Vísir - 18.10.1957, Blaðsíða 9

Fösti
FÍSffi
Frh. af 4. s.
sumir þeirra höfðu farið með
þeim mönnum okkar, er við höfð
um sent til að bjarga mönnunum
úr svifflugunni, sem verst fór í
lendingunni. Við höfðum séð ein-
hverja lireyfingu þarna eftir
slysið, svo við vonuðum að ein-
hverjir þeirra væru lifandi.
Aðrir hinna ítölsku hermanna
hjálpuðu nú til við að ryðja dá-
litla flugbraut. Stærstu steinarn-
ir voru fjarlægðir, en á meðan
flaug Gerlach kapteinn i mörg-
um stórum hringum yfir svæð-
inu og beið merkis um að að
lenda. Honum gekk lendingin
vel, en þegar ég skýrði honum
frá fyrirætlun minni um brott-
flutnings Mússolínis, var hann
fjarri því að vera ánægður með
þá ráðagerð. Þegar ég bætti við,
að við yrðum þrír, sagði hann
hreint og beint að þetta væri
ekki hægt.
Eítir stuttar en hreinskilnis-
legar viðræður, lét hann sann-
færast. Méf var fyllilega ijós hin
mikla áhætta, sem ég tók á mig
með því að fylgjast með sem
þriðji maður í flugvélinni. En
gat ég með nokkru móti hætt á
að láta Mússolíni fara einan með
Geriach? Mér fannst það ómögu-
legt;
Ef illa færi og slys hlytist af
þessu, voru örlög mín ráðin —
kúla úr skammbyssunni minni.
Adolf Hitler myndi aldrei íyrir-
gefa slíkan endi á fyrirtæki okk-
ar. Þar sem engin önnur örugg-
ari léið Virtisí til áð koma Músso
lini til Rómar, var betrá að deila
hættimiii með honum, jafnvel
þótt samfylgd min yki nokkuð á
hættuna. Ef þetta mistækist,
yrðu örlög okkar allra sameigin-
leg.
Mússolini kom nú út úr hótel-
inu og var í víðum vetrarffakka
og með svartan hatt á höfði. Eg
gekk á undan að Storkinum. Ein-
ræðisherrann sett'st í aftursæt-
;ið, en ég tróð mér fyrir aftan
hann. Eg tók eftir að hann hik-
aði snöggvast áður en hann steig
upp í fiugvélina og, minntist þá
þess, að hann var Sjálfur flug-
maður og skildi vel áhættuna,
sem þarna var lagt í.
Hréýfillihn drundi íyrir rnllr'
benzíngjöf og Gerlach gaf mönu
um, 'sem héldu í væn*i og stél
merki um að sleppa. FlugVélin
fór af stað. En þótt hraði henn-
ar ykist og við nálguðumst óð-
fluga endann á flugbrautinni,
lyftist hún ekki frá jörðu. Gín-
andr hamragih kom í ljós beint
framundan. Eg var einmitt far-
inn að hugsa, að þetta yrði þá
endinn á öllu saman, þegar við
tókumst skyndilega á lof t.
Skyndilega hitti vonstra lending-
arhjól vélarinnar ójöfnu.á braut-
inni og flugvélin hallaðist í-
skyggilega áfram um leið og við
stefndum beint á gilið. 1 beygju
til vinstri sentumst við fram af
brúninni. Eg lokaði augunum og
hélt niðri í mér andanum og
bjófet við hinu versta. Vindurinn
öskraði í eyrum mínum.
Þetta hlýtur að bafa tekið að-
eins nokkrar sekúndur, því þeg-
ar ég opnaði augun aftur, var
Gerlach búmiV að rétta véliná úr
dýfunni. Við vorum kornnir yfir
gilið ög flugum nú næstum lá-
rétt, og vélin Var búin að ná
fullri ferð. Fljúgaftdi í þrjátíu
metra hæð eða svo komum við
eftir nokkra stund út í Arezzano-
dalinft.
Allir vorum við taisvert fölari
en við höfðum verið nokkrum
minútuín áður. Og ég hagaði
mér svo óhermannlega, að ég
lagði liönd mina á öxl Benito
Mússolinis, frelsún hans var nú
hafimyfir allan efa.
