna yfirlýsing
þá, sem hr. Thor Vilhjálnxssori
héfir sent. blaðinu í ganxansenxi
sirini. Gefur hún ekki tilefni til
sérstaka athusásémd, annarrá
en þesrra, að rétt er það, að
varlega skyldi í (það faríð að
kenna rixenn við komnxúnisma,
eða beiixlíriis kajla þá könx-
að síður getur það ekki talizt
ósennilégt, að aðstándendur
frarixanskráðs tímarits séu í á-
kíiflega náriuiri terigslum við
kommunista, svo að ekki ,'sé
fastar .að orði kveðið, og mjög
líklegt, að komnu'inistar þjappi
sér fast, samátx, úm þessa út-
gáfustarfsemi. Vísir snýr ekki
aftur með það, að auglýsing sú,
sem fólst í þætti Björns Th.
Bjöiuxssonar var í alla staði ó-
viðurkvæmiieg. -j— Ritstj.
Ef Kleppshyltingar þurla
áS setja smáa'ugSýsingu S
Vísi, er tekið við heunl I
Verzlsn Guðinandar H.
AÍh@rtssðnar# -
Lan®ho(SsvegS 42. ;
Þsð borgar sig bezt aS I
anglýsa í Vísl.
Ensk og hoilerizk kápuefni,
10 liiir.
IAUCAVEC »0 . SIMI Xi6»
ic. I
Það bezta verður, ódýratt,
n#tiJ þyí
motorinn..