Vísir - 06.01.1956, Qupperneq 3

Föstudaginn 6. janúar 1956
vísm
Ót HEIMI IÞRÖTTAMA.
Svíar vitja hindra „ftótta"
knattspymumanna.
M*4»£b' ssvkgasi eftir aujjf ver:ð*m
ÍSivin3BHBBBt»Bitl SS BttslstS.
Frá fréttaritara Vísis.
Stokkhólmi, í des. -
Um eitt skeið voru horfur á
liví; að ítalir mundu ,,kaupa“
upp alla beztu knattspyrnu-
menn Svía.
Það var sérstaklega fyrstu ár-
in eftir Olympíuleikana í Lon-
don (1948), að ítölsk knatt-1
spyrnufélög lögðu sig mjög eft-
ir knattspyrnumönnum frá
Norðurlöndum og sérstaklega
Svíþjóð. Þá kræktu þeir í Gunn
ar Nordahl, Liedholm, ,,Garvis“
Carlsson og marga fleiri, svo að
sænskri knattspyrnuíþrótt fór
mjög aftur.
En nú horfir þetta öðru vísi
við, meðal annars vegna þess,
að tekið hefir verið í lög á Ítalíu
að ekld megi flytja inn ótak-
markaðan fjölda erlendra „cal-
ciatori“, eins og knattspyrnu-
menn heita á þarlendu máli-
Verður að fá sérstakt leyfi
fyrir þeim; og er það ekki æv-
inlega auðsótt.
Þó hefir það komið nokkrum
sinnum fyrir undanfarið, að
sænskir landsliðsmenn hafa
laumazt úr landi og haldið til
Ítalíu, til að semja þar sjálfir
við félögin. F'á þeir að jafnaði
sem svarar hálfi'i milljón ísl.
króna fyrir að flytjast þangað
suður eftir, 7—8000 ísl. krónur
á mánuði og uppbætur fyrir
sigra.
Stjórn knattspyrnumála Svia
hefir haft nokkrar áhyggjur af
því, að ekki hefir verið hægt að
stöðva „flóttann" algerlega
Hefir því verið borin fram til-
laga um, að framvegis skuli
menn þurfa að bíða í tvö ár, áð-
ur en þeir hverfa úr hópi á-
hugamanna í Svíþjóð og gerast
atvinnumenn erlendis, en við-
urlög liggja við, ef brögð verða
í tafli. Er það von manna, að
með þessu móti megi draga úr
,,flóttanum“.
Brurmsjö.
Páfa gefinn
íþróttaleikvangur.
Við frægustu götu í Róma-
horg, Via Appia, er verið að
reisa fagran íþróttaleikvang.
Er það Ólympíunefndin
italska, sem hefir forgöngu um
byggingu leikvangsins og ætlar
hún að gefa leikvanginn, þegar
hann verður fullgrður. Ætlun-
in er, að páfinn verði eigandi
leikvangsins, og hefir honum
þegar verið afhent líltan af
honum.
Eyðilögðu íbúð
markvarðarins.
Landsilðsmarkvörður Júgó-
slava, Beara, sem {alinn er frá-
bær markvörður, gekk nýlega
úr félagi því, sem hann hefir
verið í, en það er starfandi í
hafnarborginni Sptít.
í stað þess gekk hann í knatt-
spyrnufélagið „Partizan“, sem
hefir aðsetur í höfuðborginni
— Belgrad.
Þessu tiltæki Beara reiddust
knattspyrnuunnendur í Split
svo mjög,að þeir fóru í fylkingu
heim til hans, réðust inn í íbúð-
ina og brutu allt og brömluðu,
sem hönd á festi og þar á með-
al brutu þeir öll húsgögn hans
mélinu smærra. Út af þessu
hafa spunnizt málaferli, sem
enn eru. ekki til iykta leidd,
5læ;jíliegasti íþróttamaður *rs-
ins 1955 var nýlega kjörimi og
verðlaunaður í París. Fyrir val-
inu varð knattspymumaðurinn
Raymond Kopa, sem fæddur er
í S.-Ameríku, en hefir undan-
farið Ieikið í Frakklandi.
' *
Iþrótfainenn
fara víða.
Ekki þarf að segja fslénding-
um, hversu auðvelt er orðið að
ferðast út um heim.
En þó gera menn sér senni-
Iega ekki grein fyrir því, hversu
íþróttamenn gera víðriest ein-
mitt af þessum sökum. Frá því
er sagt í þýzku íþróttablaði, að
undanfarið hafi knattspyfnulið
verið í Améríku, frjálsíþrótta-
menn í Japan, hóckeyleikarar í
Pakistán óg kapþakstursgafpár
í Argentínu. Nú hefir landslið
hóckey-sambandsins verið boð-
iö til Indlands, en þar eru ein-
hver beztu hockéy-lið í heimi.