Mússolini var fljótur að ná sér
eftir að hættan v'ar um garð
gengin og fór nú að segja mér
írá ýmsum atvikum í sámbandi
við héruðiri, sem viö dlugum yfir
í 100 metra hæð, sneiðandi hjá
mishæðum. ,,Hérna talaði ég til
mikils mannfjölda fyrir tuttugu
árum ...“ „Hérna var gamall
vinur minn jarðaður." Þannig
hélt einræðisherrann áfram að
segja fi'á endui'minningum sín-
um.
Eftir alllangan tíma lá Róm
fyrir neðan okkur. „I-Ialdið ykk-
ur vel!" kallaði Gerlach.
„Tveggja hjóla lending,“ og ég
minntist árekstturs vinsti'a hjóls-
ins í flugtakinu. Flugmaðurinn
hélt jafnvægi flugvélarinnar
þannig, að hægra hjólið og stél-
hjólið tóku fyrst niðri. Lendingin
gekk vel,
Þrjár Iléinkel herflugvélar
biðu okkó.r. Við fórúm í eina
þeirfa og flugum til Vínár, þáð-1
art til Múftcheni Þar hitti Músfeo-
lini fjölskyldu sina, sem- hafði
verið Örifift af öðrum leiðangri
úr haldi á sveitaheimili hennar í
Rocca della Camirrata.
Að 'síðustu, hinn 15. september
1943, sjö v-ikum cítír að Adolf
Hitler hafði sent mig til að leita
að ^xinum ítalska einræðisherra.
hittust þeir. einræðisherrarnir í
aðerls.töðvum Hitlers í Ausíur-
Prússlandi. Nokkra stund stóðu
þeir og töluðust við og héidust í
hendur. Svo heilsaði Hitler mér
líka og cg sagði honum allt af
létta um frelsun vinar hans.
„Þér hafið fært mér aftur vin
minn Mússolini," sagði hann
„Eg mun aldrei gieyma, hve mik
ið ég á yður að þakka .. .**
hijt-aá&fur bamama.
Réglur um úiívist
barna í HafnarMi.
Böwi, yngri. en 12 ára mega
ekki vera á almannafæri eftir
kl 20 á kvöldin. Börn, á aldrin-
um 12 til 14 ára, mega ekki
vera á almannafæi’i eftir kl. 22
að kvöldi.
Bannað er að selja börnum og
unglingum, yngri en 16 ára, tó-
bak i nókkurri mynd.
Börn og unglingum, innan 16
ára, eru bannaðar óþarfa ferðir
út i skip, sem liggja við bryggju
eða á höfninni.
Öllum börnum og unglingum
innan 16 áx'a aldurs, er bannað-
ur aðgangur að almennum dans-
stöðum, öldrykkja- og kaffistof-
um. Éigendum þessara fyrir
tækja og umsjónansenn þeii'rt
eiga að sjá um að börn og ung
lingar íái þar ekki aðgang of
hafist þar ekki við.
Kvikmyndahúsaeigendui' bera
ábyrgð á því, að börn og ungl-
ingar sæki ekki bannaðar kvik-
mvndir.
Bi’ot á barnaverndarreglugei'ð-
iníxi varðar séktúm, varðhaldi
eða fangelsi allt að 3 árurii.
Baruaverftd.
f Ilaugfisundi Var tmgur mað
ur nýléga dæmdur í ?4 daga
fangelsi fyrir að aka á bif-
hjóli undir áhrifnm áféngls.
1 byrjun þessa mánáðar var
svo núkili vatnsskortm' í
N orðui'-N oregi, að aimennt
var skammtað viðast hvar.
SANNAR SÖGUR eftir Verus.

