Alþýðublaðið - 22.01.1958, Síða 7

BÆíSviMííSagtír '22. janaar ’ 1558 *

um við ísland, en veiðzt
Færeyjar nokkru síðar. Og ]
ufsastofnar á Norður At\
hafi s'éu taldir þrír, — einn
Noreg, annar í Noíðursjó of
briðii við ísland, ér sannað
tálsverður Sam'gangur er i
beim norska og íslénzka.
nú vilia fiskifræðingar að
ekki að'
fiskifræð
.nauðsynjaverk væru unnin. —
Hitt er frekar, að. mönnum iiafi
stundum fundizt of seint haf-
izt 'handa um nauðsynlegar
framkvæmdir og slikt raunar
<cxft valdið bæjarfélaginu stór-
tjóni.
En þóti. engan veginn sé gert
Mtið úr því, sem framkvæmt
tiefur verið, má þó ekki dæma
bæjarstjórnina einvörðungu
eftir þvi, heldur verður einnig
að hafa í huga það, sem ógert
er, en aðkallandi að fram-
kvæmt sé, og þá fjármuni, sem
til umráða hafa verið.
Tökum til dæmis skólabvgg-
ingar: Það er rétt, að hér hafa
verið reist stórglæsileg s.kóia-
’hús á liðnurn árurn. En hitt er
þá líka staðreynd, að alvaríegur
skortur ef enn á skólahúsnæði
fyrir æsku höfuðstaðarins. —
í sumum tiJfellum verða börn
og unglingar að férðast langa
leið í skóla og úr skóla, og
skólástof ur í bænum munu véra
tví- eða þrísetnar hvern dag,
vegna skorts á skólahúsnæði. j
Eðá Mtúm á sjúkrahúsmálin.
Það er aivarlegur skortur á
sjúkrarúmum í bænum. — Ár
eftir ár, kosningar eftir kosn-
ingar he-fur verið lofað bæjar-
sjúkrahúsi.■; Það er nú í bygg
ingu súðúr í Fossvogi og veit.
víst énginn hvenær því muni
Ijúka, en áreiðanlega verður
þess langt að bíða. — Á sama
tíma erú hér í smíðum tvö önn-
ur stór sjúkrahús, og er það
dæmi um alvarlegan skort á
skipulagningu og samvinnu
oþinberra aðila að hafa þrjú
slík stórvirki undir í einu með
þeim seinagangi sem á þessu
er, í stað bess að einbeita sér
að því að liúka einni bygging-
unni og Játa bá hinar sitja á
hakanum í bili.
•í úthyérfum Revkjavfkur búa
þúsundir bæiarbúa. Til þ-urra
munu vera s,c>rðar sörnu kröfur
og tií annarra bæjarbúa um
útsvör og skatta í sameiginlega
sjóði borgaranna. — Þó verða
þessir bæjarbúar oftsínnis að
bíða árum samanáeftu' ýmiss
konar sjálfsögðiun framkvæmd.
um bæjarfélagsins i þessum
bæjarhverfum. Þá vantar, göt-
ur, þá vantar skólahús, þá vant
ar leikvelli, þá vantar. jafnvét
frárennsli frá húsum-sínum og
ótal margt annað, sem að'rir
bæjarbúar telja til sjáKsagðra
hluta. — Málum úthverfanna
kemst bæjarstjómin ekki hjá
að gefa miklu meiri gaum en
verið hefur til þessa.
Hitavéita Reykjavíkur hefur
nú starfað í 14 ár, og er eitt-
hvert hið þarfasta fyrirtæki,
sem bærinn hefur ráðist í. —■
Alltof fáir bæjarbúar hafa þau
hlunnindi, sem hitaveita veitir.
Verður bæjarstjórnin án tafar
að hefja undirbúning að því, að
öll hús í Reykjavík verði hituð
með þeim hætti.
Um húsnæðismál bæjaríns
sjálfs væri vert að ræða, þó að
því verði að mestu sleppt hér.
