Vísir - 28.09.1955, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 28. september 1955
VÍSIB
S
zJ
SkrífiS
kvennasíðunni
urn áhugamál
yðar.
alar.
Kartöfluréttir.
Kartöflur erji hollur matur og
góður og má matreiða þær
margvíslega: Ekki þarf stöðugt
að .beita þcim fyrir sig soðnum
eingöngu eða brúnuðum. Oft má
bæta ciníakian mat með . góðu
kartöflusalati. Margir þeir, sem
litlar mætur hafa á fisk-kóte-
lettum (úr. soðnum fiski) eða
fisk-gratin, verða harðánægðir
ef gott kartöflusalat er borið
mc.ð. — J>ó að kartöfluuppsker-
an á landi okkar ve.rði rýr í ár,
verður vonandi sóð fyrir því, að
við getum lagt okkur þær til
munns í vetur eins og endranær.
FyUtar kartöflur.
Vz kg. vænar (helzt hnöttóttar)
kartöflur.
2 matsk. saxað svínakjöt
(shinke).
1 Lítill laukur, pipar, salt.
1. egg.
1 dl. súr rjómi.
V* 1. sjóðandi vatn, ásamt tveim
súputeningu muppleystum.
Kartöfluraar eru burstaðar vel
og' soðnar, þó ekki til fullnustu.
Telcnar upp og þcn-aða.r. Loks
er skorið á þær og þær síðan
holaðar innan. — Skinke, lauk,
saiti, pipár, kart.öflumuslinu,
í jómanum og egginu er blaSdað
saman vel og síðan lát.ið í holað-
ar. kartöllumar. Lokið. er sett á
og. hundið yíir. Kartöflunum er
nu raðað þétt. saman í lítið bök-
soðinu er hellt yfir, Stungið í
lieitan ofn og bakað þar fil það
er tnoyrt.
, Heitt kartöflusalat.,
1 kg. af soðnum kartöflum,
köldum.
.‘3 laukar'.
Vz I. nýmjólk.
2 matsk. hveiti.
1 t.esk. þurrt. sinnep.
1 bamaskeiö af sykri.
2 matsk. edik, síilt, pipar.
Kartöflurnai' hafa verið soðn-
Framhald á bls. 10.
miij
Betra er að feika nð börnin-
ci* að rttjnM nteð /inu « apin -
&cra shemmtisttfði.
Móðirin á ekk£ eiim að sjá um
uppeldi barnanjjffia, en sannar-
lega á faðirinn aS gera það líka.
petta virðist sálifsagt — en feð-
umir vilja flestix heMur hreiðra
um sig i hægindiastól og sökkva
sér niður í clagMöðin — og þar
við situr.
þetta segir Benjamín Brock,
en hann ve.it mikið um böm og
af hverju þau þrífast. Hann veit
líka mikið um heimili og for-
eldra. Hann hefur skriíað mikla
bók, sem heitir ,,Böm og bam-
ið“ og hefur hún verið gefin út
í ódýn-i útgáfu af dagblaðinu
Politikcn. Er, hún mjög þægileg
fyrir Iiandbók og má grípa til
hennar þegar vanda ber að
höndum. Hún er einnig mjög
Ijós og eru í henni rnar-ga.r leið-
beiningar til skilningsauka.
það er mikils virði og dýr-
mætt., o.ð faðirinn sé góður fé-
lagi bama sinna, segir Bi-ock.
Og ef honum skjlst þetta mun
hann leggja hæfjiega mikið á
sig til þess að það takist. Ég
lega til þess að verða karlmað-
ur af því einu að hann hefur
karlmannslíkama. Hann fer að
breyta eins og karlmaður af því,
að hann vill líkja eftir þeim og
síærri drengjum, sem hann telur
vcra vini sína — og þeim vill
hann gjama líkjast. Ef faðirinn
er alltaf ergilegur og óþolinmóð-
ur við drenginn líður honum
iila andlega, ekki aðeins þegar
hann er með föður sínum lieldur
og þegar hann er samvistum við
aðra karlmenn eða drengi. Fað-
ir, sem vill hálpa litla drengnum
sínum til að verða karlinaður á
ekki að ávíta liann þó að hann
gráti eða hæðast að. horium þó
að hann lciki stelpuleiki; hann á
heldur ekki að neyða hann tii
að fást við iþróttir. Ilann á að
geðast með og yfir drcngnum
sínum, láta hann finna til þess
að hann só stóri og myndarlegi
drengurinn hans pabba síns.
