Vísir - 26.04.1958, Blaðsíða 4

VÍSIB
Laugardaginn 26. april 1958

D AGBLAÐ
Ví«ir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eSa 12 blaSsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstrseti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 0,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00. t
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 20.00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan hJ.
Ráðstefna um landhelgina.
Kiirfiýa og tirúnttii :
Oumræðileg gjöf.
í dag eða á morgun lýkur ráð-
stefnu þeirri um landhelg-
ina, sem setið hefir á rök-
stólum í nokkrar vikur suður
í Genf. Hefir gangur mál-
' anna verið á þann veg að
undanförnu, að ekki eru
taldar horfur á því, að hún
samþykki neinar ályktanir,
, sem íslendingum þykir
fengur í. Þó verður ekki
sagt, að hún hafi verið alveg
til einskis, því að hún hefir
að minnsta kosti skýrt sjón-
amiðin og fært íslendingum
J heim sanninn um það, hvers
styrks þeir megi vænta hjá
ýmsum þjóðum, svo og hvað-
an mótspyrnu sé að vænta
gegn hagsmunum okkar í
þessu mikilvæga máli.
Hvað þetta síðarnefnda atriði
snertir, þá gerðu íslending-
ar aldrei ráð fyrir, að Bret-
ar mundu verða bandamenn
þeirra á ráðstefnunni. Ferill
; þeirra í landhelgismálinu
• hefir verið slíkur, að við
eigum sízt von á stuðningi
frá þeim eða skilning á af-
stöðu okkar. Við höfðum
vænzt stuðnings úr annari
átt, óg þess vegna fannst
mönnum enn sárara, þegar
hann brást eins herfilega og
raun hefir orðið á. Virðist
íslendingum bezt að gera
sér grein fyrir því, að í þessu
máli virðast þeir ekki eiga
neina vini, aðeins mismun-
andi einbeitta andstæðinga.
Það hefir komið í ijós, að
kpmmúnistar ætla að reyna
að hagnast á því, hversu illa
. Bandaríkj amenn hafa reynzt
okkur á ráðstefnunni. Var
mjög við því að búast, að
; kommúnistar mundu reyna
þetta, því að þeir gera jafn-
- an allt til að ófrægja þá, og
þarna telja þeir sig eðlilega
hafa góða aðstöðu. En
kommúnistar aðgæta það
ekki, að þeirra átrúnaðar-
goð, fulltrúar sovétstjórnar-
innar á ráðstefnunni, voru
okkur jafnvel enn óþarfari,
svo að vesalingarnir hér
geta ekki einu sinni flotið á
afstöðu Bandaríkjanna, þeg-
ar málin skýrast fyrir al-
menningi.
Nú kemur að því, að íslending-
ar taka ákvörðun um, hvað
gera beri í þessu lífsnauð-
synjamáli. Það hefir aldrei
verið neitt leyndarmál, að
stækkun landhelginnar árið
1952 var ekki neitt lokaskref
íslendinga. Það var aðeins
upphafið á því, að lands-
menn tryggðu sér sem mest-
an rétt yfir fiskimiðunum
umhverfis landið og land-
grunninu. Óvinir fslendinga
reyndu þá að gera þeim allt
til óþurftar, sem unnt var,
og ætluðu að kúga þá til
hlýðni með viðskiptabanni,
en það bar ekki annan
árangur en að sovétstjórnin
greip tækifærið til að taka
upp viðskipti við okkur í von
um hagnað á pólitíska svið-
inu fyrir leppa sína.
íslendingar þurfa víst ekki að
fara í neinar grafgötur um
það, hvernig næsta skrefi
þeirra í landhelgismálinu
verður tekið. Gegn því mun
verða barizt af mörgum,
heiftarlega af sumum og
einskis svifizt. Sennilega
mun hatrammlegast verða
barizt af sumum, sem tala
mikið um vestræna sam-
vinnu og nauðsyn hennar.
Hlýtur þá að koma í ljós,
hvort vestræn samvinna á
að vera einungis á kostnað
íslendinga, eða hvort þeir
geta vænzt þess, að menn
skilji, að þeir verða að fá að
lifa eins og aðrir, því að ekki
er um neitt annað að ræða.
