Vísir - 21.11.1957, Side 7

Vísir - 21.11.1957, Side 7
Fimmtudaginn. 21. nóvember 1957 VtSIB Það er ljómandi fallegur staður og gistihúsið er afbragð. Kannske langar yður til að flytja þangað, þegar þér sjáið það. — Mér liggur ekkert á að skoða nágrennið, sagði John letilega. Það var svo friðsælt og hljótt þarna úti á vatninu. Loítið var svalt, en það var þægilegt að halla sér aftur þarna, með svæflana við bakið og værðarvoð á hnjánum. Bjart höfuð Colette var eins og skýr skuggamynd, meö ljósin frá Lugano bak við, og líkast og geislabaugur væri um höfuð hennar. Svipmótið hreint og íallegt og hún talaði lágt, eins og hún vildi ekki trufla friðinn, sem ríkti þarna á vatninú. Eina hljóðið .sem heyrðist var gjálp vatnsins við kinnunginn á bátnum. — Þetta er fallegt! sagði John lágt. — Þakka yður fyrir að þér fóruð með mig hingaö, Colette. En nú er bezt að við snúum við. Þér hljótið að vera þreytt! Hún hló. — Eg er aldrei þreytt! Þetta er ekki nema gaman — og það er svo auðvelt. Það er eitthvað annað en að róa með ferðafólk fram og til baka til Morcoté í steikjandi hita, og þeir eru alltaf að skipa manni að stanza, þegar þeir vilja taka myndir. Þau sátu lengi og nutu fegurðarinnar þarna úti, og Colette komst að raun um, að það var létt að tala við þennan Eng- lending. Þrátt fyrir hispursleysi sitt var hún varfærin um allt það, sem vissi að henni sjálfri. Ýmsir ferðamenn höfðu lagt fyrir hana spumingar um einkamál hennar þegar þeir komust að raun um að hún var ensk en bjó hjá ítölsku fólki, en hún fékkst aldrei til að segja frá tildrögunum til þess, að svo stóð á. Hvernig sem nú á því stöð kippti hún sér ekkert upp við hæglátar spurn- ingar þessa manns — það kom kannske af því að hann var íullorðinn. Nærri þvi nógu gamall til að vera faðir hennar. Hún fann að hún gat treyst honum. Hún sagði: — Bráðum verðum við að fara að halda heim. Fjallagolan verður kaldari þegar liður á kvöldið. Eg skal róa út með yöur á morgun, til að mála eða veiða — eða hvað sem þér viljið. — Það er ekki vert að tefja yður um of, ef þér hafið ákveöinn vinnudag eins og Emilio, sagði hann á báðum áttum. Hann fór að velta fyrir sér hvort hún mundi mcðgast ef hann bæði hana run að Ijá sér bátinn. Colette brosti. — Eg vinn þegar mér sýnist, og við látum yður foorga fyrir þetta líka. Er of mikið að setja upp tíu krónur á dag? Fyrir það fáið þér íæði og húsnæði, og .eg get róið með yður út á vatn eða farið meö yður upp í fjall — alveg eins og þér viljið. — Það er afbragð, sagði John og brosti. — Eruð þér viss um að það sé nóg? Hún kinkaöi kolli í ákafa. — Það er nóg. Og þér getið notað vélbátinn þegar þér viljið. Emilio þykir bara vænt um það. John hló. — Það efast eg um. Eg held að Emilio sé ekki sér- iega lnáfinn af Englendingum. En kannske þér kjósið helzt að E. R. Bnrroughs eg fari til Lugano aftur Colette? Eg baka ykkur Luciu mikið umstang ef eg verð hérna hjá ykkur áfram. Colette stakk hendinni ofan í vatnið og svaraði hreinskilnis- lega: — Við ömustum ekkert við því að gera okkur auka-ómak, og það er ekki nema gott ef þér viljið verða hjá okkur áfram. Tiu krónur á dag í sex vikur er mikið fé, og góð stoð handa Emilio til að borga af vélbátnum. Við vorum heppin að þér skylduð koma, og þér skulúð ekki hafa neiriár áhyggjur af Emilio — hann er bara hræddur um að þér vekið hjá mér löng- un til að fara til Englands — alveg eins og hún mamma gerði.... Colette brosti aftur. — Fionetti er eina fólkið sem eg á að. Þau eru eiginlega ekki ættingjar mínir, eg veit það — bara góðir vinir. Eg skal segja yður hvernig í því liggur. Eftir