Hann á að talá við hárin eins ög
tninaðan’ip og taka luinn út með
sór svo að þeir geti verið einir —
segi hæfilega viljaridi — segi.r tveir karimenn samán.
hann til.skýringar. Ég held ekki
að sainvizkúsamur íaðir (eða
móðir) eigí að leggja meira að i Sxnámunlr mikisl virði.
sór i þessu efn-j en hann get-
ur með ljúfu geði gert- Bctra er
að leika fjörugit við barriið
stundai'korn og segja svo: Nú
þarf óg a.ð lesa dagblaðið, —
heldúr eri. að fara .á skeinmti-
staði mcð barnið og gera það
með hálfgcrðrj <j].«nd;'
Feðumir viija. margir að sýnir
þeirra. yerði karimenni, og.e.ru
En stúlkan iitla þarf líka á
pabba sinum að halda. Mún fær
sjálfstraust litlá stúlkan, þegar
ar hún finmir að hanri karin að
úneta hana. ;— Ymsum smámun
urri á hann að talta eftii'. i’abbi
á að dáðzt að nýjá kjólniim
hennarog því hvað húri er hreiri
og vel gréidd. Hánn vei'ðúr að
. lofá það sem húri gerir t.d. ef
oft svo ákafir í rað að ..þeirl hún hofur eirihver skvlduvcrk
eyðileggja ánægnma af samvist- :eða fœr levfi. til að baká smá-
um sínum við larnið. Ef fáðir-j kökur. - j>egar hún vorðm
inn viIJ að , sc-nurlnn- stnndi
Jafnrétti kynjanna veldur
vaxandi hjónaskilnuðum.
Þetfa er sko$un brezks „sérfræblngs."
Jafnrétti kynjanna er ein
aðalorsök fyrir hinum auknn
hjónaskilnuðnm í Bretlandi, seg-
ir Mr. Jcseph Brayshaw, aðalrit-
ari brezks h júsk a p arlciðbe ining -
arráðs (Marxiage Guidance
Council), en hjónaskilnaðir haia
þrefaldast þar siðan árið 1939.
í grcin, er hann ritaði í blaðið
„Family Doctor'*, sem gefið er út
af brezka læknafélaginu, segir
hann m.a, að jafnrótti kynjanna
orsaki mörgum sinnum fleiri
skilnaði en nokkuð annað, svo
sem stríð, húsnæðisskortur,
mismunándi trúarskoðanir, eig-
ingimi, tillitsleysi, eða hjóna-
bönd, sem ungt fólk neyðst til
að ganga í vegna bamogna. M.
ö. o., afnréttið er að kollvarpa
staðfestu hjónabandsins.
Önnur höfuðástæðan fyrir
hjónaskilnuðum er hin ranga
lýsing kvikmyndanna á hjóna-
böndum, og hin villandi en al-
genga tilhneiging til þess að líta
á samstillingu kynanna sem
hinn eina rótta xnælikvarða á
gifturik hjónabönd.
pegar karlar viðuikenua, að
konan stendur þeim algörlega
jalnfætis verður niðurstaðan sú,
að gamaldags hugmyndir um
hjónabönd hrynja og jafníramt
aukast hjónaskilnaðir.
En nú liefur jafnrét.ti eirni
sinni komist á. Sannleikurinn er
því sá að „félagshjónabönd“ eru
nú talin happasælli, því giftirig-
ar nú á dögum eru meir tilvilj-*
un háðar en áður.
Mr. Brayshaw varar unga
fólkið við hirðuicysi í hjúskap-
þess að rasa ekki um ráð framu
i
Húsráð.
