Alþýðublaðið - 07.01.1958, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 7. janúar 1958
A 1 þ ý ð u b 1 a 81 ð
11

n
ER BYRJUÐ.
Geía þeir, sem verða farverandi á kjördegi, kos-
Ið hjá sýslumönnum, bæjarfógetum og hreppsstjórum
og í Reykjavík hjá borgarfógeta. Erlendis cr hægt að
m®
\ kjósa hjá íslenzkum sendiráðum og ræðismönnum, sem V
ta!a íslenzku.
f REYKJAVfK verður kjörstaður borgarfógeta
í kjallara Póstliússins, gengið inn frá Austurstræti.
Kosið verður virka daga frá kl. 10—12 f. h., 2—6 e. h.
og 8—10 e. h. Á sunnudögum frá ld. 2—G e. h.
Sjómenn og aðrir þeir, sem verða fjarverandi á kjör-
dag eru vinsamlegast beðnir um að kjósa áður en þeir
fara úr bænum.
Skrifstofa Alþýðuflokksins veitir aðstoð við utan-
kjörstaðarkosninguna og gefur upplýsingar. Skrifstofan
verður opin virka daga kl. 10—10 og sunnudaga kl. 2—6
e. h. zzzzzz
Alþýðuf 1 okksfólk gcfið skrifstofunni upplýsingar og S
aðstoð'-ð liana eftir beztu getu. )
mEmani!i
J. Magnús Bjarnason:
Nr. 1
A
Á-'íi:
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga fra Nýja Skotlandi.

mm
í DAG er þriðjudagiuinn, 7.
janúar 1958,
Slysavarðstota Keyxjavíkur er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. kl. 18—8. Sírni
15030.
Eftirtaliu apótek eru opin kl.
9—20 alla daga, nema laugar-
daga kl. 9—-16 og sunnudaga kl.
13—."lö: Apótek Austurbæjar
(sími 19270), Garðsapótek (sími
340Ö6), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apótek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn Rv-ykjavíkur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Les-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
F L U G F E KDIR
Lúftleiðir h.f.
Edda kom.kl. 07.00 i morgun
frá New York. Fór tii Glasgow
og London kl. 08.30. Einnig er
væntanleg í fyrramáiið Hekla,
frá New York kl. 07.Ö0. Fer til
Stafangurs, Kaupmannahafnar
og Hamborgar kl. 08.30.
Pan American flugvt-1
kom til Keflavíkur í inorgun
frá New York og héii áleiðis til
Osló, Stokkhólms og Helsinki.
Til baka er flugvélin væntanleg
annað kvöld og fer pá til New
York.
S KIP A FU ÉTTIK
Ríkisskip.
Hekla kom til .Reykjavíkur í
gærkvöldi að vestan. Esja er á
Austfjörðum á suðurleið. Herðu
breið er á Austfjörðuin á leið til
Þórshafnar. Skjaldbreið cr á
Skagafirði á leið til Akureyrar.
Þyrill er væntanlegur til Reykja
víkur í kvöld frá Karlshamn.
Skaftfeliingur fór frá Reykjavík
í gærkvöldi til Vestinannaeyja.
Eimskip.
Dettifoss fór frá ísaiirði 5/1
til Norður- og Austuriandshafna
og, til Hamborgar, Rostoek og
Gdynia. Fjallfoss kom tíl Ant-
wprpen 5/1, fer þaðan i dag til
Húil og Reykjavíkur. Coðafoss
fór frá New York 2/i tii Rvik-
ur. Gullfoss fer frá Kaupmanna-
höfn í dag til Leith, Thorshavn í
Færeyjum og Reykjavíkur. Lag-
arfoss lcom til Reykjavíkur 2/1
frá Ventspiis og Kaupmanna-
höfn. Reykjaíoss. fer irá Ham-
borg ca. 8/1 til Reykjavikur.
Tröllafoss fer frá Reykjavík á
foss lcom til Hamborgar 2/1 frá
Kaupmannahöfn. Drangajökull
kom til Reykjavíkur 4/1 írá
Hull og Leith. Vatnajökull kom
tíl Reykjavíkur 4/1 írá Ham-
borg:
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór frá Kiel 5. þ.
m. til Riga. Arnarfeil er vænt-
anlegt til Ábo í dag. Jökulfell
fór.frá Gdynia 5. þ. m. áíeiðis til
Reyöarfjarðar. Dísárfeil er í
Reykjavík. Litlafell losar á Aust
fjarðahöfnum. Helgalell fór 5.
þ. m. frá Keflavík áleiðis til
Néw York. Hamrafell fór frá
Batum 4. þ. m. áleiðis til Rvik-
ur. Laura Danielsen er á Akra-
nesi. Finnlith er á Reyðaríirði.
F U N D I R
Kvenfélag Laugarnessóknar.
Munið nýársfundinn í kvöld.
Spiluð verður félagsvist.
Kveníélag Óháða safnaSarins.
