Vísir - 09.03.1957, Blaðsíða 4

4
I
Tfsm
Laugardaginn 9. marz 1957
WXSIR
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálssen.
1 Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1680 ífinun línur)
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR HJF.
Lausasala kr. 1,50.
Félagsprentsmiðjan h.í.
Ktrkjjst ojr/ irMestt ttlz
ffiveritig les þn*i
’j
Hverju á að leyna
Eins og menn rekur minni til,
voru fengnir til landsins á
síðasta ári erlendir sórfræð-
ingar í efnahagsmálum.
Hlutverk þeirra var að
' kynna sér efnahag íslenzku
1 þjóðarinnar, komast til botns
i því_ hvert væri aðalmeinið
■ í efnahagskerfinu og gefa
síðan þau ráð, sem gætu dug-
að til að lækna meinsemd-
ina. Rikisstjórnin haíði boð-
að, að hún ætlaði að taka
upp nýja stefnu í efnahags-
málunum, því að hún taldi
ófært að halda áfram á sömu
braut og farin hafði verið
áður, enda lýsti forsætisráð-
herrann yfir, að ekkert ann-
að kæmi til greina, þar sem
efnahagskerfið væri allt
helsjúkt. Sérfræðingarnir
k dvöldu hér skamma hrið,
1 sömdu síðan álit sitt og sendu
1 ríkisstjórninni eins og ráð
hafði verið fyrir gert, en síð-
an hefir varla verið á það
! minnzt, og er slíkt haria ein-
kennilegt.
Nú hefir verið spurt um það á
þingi, hvar plagg þetta sé
niður komið, og hvei’s vegna
! almenningi sé ekki gefinn
1 kostur á að fræðast um efni
þess og innihald. — Fram-
sóknarmenn létu svo á
síðasta ári að „úttekt
þjóðarbúsins" skyldi frám
fara i'yrir allra augum,
og vitanlega væri það hið
eina rétta. En þótt stóru orð-
I
in á síðasta ári hafi verið
mörg og loforðin falleg, hafa
• athaínir eða efndir ekki
verið i sama hlutfalli. Þeir.
sem trúðu því skilyrðislaust,
' að ríkisstjórnin mundi fletta
ofan af ásandinu, liafa orðið
fyrir vonbrigðum. Hinir,
sem töldu framsóknarmenn
lítt trúverðuga, hafa hins-
vegar komizt að því eins og
oft áður, að þeir áttu koll-
gátuna.
Það er erfitt að koma auga á
það í fljótu bragði hvers
vegna ríkisstjórnin vill ekki
gefa almenningi, stuðnings-
. mönnum sínum um land allt,
kost á að kynnast áliti sér-
fræðinga þeirra, sem hún
fékk til landsins. Henni ætti
að vera það kærkomið að
kynna mönnum ástahdið,
eins og það var í raun og
veru, og kenna svo bara
„íhaldinu“ um allt saman.
En nú virðist eitthvert hik á
stjórnarherrunum^ þegar
þeir eru spurðir um það,
hvers vegna þeir vilja ekki
birta álitsgerð sérfræðing-
anna. Að vísu er fallizt á
það með semingi_ að eitthvað
skuli birt úr henni, en það
tekur sinn tíma að undirbúa
það, því að eitthvað þarf að
lagfæra orðalagið; eins og
forsætisráðherrann komst að
orði, er málið var rætt á
þingi um miðja vikuna. Mönn
um verður á að spyrja, hvers
konar lagfæringar sé þörf.
hvað það sé, sem forsætis-
ráðherranum finnst óheppi-
legt við orðalagið.
Ef ríkisstjórnin hefði hreint
mjöl í pokanum_ mundi hún
vafalaust vera búin að birtaj
álitsgerðina. Hik hennar og
undanfærslur eru aðeins
sönnun þess í augum al-J
mennings, að hún hcfir ekki
hreina samvizku.
Ekknasjóður íslands.
