Alþýðublaðið - 07.01.1958, Síða 5

í’riðjudagur 7. janúar 1958
Alþýðublaðið
S
S
S
S
s
s
$
s
s
s
s
9
V
s
V
s
s
s
$
s
9
S
f
s
s
s
, J
s
9
S
I
|J-
s
J
,s
1
!
,S
9
|
v
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
:s
:s
s
,s
!s
s
s
s
|S
l>
8
:s
;S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
I
fs
,s
ft
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Sunnudagur.
— -—• •— Mikiii herjans
hrærigrautur er þetta nýja
leikrit í Þjóðleikhúsmn. Það
þætti ekki merkilegi, ef ís-
lenzkur höfundu; hefði sam
ið. Samt er gaman að ýrnsu
í því, því það er þó ekki allt-
énd öll vitleysan eins! Ann-
ars verð ég víst að taka mig
á og biðja forlács á ummæl-
um mínum um ástina í Þjóð
leikhúsinu nú fyrr nokkru.
Herdís elskar yfirmáta vei í
þessu leikriti, ekki sízt þeg-
ar hún situr þegjandi og ein-
iblínir á Bellman sinn. Nú og
Œtóbert lætur hreint ekki sitt
eftir liggja. Eg mátti svo
sem vita, að Herdis gæti
elskað. Hún leikur ágæta vel.
Eitt sinn í miðri sýningu
hrökk ég í kút viö einhverja
annarlega rödd, sem kom
eins og skrattinn úr sauðar-
léggnum. Ég hélt einhver
púki hefðí komizt inn mitt á
meðal okkar, en áttaði mig
þó í tæka tíð. Þetta var bara
hvíslarinn að minna hann
Róbert blessaöan á textann.
Hvernig eiga menn líka að
muna allt þetta béað rugl?!
Samt er þetta mikið Róbetrs
ár. Hann fer úr einu aðal-
hlutverki í annað og gerir
allt prýðilega. Það er svo
sem ekki tiltökumál, þó að
stundum þurfi að minna
hann á öll þessi ósköp!
Annars má vel vera, að
fólk hafi svoiftið gaman að
þessu leikriti — eða að
•minnsta kosti sýningunni.
Bellman er þó a’itaf Bell-
man, og söngvarar, spilarsr
og leikarar gera sitt ýtrasta
til' að bæta upp ,,kúnstverk-
ið“. _
Mánudagur.
— — — Kalli minn á
kistinum var úriliur i dag,
þegar ég spurði hann um
heimspóiitíkina. Ég hitti
hann um miðaítansleytið,
þegar hann var að koma úr
vinnunni. Hann hrist-i sig
allan og skók, en upp úr öll-
um hristingnum kom þessi
vísa:
Rússinn er kominn greitt í
gar.g
(gan-g með vestfirzkum
hreimi),
hann er að búa til búmerang,
sem berist í hnattanna geimi.
En Samúel frændi baular
bang,
— ég býst við hann illa
dreymi.
Ég kvaddi Kaila hið bráð-
asta. Hann er alltaf heldur
viðskotaillur, þegar hann fer
að yrkja.
Þriðjudagur.
--------Ég.fór um Snorra
brautina fyrir hádegi I dag.
Kuldinn var geipilegur, en
í ,,Austurríki“ var fuilt út
úr dyrum, meira ao segja
drjúgur hópur, sem ekki
komst inn. Margir hafa því
sjáanlega orðið seint fyrir að
fá sér á pelann fyrir árarnót-
in. Seinna í dag heyrði ég
svo í útvarpinu langa kveðju
frá BrynÍeifi, þar sem hann
bað alla að vara sig nú á
Bakkusi á' nýja árinu. Svona
gengur þetta. Áfengisverzl-
unin selur til ágóða fyr.ir rík
ið, og ríkið borgar svo langar
áskoranir um bindindi frá
Brynleifi. Það er margt
skrýtið um áramót — og
margt undarlegt á reiki.
Myndirlegir voru báikest-
irnir, og brennurnar hinar
glæsilegustu. Margir ætla
sér vafalaust að brenna það,
sem miður fer í íari þeirra,
á gamlárskvöld og byrja
nýja árið með frómum á-
formum. Sumum tekst vel,
öðrum miður. Aðrir láta sér
hægt um áramótm, þugsa
ekkert um reikningsskil eða
uppgjör, en taka öllu méð
jafnaðargeði. Þeim iíður
sjálfsagt bezt.