Jólafundur annað kvöld, 8. þ. m.
Félagskonur mega taka méð sér
gesti.
Kvenfélag Háteigssóknar.
Jólafundurinn er í kvþld kl. 8
í Sjómannaskólanum. Vigfús
Sigurjónsson sýnir kvikmyndir
og sr. Sveinn Víkingur ies upp.
Sameiginleg kaffidrykkja. Aldr-
aðar konur í söfnuðinum vel-
komnar. Er það ósk féiagsms, að
sem fiestar geti komið.
HJÖNAEFNI
Sl. laugardag opinberi.iðu írú-
lofun sína ungfrú Monika Magn
úsdóttir, Hagamel 18 pg Peter
Dietrich, Eiríksgötu 2.
Barnaspítali Hringsins.
Áheit kr. 15. Gjöf frá frænd-
konum í Hafnarfirði til minning
ar um ársafmæli Guðlaugar Þor
valdsdóttur, þá sjúklingur í
Barnadeild Landsspitalans kr.
100. Iléðinn gaf til minningar
um Magnús Má, son sinn. and-
virði jólagjafar kr. 100. John
Antonsson Wakefieid, Mass.
USA kr. 1000. Kvei>félagið
Hringurinn vottar gefenaunum
innilegt þakklæti sitt.
Fyrsti þáttur
BERNSKAN
I.
Svo ertu, ísland, 1 eðli
mitt fest.
að einungis gröfin oss skil-
ur.
Stephán G. Stephánsso-n.
FYRST ég ætla að fara að
segja sögu af sjálfum mér, þá
langar mig íil að láta hana
byrja norður á íslandi. Reynd-
ar er ekki von til, að ég hafi
írá mörgu að segja þaðan, því
að ég var einungis sjö ára gam-
all, þegar ég yfirgaf það land,
en flestir munu viðurkenna, að
þeir muni eftir mjþg fáum at-
vikum frá fyrstu sjö árum æv-
innar. En það, sem maður á
annað borð man frá þeim árum,
er honum jafnan minnisstætt
og ijúfast aþra endurminninga,
— hvort sem atvikin, í sjálfu
sér ha'fa verið Ijúf eða stríð.
Og það, sem mig rekur minni
til frá þeim árum, finnst mér
’.nú að hafi verið svo skemmti-
legt og bjart, — en ekkert ó-
viðfelldið né ijótt. Og þegar ég
renni huganum til æskustöðv-
anna (Fljótsdalshéraðs), þá
finnst mér það hljóti að vera
lang-fegursti bletturinn, sem til
er undir sólunni, og ísland
langtilkomumesta landið á allri
jörðinni. Ég sé Lagarfljót iíða
stillt og spegilfagurt út hið
breiða og tilkomumikla hérað,
ég sé bæjaraðirnar beggja
vegna, ég sé fagur-græn tún og
blómgaðar grundir. Ég sé
hjarðirnar í hlíðunum, óg ég
sé ekkert nema það, sern er fag
urt og bjart og tignarlegt.
Björgin og fellin, móar og mýr
ar, holt og ásar, — allt er
það nú fyrir hugskotssjónum
mínum bjart og skemmtilegt.
Mér er sem ég heyri vatna’nið?
inn og fuglasönginn og sumar-
goluna og rödd smalans uppi á
h\í:.ðai!brúninni. En ég heyri
ekki til stormsins, né hhíðar-
innar, né blindbyljanna, og
ekki heldur heyri ég til jarð-
sjálftanna, eða verð þeirra var.
Og ég get ekki séð neina jökla,
né eldhraun, né uppblásna
hóla, né hiarn, né urðir, né
nokkuð, sem bendir á óblíðu
náttúrunnar. Nei, ég get ekki
liugsað mér ísland öðru vísi
en sem fegurðarinnar og hag-
sældanna land, því að ég sá það
með barnsaugum, og ef til vill
hefur það sýnt mér aoeins
hina biörtu hlið sína: sumar-
skrúð sitt og tignarsvip. Og
nú eftir tuttugu og tvo ár er‘
mynd þess ,með alla sína fegurð
svo ljós og skýr í huga mín-
um, eins og ég hefði siglt frá
ströndum þess í gær. Og þeg-
ar ég horfi út á hina nær því
ómælanlegu sléttu Norð-vestar
landsins hér í Ameríku, þar
sem ekkert sést, sem hvílt geti
auga mitt, þá vaknar hjá mér
þrá, — brennandi, óslökkvandi
þrá til að mega hverfa aftur
heim, — heim til æskustöðv-
anna, — heim til landsins, sem
hver íslendingur ætti að vera
stoltur af að eiga fyrir ættland,
— heím til ísfands, — já, heim
til íslands, ,til að mega sjá
það aftur, þó að ekki væri
nema um eitt einasta augna-
blik, — og deyja! Og þó veit
ég, að mér gæt ekki liðið eins
vel á íslandi og mér líður hér,
í efnalegu tilliti. En heimfarar
þrá á ekkert skylt við þá þrá,
sem heimtar betri og vægari
skilyrði fyrir því að draga fram
lífið.