Wait Disiiey snéri sér nú fráj
hugmyndunum til hins raun
verulega og tók kvikmyndir
úr lífi dýranna siálfra. Þeg-
ai' hann hafoi lokið við kvik-
myndina Selaeyjan vakti
hún mikla hrifningu og hlaut
verðláun. Næst gerði hann
myndina, Dalur bjóranna,
og almenningur blátt áfram
krafðist þess, að fá a'ð sjá
fleiri slíkar kvikmyndir úr
náttúrunni. Hollywoöd laut
Disney...... Walt Disney
sannaði snilli sína .Viðeig-
andi minnisrnefki um sig'ra
hans er Disnéyland í Ana-
heim, Kalifofníu, gífurlega
stór skemmtigarSur, sem
kostaði um 15 millj. dali.
Það ér raunverulegur ævin-
týraheimur fyrir ungu kyn-
slóðina og hið mesta furðu-
verk í augum fullorðinna.
Að því er Disney sjálfan
Tröllið.
Morten og María komu hlaupandi yfir engið, snéru
við hjá forapyttinum og hlupu svo áfram inn í skóginn.
iyrun stóðu beint upp í loftið og fæturnir gengu ótt
ag títt. Þau hlupu svo hratt að þau voru næstum búin
að reka sig á dádýrið, sem stóð og nagaði börk af stórri
grein,
Svona, svona, hvað gengur eiginlega á? Það er
naumast að þið hlaupið. Mér er nær að halda að óvætt-
ur hafi orðið á vegi ykkar fyrst þið látið svona, sagði
dádýrið. Héraungarnir horfðu vandlega aftur fyrir sig
áður en þeir svöruðu; Við sáum stóra tröllið inni í
skóginum, sögðu þeir. Nei, hættið nú, sagði dádýrið,
þið æthð víst ekki að segja mér að þið trúið því að til
séu tröll. Það var aðeins í gamla daga að trúað var
sögum um tröll. Það vita allir að tröll eru eklci til.
Mafia sagðist samt hafa séð íröllið og svo hefði
hun líka heyrt óhljóðin í því. Við úrðum svo hrædd að
við gátum varla hreyft okkur. Ekki sýndist mér það
nú, sagði dádýrið. Það var ekki svo lítil ferðin á ykkur.
Dádýrið var alveg ömggt um að héraungarnir
hefðu bcrðað of mikið af grænkáli um morguninn, því
af grænkáli geta menn fengið allskonar griilur. Morten
og Mafía þorou að veðja hálfu hvítkálshöfði að þau
hefðu séð tröll. Agætt, sagði dádýrið, þá förum við og
gætum að því. Þið skuluð bara hoppa upp á bakið á
mér og svo fáum við bráðlega úr þessu skonð. Þati
kcmu fljótlega í stórskógmn innan um háu trén. —
Stanzaðu, kallaði Morten. Sjáðu' þarna er tröliið og í
sama bili kvað við hár og leiðmlegur skrækur. Dádýrið
gáði og gáði, cn gat ekki séð neitt nema tvö kræklótt
'ukartré. Þá fór dádýriö að hlægja og sagði: Þið ætlið
víst ekki að telja mér trú um að þið hafið haldið að
gamla eikartréð væri tröIL Jæja, Ugla frænka, láttu
okkur sjá þig. Þá kom Ugla í ljós og var alveg bólgin
í íraman af hlátn. Skámmastu þíh ekki Ugla að hræða
þessa tvo litlu vini mína, sagoi cádýrið. Þarna var þá
tröllið kcmið cg fyrst það var ekki nema Ugla, sem
þcir héidu ao væri tröll, fóru héraungarmr að skelli-
hlægjaog hlógu með Uglu og dádýrinu. Eikartréð hló
en það sá vist enginn.
snertir hafa æskudraumar
hans hér rætzt. .... Þegar
undan er skilinn starfstími
Walt Disney’s helgar hann
konu sinni og tveim dætrum
margar stundir. Hann held-
ur stöðugt áfram að starfa
að bættri sambúð þjóðanna
með slíkum sendiherrum
hlátursins sem Mickey
Mouse.. — Hláturinn segir
Disney, er voldugt vopn frið-
arins. — (Endir). f
BRflun
Rafmagnsrakvélar „DE LOXE"
Hentugar til tækifærisgjafa
SMYRILL, húsi Samemaða,
sími 12260.