að Frakk- land var hernumið fóru foreldrar mínir bæði í andstöðuhreyf- inguna. Mamma gerði mikið gagn því að hún talaði bæði málin reiprennandi og gat starfað hjá leyniþjóhustunrii. Þegar faðir minn var handtekinn og skotinn reyndu Þjóðverjar að ná í hana lika, en góðir vinir hennar gátu komið henni undan til Sviss. COLEETE SEGIR FRÁ. John kinkaði kolli þegjandi og reykti áfram meðan hann hlust- aði á söguna frá stríðinu, sem hann kannaðist svo vel við og reyndi að hugsa sér Evelyn Stannisford sem eriskan njósnara — sömu Evelyn sem hann hafði þekkt, og þá hafði verið draum- lynd ung stúlka, sem var kúguð af föður sínum — rómantísk stúlka, sem hafði strokið með frönskum listamanni. Veslings Evelyn! Hún hafði verið hugrökk þegar hún flýði, en hana grunaði ekki hvað taka mundi við síðar á æfinni. María Fionetti tók okkur að sér hérria í Gandria. Við áttum enga peninga og vorum klæðalitlar, en hún fór með móður mína eins og liún væri systir hennar og börnin hennar fengu aldrei meira en eg fékk. Það kom hiti i rödd Colette og tárin voru ekki Dagblaðið VÍSIR óskast sent undirrituðum. Áskrifstargjaldið er 20 kr. á mánuði. Nafn ............................... Heimili ............................ Dagsetning................ Seridið afgreiðslunni þetta eyðublað í pósti eða á annan hátt, t. d. með útburðarbarninu. íbáar á Sólvöilum Munið söluturninn á Blómvallagötu 10. Qpið til kl. 23,30. verður haldinn sunnudaginn 24. þ.m. í Tjarnarkaffi og hefst kl. 14.00 stundvíslega. DAGSKRÁ: Venjuleg aðalfundarstörf. Lagabreytingar. Önnur mál. :;v Reikningar félagsins Tiggja frammi hjá gjaldkera. Stjórnin. T A H Z A W ■ ” 2®ss Skógræktin — Framh. af 5. síðu. I iandi vaxa nú margar tegund- ir trjáf, sem geta orðið til ó- metanlegra nytja i framtíðinni. Trjáfræ er ekki leng'ur sótt íil annarra staða en þeirra, er svipar til íslands að því er sumarhita og'lengd vaxtartíma snertir. Reynsla og kenning er látið fara saman í trausti þess, að þá fari vel. Timburkaup þjóðarinnar nema 50 millj. kr. á ári eða meira. Mestan hluta þess barr- viðar sem irinfluttur er, má rækta innanlands. Hér þarf að gróðursetja 2 milljónir plantna árlega til þess að afurðir þeirra skóga, sem af þeim spryttu, er fram líða stundir, jöfnuðust á við allan innflutninginn riú. Gerð hefur verið áætlun um skóggræðslu næstu fimm ár. Er þá gert ráð fyrir, að gróður- setning aukist úr 1 milljón plantna vorið 1952 í 2 millj. 1962. Til þess þarf að verja 1,5 millj. kr. meira árlega en nú. Föst skipan er komin á inn- flutning trjáfræs. Gróðrarstöðv ar landsins eru nú 10 ha. að flatarmáli. Skógfæktarfétögiri hafa eflzt mjög og leggja mikið af mörk- um til skógræktar. Girðingar félaganna eru nú um 200 km. á lengd og taka yfir 3000 hekt- ara lands og gróðursetja um hálfa milijón plantna. Forystumenn þjóðarinnar skilja þessi mál betur en sam- þingismenn Hannesar Hafstein fyrir hálfri öld og þeir hafa sýnt skilning sinn í verki. Dýraverndunarfélags fs- lands verður haldinn n.k. sunnudag, þ. 24. nóv. kl. 15 í Sjálfstæðishúsinu í Rvíb. Auk' aðalfundarstarfa samkv. lögum: Tarzan gekk hljóílega í myrkiun göngunum en í daufri ljósgætu framundan þóttist hann sjá'-máririvörU í; feium. Honum varð á að ; velta steini með fæti sínum j ög spratt þá upp mannvera , furðuíega búin með grímu j fyrir andlitinu. Gríman j huldi allt höfuð rriannsins og var hún að lögun og lit sem skorkvikindi, ljótt og rriikið. Þetta var þá skordýramaður. Upplestur: Guðmunaur Gislason Hagalín rithpfundur. Kvikmyndasýning. Stjórnln. )

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.