— Eins og kunnugt er vercur
Reykjavíkurbær að hafast við
í leiguhúsnæði með langmest-
an hluta hinna umfangsmiklu
skrifstofu sinna, vegna þess að
bæjarstjórnin hefur aldrei kom
ið því í verk að reisa ráðhús eða
skrifstofuhús fyrir bæirm. —■
Húsaleiga fyrir þrjá bæjarskrif
stofur nemur rneira en hálfri
milljón króna á ári. Þá er auð-
séð, að bæði kostnaðúr og marg
vísleg óbægindi stafa af því að
skrifstofum bæjar og bæjar-
stoínana sé dreift um allan bæ
í stað þess að koma þsim sem
flestum fyrir á einum stað ,í
eigin húsi b^iarins, sem reist
væri í þessu skyni.
Ég hef enga tilhneigingu til
þess að gera lítið úr því, sem
framkvæmt hefur verið á veg-
um bæjarstjórna Reykjavíkur á
liðnum árum. En því er ekki að
leyna, að of oft hafa nauðsyn-
l°gar framkvæmdir dregizt úr
hömlu, bæjarfélaginu til stór-
tjóns. Það er eins og yfirsýn. yf-
ir verkefni og skipulag hafi
skort, en tilviljanir og annar-
legar ástæður oft ráðið því,
hvað var gert og hvað látið ó-
gert. — Eg hef hér á undan
nefnt sumt af því, sem ógert
er æg ’hefði átt .a0rf/era fram-
kvæmt fyrir löngú. Miklu fieira
er þó ótalið, ’þÓtt hér vérði nú
látið staðar numið. Einhver
kann nú að segia sem svo: Er
það nokkuð undarlegt, þótt enn
sé ýmislegt, ógert í bæ, sem
hefur vaxið jafnört og Reykja- |
vák.hefur- gert? Vissulegá ekki.'
— En ef litið er á þá fjármuni,1
sem bæjarstjómin hefur haft
úr að spila, t. d. síðástliðið kjör
tímabil, vil ég fullyrða, að það
er algerega réttmætt, og eðli-
legt, að gerðar séu miklar kröf-
ur til bæjarstjórnarinnar. — Á
síðastliðnurn fjórum árum hafa
t. d. tekjur bæjarsjóðs numið
meira err 660 mílijónum króna.
Ef saman eru taldar tekjur bæj
arsjóðs, rafmagnsveitu, hita-
veitu og Reykjavíkurhaínar, þá
nema þær meíra en 1000 millj-
ónum króna á þessum fjórum
árum. Fyrir slíka fjármuni er
vissulega bæði rétt og skyit að
bæjarbúar geri kröfu til mik-
illa framkværnda t.il almenn-
ings heilla.
Eéífoblo.kkín. — Of.stórf upplag.
Góðir Reykvíkingar!
Þess er að vænta, að margir
yðar séu nú orðnir langþreyttir
á flokkseinraaði Sjálfstæðis-
flokksins um bæjarmál Reykja j
j víkur. Engum skal láð það. '
I Glundroða í stjórn bæjarmál
1 anna kýs auðvitað enginn, sem.
telur sér annt um hag cg heið-
ur bæjarfélags síns.
I Kommúnistáflokkurinn hef-
ur um skeið verið stærsti and-
stöðuflokkur Sjálfstæðisflokks-
ins í Reykjavík. Það kann ekki
Framhald á 11. síðu.