Ævi hnefaleikara
kvikmynduð.
Einn af lielztu eftirlætis-
íþróttamönnum Frakka var
hnefaleikarinn Georges Carpen
tier, sem nú er að vísu sextug-
ur að aldri og eigandi eins af
íburðarmestu veitingastöðum
Parísarborgar.
Carpentier var á sínum tíma
bezti hnefaleikamaður Norður-
álfu og barðist tvívegis um
heimsmeistaratitilinn í þunga-
^ vigt, við Bandaríkjamennina
Gene Tunney og Jack Dempsey
á árunum 1922 og 1923. En
Carpentier beið í bæði skiptin
: lægri hlut og var eftir það svo
i viðkvæmur fyrir höggum að
hann varð að hætta hnefaleik-
um að fullu. Nú hefur hann
samþykkt að æviatriði hans
verði kvikmynduð og sjálfur
hefur hann verið ráðinn sem
leiðbeinandi og ráðunautur við
kvikmyndatökuna.
Þjóðverjinn
lijálpaði Oxford.
Háskólarnir í Oxford og Cam.
bridge Ieiddu nýlega saman
hesta sína í frjálsíþróttum.
Má segja, að liðin hafi verið
hnífjöfn, en úrslitum réð, a3
Oxford hafði góðum spjótkast-
ara á að skipa, er tryggði flokki
þess skólasigurstigið. Var þetta
þýzkur stúdent, W. Kretschmar
að nafni, sem kastaði 61.34 m.
KuaKsp^mBfclag
lánar peminga.
Nýlega komst foæjarsjóður-
inn í borginni Sedan * NA-
Frakklandi í greiðslnþrot.
Það vafð bænuni tií bjargar,
að þar var all-f jársterkt-knatt-
spyrnufélag, og hljóp það undir
! bagga með bænura, með því
að lána hönum sém sVarar 275
þús. kr.
Svifflug á OL?
Svifflugmenn sækia það fast,
að svifflug verði gert að keppni
ííprótt f. Ólymniuleikuiuim í
Melfoourne.
En róðurmn er þungur, því að
erfitt er að gera greinarmun á
því, hver sé áhugamaður á
þessu sviði, og hver atvjnumað-
Hlaut frægð fyrir
tennisleik.
t Doris Hart er orðin ein af
frægustu konum jhcims í sam-
bandi við tennisleik.
Doris Hart byrjaði sex ára
gömul að æfa tennis, fyrst og
fremst til þess að ná kröftum
að nýju eftir að hafa lamast í
mænusótt. Henni var þá ráðlagt
að iðka íþróttir til þess að
fá líkamsþrótt að nýju. Byrj-
aði hún fyrst á leikfimi, en tókj
síðan til við borð-tennis og 'að j
síðusu við tennis. Hefir hún
náð þvílíkri leikni í þeirri
■íþrótt, að á 12 árum hefir hún
sigrað 202 sinnum, þar af
nokkrum sinnum i meistara-
i
motum og millirikjakeppni.
I Nýlega hefir' Doris Hart, sem
i ættuð er frá St. Louis í Banda-
ríkjunum, gerzt atvinnu-tenn-
isíeikari í heimalandi sínu.
Hraft 19 ára
gíöanEu uieti.
Nítján ára gamaö stærð-
fræðistúdent, Dieter Urbach
frá Westfalen í Þýzkalandi
hefur nýlega hrundið þýzka
kúluvarpsmetinu, en það er
jafn gamallt honum sjálfum
19 ára.
Met sitt, 16.65 metra, settl
hann í milliríkjakeppni við
Italíu og bætti þar með met
landa síns, Hans Woellkes,
um 5 sm.
\ i
ur. Margir beztu svifflugmenn-
irnir eru nefnilega flugkenn-
arar.
Tiíviljun — eða handSeiðsla?
efíir Theódór
Arnason.
Það er eins og það séu álög
á okkur mannfólkinu íþessari.