Fyrir nokkrum árum var stofn-
aður sjóður sem hefir það
hlutverk að veita ekkjum og
munaðarleysingjum styrk.
svo að þeim veitist Jífsbar-
áttan heldur auðVeldari. Enn
hefir hann ekki tekið til
starfa, því að tii þess hefir
hann ekki bolmagn. en
mönnum verður gefinn kost-
ur á að styrkja hann á morg-
un, því að þá er fjáröflunar-
dagur hans, fé safnað í
kirkjum og með merkjasölu.
Þess er að vænta, að sjóðurinn
verði, áður en mjög langt
líður, fær um að veita þó
hjálp, sem honum er ætluð,
og margar ekkjur haía, því
i... miður, mikla þörf fyrir.
Enginn vafi er hinsvegar á
því, að vöxtur hans yrði
meiri og hraðari, ef honum
væri tryggður tekjustofn á
svipaðan hátt og Land-
græðslusjóði og Styrktarfé-
lagi lamaðra og fatlaðra,
sem fá árlega hundruð þús-
und tiJ sinna þarfa. Ekki
þarf að efa það, að yfirvöldin
mundu taka tilmælum frá
sjóðsstjórninni um slíkan
tekjustofn af vinsemd og(
skilningi, og almenningur ^
styrkja sjóðinn með glöðu
geði. Vonandi athugar sjóðs- j
stjórnin þetta atriði, svo að|
ekkjur og munaðarleysingjar ^
njóti sem fyrst góðs af starf-
senii hans. •
Þú segist stundum hafa reynt
að lesa í Bibliunni, en gefizt
upp. Þér finnst þú hnjóta um
svo margt. Sumt er með öllu ó-
skiljanlegþ annað framándi,
fjarstætt jafnvel ljótt. Þér
finnst mannlegur ófullkomleiki1
blasa þar við i öllum áttum en(
djúpt á guðdómleikanum. Og
þér virðist í rauninni fjarska
torvelt að ti’úa þvi, að þessi bók
sé Guðs orð fremur en aðrai’.-J
Það skal viðurkennt, að
Biblían er ekki auðveldur lest-
ur, upp og ofan. Sama máli
gegnir raunar um öll mikilvæg
rit. Þau krefjast athygii og
íhugunar, renna ekki inn og út
aftur eins og gludrið en veig-
urinn kemur því betur fram
og notagildið vex að því skapi,
sem kynnin verða lengri og
nánari. AJlir reyndir biblíu-
lesendur ráðleggja þeim, sem
óvanir eru, en vilja lesa bók
bókanná, að byrja á því að lesa'
guðspjöllin og gera sér að fastri i
reglu að lesa einhvern kaflaj
daglega. Síðan er gott að lesa
Postulasöguna með sama hætti,
þá bréfin, byrja t. d. á bréfi'
Páls til Filippimanna, lesa sið-
an 1. Pétursbréf, Jakobsbi’éf,'
1. Jóhannesarbréf, Galatabréf,1
Efesusbréf. Þá má byrja á(
guðsjöllunum aftur áður en
hin þyngri bréf eru lesin. Ann-
ars er nauðsynlegt að fylgja
einhverri fastri reglu um lest-
ur Biblíunnar, en grípa ekki
niður ýmist þar, ýmist hér, eft-'
ir því sem til vill hverju sinni.
Bent skal á það, að í Bænabók,
sem síra Sigurður Pálsson heíir
tekið saman, er leskaflasltrá,
þar sem til er tekinn ákveðinn
kafli Ritningarinnar fyrir
hvern dag ársins. Þessi bók ér
tilvalin til afnota við helgar
stundir á heimilum og i ein-
rúmi. í leskaflaskrá þessari er
vísað til valinna lcafla í Gamla
test. auk Nýja test. sem gert
er ráð fyrir að lesið sé allt einu
sinni á ári.
Hins er elíki að dyljast, að
hér á landi og á voru máli er
tilfinnanlegur skortur aðgengi- j
legra og alþýðlegra hjálpar-
gagna til aðstoðor við bibliu-*
lestur.
Hvernig les þú? spurði Jesús
lærðan mann, sem var vel les- j
inn í ritningunum. Það er ekki.
sama hvernig' lesið er. Þegar þú
lýkur upp Biblíunni þinni, þá
ertu að ganga til fundar við
Guð. Þú ætlar að hlusta á hann.
