Vísir - 23.07.1955, Blaðsíða 10

JO
VtSIR
Laugardaginn 23. júlí 1955
®tgt er shritiéi
Óvenjdeg hjiískaparflækja
fyrlr rétti í Bretlandi.
Þau voru vígð ívisvar, én íengu
aðeins skilnað einu sinni.
„Shocking!“ segja Englend- (samþykki sitt til ráðahagsins.
ingar, þegar þeir ræða sín á En hvorki Henry né Daphne
milli um hjúskaparmál eða þorðu að segja honum, að þau
flækju markgreifans af Bath, væru þegar hjón, svo að þau
og er eðilegt. j voru gefin saman öðru sinni
Markgreifinn og lafði Daphne þann 27. október 1927, og var
vita ekki, hvort þau eru skilin, !þá vitanlega ekki farið í laun-
eða hvort þau hafa gert sig sek kofa með neitt.
Eisenhower fékk „krít“.
Var að kanpa leikfwn» lianda
l>ai*iia 1>«ruisin sínnin.
um tvíkvæni, eða hvort þau eru
gift enn og þurfi því að
skilnað.
Þetta byrjar eins og í ævin-
týri: Einu sinni var ungur pilt-
ur, sem kynntist ungri stúlku.
.... Það var árið 1926. Ungi
maðurinn hét Henry Wey-
:mouth lávarður, er átti að vera
markgreifi af Bath við andlát
föður síns og hljóta að auki
höll mikla með stórum vínkjall-
ara, víðáttumiklum garði o. þ.
h. Markgreifinn var vellríkur,
Þau bjuggu saman í 26 ár, og
fájvarð þeim fjögurra barna auð-
ið. í júní 1953 fengu þau skiln-
að eftir langa mæðu og mikil
viðskipti við lögfræðinga. Mán-
uði síðar gengu bæði í hjóna-
band á ný — fengu sér nýja
maka. Daphne gekk að eiga
Alexander Fielding, major í
hernum, sem var einnig rithöf-
undur. Hann hvatti konu sína
til að skrifa bók, og sneri hún
sér til Beaverbrooks lávarðs til
að fá heilræði. Hún spurði,
hvernig hún ætti að skrifa bók,
Það varð
metsölubók.
„Um að gera að segja allt af
létta,“ sagði blaðakóngurinn.
„Þér verðið að hneyksla fólk.
Þér eigið að segja satt, hvernig
sem mönnum kann að falla það.
Um að gera að leysa frá skjóð-
og þess vegna var honura m. a.
iyrirgefið að taka út úr sér j sem yrði mikið lesin.
tennurnar á hverju kvöldi og)
hafa þær á stól við rúmið sitt.
Unga stúlkan hét Daphne
Vivian, var fögur og 21 árs,
dóttir Vivians lávarðs, sem var
líka dálítið skrítinn karl, Hann
fór o'ft í vaxmyndasafn frú
Tussaud, þar sem hann tók sér
.stöðu hjá einhverri vaxmynd-, . „ ,. , , „ -
/ unni. Eg spai þvi, að yður mun ,
rnni og gerði konum bylt við. L . . , , .. , , , I
. koma a ovart, hversu mikla at-
þegar hann „lifnaði við . , .. , _ , ..
hygli það vekur. ]
Hún fór að ráði hans. Hún
sagði frá brellum föður síns,.
tönnum. tengdaföður síns ogj
báðum giftingum sínum og
fyrri manns síns. Bókin varð
metsölubók, en lögspekingar
fói’u einnig að velta ýmsu fyrir
sér.
Genf, 19. julí. — Þótt aðal-
erindi þjcðarleiðtoganna fjög-
uiva til Genfar sé að ræða
vandamól heimsins, sinna þcir
öðru einnig.
Þegar Eisenhower forseti ók
til borgarinnar í gær, kom hann
við á leiðinni til fundarstaðar-
ins í viðskiptahverfinu. Til-
gangur hans var að kaupa leik-
föng handa þrem sonarböi’num
sínum, sem sitja heima í Banda
ríkjunum. Safnaðist múgur og
margmenni utan um forsetann,
er hann kom í viðskiptahverfi
borgarinnar, því að alla langaði
til að koma auga á hann.
En þegar hann var búinn að
velja leikföng þau, sem hann
ætlaði að kaupa, komst hanix að
því, að hann var ekki með neina
svissneska peninga á sér. Hann
sneri' sér þá til afgreiðslumanns
ins aftur og spurði, hvort hann
gæti fengið leikföngin „skrif-j
uð“ hjá sér. Já, það stóð ekki
á þvi, og var því leyst úr þeim
vanda.
Þegar Eisenhower kom síðan
til gistihússins, sem er aðalað-1
setur bandarísku sendinefndar-!
innar, safnaðist þar einnig
mannfjöldi utan um hann, og!
skrifaði hann þá m. a. nafn sitt
á teikningu, sem bandarísk kona
hafði gert af honum.
