Vísir - 22.03.1958, Blaðsíða 7

Laugardaginn 22. marz 1958
VfSI*
— Þetta er stseröar íyrirtæki, sagSi Bruce.
— Já. Þannig kemst hann að því. En eg á bara eftir að komast
að þvi hvemig hann kemur orðum til Ted Peterson og Terry
Casey. Eg hef hvorugan þeirra séð í Demantinum. Ekki einu sinni.
Eg er viss um að hann hefur millilið, en það er næstum ómögu-
jlegt ao finna hann meðal allra þeirra manna, er koma i Dem-
antinn.
— Láttu það ekki á þig fá, drengur minn, sagði Bruce. — Hon-
um verður eitthvað á og þú klófestir haxm.
— Ef eg dey ekki úr elli áður, sagði Hailey.
— Þú ert nú ekki svo ellilegur, sagði Bruce. — Er nokkuð að
Hailey?
— Já, sagði Hailey, hægt. — Eg er orðiim ástfanginn, Bruce.
— Er það? Til hamingju. Hver er sú hamingjusama, Hailey?
— Hjákona Rufusar King, sagði Hailey.
— Guð minn góður. Eg vissi ekki tii, að hann hefði nokkra.
Hvenær gerðist það?
— Hún kom hingað síðast í nóvember — sama daginn og þu
staldraðir við héma. — Um hálfum mánuði eftir Squatter ólætin.
Hún hefur veriö hér síðan, og snýr hjóli í Demantinum. Fyrst í
stað hafði hún íbúð yfir salnum, beint á móti King. En litaöa
•yiimustúlkan sagði, að King heíði fiutt hana inn til sín í marz.
Það fór alveg með mig. Hún er fallegasta Ijóshærða stúikan sem
sér hefur sézt. Heitari en eldibrandur, þrátt fyrir fölleikann. Það
sést bara á göngulaginu.
— Gleymdu henni, sagði Bruce. •— Það er ekki vert að vera
þafa. áhyggjur af þannig kvenmaxmi.
— Eg ann henni, Bruce, sagði Hailey þrjóskulega. — Eg véit,
að það er ekkert vit en eg geri það samt.
— Hvað veiztu meira um hana? spurði Bruce.
— Lítið sem ekkert. Ekki einu sjnni nafn hennar. Drengirnir
kalla hana áRir Húnang. — Hún virðist ekki viljá láta yits sitt
rétta nafn. — O, jú, það er svolítið annað. Ég heyrði talað um,
að það væri eitthvað samband milli hénnar og Ted Peterson.
— Ted? Hvað er að Mercedes?
— Ekkert. Þau eru ennþá saman. Það var áður en þessi nýja
kom hingað.
Bmce reis á fætur.
— Áður- hvíslaði hann, — áður.... Þú meinar fyrir austan?
— Já, Hvað géngur að þér drengur? Þú ert eins og andskotinn.
— Komdu, sagði Bruce. Fyrir alla muhi komdu.
— Hvert értu að fara, drengur? sagði Hailey.
— í Bláa Demantinn. Hún er þar, er ekki svo?
— Jú, én ég skii ekki....
— Þú kemur til með' að gerá það, sagði Bruce.— Komdu nú,
Hailey.
Þeir stóðu í dyrunum og horfðu á-hana. Hún leit ekki upp.
— Leggið undir, herrar mínir, sagði hún, Herrar mínir, leggið
undir. Hailey sá, að Bruce kiknaði.
— Hvað er að þér, gamli? sagði hann. — Ertu sjúkur eða hvað?
— Já, sagði Bruce. — Maginn er allur heltekinn, Haiiey.
Hann þreifaði niður i brjóstvasa sinn og dró upp ijósmynd.
Hann rétti hana þegjandi.
Hann heyrði Hailey grípa andann á lofti.
— Hvað — þetta er sama stúlkan. Sú sem þú ætlaðir að ná í,
þegár timi væri til.
— Ted Peterson, sagði Bruce. — Hún er kona hans. Skilurðu
samhengið, Hailey?
— Mér þykir þetta afskaplega leiðinlegt, Bruce, ságði Hailey
blíðlega. — Eg vissi það ekki.
— Kona Ted og hjákona Kings, sagði Bruce þurrlega. — Það
kalla eg að slá tvær flugur í einu höggi.