Blóm. þegar blóm eru tekiii
inn úr garðinum, ú ætíð að taka
þau snemma morguns eða síðla
að kvöldi þegar lauf og krónur
eru rök. Afskorin blóm má ekki
Iáta standa, þar sem súgur er og
ekki heldur í sól. Haldast þaú
þá betur.
Blómavasa á að hreinsa vel og
rækilega með heitu vatni og ed-
iki eða salmiaki, sem ætlað e?
til heimilisnota.
En salmíak, sahníakblöndur
eða sterk vötn á ekkj að nota til
að hreinsa með gólfábreiður, J>að
getur leyst upp litina í ábreiðun-
um og jafnvel skemmt ullar*
þræði. *
Dreifa má fínu salti á gólfá-
breiður áður en ryksugunni ef
rcnnt yfir. J>að skýrir litina.
það hvessir skærin að klippa
sandpappír með þeim nokkrum.
sinnum.
Drottningin ætti a& li&ka
tærnar, þegar hún mátar ská.
S/ohurinn
íþróttii' fer hann kannske jneð
jjpgar liún
stærri getiir harin sýnt henrii að
hann háfi áhuga fyrir því hvað
hann út á icikvanKÚm. og finnur hún álitur uln ýmisiCg(, scm
svo að því hveinig hann slær
eða sparkar 'kneítinum. þetfa rná
ekki svo til ganga.. það. særir
hainið afnvel þó það sé vinsám-
lega geri. það e.r miklu betra
f.vrir drenginn að faðirinn
kunni að meta viðleitni. lians, en
að hann. sé si og « að sétja út
á. Drengui-nn.igetur þá lika farið
að álíta að liann só klaufi og
ónýtui' til alis.
Eltlri háð eða naaSinng.
Drengurinn þroskast ekki and-
ber á. góma. og-sagt henni írá
sinu álit.i 'lika. Og seinna þegar
hún íer að eignast einiiverja
vini úr hópi piltaima, er það
áríðandi að hann sé vingjam-
legur við þá, þó að honum sýn-
ist í rauninnj að.þeir sóu henni
ekki sáinhoðnir.
Hún býr si’g undir að vei'ða
fullorðin kona í heimi þar sem
helmingur fólksins cru karl-
menn og verður það henni þá
gott veganesti að bera þá saman
við jiablia sinn og þá góðu kai'I-
Kuunur tótalækuir skoraði á
Elisabetu drottningu að gangast
íyrir þvi, að ný tizka i skógerð
væri hafin.
Hann sagði að húri ætti að
liðka tæmar vel, þegar hún
mátaði skó, til þess að heþpi-
legri skór væru lippteknir.
þ>að var dr. Derrick, við fóta-
lækningaspítalann í Lundunum,
mannlegu eigirileika, serri hann
liefui'. Umgengni hennar við föð-
ur sinn og viðhörfið gagnvart
honum í bárnæsku h'énriar mún
liafa mikil áhrif á það, hvemig
liún umgengst aðra karlmenn,
sem hún kynnist, pinnig það
Iivers konár mann hún kýs sór
og hvemig hjónband henmu'
verður.
sem kom mcð þessa áskorun.
„Fáir dá drettninguna meira ea
óg,“ sagði hann. „En ég vildi
óska þess að hún værí líka í
fararbroddi fyrir þeim, sem,
lieimta skynsamlegri skó.“ Að
lians áliti eiga skór að vera
jafnbreiðir fætinum og reim eða
bancl yfir ristina á að halda
þeim stöðugum á fætinum — og
svo eiga menn að geta hreyft
tærnar vel.
Hann býst ekki við að skó-
gei'ðarmenn sty.ðji hann í bar-
daganum við að „leysa tæmar
úr læðingi." þeir þuria að vinná
sér inn peninga og hafa aðeins
lítil áhrif á tízkuna. En fólk
eins og drottningin — og Rita
Hayyroi'th t.d. —y gætu lvaft mik-
il áhrif.
Ur
Séra Gísli Einarsson ©§ fermingarstiílkan.
