Vísir - 06.11.1957, Blaðsíða 10

Vísir - 06.11.1957, Blaðsíða 10
10 VÍSIR Miðvikudaginn 6, nóvember 195? j^GATHA PhRISTIE flUap leifap lifflja til... 62 „Komu tveir menn, sem hétu André og Juvet einnig þangað, meðan þú varst þar?“ spurði Edward snögglega. „Já,“ svaraði Viktoria. „Annar var veikur í maganum, svo að hann fékk að hvíla sig í bækistöðvarhúsinu.“ „Þeir voru okkar menn,“ mælti Edward. „Hvað voru þeir að gera þar? Voru þeir að leita að mér?“ spurði Viktoria. „Nei, eg hafði enga hugmynd um, hvar þú mundir vera niður komin," sagði Edward. „Richard Baker var nefnilega í Basra um leið og Carmichael, og við vorum hræddir um, að Carmichael hefði getað laumað einhverju til hans.“ 3nnar aftur, svo að hún reis á í'ætur i skyndi. Hana langaöi ti! að komast sem skjótast í margmenni, fara til gistihúss Tios, hitta hann og þiggja af honum hressmgu, þvi að henni hraus hugur við að vera lengur ein í návist Edwards. Nú yrði hún að bera kápuna á báðum öxlum framvegis — halda áfram að leika á Edward með þvi ad þykjast full af iiundOatri lotningu íyrír i honum, og vinna gegn ráðabruggi hans á laun. Hún tók til máls: „Heldur þú, að Dakin viti ef til vill, hvar Anna Scheelé er niður komin? Eg gæti kannske komizt að þvi hjá honum. Hann léti kannske í þaö skína, ef eg fitjaði upp á því við hann.“ „Það er ósennilegt, og svo muntu heldur ekki hitta hann aítur," svaraði Edward. „Hann sagði mér að koma og tala við sig í kvöld," sagði Viktoria, þótt það væri síður en svo sannleikanum samkvæmtj en óttahrollur fór um hana um leið. Honum mun þykja það einkennilegt, ef eg kem ekki, eins og um var talað.“ „Það skiptir engu máli, hvað hann hugsar, eins og nú eri ikomið,“ mælti Edward. „Við erum búnir að ráða við okkur, hvernig við högum þessu í alla staði.“ Svo bætti hann við eftlr andartak: „Þú munt ekki sjást aftur í Bagdad." „En Edward, allar eigur mínar eru i gistihúsi Tios! Eg er búin að taka herbergi á leigu þar.“ Hún var að hugsa um treíilinn, sem var ómetanlegur. „Þú munt ekki þurfa á neinni af þelm flíkum að haida fyrst 'um sinn. Eg er búinn að velja það, sem þú átt að klæðast," sagði Edward. .Komdu nú.“ „Baker hafði orð á því, aö leit hefði veriö gerð i herbergi hans. TJrðu þeir einhvers vísari?" mælti Viktoria. „Nei, en hugsaðu þig nú vandlega urn, Viktoria. Kom þessi Lefarge á undan eða eftir okkar mönnum?" Viktoria þóttist vera í mjög þungum þönkum, meðan hun velti því íyrir sér, hvort heppilegra væri aö segja að þessi tilbúni Leíargé liefði komiö á uudan eöa eftir útsendurum Edwardsi Svo tók hún ákvörðun sína. „Það var," sagði hún með hægð, eins og hún rembdist við að muna það, „já, það var daginn áður en hinir kornu!" „Og hvað gerði þessi maður þar eiginlega?" spurðí Edward. „Nú,“ svaraöi Viktoria, „hann skoðaði staöinn með dr. Paunce- foot, en síðan fór Richard Eaker með honum til hússins, til þess að sýna honum einhverja muni, sem þeir höfðu fundið upp á síðkastið." „Fór hann til hússins með Richard Baker? Töluðu þeir sam- an?“ „Eg geri ráð fyrir því,“ sagði Viktoria. „Eg á við, að þeir hafi varla skoðað formnenjarnar alveg steinþegjandi, eða hvað finnst þér?