Vísir - 18.01.1957, Blaðsíða 9

Vísir - 18.01.1957, Blaðsíða 9
Föstudaginn 18. janúar 1957 VtSIR’. 9 Hér sjást fjcrar þeirra kvenna, sem taldar eru ganga bezti ti! Leitin... Frh. af 4. s. að til séu fleiri slíkir menn. í staðinn fyrir greiðslu í pening- um förum við fram á aðstoð, uppörfun, og hjálp þegar stríð- inu er lokið.“ u nu íslenzk: skáldið Káin. Hvað ber framtíðin í skauti sínu? ,,Það er erfitt fyrir okkur að segja hvað skeður þegar stríð- inu er lokið,“ greip Dulles fram í. „Fyrstu verðum við að vinna það,“ bætti hann við og báhk- | berar “™ !eiuIar °« krík5 aði með fingurgómunum í borðplötuna. f þættinum nokkraf vísúr í- daj eftir v-erða vestur- Fyrsta vísan hc-iitir Tildurdrósin: Á hausnuni bera þær barðá.. mcð faránlegasta farða, j fyrr en þörf cr að jarða, þær smyrja sín Iifandi lík. * Þá kemur vísan hans Bobb' Klukkan var þrjú eftir mið- nætti. Af öryggisástæðum var elcki ráðlc-gt að hafa Þjóðverj- Burns og er stæling: ana lengur í herberginu og svo þurfti seiidimaðurinn að fara með fyrstu morgunlestinni til Einn hefur ket> Berlínar aftur. Að lokum gat j . en e'lt!;ért étið getur. hann þess, að næst mundi leið Annar eta óspart má, hans sennilega liggja til Stokk- ;en eLkeit ketið hefur sá. hólms. Hann geri ráð fyrir, að * það tæki nokkurn tíma að j GenSið var ti! atkvæða um rannsaka tillögur sínar, en hann ^að fyrir vestan, hverja ætti að skuli hafa samband við amer- :sencta heim til Islands með lík- íska sendiráðið í Stokkhólmi, !neskið af Leifi Eiríkssyni, sem ef þeir óski, en þá verði að Bandaríkin , sendu íslenzku koma sér saman um felunafn, Þíð®inni. Héldu margir því fram, að ekki mætti það minna vera en helmingur íslendingar af þeim fimm, sem vera áttu í sendiiiefndinni. Þá kvað Káinn: sem hann geti notað þar. Enginn mundi seinna eftir því, hvernig nafnið „George Wood“ varð til. En einhvern veginn fór það svo, að maður kom sér saman um þetta kenninafn og þegar allt er komið í kring svo tókust þessir fjórir menn'og kosningunum lokið, í henaui og George Wood og vjg sendum héðan heim á 'þing Dr. O. læddust niður stigann. hálfan þriðja íslending. * Þá kemur hér vísa, sem hann Misheppnuð tilraun. Eg horfði á Wood, sem sat kallar Eftirmæli: þarna hjá mér á svölunum. — I Hann stóð snögglega á fætur. „Já,“ sagði hann, „það var einmitt svona, sem það hófst.“ Loks virtist hann þess alfús að ræða við mig nánar. ,Hvernig tókst yður að kom- ast til Bern?“ spurði eg. „Jafnskjótt og eg var búinn að koma því svo fyrir að eg hafði aðgang að leyndarmálum í kistuna sína hann lagðist lúirin lífs og sálar kröftum rúiiin við allskyns „eymdar kíf“, ; Honum lítið hjálpaði trúin; hann var fremur illa búinn undir annað líf. * Eítirfarandi vísu orti Káinn um Gest Pálsson. er hann var jMörg hafa skáld á Fróni fæðz við farkost þrcngstan, ' en þar ber Gestur höfuð hæs og hálsinn Iengstan. * < Eitt sinn hafði K. N. rakac af sér yfirvaraskeggið og vildi stúlkurnar fá að vita, hvenæ: hann ætlaði að láta það vaxé aftur. Þá kvað hann: Ég rækta mitt skegg í tæka tíð því tennurnar vantar að framan það kemur sér illa í kulda og liríð ef kjafturinn nær ekki saman cp Næsta vísa heitir Af sem áð- ur var: Leit eg falla frækinn lýð, flestir stallar auðir. það voru kallar á þeirri tíð, og þeir eru allir dauðir. * Eftirfarandi vísu orti K. N á gamalsaldri, eins og raunai má sjá af vísunni: Nú er K. N. sárt að sjá í solli rekka, sitja lijá og horfa á, er hinir drekka. Og að lokum vísa, sein hanr nefnir Á heimleið: Ljós eru slokknuð og landið er svart, í