Éins og áðiu’ er sagt fluttist
sórá Gísli Einarsson að Selái'-
dal árið 1785. Hann var sonur
Einars Skálholtsrektors og síðar
sýslumanns .lónssonar. Var Rin-
ar kallaður Kútur sökum þess
að harin var lágur vqxti. Bróðir
sóra Gísla var ísleifur etazráð
á Brekku á Alftanesi, og munji
þoir bræður verið liafa næsta ó-
líkir.um margt, ísleifur var tal-
inn manna nízkastu'r, en Gísli
prestur . gjötull, einkum við
snáuða menn. t'ar og kona hans,
Iians Ragnheiður Bógádöttir frá
Hnippsey, hið mesta kvenval.
LJm hana.var vísa þessi kveðin:
,,/Etíð gangi éls á mis.
Elskar dyggða gnóttir
reifum vafin réttlætis
Ragnheiður Bogadóttir."
þótt sérá Gísli væri mjög vin-
sæll maður og rnikils virtur af
sóknartólki sínu, var þó eitt, sem
kastaði á liann skugga nokkrurn
í augum þeirra, ca' ekki gerðu
strangai; siðferðiskröfur, og það
var, að hann þótti svo harður
og vægðgi'Iaus i kirkjúmálum
að heimsmeriö þóttust vart mega
við una.
Skal liéi' sögð cin slík saga:
Vor eitt á fyrsíu árum séra
Gisla í Selárdal, hafðl hann
böm nokkur i yfirhevrshv, er
hann va.r að búa undir ferm-
ingu. Mcðal i'enningai'barna.nna
úr Tálknafirði var dóttir ríkis-.
bónda eins. Var lnin skartbúin
og lítilsvirti mjög hin fútæku
börnin. Vel var hún að sór í
bamalærdómi sínum. Kom þvi
mörgum á óvart, er prestui' ein-
hvcrju sinni að lokinni yfir-
heyrslu tilkynnti henni að liún
mætti halcla. heiínleiðis, því
að eklcj yrði hún fermd á því
vori. Myndi hann síðnr segja
íöður lionnai' orsakiniar. þótti
stúlkunni þetta hneisa mikil,
reið heim og sagði föður sínum
farir sinar ekki sléttar. Brást
liann reiður við, kváðst mundu
finna prést og koma bönum af
slíkri ósvífni. Lót hann nú
söðla liesUsinn og reið að Selár-
daí. Takn. þéir prestur nú tal
með sói', og spyr bóndi um
kristi'ndómsþekkingu dóttur
sinnar. Prestur lót vel yfir
heimi. Spyr bóndi, hvere vegna
hann haf'i þá rekið liaiva frá
fermingu. Prestur kvaðst ékki
vera Skyjdúi' að fenna þau böra,
sem hefðu þann- hugsunarhátt,
er gagnstæður væri anda krist-
indómsins.'AIlir væru börn hins
sama föður á himnum, hver ætti
að bera anntu's byrði, vera lítil-
Iátur sem barn, ella myndi hann
aldrei i himnariki koma. Bóndi
kvað það liart, ef allir skyidu
vistaðir í Iielvíti og bömin £
vöggu ekki undan skilin. „Hvar
er hið í'étta föðurland ykkar
Tálknfirðinga annars staðar?“
spurði prestur. „Ilvar munu þeir
lenda, sem fremja svik, þjófnað,
fjölkrangi, hórdóm, sifjaspell og
jafnvel launmorð? Og búið þið
ckki bömuiiúm sania stað með
uppeldi þeirra þót.t saklaus seu,
meðan þaii cru í vöggu?" Bóndi
kvaðst elcki ætla að eyða fleirí
oi'ðu.m um þetta. Hefði liann nóg
ráð að láta ferma stúlkuna ann-
ars staðar. Prestur kvað honuná
aldrei mundu takast það, hvergi
í biskupsdæminu myndi hún
fennd verða ,er það vitnaðist,
hvers vegna hann hefði neitað
að ferina liana. „En hvað ykkur,
Tálknfirðinga sneriir," bætti
hann við, „dugir ekkert minuu,