Miðvikudagur.
— — — Nýánö gekk í
garð hreint og tignariegt.
Það var að vísu kalt, en ný-
ársdagur var hressilegur og
óvenju bjartur. Ég var að
hugsa um það, þegar ég sá
sólina gægjast yfir Reykja-
nesfjallgarðinn, að það kæmi
ekki ýkja oft fvrir á nýárs-
dag, að maður sæi svo vei
t il- sólar .
'Fáeinir he i ðursborgar ar
fengu oröur og krossa í dag
samkvæmt gamaili hefð og
venju Msrgt hefur verið um
krossarognU) skrjfaö og
skrafað, og skal lit-iu hér við'
bætt. En ósköp er það fá-
fengilegt. Annars má skipta
krossberum í tvo flokka: þá,
sem fá krossa til að bera í
veizlum, og hina, sem fá
krossa til að geyma niðri ,
skúffu. Samkvæmt ritúalinu
fá veizlukrossberar ailtaf
orðu fyrir embæfctisstörf,
jafnvel ungir kcmtoristar, en
s kúffu krbssber a r fá sínar
orðUr fyrir heyskap, fjall-
göngur o. b. u. 1. Þetta er
skelfingar leiðindasiður á ný
ársdag að vera að myigra
þessu glingri út á meðal
manna, og svo eru margir
verðugri krossiausir! Og í
næstu opinbera veizlu er
varla hægt að bjóða sumurn
dándismönnum fyrir orðu-
leysi! Það er rnörg búmanns
raunin í óru la.ndi.
Fimmtudagui-j
— — — Ég. ók inn að
Kietti upp úr hádeginu. Allt
af er bruni hörmuiegt vitni
um skaða og tortimingu. Þaö
er skammt milli leiks og al-
vöru. Á gamlárskvölri horfð-
um við á tignarlegar brenn-
ur, ungum og gömlum til á-
nægju og skernmtunar, en
hér brann milljónaverðmæti
á skömmum tíma. >SIíkur
eldsvoði er jafnan mikil á-
minning tii maiina um að
fara varlega, en engu síður
ábending til fólks um að
tryggja eigur sinar gegn
eldi og skaða.
Annars lagði sýartan revk
inn upp í fagran himin. Þeg
ar ég ók inn Skúlarúnið, sást
máninn glögglega uppi yfir
öxl Esjunnar og gægðist yfir
mökkinn, en lággeng sól
skein í suðri og sendi daufa
geisla yfir borgina. Þetta var
tignarleg sjón.
Seinna um daginn ók ég
um Miklatorg. Þar stóð göm
ul kona í hnipri í hörkufrost
inu, sjáaniega að bíða eftir
strætisvagni. Þá kom mér í
hug það, sem kunningi minn
sagði við mig um daginri, ég
held það hafi verið mil’.i jóla
og nýárs.
„Þið ættuð að skrifa eitt-
hvað um biðskýlaleysið á
Miklatorgi, þessir náungar,
sem alltaf eruð e.itthvað að
pára. Það er hábonn skömm
að hafa þar ekki biðskýli. Ég
gæti nefnt mörg dæmi um
hrakninga fóíks þar, Stund-
um falla niður ferðir hjá
vögnum, sem þar eiga að
stanza, og þá himir fólkið
þarna, ýmist hundhrakið og
vott eða helkalt og fannbar-
ið. Þetta kom fyrir í útsynn
ingséljaganginum á dögun-
um, og urðum við nokkrir
karlmenn beinlínis að
mynda skjólgarð fyrir ör-
vasa gamalmenni, sem þarna
var búið að star.da í háif-
tíma. Hvernig getur staöiö á
því, að þarna er ekki sett
eitthvert skýli?“
„Ég veit ekki,“ svaraði ég.
„Kannske er ekki talið. að
þeir, sem oftast bíða á Mikla
torgi, séu kjósendur í borg-
inni.“
Föstudagur.
— — — Sérfræðingur
minn í innanlandspólitík
vildi endilega koma að efni
í dag, en ég bverneitaði í
fyrstu. „Pólitíkin er á 3.
síðu,“ sagði ég, „þú getur
komið efni þínu þangað.