loftinu er ekkert að hanga’ á. Og það er í sannleika helvíti hart að liafa’ ekki jörð til að ganga á. fara álha kvenna í heiminum. Þær eru (a. o.) Bandaríkjakonan ftú Paley, heríogafrúin af Wiridsor, (a. n.) Gra.cé, þrinsessa í Mcnaco og ffú Guest, báridarísk kona. Það cr bandarlskt kvéririábláð, sém semur árlega skrá yfir vel búnar konur. nazistanna, fór eg að reyna að nýbúinn að les; ritdóm um koma upplýsingum til banda- verk hans; Ævintvr H. C. Andersen manna. Nokkru áður en árásin var gerð á Pearl Harbor reyndi eg að komast í samband við bandamenn með milligöngu kirkjunnar manna, en það mis- tókst gjörsamlega. Að minnsta kosti hefði það samband orðið of seinvirkt. Það liðu mánuðir án þess að mér yrði nokkuð á* gengt. Mér fór líka að verða það Ijóst, að nauðsynlegt var að snúa sér til hlutlausra landa. Mér virtist Sviss einna líkleg- asti staðurinn, bæði vegna þess að þar var ég kunnugur og svo af því að þar átti eg virii, meðal annars Dr. O. Þangað var líka stutt að fara. En erfiðást var að .fá fararleyfi.“ Þess vegna ákvað Wood að • í y láta sem minnst á sér bera. — _ ,,L.inmilt pao, Margir nazistar reyndu ‘ að fá Litli Kláus fá borgað", leyfi til að fara til útlanda sér j sag§j Stóri KláuS, þegar W kMriwr. Nú var Wood hann k hein, „£g skal ekki meðhmur 1 nazistaflokkn- , , r • 1 44 C um, en útþrælkaðir embættis- ;Qiepa hann iyill þetta . Ln menn gátu líka gert kröfu til heima Hjá Lltla Kláusi Var þess að fá hvíld. Hann sendi, amma gamla nýlega dáin. umsókn um leyfi til að fara til U' L ró' •’ ‘X 0 . * f. 1- • , inun hatoi ao visu veno Sviss eða Italiu, ser til hress- ;. ingar. Umsókninni var synjað. Örg Og slaem VIO hann, en Tii þess að ergja ekki yfir-, hann var samt afar hrygg- menn sina, lét hann liða Ijeilt ur Gg tók gömlu konuna Og lét hana í rúmið sitt, sem var hlýtt. Hann ætlaði að Mikil þáfttaka í veirar- síldveiðum Nerðmanna. Oslo í janúar. Mjög mikil þátttaka er í vetrarsíldveiðum Norðmanna a? þessu siimi og var undirbún- ingur í fuilufn garigi í hafnar- bæju>n á endilangri ströndinni um mi'jan desembcr. Síldveiðarnar gengu svo vel í,j fyrra, að gert er ráð fyrir, að nú stundi veiðarnar 600 sr.urpi- | nótaskip og 1500 með réknet, i en auk þess eru 500 hjálpar- skip. Á skipunum verða sam- tals um 25—30.000 sjómenn. Hafrannsóknaskipið G. O. Sars var um miðjan desember í at- hugunarferð í grennd við Fær- eyjar og víðar. Varð það þegar vart við mikía síld og fylgdi henni að landi. Hefir þegar afl- azt vel, þegar gefið hefir. Litli Klátts og Stóri ár unz hann endurtók umsókn- ina. Hanri lét þá skýringú Framh. mitt þá um nóttina, þegar hann svaf úti í horni og amma hans lá dauð í rúm- inu hans, kom Stóri Kláus og læddist inn um dyrnar með öxi í hendinni. Hann vissi alveg hvar rúmið hans Litla Kláusar var og fór nú beint þangað og sló ömmu gömlu rokna högg í höfuð* ið, því hann hélt að það ,,Þarna skalt elcki oftar á mig“. Og svo fór hann heim. „Vissulega er hann vondur maður", sagði Lrtli Kláus. „Þarna ætlaði hann að drepa mig og-það var heppilegt fyrir ömmu gömlu að hún skyldi hafa venð dáin, því annars hefði hann drepið hana“. Svo færði hann ömmu gömlu í sunnudagsfötin hennar, fékk sér iánaðan hest og setti hann fyrir vagninn og lét svo ömmu sína upp í aftasta sætið í vagninum til þess að hún skyldi ekki detta úr hon- um, þegar hann færi af stað. Svo fóru þau af stað og þegar sóiín kom upp voru þau komin að veit- ingakrá. Hann fór inn til þess að fá sér eitthvað að borða.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.