Vísir - 10.01.1957, Blaðsíða 7

VÍSIR
Pimmtudaginn 10. j anúar 1957.
■■■■
■■■■
EDISOftl MARSHALL:
■■■■
' ■■■■
■ ■■■
®. - ■■■■
UHHH
21
lKeBBSBSHSflB3EB^SS!SS:SaBaBEEBaiEIBBBBB!l
sigla um Eiturhafið, sem var fyrir norðan norðanvindinn.
Þar rann Dauðafljótið niður til Heljar. Og ég hefði heldur
viljað halda henni í örmum mínum, en að vera borinn af
valkyrjum til Valhallar, eftir að hafa fallið í orustu.
— Þú hafðir rangt fyrir þér einnig í þessu, heyrði ég, að
Kasting sagði rólega við Meera. — En þú hafðir rétt fyrir þér
um það, að ég girnist hana meira en orð fá lýst. Og nú, þegar
ég hef kynnzt hugrekki hennar, þrái ég hana ennþá meira.
Hatur og viðbjóður eru undarlegur eldiviður til að kynda
undir ástinni. Heldurðu að ég kærði mig um kvenmann, sem
'gæti horft í meyjarandlitið á mér án þess að titra, eða gæti
þolað, að ég færi höndum um hana? Athugaðu vel, Meera. Gefðu
hemii gætur.
Hasting stóð á fætur og gekk aftur fyir stól Morgana. Hann
smeygði höndunum undir hálsmál hennar og undir brjóstin.
Hún talaði hratt á máli, sem ég ekki skildi. Það var stutt og
• snögg skipun til Berthu, sem var farin að engjast eins og áll.
En hún talaði til mína líka.
— Sittu kyr. Hreyfðu þig ekki!
Hún horfði djúpt í augu mér um leið. Því næst vék hún
höfðinu við og beit í handlegg Hastings.
Það var vel þess virði að virða andlit Hastings fyrir sér.
Hann varð náfölur og örin gulgrá. Stundarkorn var éteinhljóð.
Svo byrjaði hann að draga að sér hendurnar. Hún sleppti samt
ekki takinu, fyrr en hann var búinn að draga hana upp úr
stólnum. Þá þurrkaði hún blóðið af rósrauðum vörunum.
— Hvers vegna barðir þú' hana ekki? spurði Meera og það
var tryllingur í leiftrandi augum hennar.
— Ég ber þig, ef þú segir þetta aftur. Athugaðu hana vand-
lega, eins og ég bað þig?
' Meera hrópaði nafn, sem ég hafði ekki heyrt áður. Það
'hjljóðaði líkt og Elí.
— Sástu hana gretta sig? spurði Hasting. Þú sást hrylling
og skelfing í svip hennar, en það leið ekki yfir hana. Hún varði
sig. Gættu þess, Meera, ao það var ekki vegna öranna á and-
litinu á mér. Þau sýna mig bara í réttu ljósi. En hún skal verða
móðir mesta konungs í Evrópu. Ég ætla að bíða til Jónsmessu-
nætur eftir því að Ragnar komi aftur. Ef hann kemur fyrr,
læt ég hann fá mundinn fyrir hans hlut í fanganum verði hann
ekki kominn, skal verkið þó ekki farast fyrir, og- síðan reyni
ég að semja við hann, þegar við hittumst. Hann má ekki ætlast
til of mikillar þolinmæði af syni sínum.
— Þú ert meiri en Ragnar! hrópaði Meera og augu hennar
leiftruðu.
Tíminn verður að skera úr því — og auk þess þarfnast ég
aðstoðar hans Ogier! Segðu Morgana, að ég ætli að kvænast
henni á Jónsmessu. Ef hún óskar eftir kristnum presti, skal ég
gera kristinn þræl að presti.
Ég sagði henni þetta. En með sjálfum mér sór ég þess dýran
éið, að ég skyldi hjálpa henni.
5.
Ég sat á svo lágum bekk, að ég gat seilst til gólfsins. Ég greip
r eyrvisk af gólfinu og vöðlaði hana saman í hendi mér. Ég hélt
athygli hennar með því að þrýsta á fót hennar.
— Ertu búin að yfirheyra fangann? sagði Hasting skyndi-
lega við Meera.
— Já, og ég hef grætt mikið á því. Allt í einu ávarpaði
Morgana mig og sagði:
— Þar eð allt hefur verið tekið af mér, get ég ekki launað
þér þína þjónustu. En ég ætla að kyssa þig á vangann.
Hún stóð á fætur, gekk til mín, laut niður að mér, strauk
vörunum um vanga minn og hvíslaði um leið:
— Hasting skilur ensku.
Ég varð ekki lítið undrandi, en lét þó á engu bera, þegar ég
kvaddi. Því næst flýtti ég mér heim til að skýra Egbert firá
ráðagerð minni. Hann þurfti ekki að óttast það lengur, að
Rhodri opnaði dyr sínar fyrir Ragnari.
