Vísir - 27.04.1957, Blaðsíða 7
VÍSIR
Íl
Laugardaginn 27. apríl 1957
• • •
• A
• •
• •
/
• •
AMÐNEMÆUmR
• •
EFTIR
RUTH MOORE •
• •
• •
• •
• •
• •
28
• •
Hann starði á hana með opinn munninn. Hann átti ekki von
á, að hún væri svona hyggin.
Tvö tár runnu niður kinnar henni. — Móðir þín er góð kona,
Natti. Ég veit ekki, hvað úm mig hefði orðið, ef hún hefði ekki
tekið mig að sér. Ég mun verða henni þakklát meðan ég lifi.
Én hún á of annríkt til að geta hugsað um tilfinningar ann-
arra. Ó, Natti! Taktu mig með þér. Lofaðu mér með þér. Gerðu
það?
Hamingjan góða! Þessu hafði hann ekki búizt við.
— Láttu þér ekki detta þetta í hug, sagði hann. — Það er
ekki hægt, sagði hann stuttaralega. — Þú veizt ég get það ekki.
Það verður nógu erfitt samt.
Hún þurrkaði skyndilega tárin af augum sér.
— Ég veit það, sagði hún og hafði nú náð valdi á rödd sinni
aftur.— En ég ætla að fylgja þér á leið og hjálpa þér að draga
vagninn.
— Þess þarf ekki Þetta er undan brekkunni. '
— Þú ætlar til strandar. Þá hefurðu bát þar. Er ekki svo?
— Æi, þegiðu, sagði hann reiðilega.
Bara að hann færi inn í húsið og léti hann einan. — Farðu
inn í húsið, sagði hann. Þetta kemur þér ekki við.
— Víst kemur það mér við, sagði hún fokvonö.
— Farðu nú inn og segðu öllum, að ég hafi farið burt í bát.
— Ég veit ekki, hvers vegna þú heldur, að ég muni gera það.
Hann lagði af stað með vagninn út úr garðinum. Hjólin voru
stirð og það brakaði í þeim. Vagninn hafði ekki yerið notaður
allan veturinn, og hann hafði ekki heldur verið smurður.
Karólína gekk meðfram vagninum. Hendur hennar voru
bláar af kulda.
Natti stanzaði.
— Karólína, sagði hann ásakandi. — Farðu inn. Þú deyrð
úr kulda.
— Þú hefur ekki með þér allt, sem þú þar-ft að hafa.
— Farðu nú inn Karólína, annars færðu löðrung.
Hún fór að gráta. Hann sleppti vagninum og greip til hennar.
Karólína sneri sér við og hljóp burt. Hún kallaði til hans
með ekka:
— Lítill drengur að fara í útilegur.
Hún skellti eldhúshurðinni á hæla sér.
Hamingjunnni sé lof! hugsaði Natti.
Honum fannst hann aldrei hafa verið jafnlítilmótlegur og nú.
Það var ekki viðeigandi að kveðja svona, þegar maður var að
fara í langa ferð og mundi ef til vill aldrei koma aftur. Og
hann og Karólína höfðu alltaf verið góðir vinir. Hann nam
staðar og hugsaði sem svo, að ef til vill væri betra að snúa við
og kveðja almennilega. Svo hætti hann við það.
Hann fór ofan brekkuna.
Það er ágætur byr, hugsaði harm. Hann er á norðvestan. En
ef hvessir meira verð ég að leita lands, þangað t.'l lægir aftur.
Hann fór fram hjá húsi Ev Pipers. Húsið var eyðilegt, eins
og venjulega, því að engin tjöld voru fyrir gluggunum.
Piper kom fyrir hornið á skúmum sínum, með pípuna í
munninum, og sendi út úr sér reykjargusur. Hann studdi
höndunum á mjaðmir sér og horfði á Natt stundarkorn. Svo
sagði hann: — Þú ért að fara í bátnum, er ekki svo?
— Jú, sagði Natti og horfði einarðlega á móti. — Kemur
það þér nokkuð við?
— Nei, ekki get ég nú sagt það.
— Jæjá. þá. Mér kæmi betur, ef þið Jenny segðuð ekki frá
því. En það er nú varla hægt að búast við því.
— Við Jenny munum ekki segja frá því, sagði Piper.
Hversu vingjarnlegur, sem Piper gamli var þá átti hér við
máltækið: Þjóð veit, ef þrír vita. Dagar voru liðnir. Augnaráð
hans var aftur eins vingjarnlegt og það hafði verið á dögum
föður Natta.
— Þakka þér fyrir, sagði Natti. — Ég skal muna þér það,
Piper.
—Ég meinti nú ekkert illt þarna um daginn, sagði Piper.