Engin breyting á Bretum.
Þeir tveir brezku þingmenn,
sem hér eru um þessar
mundir, hafa gefið þær fróð-
legu upplýsingar, að afstaða
Breta í landhelgismálinu
fari ekki eftir því, hverjir
sé í stjórn í Bretlandi. Ekki
skiptir máli, hvort það eru
. jafnaðarmenn eða íhalds-
menn — það verði Jón boli,
sem við eigum við að etja.
Það er vafalaust góðra gjalda
_ vert, að þessir menn leggi á
sig langa ferð til að kynna
okkur vestræna samvinnu.
Þó. er mikil spurning, hversu
mjög menn leggja við hlust-
ir, eins og ástatt er. En það
þarf að fræða fleiri en okkur.
Úti í heimi verða menn að
fræðast um undirstöðuatriði
eins og það, að þjóð á erfitt
með að taka þátt í samvinnu,
ef ætlunin er að svelta
hana til hlýðni, ef hún
vill ekki láta af rétti sínum.
Án upprisu Krists hefði aldrei
neinn kristindómur orðið til.
Hvernig sem menn kunna að
skoða eða skýra málið, þá er það
staðreynd, að kristin trú fæðist
með þeirri vissu, að Jesús væri
risinn upp frá dauðum og að sú
vissa er lifsafl hennar í aldanna
rás. Ef einhver segir: Gef mér
skiljanlegri kristindóm, aðgengi-
legri, nútimalegri, strikið yfir
þetta, sem er svo hneykslanlega
ótrúlegt, þá geta kristnir menn
ekki öðru svarað en þessu: Þú
veizt ekki, hvað þú ert að biðja
um! Þú ert að biðja um fátæk-
legri kristindóm, þú ert að biðja
um lík í stað lífs, þú ert að biðja
um það, sem er ekki til og ekki
fæst, kristindóm án síns upp-
j risna, lifandi höfundar og drott-
ins, þú ert að biðja um minni
fátæklegri Guð. Og skyldi það
nú vera það, sem þig vantar i
þinni fátækt, í þinni smæð!
Guð er það, sem hann er. Og
vér? Hvaða vald höfum við yfir
því, sem Guð hefur gjört? Það
er hann, sem hefur skapað
kristindóminn, hann, sem gefur
þér kristindóminn, ekki vér
né neinir menn. Það er hann,
sem hefur gefið þér upprisinn
Drottinn, lifandi, sigrandi frels-
ara.
Oss nútímamönnum er svo á-
takanlega gjarnt til þess að vera
alltaf að spyrja: Hvað get ég
komizt af með minnst, hver er
sá lágmarksskammtur Guðs
gjafa í Jesú Kristi, sem ég get
verið þekktur fyrir að taka til
greina og þiggja? Vér tökum
ekki víxla Guðs nema með afföll-
um. En gleðiboðskapur Nýja
testamentisins er þessi: Sjáið,
hversu dýrðlega hluti Drottinn
hefur gjört, hversu stórkostleg
þau verk eru, sem hann hefur
unnið fyrir oss, hversu dásam-
lega mikið, algert og affallalaust
það er, sem hann vill gefa oss.
Lofaður sé Guð og faðir drottins
vors Jesú Krists, sem eftir mikilli
miskunn sinni hefur endurfætt
oss til lifandi vonar fyrir upprisu
Jesú Krist frá dauðum, segir
Pétur. Sjáið, hvílíkur er rík-
dómur þeirrar dýrðar, sem Guð
œtlar oss, og hinn yfirgnæfandi
mikilleiki máttar hans gagnvart
oss, en það er sami áhrifamikli,
kröftugi mátturinn, sem hann lét
koma fram í Kristi, segir Páll.
Þannig talar Nýja testamentið.
Upprisan er ekki fyrst og fremsf
einstæður atburður, sem höfði til
undrunar, aðdáunar eða hneyksl-
unar eftir atvikum og skapferli.