Kalli á kvistinum er eini
■ pólitíkusinn, sem ég birti
efni eftir.“ „Já, en þetta eru
vísur, sem kumv.ngi minn
orti,“ sagði sérfræðingurinn.
Ég. lét tilleiðast, og hér
eru vísurnar:
Þjóðviljabrauðið er þurmt
og flatt
og þráast að lvfta sér.
Það virðist öllum vera sa-tt,
að vanti í það gerpúlver.
Því er í húsi Þióðviljans
þreytandi barlómsher,
sem emjar og grætur u.tan.
stanz
og æpir á gerpúlver.
Laugardagur.
--------Mikil ókiör er ég
búinn að lesa af þjóðlegur^
fróðleik um jólrn. Þáð er ekk
ert srrráræði. sern út k^mur
af bess há'tar efm árlega.
Það eru þjóðsögur, stökur,
ævisögu'brot, dulvæn reynsia
svokölluð, sendibréfj heilar
ævisögur og alís konar lýs-
ingar á mönnum og stqðum.
Ég h°ld þetta sé að komast'
út í öfgar. Margt af bess.um
skrifum er ákaflega líkt, fvr-
ir nú utan, að sumar sömu
sögurnar eru i tveirn eða
þrem bókum. Qg baö er. nú
helzt til mikið. M“ira að
segia Þórbergur er farinn aö
prenta í ævisögu. sinni sagn-
ir, sem áður hsfa birzt á
prenti.
Sast er, að bessi þjóðiegi
fréðWkiit hafi r.eizt bv-na
mikið að undanförnu. bótt
v útbynntur sé, jafnvni betur
en góð skáldrit áff»f.ra höf-
unda. Þ°tta er míklð öfug-
Qcy qnillt
lesenda, ef áfram heldur
lenei á sömu braut.
É« h°lrl hað væri h°illa-
ráð fvrir útff“fenrlnr að ffpfa
hnlrlnr íif RQrr.oiríinlAffíj svri
jqhðU: mr>ð hióðlepum fróð-
leik fvrir næstu jól. Annars
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
>
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
■
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
N
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
ggpr a
fjðlda umferðarslysanna
Árlega bíða bana yfir 8 hundruð manns
UNDANFARIÐ hafa iun-
ferðamál mjög verið til um-
ræðu í sænskum blöðum, enda
biðu á níunda bundrað manns
í Svíþjóð bana í umferðarslys-
um á árinu, sem leiö. Mörg ráð
liafa verið nefnd gegn æðis-
gengnum akstri og m. a. gefið í
skyn, að taka bæri upp jafn
strangt ökupróf og í Belgíu.
Áhrifamesti áróðurinn er
skólastíll 16 ára stúlku, Mar-
grétar Pihlstedt. Fyrir nokkr-
um vikum skrifaði hún ritgerð
um „Umferðaöngþveiti og öku-
fanta“. Fáeinum dögum síðar
varð hún fórnarlamb eins öku-
níðingsins, er hún fórst í bíl-
slj'si við Haga í lok nóvember
mánaðar.
SKÓLASTÍLLINN.
Hér fara á eftir nokkrar setn
ingar úr stílnum, sem gengur
ljósum logum í sænskum dag-
blöðum: „A hverju ári ferst eða
slasast fjöldi manns í umferð-
arslysum. Það væri unnt að
koma í veg fyrir mörg, mörg
slys, aðeins ef ökumennirnir
gerðu sér. í hugarlund, að þeir
síofna ekki einungis sínu eigin
lífi í voða, heldur einnig ann-
arra. Flestir ökumenn uppfylla
jwer kröfur, sem til þeirra eru
gerðar,. en fá því eru þó uncl-
antekningar. Það er fyrst og
fremst piltar, sem nýlega hafa
fengið ökuskírteini, sem eru ó-
aðgætnir. Þeir vilja sýna félög-
um sínum, hversu duglegir þeir
eru, og hvað þeir eru öruggir
ökumcnn." I
Sá, sem olli bílslysinu Við
Haga, hafði tekið bílpróf dag-
inn áður. Talið er, að hann hafi
ekið á 100 km hraða eða meira,
þegar slysið varð.
SJÓN ER SÖGU RÍKARI.