Norski ksupskipaflotinn
7 miilj. I.
í júnímánuði s.l. bættust
norska kaupskipaflotanum skip,
sem voru samtals 78,500 lestir
(de^d weight) að stærð.
í þeim mánuði var hleypt af
stokkunum átta skipum ,sem
norskir útgerðarmenn eiga, og
voru þau 105.200 lestir. — Þá
tóku norskir útgerðarmenn við
12 skipum, sem voru samtals
114.555 lestir. Nokkur skip
voru seld úr landi, og nam
aukningin alls 78.500 lestum,
eins og fyrr segir. Tvö skip-
anna voru smíðuð í Noregi, hin
við enskar-, sænskar og dansk-
ar skipasmíðastöðvar.
wvuvuvmwuvwwvww/^wi

Forstjóri risafyyirtækis c*’ns
í Filadelfíu hefur tekið upp
nýja aðferð í sambandi við
ráðningu starfsfólks.
Sú aðferð. er fólgin í því að
koma viðkomandi umsækjend-
um til þess að hlæja, ýmist með
því að segja flóki skrítlur eða
láta það horfa á skringileg at-
vik og' tilburði. Er talið að
hláturinn gefi ákveðin lyndis-
einkenni til kynna og jafn-
framt« hæfi til ákveðinna
starfa — og eftir þeim kenn-
ingum fór forstjórinn í vali
sínu á starfsfólki.
Fyr*'.r skemmstu voru gefin saman í hjónaband Dina Abdel
Hamid og Hussein konungur í Jordaníu. Á myndinni sjásf
nokkrar töslcur af farangri prinsessunnar, er hún lcom með
flugvél til Amman í Jordaníu.
Giftust
tvisvar.
Daphne og Henry ui'ðu ást-
fangin, eins og gengur og ger-
ist, en faðir Henrys mátti ekki
heyra á það minnzt, að sonur
sinn yrði terígdasonur Vivians
lávai'ðs, er þekktur var fyrir
brellur sínar í vaxmyndasafn-
inu, og sendi son. sinn til Vest-
urheims í eitt ár. En áður en
piltur fór, gekk hann að eiga
heitmey sína á laun þann 8.
október 1926. Þegar hann kom
.aftur, var faðir hans búinn að
hugsa málið, og veitti hann nú
vom, seiu ollu því, að ég sagði j
;viö starfsj)j'óðu.i': niinn., að vkon-
íuV' vaui ttírtr.yggiíeg. þegar
hún greip í hjartastað, þegar
•efliiiitsmaðui'inn kom, þó st.af-
aði það a.f vananum, er hann
gi'eip til seðlaveskis síns, en
þar va.i' iiaim vanur að hafa far-
seðil sinn. Og roskin- kona licfði
tæplegast beygt sig eft.ir farseðl-
jniinii sem féll fyrir fietur eftir-
Jitsniíinnsirísl
Kn þó er þytta .ckki svo mikil-
v;i\gt. S|HirríMigin, s'cm ég ætla
íið leggja fyili' yðnr, er þessi:
„Hvcmig gat cg þekkt starf's-
hróður miim frn IIamhoi'g?“
Tvær giftiugar —
! einn skilnaður.
i Málið kom fyrir rétt, og dóm-
arinn kvað upp þenna úrslcurð:
„Skilnaður lafði Daphne, og
Henrys lávarðs nær aðéins til j
liinnar opinberu giftingaarj
'þeirra árið 1927. Hin leynilega
en fullkomlega löglega —
| giíting' þeirra árið 1926 er enn
í gildi. Af þessu ieiðir, að þau
hafa bæði gert sig' sek um tví-
kvæni, þar sem þau hafa gifzt
á ný, án þess að fá annan skiln-
að.“
Og fyvir bragðið vita Eng-
iendingar ekki, hvort frú Fiel-
ding et' þa'ð eða markgreifarú
af Bath, og hvort þeir verði
ekki að nefna konuna, sem hélt
að hún yr'öi markgreifafrxr í
júií 1-953,' fyrra nafni 'herinar.
Þar við bætist, að Fielding verð
ur líklegá að greiða hærri
skatta, af því að skattayfirvöld-
in telja, að hann sé enn maður
'iuun fQð>|.rn jsiijxi ‘u.i.n.Kj j einhleypur,. því að konan hans
‘ti|ti|(l
sé ekki konan hans, hvað sem
-uijeux ujitm gv .ituoA n.to titroni han'n kunni að haldá um það.
-T\[ífai8So[tuÁai gt; ‘soom.rot[o up |
'tssiA gBjiÁgny 'ins gi.tnspútK.i :
■Qv. .ros íjðj tiut.mgtiLii 'gé )ti
JOSS
kyríur
ai
iíia
ut
íe
msi
srai
eru
PRAG 7, P. 0. B. 7970,
TÉKKÓSLÓVAKÍA.