Hann sneri við og ætlaði út.
— Ætlaröu ekki einu einni að tala við hana? sagði Hailey.
— Nei, sagði Bruce. — Hvað er nú að tala um?
En Jó lyfti höfðinu og sá þá. Jafnvel þaðan sem hann stóð,
gat Hailey séð, að hún fölnaði, augun víkkuðu þangað til þau
virtust ætta að sprengja andlitið. Síðan hentist hún úr stólnum
og þaut á móti þeim. Þeir gátu séð að munnur hennar hreyfðist,
myndaði orð og þegar hún var komin nógu nærri heyrðu þeir
það. — Bruce. Ó, Guð minn góður, Bruce, Bruce.
Hún hljóp á móti honum með útrétta handleggi. En þegar hún
átti skamman spöl eftir ófarinn, stoppaði hún. Armarnir sigu
hægt niður með siðunum. Það var, fánnst Hailey, hjartanlegasta
lxreyfing i heiminum.
— Nei, hvísiaði hún. — Eg get ekki sr.ert þig — er það Bruce?
Eg er þess ekki verð lengur. Það voeri eins og að vera snertur
— opinberlega — af einni stúlkunni frá Annex, er það ekki Bruce?
Bruce svaraði ekki. Hann bara stóð og horfði á hana.
Nú grét hún. Grét svo vonleysislega af skömm og sorg að
Hailey hálfsneri sér undan til að losna við hljóðið.
— Ekki, Jo, sagði Bruce. — Ekki gráta.
— Ekki gráta. Þetta er ekkert. Þú hefðir átt að sjá mig, heyra
mig nóttina, sem King sagði mér, þú værir dáinn. Eg var brjáluð,
sleppti mér. Konan á gistihúsinu varð að binda á mér hend-
urnar. Ekki gráta, Guð minn góður, Bruce, segðu mér það ekki.
Ekki þú. Allt sem þú þurftir að gera, var að hitta mig — þú
vissir daginn og klukkustundina og við komum á réttum tíma.
— Vissi eg daginn og klukkustundina? stundi Bruce. Guð minn
góður, Jo — eg fékk aldrei eina lír.u frá þér. Eg lá alltaf á póst-
húsinu. Eg beið og vonaði.
— Þú fékkst ekki bréf frá mér, hvíslaði Jo, — sem í stóð, að
eg mundi koma tuttugasta og níunda með Kaliforníu.
Nei, sagði Bruce. Hún heyröi á sársáukanum í rödd hans og
sá á augum hans að hann laug ekki.
— Týnt, sagði hún grátandi. — Ekki snerta mig. Þú atar
hendur þínar. Þú skildir ekki konur eins og mig, Bruce. Það er í
rauninni einfalt. Rufus skilur það alveg. Allt sem þú þarft er að
rétta fram hendina og ýta.
Hailey stóð og horfði á þau, með tárin í augunum. Þau stöfuðu
jafnt af meðaukvun og reiði.
— Þessi djöfuls þorpari, sagði hann. — Sagði henni, að þú
værir dauður. Þú heyrðir það, var það ekki?
— Eg heyrði það, sagði Bruce, hörkulega.
— Það er alveg sama úr þessu, sagði Jo. — Þú mátt ekki
berjast við hann, Bruce. Ekki vegna mín. Menn berjast ekki út
af ómerkilegum kvensniftum eins og mér, Bruce. Segðu mér,
gera þeir það....
— Nei, sagði Bruce. — En þú ert ekki....
— Jú, eg er það. Verra en það. Ó, Bruce — Bruce, elskan mín,
farðu. Og lofaðu mér að berjast ekki við hann. Lofarðu því?
— Allt í lagi, sagði Bruee. — Eg lofa.
Síðan sneru þeir við harm og Hailey 'og fóru burt.
Jo stóð og horfði á eftir þeim. Þegar hún kom loksins aftur
að borði sínu, stóð Rufus King þar.
— Voru þessir tveir, sagði hann hæðnislega, — nokkuð að
áreita þig?
Hún leit á hann hægt frá hvirfli til ilja.
— Þorpari, sagði hún hljóðlega og settist á stólinn sinn. Rcdd
hennar var algerlega tilfinningalaus.
— Leggið undir herrar níínir. Herrar mínir, leggið undir.
Gulífaxi -
ELLEFTI KAFLI.