Samtal við dr. Uiricfi Schmidtí
TVÖ vestur þýzk skip, eftir
litsskiþið „Pose:don“ og fiski
rannsóknaskipið „Anton
Dohru", lámi hér i höfninni fyr
ir skömmu. Og það var
kvöld, er við sátum í góðu ,
læti um borð í „Pose:don‘ og
nutum gestrisni áhafnár þess
og vesturhýzka sendiráðsins. að
þýy.ki ámbassadorinn spurð:
mig hvórt mig fýstí ekki
kynnastv.dr. Schmdt,
ing og- leiðangurstjóra á „An
ton Dohrn“,T því skyni að eiga
yið hanm b’aðaviðtal síðar, en
hann sæti’-hér skammt frá okk
iur. -Ég tók -þessu vingjarnlega
boði með þökkum, og andar
faki síðar hafði ég komizt í
kynni við grannan og liávaxinn
tmgan mann méð mikil gler
augu í svartri umgerð, þunnt,
skoileitt liár, dál'ítið hæruskot
íð, yfirvaraskegg, hökutopp og
mikil' ör í öðrum vanga; einn
af þessum góðlegu, hýru mönn
um, • sem vinná hug manns fyr
ir látleysi sitt og glaðværð, —
maður tekur ekkert eftir því
þóít þeir beri stór ör í vánga.
Viðtalið var fastmælum bund
■ið, og mórguninm efti.r kleif ég
'tim boro í „Aiiton Dohrn“ og
ræddi við dr. Ulrich Schmidt.
Dr. Ulbricht Schmidt.
Þessi leiðangursför „Anton
Dohrn“ er þáttur í samstarfi
Vestur-Þjóðvérja, Norðmanna
og íslendinga um fiskirannsók-n
ir, en aðalviðíangsefnið í för
inni er að athúga ufsagöngur.
Ufsinn er fyrrnefndum þrem
þjóðum mikill nytjafiskur, og
við ra'nnsókn á háttum hans áð
úndanförnu hefur komið í Ijós
að hann hagár sér að verulegu
leyti frábrugðið þorskinum,
gagnstætt því er vísindamenn
hafa talið. Hann á það til dæm
is til að leggiast allt í einu í
flakk, heilir árstofnar hverfa af
vissum slóðum og koma fram
á fiaiTægum miðum, — þann:g
hefur árstofn horfið af ufsamið
við
Og þótt
At’ants
við
og sá
sannað að
með
Gg
l:sk:íræðingar að von
um gjarna vita hvað þessu
flakki ufsans veldur.
í því sambandi verða einkum
athugaðar néðansjávar straum
sveif'ur, sem hafraniisókaar
menn hafa fundið, og eiga þær
ekkert skvlt við það fyrirbæri,
sem við eigum við þegar rætt
er úm hafstrauma. Það mætti
ef til vill líka kalla þetta neðan
sjávar ö’dur, og telja vísinda
menn að þær myndist fyrir
langvarandi veðurfræðileg fyr
ifbæri vfir haffletinlim á viss
um slóðum, meðal annars mis
mun á hitástigi ofansjávar og
neðan. Þessar öldur koma fram
á mælitækjum sem háfrót
Ffamhald á 2. síðu.
■ IIVA» ER FRAMUNDAN.
Þa6 má segja að á undaníörn-
um 3 árum eða svo, hafi frí-
merkjasöfnun tekið svo hröðum
framiörum, að vart haí'i verið
hægt að fylgjasí að öllu leyti
með hér á landi.
Fyrir um 6 árum hóf Tóm-
stundaþáttur Ríkisútvarpsiris
fræðslu um frimerki og það er
óhætt að segja að það staff var
ekki unnið íyrir gýg, frekar cn-
annað er komið hefir fram þar,
áhuginn glæddist hjá unglingun
um og þeir fuliorðnu létu ckki
heldur sitt eftii- liggja. 3 árum
síðar var svo auðséð að áhuginn
var orðirin þao almerinur að iu 11
ástæða var tií að eitthvert dag-
þlaðanna færi að gefa Jesendum
sírium einvherja fræðslu eða
Jréttir af þvi sem var að gerast
í frímerkjaheiminum. Þá höi' Al-
þýðublaðið þátt sinn og svona
héfir gengið koll af kolli. Næst'
kom Morgunblaðið með þátt fyr
ir rúmu ári síðan, hið ágæta
tímarit „Frímerki“ hóf göngu
sína, og svo seinast í haust hþf
Vísir sinn frimerkjaþátt.