— Ég var allur í uppnámi út af því, sem á gekk þarna úti á
ströndinni. Og mér datt í hug að slá eign minni á bátinn.
Hann virtist hafa rekið á land og hefði tekið út með næsta
flóði.
— Hvað sástu úti á ströndinni, Piper? Hvað skeði?
Ev blés út úr sér í-eykjarstrók. — Ég veit það ekki, Natti.
Það var ekki gott.
— Nei, sagði Natti. — Það hefur sennilega ekki verið það.
Þeir horfðust í augu andartak. Svo litu báðir undan.
—• Þú ert líkur pabba þínum, sagði Piper. — Þú ert lifandi
eftirmyndin hans. Mér geðjaðist að Joel Ellis.
— Mér líka, sagði Natti eymdarlega.
—• Við Jenny munum þegja eins og steinar. En ég er samt
hræddur um, að stormurinn skelli yfir. En þú skalt fara burtu
og finna þér stað, þar sem þú getur verið í ró og næði. Faðir
þinn hefði ráðlagt þér það, ef hann hefði verið er.n á lífi.
Hann rétti fram beinabera höndina. Natti tók í hana.
— Vertu sæll, Piper.
— Vertu sæll, sagði Piper. — Þú hefur góðan byr og það
stendur heppilega á straumi. Þú getur komizt langa leið fyrir
•rökkur. Gættu samt að þér í álnum. Það fer að hvessa.
Natti átti hér þó einn vin, Og rgunar tvo. Því að Jenny
geðjaðist líka að þeim, sem Piper geðjaðist að. Og Piper var
honum velviljaður. Það var að vísu hart að skilja mömmu og
systurnar eftir hjá Edda, sem sennilega var orðinn morðingi.
Það munaði minnstu að hann snéri við og færi heim aftur,
J
l
k*v*ö«l*d*v*ö*k-u*n»n*i
getur nú aftur bætt við sig alls konar verkefn-
um svo sem innréttingar í eldhús, svefnhei’bergi, .j
hui'ðir og glugga. Sími 6967.
Guðlaugur Ssgurðsson.
• •
BORN
óskast til að bera út VlSI í eftirtalin hverfi:
Austurstræti
Hringbraut
Laufásveg
Rauoarárholt
Talið við afgreiðsluna, sími 3 66Ó.
Sonurinn: Pabbi, er það rétt,
að manninn má þekkja af því í
hvernig félagsskap hann ér?
Faðirinn: Já sonur minn, það
skalt þú ávallt muna.
Sonurinn: Það sem eg á bágt
með að skilja er, að ef góður
maður er með vondum manni
er góði maðurinn þá góður, eða
er vondi maðurinn góður af þvl
að hann er með góðum manni?
★
Sveitaprestur vaknaði við
hávaða niðfi í eldhúsinu og sá,
að innbrotsþjófur var þar kom-
inn. Presturinn tók haglabyssu
síria og kallaði niður til hans
úr stiganum. Kæri bróðir, mér
dytti aldrei í hug að meiða þi'g
eða nokkra aðra skepnú er guð
hefir skapað, — en þú steridur
einmitt þar, sem eg ætla að
skjóta.
★
Konan (eftir rifriidi): Við
skulum sættast á þetta og koma
til móts við hvort annað.
Maðurinn: Hvernig þá?
Konan: Eg skal viðurkenna
að eg hafi haft á röngu að
standa ef þú segir, að eg hafi
rétt fyrir mér.
★
Lögreglan í Fresno, Kaliörníu,
auglýsti eftir manrii að riafni
Vernon Eugene Wárd. Hans
hafði verið saknað lerigi og
víðtæk leit var hafin. Að lok-
um fannst Vernon. Lögreglan
hafði leitað langt yfir skammt,
því hún hafði sjálf stungjð^hon-
um, í steininn og dæmt hann í
30 daga fangelsi fyrir ölvun við
akstur.
★
Maurice Lemieux í Great
■Falls hljóp allt hvað af tók í
næsta síma og tilkynnti lög-
reglunni, að einu hjólinu af
bílnum hans hefði verið stolið
þar sem hann stóð á almennT
jings bílastæði. Hann hljóp
itil baka og kom þangað svolítið
á undan lögreglunni, en sér til
mikillar gremju sá hann að á
meðan hafði liinu framhjóíinu
verið stolið undan bílnum.
Hallgrímur Lúðvíksson
lögg. skjalaþýðandi í ensku
og þýzku. — Sími 80164.
f. œ. Bumufki — T A R Z A N „ 2344
.. . knngum . a athygli hans. Upp úr einni sem að öllum líkindum hafði farist baki og virti hendina fyrir sér.
og brátt hann auga á nokkuð, dunni stóð hendi af manni. í sandstorminum. Hann hljóp af