veröld vorri, að . við getum
aldrei orðið á eitt sátt um
nokkurn skapaðan hlut — orð
og atvik skilja menn jafnan á
ýmsa végil: Þáð'sem'einhverjir
kunna að telja ákaflega merki-
legt, telja aðrir hégóma. Sömu
atvikjn eru nefnd ýmsum nöf.n-
um, og svo er um þetta deilt,
þangað til eitthvað annað nýtt
gerist, sem hægt er að . gera
sömu skil. Og oft virðast það
vera undur hversdagsíeg atvik,
sem menn geta ekki komið sér
saman um hverju nafni eigi að
nefna, og stæla svö um. Eink- ■
um ber mikið á þessu í fámenni,
þar sem menn þykjast vera L
vandræðum með umræðuefni. j
Drengur dettur í sjóinn og i
gamall maður og hrumur verð-
ur til að bjarga honum- Nú, •—
niargir vissu ekkert um þetta,’
í litla kauptúninu þar sem þetta
gerðist, en aðrtr í fréttu; um það
:og vildu vita frekari deili á því:
Tveir litlir hnoðar, um fjögra
ára gamlir, höfðu rambað fram
á bryggju. Engir voru þar
nærri, nema sá hrumi öldung-
ur, sem fyr getur. Harai var þó
allfjarri drengjunum en heyrði
skælurnar í öðrum drengnum,
þegar hinn hrökk í sjóinn. Hann
skjögraði á vettvang, og með
„goggi", sem lá þar ekki all-
fjarri, tókst • hónum að»<krækja
KAUPHOLLIN
er miðstöð verðbréfaskipt-
anna. — Simi 1710
— hversu litlu hefði munað
þarna, að drengurinn hennar
hefði drukknað.
i föt diængsins, sem var í sjón-
um, og draga hann upp, með-
vitundarlausán.
Þetta atvik var nefnt „stök
tilviljun", „mikil mildi“, „hand
leiðsla“ o. s. frv. Nefnilega
þetta: að karlinn skyldi yera
þarna einn á bryggjunni, megn-
úgur þess að bjárga drengnum,
h-4 en stráknum varð ekkert
meint af.
Öðru máli var að gegna um
móður hans. Henni varð meint
af þessu, og það kom niður á
drengnum líka. Hún var tauga-
veikluð, og þegar komið var
heim með drenginn hennar,
augasteininn hennar, í öngviti,
varð henni mikið um, og þó
raunar öllu meira, þegar hún
var búið að „rannsaka, máli,ð“,
Upp frá þessu var hún, fyrst
í stað, svo hrædd um að dreng-
urinn færi sér að voða, að svo
mátti heita, að hann mætti
aldrei fara úr augsýn hennar.
Og þegar hann var orðinn það
gamall, að ekki var unnt að
halda honum svo fjötrðum,
setti hún honum svo ákaflega
flóknar lífsreglur, sem hún
þuldi venjulega upp yfir hon-
um á morgnana, á meðan hún
var að klæða/hann, — að ekki
var nokkurt viðlit fyrir bráð-
fjörugan og frískan dreng að
! fylgja þeim út í æsar. Enda
varð oft misbrestur á því, jafn-
vel þó að Mummi litli gerði sér
svo mikið far um að hlýða regl-
unum; að félagar hans og' fólk-
í þorpinu töldu hann skræfu
og vesaling. Má nærri geta,
Ný þjálfuitaraðferi í
knattspyrnu.
Ungverjar hafa tekið upp
nýja þjálfunaraðferð í knatt-
spyrnu, sem er all frábrugðln
því, scm venjulegar æfingarað-
ferðir eru.
Þessi aðferð er fólgin í því,
að þátttakendur mega ekki
hlaupa meðan á æfingu stend-
ur. Sá, sem gerir það þrátt fyr-
ir allt, verður að borga sekt.
En galdurinn við þessa að-
ferð er sá, að þar sem knatt-
spyrnumaðurinn má ekki
hlaupa til knattarins eða á
eftir honum, vei’ður knötturinn
að koma til mannsins. Við þetta
vinnst, að allar „sendingar“
verða nákvæmari og öruggari
en ella, og leikmaðurinn venst
á að skjóta knettinum nákvæm-
J lega á þann stað, sem hann á
að fara og má engu skeika.
Æfingaraðferð þessi þykir
næsta brosleg til að byrja með
og vekur mikinn hlátur áhorf-
enda.
hvað hann sveið oft sárt undan
þessu, því að hann var enginn
„vesalingur“, þó að hann drægi
sig oft í hlé, þegar félagar hans
stóðu í stórræðum sem komu í
J
bága við „reglugerðina“. En
það gat þó viljað til, að hon-
um yrði það á, að gleyma reglu-
gerðinni í svip, og gerði hann
félaga sína þá forviða stund-
um, með frækilegri framgöngu.
En þá var oftast sagt: „Nei,
|sko! Þetta gctiu- vesalingurinn
hann Mummi.“ Þá var honum
um leið öllum lokið, því að þá
mundi hann eftir mömmú sinni
og „lífsreglunum“, —- endá
höfðu þessi „stórræði" drengj-
anna oft í för með sér rifnar
buxur og aðrar flíkur eða blóð-
nasir; sem ekki varð leynt þeg-
ar heim kom.
Eftir að hann datt í sjóinn,
hafði mamma hans varla þurft
fyrir því að hafa, ao vara hanp