, Félag ' frímerkjaasfnara var
stofnað og upp úr Frímerkja-
klúbta Alþýðublaðsins og hópi
þenn er samband hafði haft við
Tómstundaþátt Ríkisútvarpsins
óx svo Félag Ungra Frímerkja-
safnara.
Það sem nú er franumdan, er
fyrst og fremst starf þess r
tveggja félaga og svo frímerkja-
sýningin, sem i vændum er á
næsta hausti. Að vísu heíir
þættinum ekki borisí nein frétta
tilkynning frá sýningarnefntí-
inni, eins og cskað var eftir í
síðasta þætti, en. stuozt yerður
\T * fnívH'v l’-p i— 1ia n!
V x«_» J-j.'-vv.i uj. OA.oouuum vi jz, \j
sem ritstjóri þáttarins hefir
sjálfur getað fengið uppiýst.
FRÍMEX er nafnið, það er uú
svo. Ég læt nægja hér að vísa til
síðasta þáttar og ummælanna
þar um slíkt naín með erlendri
endingu. Má geta þess að arléga
er haldin sýning í London undir
nafninu STAMPEX og getur svö
hver sem er gert samanburð á
riöfnuhúm.
'F- ’...* b" a. Það er sjálf-
sagt fyrir sainara að fylkjá sér
samán um þessa sýningu og:
reyna að gera hana að ollu léyti
sem bezt úr garði, því að það
er ekki riafhið, sem skiptir
mestu máli, heldur árangur sá
er næst við sýninguna.
Það hafði verið tilkynnt á
fundi í Félagi frímerkjasafriará,
að blokfc yrði gefin út að tilefni
sýmngarinnar og þar hafði þess
veríð getið að samþykki póstyf-
irvalda til þess yæri fengið. Nú
er svo komið, að reynt vcrðúr
að haga opnun sýningarinnar
svo, að hún verði á sama degi og
frímerki koma út“. Því má ekki
gefa út blokk í sambandi vié'
sýningiina? Það hafa verið gefn-
ar út tvær blokkir hér á landi.
Önnur þeirra í of stóru upplagi,
sem sökum þess kemst aldrei í
verð: Hin með slíku hneykslis-
máli viðt.engdu að engan fýsir
að minnast þess lengur. Var ekki
einmitt nú tækifaérið til að gefa
út blokk í sámráði við safnar-
ana. ,svo áð vel hefði átt að geta
tekist. „Allt er þegar þrehiit' er“
segir málshátturinn og hér var
ráunar tækifærið til að full-
reyna. Blokk sem gefin hefði
veriö út i uplaginu ca. 100.000,
hefði áreiðanlega verið vel þeg-
iri, Hefði t. d. verögildi hennar
verio 5 krónur, en hún síðan að-
eins . seld meðan á sýningunni
stóð, með sérstímpH sýningar-
innar á 15.00 og 10 krónur ruira
ið til sýningarinnar, sem að-
göngueyrir. Eftir sýninguna
Iiéfði svo mátt selja það sem eft-
ir var a£ blokkinni, en þá aðeins
ónotað, af frímerkjasölunni á
hið upphaflega verð 5 krónur.
Er þetta þá ekki ósvipað fyrir-
komulag og haft var á flugdag-
inn, með því að 20.00 kr. a£
burðargjaidi BaUonsuriislagamia
runriu til í'lugmálafélagsins. —
Það var margfait meiri ásiæða
fyrir púststjómina að st.vöja sam
tok frímerkjasafnara á þennan
hátt, eit Fhigmálafélagið.
Þö að ekki sé írekar á það
ntinnzt, hvernig það er að láta
fi'étt út ganga og taka síð'an
staðreynd bá er þár er birt aftur,
Frámhald á 8. síðu.
Kristjáns tíunda blokkin. — Vafagripur.