En til þess að heyra það', sem
hann vill við þig tala. er ekki
nóg að sjá orðin, sem prentuð
eru á blaðsíðum bókarinnar, þú
þarft að ljúka upp huga þínum,
en það gerist ekki nema með
bæn. Bænin er lykill að Drott-
ins náð. An bænar er sála þín
sjónlaus og dauf á orðið frá
Guði. „Tala þú, Drottinn, þjónn
þinn heyrir.“ Með slikri bæn
skyldir þú hefja lestur þinn og
láta hana búa þér í hjarta
méðan á léstri stendur. Og orð-
in, sem þú lest, áttu að gera að
bæn-þinni. Það er meginatriðd.
Þegar þú lest biðjandi huga,
vakna sifellt nýjar hugsanir.
ný bænarefni og „Guðs anda
hræring hrein“ fer um bókstaf-
inn og hugskot þitt. Og þegar
þér finnst allt vera dautt og þú
ekki fá neinn ábata af lestrin-
um, máttu ekki gefast upp né
bregðast hollustu þinni við
Guð og svíkja svo sjálfan þig
um þá blessun sem hami geym-
ir þér, þegar liann er búinn að
prófa þig um stundar sakir.
„Guð metur aldrei amiað i
heim en auðmýkt og hjartans
trúnað“. Það er algildur sann-
leikur. Hann gildir fullkom-
lega um lestur Guðs orðs. Þú
skilur ekki margt af því, sem
þú lest. Það gerir ekkert til. Ef
þú tekur til þin allt. sem þú
skilur, þá er nóg. Þú þarft ekki
öuruvísi Biblíu. En þú þarft að
verða öðruvísi sjálfur. Biblían
þarf að breyta þér, ekki þú
henni. Þar talar sá, sem segir:
Eg gjöri alla hluti nýja. Ef sá
er nokkur, sem vill gjöra vilja
Guðs, hami mun komast að
raun uni hvort kenningin er
frá Guði eða ég taJa af sjálfum
mér. (Jóh. 7, 17).
Þegar þú hnýtur um eitthvað,'
sem þú lest í Bibliunni, þá
skaltu minnast þess, að hún er
ekki skrifuð eingöngu handa
þér. Ilún er vissulega gefin þér
og þér fullnóg og’ einhlít. En
það væri til of mikils ætlazt að
heimta að hún væri einskorðuð
við þitt hæfi. Hún hefur verið
gefin mörgum þúsundum kyn-
slóða. Þær elztu þeirra voru
uppi fyrir þrjátíu öldum. Það
þurfti að tala öði’uvísi við þig
og fara öðruvísi að þér þegar
þú varst á barnsaldri en þegar
þú ert orðinn fulltiða. En vitur-
legt uppeldi barnsáranna er
herzlan og kvikan i gerð þinni,
þótt þú myndir bregðast ó-
kunnuglega við ef farið væri að
tala við þig nú eins og faðir
þinn gerði eða kennari þinn
forðum. Sumt, sem í Bibliunni
stendur, er fyrst og fremst talað
til manna, sem eru löngu liðnir
og á ekki beint erindi við oss
nú. Svo er um mörg lögmáls-
fyrirmæJi. Sumt á erindi við
aðra þótt þau fari framhjá
þér. Og það hið sama getur
reyndar átt erindi við þig, þeg-
ar öðruvísi stendur á fyrir þér.
Það er talað til margra og með
mörgu móti í Biblíunni. Það er
áreiðanlega talað líka til þín.
Leitaðu þess, sem varðar þig.
Hlustaðu eftir því, sem til þín
er talað. Það líður ekki á löngu,
að þú getur tekið þér í munn
játninguna fornu: Þitt orð,
Drottinn, er lampi fóta minna
og ljós á vegum mínum.
Skiðamórið —
Frh. af 1. s.
eru þátttakendur í henni 32.
Meðal kunnra þátttakenda í
henni má nefna þá Pál Guð-
björnsson. Hrein Hermunds-
son, Harald Pálsson Grím
Sveinsson og Grétar Árnason.