Dr. P. O. Granberg hefur
barizt fyrir hugmyndinni u.rh
víðtækan, raunhæfan mynda-
áróður gegn umferðarslysun-
um. ,,Ef til- vill myndi þessum
mönnum, er myrða fólk af gá-
leysi á vegum okkar, vcrða á
að hugsa sig um tvisvar, ef þeir
fengju að sjá með eigin augum
fórnarlömb umferðarslysanha,
sem nær daglega eru. lögð inn
á sjúkrahúsin,“ segir dr. Gran-
berg. „Þar gefur að líta sam-
anlagða brjóstkassa, alvarleg
höfuðmeiðsli, sundurkramda
limi o.s.frv. En æskan hefur
ekki til að bera nægilegt hugv
myndaflug til þess að lýsingar
hrífi hana. Myndirnar myndu
aftur á móti reynast betur á
því sviði.“
Heppni, að ekki urðu miklir fjár-
• •
skaðar í Oræfum í veðrinu 9. des.
Úr fréttabréfi til Alþýðubl.
SKAPTAFELLI í Öræfum
ÁR ÞAÐ sem nú er liðið hef-
ur mátt kallast hagstætt bús-
afkomu manna í bessari sveit.
Síðastliðinn vetur var tíð ein-
muna góð, tíðarfar milt og
varla hægt að kalla að snjór
sæist falla í byggð. Vorið frem-
ur gott, og fénaðarhöld því í
bezta lagi. Grasspretta var all-
góð, og nýting hevja ágæt, því
að hin hagstæðasta tíð var all-
arm sláttinn, og menn því al-
mennt vel heyjaðir. Nokkuð
frosthart var og stormasamt,
þegar leið á októbermánuð, en
með nóvember breytti til sunn
an áttar, og allan þann mánuð
var blíðskaparveður hvern dag
að kalla, svo að vinna mátti
hverskyns útivinnu sem sum-
ar væri.
—o—
Aðfaranótt þess 9. desember
bvessti hér allmikið ag austri
með mikilli fannkomu í aust-
urhluta sveitarinnar og héizt
það veður ósltið í tvo daga.
Nokkuð af fé var þó en úti á
flestum bæjum, sem þó bjarg-
1 aðist að mestu, en telja ma
heppni að ekki urðu verulegir
fjárskaðar þar sem bvlurinn
skall svo skyndilega á.
Búið er nú að taka fé á gjöí
á öllum bæjum í sveitinni nema
Skaftafelli.
Slátrað-var hér í Öræfum í
haust 1720 dilkum og var með-
alfallþungi dilka 14,077 kg.
Slátrað er á Fagurhólsmýri og
er hætt við, að þetta haldi
áfram að þynnast í það ó-
endanlega. Og varla getur
það verið meiningin að
hadla áfram að forheimska
allan almenning með þess-
um endurtekningum, þar til
menn eru orðnir samdauna
jjessum vatnsgraut. Það er
viðurhlutamikið að halda
stöðugt áfram „alltaf i
þynnra að þynna þynnkuna
allra hinna“.
Gleðile-gt nýár!
Vöggur.
kjötið flutt loftleiðis til Reykja
víkur.
■—o—
Allmikið hefur verið unnið
að ræktunarframkvæmdum i
sveitinni á sumrinu. Skurðgrafa
var hér í gangi í allt sumar, og
er það þriðja sumarið sem unn
ið er með gröfu í sveitinni.
•—o—
Steypt hafa verið upp hlöð-
ur og peningshús, einnig unnið
að byggingu á íbúðarhúsinu í
Skaftafelli og Svínafelli (aust-
urbænum) þar hafa vestri bæ-
irnir tveir hafið byggingu á
myndarlegri heimilisrafstöð við
Skógarlækinn, en hann fellur
niður 'fjallshlíðina rétt fyrir
vestan bæina. Rafstöð þpssi
mun taka til starfa næsta vor.
Lokið var í haust byggingu á
4 kw rafstöð, sem byggt hefur
verið fyrir skóla og félagsheim
ili sveitarinnar að Hofi. Þptta
er vatnsstöð eins og allar raf-
stöðvar eru í hreppnum.

Þorvaldur Ari Arason, hdl.
lögmannsskrifstofa
Skólavörðustíg 38
c/o 1‘áll jóh. Þorleifsson h.f. - Pósth. 621
Símai lS416 og IÍ4J7 - Simncfni: Au
JNÍirmj öí>liiii