“ „Lefarge," tautaði Edward aftur. „Hver er þessi Lefarge? Hvernig getur staðiö á því, að við vitum ekki nokkurn skapaðan hlut um hann?“ Viktoriu langaöi til að láta gaminn geysa og segja. „Hann er bróðir frú Harris," en hætti svo við það. Hún var ánægð með að hafa búið þenna Lefarge til. Hún sá hann greinilega í anda — írekar grannan, fölleitan ungan mann, dökkhærðan, með yfir- skegg. Rétt á eftir spurði Edward nánar um hann, og þá gaf hún greinargóða lýsingu á honum. Lestin hafði aldrei verið talin hraðlest en þennan morgun tók út yfir allan þjófabálk. Eftir að lestin hafði stoppað átta sinnum og tuttugu mínútur í seinasta sinnið stakk maSur nokkur hausnum út um gluggann eld- rauður í framan af vonzku og hrópaði: —• Halló, hvers vegna stoppum við svona lengi hérna? — Það er verið að setja vatr. á eimvagninn. •— Segið þá vélamanninum ac9 nota stærri teskeið. Feit og fyriríerðarmikiU kvenmaður kemur inn í yfir- fullan strætisvagn og litur ár- angurslaust í kringum sig að sæti. | — Þér hafið ekkert að sitja á, frú mín góð, segir ungur mað- ur, sem vill vera hjálplegur. — Jú, hað hef eg en eg veit ekki hvar eg á að láta það. * Þau stigu aftur upp í bifreiðlna, og þá sagði Vikíoria við sjálfa sig: „Eg hefði átt að vita, að Edward mundi aldrei vera sá sauður að leyfa mér að ná sambandi við Dakin, þegar eg var bú!n að komast að öllu saman. Hann heldur, að eg sé alveg vitlaus 5 «ér — já, eg held, að hann sé viss um það — en samt ætlar hann ekki að eiga neitt á hættú að því er það snertir." Svo sagði hún við Edward: „Verður ekki gerð leit að mér, ef eg — ef eg týnist þannig?" „Við munum sjá við því. Opinberlega munum við kveðjast viS torúna, af því að þú ætlar að hitta einhverja kunningja á vinstri bakka fljótsins." „En hvað gerist í raun og veni?“ spurði Viktoria. „Við skulum bíða og sjá, hverju fram vindur," svaraði Ed- ward. Viktoria sat þegjandi, meðan bíllinn þaut áfram eftir ósléttum veginum, sem beygði sitt á hvað innan um pálmatrén og skauzt yfir brýrnar á áveituskurðunum. „Lefarge," tautaði Edward fyrir munni sér. „Eg vildi óska, að við vissum, við hvað Carmichael átti meö því na,fni.“ Viktoria tók viðbragð, þegar hún heyrði þetta. „Ó, eg stein- gleymdi að segja þér frá því,“ sagði hún. „Eg veit ekki, hvort það hefur nokkuð að segja, en einhver maður að nafni Lefarge kom til bækistöðvarinnar við Tell-hæð einn daginn, meðan eg var þar.“ „Hvað?“ Edward varð svo forviða, að hann missti næstum jstjórnina á bifreiðinni. „Hvenær var þaf ?“ „Ó, það hefur verið fyrir svo sem viku. Hann kom frá Sýrlandi, jninnir mig.“ Þau voru nú komin inn í úthverfi borgarinnar. Edward beygði inn í hliðargotu milíi einbýlishúsa í hálf-evrópskum stíl. Hann stöðvaði bifreiðina fyrir framan hús eitt, þar isem all-stór bif- reið var fyrir. Síðan stigu þau út úr bifreiöinni og gengu upp aö húsinu. Grannvaxin kona, dökk yfirlitum, lauk upp fyrir • þeim, og Edward sagði eitthvað við hana á frönsku. Hann talaði svo ótt, að Viktoria gat ekki fylgzt með því, sem hann sagði, en eltthvað var það líkt því, að hann tilkynnti, að hér væri unga konan komin, og bezt væri að framkvæma breytinguna þegar í stað. , Konan sneri sér að Viktoriu og sagði kurteislega á fi-önsku: „Gerið svo vel að koma ineð mér.