Hún er verk, sem Guð hefur
framkvæmt fyrir þig, gjöf handa
þér að þiggja. Þú átt lifandi kon-
ung, sem er alger sigurvegari,
höfðingi lífsnis, upprisan og lífið.
Mannkyn á þann Drottinn, sem
ríkir í eilífu lífs- og kærleiks-
valdi. Jesús Kristur er frelsarinn,
sá frelsari, sem getur leyst allar
viðjar, sigrað alla synd, bugað
allan dauða, sá lifandi, sigrandi
frelsari, sem ég og þú og hver
annar skammsýnn, veikur og
syndugur maður getur flúið til
og átt athvarf hjá i neyð og í
deyð.
Jesús Kristur er upprisinn frá
dauðum, hann er sannarlega upp-
risinn. Það þýðir það, að öll hans
orð og öll hans fyrirheit og öll
hans kærleiksverk og gjörvöll
hans heilaga fóm eru eiliflega
staðföst og gild Það þýðir það
að þú getur risið upp til nýs lífs
með honurn, þegið lífsins kraft
af krafti hans, heyrt hann sjálf-
an tala, þegar þú heyrir, lest, í-
hugar orð hans, þú mátt lifa svo
að hans líf sé þitt, þú mátt ganga
við hans hlið sporin fáu til graf-
ar þinnar og síðan með honum
inn í ljóma eilífra páska. Hann
talar nú: Eg er upprisan og lífið,
hver sem trúir á mig, mun lifa
þótt hann deyi. Hann segir nú:
Komið til mín alllir þér, sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir og
ég mun veita yður hvíld. Hann
segir nú: Eg ljfi og þér munuð
lifa. Minn frið gef ég yður. Eg
er ljós heimsins, hver sem fylg-i
ir mér mun ekki ganga í myrkr-
inu, heldur hafa ljós lífsins. Mér
er gefið allt vald á himni og
jörðu. Eg er með yður alla daga.
Kristindómur er ekki samsafn
af undarlegum ráðgátum, heldur
tilboð undursamlegra gjafa.
Kristin trú er ekki samþykkt á
furðulegum staðhæfingum, held-
ur þakklát viðtaka dásamlegrar
auðlegðar, sem Guð máttarins og
kærleikans hefur tileinkað oss,
gleði yfir því, hvað Guð Jesú
Krists er góður, sterkur, ríkur
og örlátur faðir. Kristin trúar-
játning og trúarreynsla er fagn-
andi þakkargjörð: „Þökk sé
Guði fyrir sína óumræðilegu
gjöf. Guði séu þakkir, sem gef-
nr oss sigurinn fyrir Drottin
vorn Jesúm Krist“.
Hraöskákmótið:
Lárus Johnsen
efstur með 11% v.
Á þriðjud.kv. var keppt til úr-
slita í liraðskákmóti Skákþings
íslendinga. Hlutskarpastur varð
Lárus Johnsen og fékk liann
IIV2 vinning.
Alls komust fimmtán menn í
úrslit á hraðskákmótinu, þrír
úr hverjum riðli undanrásanna,
sem tefldar voru á föstudag.
Úrslitin fóru svo fram í gær-
kveldi eins og áður segir að
viðstöddum fjölda áhorfenda.
Úrslit urðu þau, að Lárus
Johnsen varð efstur. Hlaut
hann 11 % vinning af fimmtán
mögulegum og þar með titilinn
Hraðskákmeistari íslands 1958.
2. varð Sigurgeir Gíslason,
10V2 vinn. 3.—4. Jón Pálsson
og Ingi R. Jóhannsson, 9%
vinn. 5.—6. Sveinn Kristjáns-
son og Benóný Benediktsson, 8
vinn. 7. Gunnar Ólafsson IV2
vinn. 8. Jón Kristjánss. 7 vinn.
9.—10. Halldór Jónsson og Ól-
afur Magnússon, 6V2 vinn. 10.
Stefán Briem, 6 vinn. 12. Egg-
ert Gilfer, 5 vinn. 13 Jón Þórð-
arson, 4 vinn. 14. Júlíus Lofts-
son, 3V2 vinning og 15. Ólafur
Gíslason, 2 vinninga.