Einhver ætti að láta hendur standa fram úr ermum og drepa
þennan tíkarson, sagði Hailey.
— Eg til dæmis? spurði Bruce hóglátlega.
— Já, þvi ekki það? sagði
E. R. Burroughs
TARIAM

Tarz-an dró hnif sinn og j
ti? atlögu við hið særðaj
tíian hvíti maður 'vár i
mkqritulegu viðureign. —
Taraem gaf frá sér reiðiösk-
ur um leið og hann lagð: til
ljónsins.
- Ifc ií'
Framh. af 1. síðu.
tvær nýju millilandaflugvélar
af Viscount-gerð, og ákveðið
var að selja Gullfaxa, þótti
hlýða að gefa annarri nýju flug
vélinni það nafn, sem svo hgppa
sælt hafði reynzt í hinum
mörgu og oft erfiðu ferðum.
Var Gullfaxanafnið af Sky-
masterflugvélinni, sem í níu ár
hafði borið það og annarri nýju
Viscountflugvélinni gefið nafn-
ið Gullfaxi, við hátíðlega at-
höfn á Reykjavíkurflugvelli 2.
maí 1957.
Skymasterflugvélin var eftir
það nefnd Faxi og fór eina ferð
undir því nafni til Danmerkur
nokkru síðar.
f tæplega tíu ár var Gullfaxi
gamli búinn að verá' í stöðug-
um ferðum fyrir Flugfélag fs-
lands og á þeirti ilaug hann
rúml. 12 þús. klukkustundir. —
Vegaleng'din, sem hann flaug,
vaf um 4 milljónir km., én það
svarar til eitt hundrað ferða
kringum jörðina um miðbaug.
í sex ár annaðist hann einn
allt millilandaflug fyríf Flug-
félagið og var um tímá eina
millilandaflugvél íslendinga.
Flugfélag íslands hugðist
selja gamla Gullfaxa strax að
íengnum riýju flugvélunum s.l.
vor. Rétt áður en salan átti að
fara fram, komu margar Sky-
masterflugvélar á markaðinn í
Bandaríkjunum og víð það féll
verð þessara flugyéla fnjög.
Þetta varð til þess, að þrátt
fyrir ítrekaðar tilrauriir, reynd-
ist ekki unnt að selja flugvél-
ina fyrir nálægt því eins hátt
verð og ráðgert hafði verið.
Drógst salan af þeim sökum
og varð ekki af, fyrr en nú fyr-
ir skömmu, er flugfélagið Af-
ricair í Jóhannesarborg í Suð-
ur-Afríku festi kaup á henni.
Til Jóhannesarborgar.
Nú er gamli Faxi á leiðinni
til nýrra heimkynna. Fyrsti við-
komustaður eftir brottförina
frá Reykjavík, er Kaupmanna-
höfn, þar sem formleg afhend-
ing flugvélarinnar fer fram.
Eftir nokkurra daga viðdvöl
þar, verður haldið suður á bóg-
inn ' og flýgur íslenzk áhöfn
flugvélinni allt til Jóhannesar-
borgar í Suður-Afríku, þar sem
heimili hennar verður.
Við óskum hinum nýju eig-
endum allra heilla og þökkum
„gamla Gullfaxa" langa og
dygga þjónusíu.
í áhöfninni, er fer til S.-Af-
ríku, eru Jóhannes Snorrason,
flugstjóri, er 'flaug Gullfaxa
einnig heim í fyrstu ferð-
irini' Aðalbjörn Krisíbjörns-
son, flugmaður, -Raín Sig-
urvinssón, loftsiglingafræðing-
ur, og Ásgeir Maghússon, véia-
maður. ;
k Ernest Lemmer, þý-kur ráð-
herra, var nýiega á ferð i
London, og s v-; : ujíj innferð-
ina í City, að ;• h? væi'i meirl
en í nokkorri þýs kri korg, að
því er hann bezt .yibsj — og
gengi ]>ó allt greiðara fyrir
sig í City en þar. Kynnti hann
rAr allt sem l>ezt varöandi
JmrferJSjia' í City og kvaðst
i>afa raikio af ]nS lært og
aatla sér að koma fran: um-
ferðarumbóium í vestur-þýzk-
ura borgjíin {. . xuul Ui -
þelwar reynslu, i, ^