Guðröður mundi stýra skipinu, eins og áður — ég mundi
láta mér nægja að vera við árina — og skipshöínin mundi
skemmta sér konunglega yfir að lenda i ævintýrum. Áður en
við kæmum, mundum við höggva strandhögg í einhverri höfn
kristins lands og fara með fé þaðan.
Ég minntist ekki á þetta við neinn, fyrri en við Kitti vorum
orðin ein í kofanum mínum.
— Ég hef ákveðið, að frelsa kristnu stúlkuna úr fangavistinni,
sagði ég og horfði beint framan í gult andlit hennar.
Ekki varð vart neinna svipbreytinga á andliti hennar, nema
ef vera kynni, að augun hafi dökknað lítið eitt.
— En ég er ekki viss um, hvernig ég á að fara að því, sagði
ég. — Ég er ekki viss um, að Egbert láni drekann sinn.
— Kitti rak upp skellihlátur.
— Ég geri ekki ráð fyrir, að hann geri það svo allir viti. Ég
veit, að hann vill ekki móðga Hasting og Ragnar enn þá síður.
En það er honum í hag, að stúlkunni verði bjargað. Það er
honum pólitískt áhugamál. Hann getur látið sem hann banni
Fataeíiii
Falleg og góð fataefm fyrirliggjandi. — Goít úrval.
Verðið sérstaklega Kagstætt.
Fötin kosta frá kr. 1650,00.
Amerísk blöð nýkomin.
Brynleifur Jónsson, klæðskeri
Laugavegi 126. Sími 82214.
jBlaöburSus*
Vísi vantar unglinga til að bera blaðið í eftir-
talin hverfi:
Aðalstræti
Grímsstaðaholt
Miklubraut
Kleppsholt I
Sogamýri I
Upplýsingar í afgr. — Sími 1660.
Dngblaftið Vísir
ktötdtökuHHÍ ♦
Ný gerð kafbáta hefur verið
fndin upp og eru þeir fótstign-
ir. Þeir eru nefndir „Mimi-
suba“ og eru ætlaðir til rann-
sókna neðansjávar. Þeir eru
ekki nema 4.73 m. á lengd,
1.07 m. á hæð og röskan hálfan
metra á breidd. Bátmúnn tek-
r aðeins tvo farþega, sem snúa
bökum saman og knýja þeir
skrúfuna áfram með fótafli.
Báturinn er varinn gegn árás-
um sjávardýra.
Efnaverksmiðju í Mexíkó
hefir tekizt að framleiða blaða-
pappír úr viltri kaktusjurt.
★
Austurrískum lífeðlisfræð-
ingum hefir tekizt, með sér-
stökum efnablöndum, að láta
plöntur vaxa þveröfugt við
venjuleg náttúrulögmál.
★
Rannsóknir síðustu ára hafa
leitt í ljós. að mannfólkið á
jörðinni fer stöðugt og tiltölu-
lega ört hækkandi. Þýzki pró-
fessornin dr. W. Hagen í Bonn
telur sig hafa sannanir fyrir
því að börn, sem útskrifast hafa
úr barnaskólum á árabilinu
1948—1952, hafi hækkað um
5 cm. að meðaltali fró því sem
áður var.
* i
Ingibjörg, seytján ára gör.iul,
var að koma úr hljóðfæraverzl-
un og hafði keypt sér nýjasta
„slagarann“, sunginn af kunn-
um dægurlagasöngvara. Hún.
lét plötuna á grammófóninn,
spilaði hana til end og hlust-
aði hugfangin á meðan.
„Heyrðu pabbi,“ sagði hún
þegar platan var búin „hefurðu
nokkurn tíma heyrt jafn dá-
samlega hljómlist?"
„Já,“ sagði pabbinn næsta.
þurrlega. „Einu sinni áður.“
„Hvenær var það?“ spurði
dóttirin full eftirvæntingar, því
hún vildi gjarnan vita hvenær
þvílíkir tónar hefðu verið fram
leiddir áður.
„Það var skal eg segja þér,
fyrir nokkrum árum þegar tvær
járnbrautarlestir skullu saman.
Þetta voru vöruflutnigalestir
og var önnur hlaðin glervörum
og blikkdunkum, en hin liíandi
svínum.“
I
£ & SunuqkA
-TARZAN-
22U2
af lítilfjörlegri gildru. Hann tók að>
tina niður oddhvössu staurana einn
og einn i eirsu.
Þegar Tantor var kominn
hliðið skar Hemu sundur strenginn
og hliðið féll niður og Tantor var
króaður inni.
í bræði sinni réðst fíllinn á girð-
inguna, en rak upp sársaukaöskur,
þegar hann rak sig á oddhvassa
staurana.
En Tantor varð ekki yfirbugaður