Eitt berklahæli
nægir ekki-
Frá fréttaritara Vísis. —
Akureyri á miðvikudag.
Eyfirzkár konur hafa mót-
mælt því aí> berklahælið í
Kristnesi verði lagt niður.
Á aðalfundi Héraðssambands
Almannagjá.
Það hefur oft á liðnum árum
verið rætt um nauðsyn þess, að
banna alla bifreiðaumferð um
Almannagjá, og virðist nú loks
að koma skriður á það mál, því
að þingmenn úr öllum flokkum
hafa sameinast um þingsálykt-
unartillögu þess efnis, að allri
umferð eftir veginum um gjána
verði hætt, og lagður nýr bif-
reiðavegur, sem ekki liggi gegn-
um gjána. í greinargerð eru færð
rök fyrir nauðsyn þess, að gjá-
in verði friðuð, og segir þar m.
a., að illverandi sé í gjánni sak-
ir ryks, í þurrviðrum, en enn-
fremur geti sú hætta komið til,
að vegna umferðar þungra bif-
reiða verði hættara við hruni úr
veggjunum. — Ef Almannagjá
verður friðuð yrði það til þess
að auka stórlega ánægju allra,
sem á Þingvöllum dveljast. Allt,
sem gert er, til þess að auka frið-
helgi Þingvalla, á rétt á sér, og
friðun gjárinnar er mikilvægt
skref í þá átt.
Rykið og ferðamennirnii’.
Úr þvi minnst er á rykið i 'Al-
mannagjá í þurrviðrum væri
ekki úr vegi, að minnast á rykið
á þjóðvegunum íslenzku. Fróð-
legt væri að heyra álit sérfróðra
manna um, hvort ekkert væri
hægt að gera til þess að drepa
það niður. Kemur þar sjálfsagt
til greina, að fá hentugri ofaní-
burð, en á því eru sjálfsagt viða
miklir erfiðleikar. Eru engin
efni, sem hægt er að blanda í
yfirkeyrslu-ofaníburðinn, sem
bindur rykið? Spyr sá, sem ekki
veit.
Umkvartonir
skennntiferðafólks.
Það er líka vert að vekja at-
hygli á því, að eitt af þvi, sem
erlent skemmtiferðafólk kvartar
mjög yfir, er rykið á þjóðvegun-
um, það sé hið hvimleiðasta, taki
fyrir útsýn, smjúgi inn í bifreiö-
arnar og veldi skemmdum á fatn
aði. Það mun vera venja i stóru
skemmtiferðaskipunum, sem
hingað koma, að ferðamennirnir,
sem fara í land, fá eyðublöð með
ýmsum fyrirspurnum, og i svör-
unum kemur fram, yfir hverju
menn eru óánægðir og yfir
hverju menn eru ánægðir. Og
undantekningarlítið munu þeir,
sem hafa kvartanir fram að færa,
kvarta yfir rykinu.
Steyptir vegir.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, að lagning steyptra
vega er mjög kostnaðarsöm hér
á landi, en væntanlega verður
kostnaðarhliðin rannsökuð á nýj-
an leik, þegár sementsfram-
leiðsla er komin í fullan gang í
landinu. Og eitt er víst, að þótt
lagningin sé dýr í byrjun, ættu
slikir vegif, ef þeir eru rétt og
vel lagðir, að endast lengi, og
viðhaldskostnaður sennilega
minni. Lagning á steinsteyptum
vegi miili Þingvalla og Reykja-
víkur hlýtur að verða ofarlega a
blaði, þegar farið verður að gera
áætlanir um stejTJta vegi.
eyfirzkra kvenna, sem nýlega
var haldinn í Freyvángi, var
samþykkt að skora á heil-
brigðisyfirvöld landsins að
leggja ekki að svo stöddu niður
berklahælið í Kristnesi.
Teija konurnar ekki tíma-
bært að leggja hælið niður og
að enn séu ekki nægjanlegar
upplýsingar fyrir hendi um
það að- eitt berklahæli rúmi
alla berklasjúklinga landsins.