Þar verður keppt í 3ja mannaj
sveitum um bikar, sem Raf-
tækjaverzlun íslands h.f. hefir
gefið.
q Áforni eru ú döfinni lun
smíði tveggja kjamorku-
kuúhma sklpa i Svíþjóð. Hér
- er um að ræða tvö 45.000
sraúL oliuflutaúngaslíip..
Eítirfarandi bréf hefir Berg-
.máli borizt:
„Góði ritstj. Bergmáls:
Þótt mér sé málið óskylt, sendi
ég yður hérna „úrklippu" úr Ak-
preyrarblaðinu DEGI frá 30. jan.
s.l. Hafa þessar 10 linur orðið
einum lésanda Bergmáls háska
legt fótakefli í heilum dálki 6,
febr. s.l. Er það alltof löng
brekka að kútveltast í út af
einni prentiilJu! — ekki í blað-
inu Degi, þar sem línur þessar
eru allar réttar, heldur í „dag
blaði hér“, að sögn lesanda. Og
annaðhvort hefh’ hann þá séð
eina villtrþrefalda, eða þá hefir
„blaðið hér“ þríprentað vitlaust
sömu forsetninguna: ú í staðinn.
íyrir í, eins og stendur þrivegis
rétt í „DEGI“: . . . hjörs í þrá. —
En lesandi seniur heilan dálk um
lijörs ú þrá! — Hefir hann leit
að fanga allvíða og liaft mikið
fyrir prentvillu sinni. — En auð
vitað liefði verið íyrirhafnar
minnst fyrir hann að bregða sér
niður i Söluturninn við Arnar-
hól og ná í siðasta tbl. „Dags“!
— Bið ég nú ritstjóra Bergmáls
votta, að ég fari hér með rétt
mál: — —
Rímur sem iieimild.
Lesandi virðist telja rimur
býsna lélega heimild, sennilega
bæði um eitt og annað. En sann
leikurinn er samt sá, að gömlu
rímurnar eru gullnáma snilli-
yrða, sem rímnaskáldin liafa
sjálf samið, en síðan orðið land
fleyg almenningseign. Og þann
ig mun einmitt vei'ða hér.
Annar lesandi Vísis.
tfrklippa fylgdi.
Bréf þetta er frá lesanda á
Akureyri, og vottast það sem-
kvæmt beiðni hans, að í úr-
klippu þeirri í Degi, er hann
sendir með bréfinu, stendur
hjörs í þrá.
Höfundi bréfs þess, sem Ak
ureyrar-lesandinn gerir að um
talsefni, hefur verið sýnt bréf
hans, og hefur hann óskað að
taka þetta fram:
Að cudingu.
„Höfundur segir mig hafa leit
að fanga allvíða og „haft all
mikið fyrir prentvillu sinni“, en
um þá prentvillu, sem honum
verður svo tíðrætt um, þarf
hann ekki við mig að sakast. Eg
gerði afhugasemdir mínar eftir
að hafa lesið kafla úr „Orða
dálkinum“, sem tekinn var upp
í dagblað hér, dagblað, sem a.
m. k. Dagur mun telja góða
heimild, en það var hið ágæta
dagblað Tíminn, en þar stóð
hjörs ú þrá. Nú veit þessi bréfs-
höfundur sjálfsagt mæta vel,
eins og allir aðrir, að oft er sagt
„hvergi smeykur hjörs í þrá“ -
ég hefi allt af heyrt þetta orðað
svo, en hitt er svo annað mál,
að höfundur hinna ágætu Andra-
rímna þurfti á því að lialda, að
nota orðið hræddur í stað
smeykur, en beeði orðin munu
góð og gild íslenzka. Mér virðist
sök mín helzt, að ég skyldi ekki
bregða mér niður i Söluturn til
að ná mér i eintak af Degi, og
það geri ég sjálfsagt, ef ég tel
það ómaksins vert, þar sem
bréfshöfundur segir um álit mitt
á rímunum er fleipur eitt.“
q Farþegar ú brezkum júrn
br.iutuni geta brúólega notið
sjónvarps. S.jónvarpwiótækj
uiium verður komið íyrir í
öðrum enda Uvers 0-ira sæta
faxþegavagns.