“ Hún fylgdi Viktoriu til svefnherbergís, þar sem nunnuklæðn- aður lá á hvilumii. Konan gaf Viktoriu merki, bg hún fór strax að afklæðast, og klæddist síðan nunnubúningnum, sem var mikill fyrirferðar og úr dökku, þykku efni. Konan hagræddi á henni höfuðbúnaðinum, og þegar Viktoria leit í spegil, fannst henni andlit sitt einkennilega bjart og ójarðneskt. Konan lagði talna- band um hálsinn á henni, og þegar Viktoria var komin í gróf- gerða skó, var hún á ný leidd fyrir Edward. „Búningurinn virðist fara þér ágætlega,“ sagði hann. „Gættu þess að vera niðurlút jafnan, en einkum þegar karlmenn eru nærri." Franska konan hafði gengið frá, en kom aftur að vörmu spori í samskonar búningi. Nunnurnar tvær gengu þvi næst út úr húsinu, og stigit upp í bifreiðina, sem beðið hafði utan dyra, en hávaxinn maður i Evrópufötum sat nú við stýri hennar. „Nú máttu ekki bregðast, Viktoria," sagði Edward, þegar hún var sezt. „Allt er undir því komið, að þú hegðir þér nákvæm- lega eins og þér verður sagt.“ Það var ekki laust við, að nokkurrar ógnunar gætti í rödd hans. „Kemur þú ekki með okkur, Edward?" spurði Viktoria kvíðin. f New York keypti ínaðni* nokkur vindlakassa og tryggði. innihaldið gegn bruna. Þegar hann hafði reykt vindlana, fór hann ■ til trygg- ingarfélagsins og heimtaði tryggingarféð, en það vildi ekki. greiða það. Maðurinn fór í mál og vann það. En félagið lét koma krók á móti bragði og kærði hann fyrir að leggja vitandi vits eld í tryggan hlut. Maður- inn var dæmdur í þriggja mán- aða fangelsi. Queen Elizabeth sem vae stærsta skip heimsins var not- að til herflutninga en seinna gert upp. Skipið var svo stórfc að farþegi einn á öðru farrými spurði einu sinni þjón einn í örvæntingu: — Hvar er eigin- lega leiðin að Atlantshafinu. Ný „Dönsk-ísfenzk orðabók". E. R. Burroughs tarzam - 2487 Tarzani fannst pab nu vera skylda sín að . fylgja Betty-.CoIe til strandarinnar. Þetta var erfið ferð, en Tar- zan sýndi konunni enga mis- kun og iét hana bera þunga þyrði á daginn cg annast hin ýmislegu störf í áning- arstað að kvöldi. Betty 'var Tarzani gröm végna allra þeirra starfa, sem hann skip aði henni að gera, og svo var það kvöld nokkurt, er Tarzan hafði sofnað við eld- inn, ao nun recuí ser srutta göngu út í skóginn, en hún hafði ekki hugmynd um að ókunn augu hvíldu á henni. Fyrir helgina kom út „Dönsk íslenzk orðabók" eftir Freystcin Gunnarsson skólastjóra í nýrri, endurskoðaðri og breyttrí út- gáfu, sem þeir Ágúst Sigurðs- son og Ole AVidding sáu unx auk aðalhöfundar. Þetta er mikil bók, rösklega 1000 síður að blaðsíðufjölda og sett í tvo dálka á hverri síðu. Helztu breytingar frá fyrri út- gáfu eru þær að hvcrt upp- sláttarorð er nú prentað full- um stöfum og gerir hana þar með gleggri og auðveldari £ notkun, þá hefur verið fellt burt mikið af úreltum orðum og miklu við bætt af nýjum orðum. Þýðingum hefur víða verið breytt, forsetningarkafl- ar margir verið endursamdir og dæmum fjölgað um föst orðasambönd og talshætti. Þá hefur ýmsum skýringum verið við bætt, svo sem um sjaldgæf orð, skáldleg orð, óvandað mál, úrellt orð o. s. frv. ísafoidarprentsmiðja h.f. gaf bókina út.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.