Ég ætla þó að renna hugan-
um sem snöggvast yfir það,
§em ég man af ævi minni á ís-
landi. Mér finnst það nú allt
eins og sundurlaus draumur.
Sum atvikin eru að sönnu skýr,
en aftur önnur svo óljós, að ég'
er næstum. hræddur um, að
mig hafði aðeins dreymt þau.
Hið eina, sem er verulega skýrt
í huga mínum, eru stöðvarnar,
þar sem atvikin gerðust.
Fyrst þegar ég man eftir
mér, er ég hjá afa mínum og
ömmu, foreldrum móður minn
ar. Móðir mín dó, þegar ég
var tæplega tveggja ára gam-
all, eftir því sem mér hefir
verið sagt, en hvort ég hef
verið um tíma hjá föður mín-
um eftir að hún dó, eða að
hann hefur þá strax brugðið
búi og látið mig fara frá sér,
er mér alveg óljóst, því að ég
hef aldrei spurt að því. En það
eitt er víst, að ég man ekkert
eftir föður mínum. Mér hefur
verið sagt, að faðir minn hafi
verið mikilí maður vexti, með
kolsvart skegg, sem náði ofan
á bringu, og svartar augabrýr,
sem sigu ofan á nefið, þegar
honum þótti miður, og með
dökk augu, sem undir vissum
kringum stæðum gátu orðið
nokkuð hvöss, Mér hefur líka
verið sast, að faðir minn hafi
og að hann hafi þá verið í þann
veginn að sigla til Ástralíu.
Hvort þessar sagnir um -föður
minn eru sannar eða ósgnnar,
get ég ekki borið um, en ég veit
að hann hefur aldrei gert neitt
tilkall ti-1 mín, síðan ég kom
til Ameríku — að minnsta
kosti hef ég aldrei fengið
neitt skeyti frá honum.
Andlit mömmu minnar er
því fyrsta andlitið ,sem ég man
eftir, og andlitið sem mér hefur
þótt langvaenzt um og borið
mesta virðingu fvrlr af öllum
þeim, sem ég hef séð, — að
undanteknu aðeins einu. Arama
mín var meðal kona á hæð, en
fremur holdug. Andlitið var
stórskorið og ókvenlegt, en-það
var samt sá svinur á því, sem
lýsti óbifanlegri staðfestu og
höfðingskap, sem knúði mann
ósjálfrátt til að bera djúpa
virðingu fyrir henni.
voru blá ojr gremdarleg, og
augnabrýrnar hvelfdar og
lýstu viðkvæmni og hjar.ta-
gæzku. Og' þó gat hún verið
ströng og ósveigjanleg, þegar
hún hélt því fram, sem hún á-
leit vera i'étt. Hún bar höfuðið
ætíð hátt og horfði beint í augu
þess, sem hún talaði við. Mér
stóð ætíð mikill beygur af aug
unum hennar, þegar ég hafði
gert eitthvað, sem ég átti ekki
að gera, því að ég þóttist viss
um, að þau sæju inn i innstu
fýlgsni huga míns og hlytu að
toga það út fyrr eða síðar, sem
ég gjarna vildi halda þar
leyndu, og af því leiddi það,
að ég sagði ömmu minni aldrei
ósatt. En eins og mér stóð mik
ill beygur af þesssum fallegu,
b]áu augum, þegar ég hafði
gert rangt, eins fann ég mikla
huggun og styrk í þeim, þegar
eitthvað lá illa á mér.
Þegar ég nú lít í anda til
baka, eins langt og minnið nær,
þá er það þessi góði verndar-
engill minn, amma mín sem
stendur hjá mér. Það, sem íyrt
vekur eftii'tekt nhna, eru aug-
un hennar og húfan hennar
með löngum skúf og stórum
.silfurhólk, sem ég hef mjög
mikið gaman af að toga í, þeg-
ar ég fæ tækifæri til að ná í
hann. Ég má ekki sjá af þessari
ijmmu minni. Ég græt og hjarta
mitt ætlar að springa, þegar
farið til Ameríku tveimur ár- i hún fer eitthvað frá. Einhver
um á undan mér, og að hann
hafi fvrst sezt að í Wisconsin í
Bandaríkjunum, að hann hafi
þá verið kvæntur í annað siiin
og átt konu af dönskum ætt-
um, — konu, sem eycjdi meiru
en hann gat unnið fyrir, —
tekur mig í fang sér og reynir
að hugga mig, en ég græt þá
enn meira og brýzt um af Öll-
um mætti að hrópa á ömmu
mína. Mér finnst ég eiga heimt
ingu á því, að hún sé alltaf hjá
mér. Svo sé ég hvar hún kem-
U>

índíáninn hugði iila ancla ínánd, en Jón kom allt í einu auga á rústir.