Alþýðublaðið - 28.01.1958, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 28 jan. 195S
AltýðublaíiS
11
irá Skaffsloiu Rsykjavíkur.
Framtalsfrestur rennur út 31. ian. Dragið ekki að skila
framtölum yðar.
A það skal bent að gjaldendum ber að tilgreina launa
tekjur sínar á framtölunum, ófullnægiandi er því, að
vísa til uppgjafar atvinnuveitenda.
Framtalsaðstoð er veitt á sk: i stofunni til kl. 7 á m:.ð
vikudag og fimmtudag, en á föstudacf til kl. 22. Áríðandi
er, að þeir sem vilja njóta aðstoðar skattstofunnar v.ið
framtal, hafi með sér öll gögn varðandi skatta af fást-
eig'num, skuldir og. vexti.
Skattstjórinn í Iteykjavík.
G B
í DAG er þriðjutlagurinn 28.
jiuuiar 1958.
»lysavarðstota ReyRjavlknr er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. kl. 18—8. S.íini
15030.
Eftirtalin apóteb eru opin kl.
9—20 alla daga, nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—16: Apótek Austurbæjar
(simi 19270), Gárðsapótek (simi
34006), Holtsapótek (síihi
33233) og Vesturbæjar apótek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn Reykjavífcur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Lls-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina'. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstuditga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opíð hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
LEIGUBILAR
Bifreiðastöðin Bæjarleiðii
Sími 33-500
Síminn er 2-24-40
Borgarb/lastöðin
—o—
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
—-0——
Bifreíðastöð Keykjavíkui
Siini 1-17-20
SENDIBÍLAR
Sendibflastöðin Þröstur
Sími 2-21-75
Þorvaldur Ári Árason, hdl.
LÖGMASN8SKR1FSTOFA
SkóUvörSustíg 38
c/o l’áll /óh. ttorlrilssoti h.l. - Pósth. 621
Simar 15416 og /5-//7 - Símnefni: Aii
LífflCi
FLUGFERÐIR
Loftleidir h.f.
Saga, millilandaflugvol Loft-
leiða, korr. til Reykjavíkur kl.
07.00 í mor.gun fr.á New York.
Fór til Glasgow og London kl.
08.30.
SKIFAFRETTLR
Eimskip.
Dettifoss fór frá- Swinemunde
25.1. til Gdynia, Riga og Vent-
spils. Fjallfoss fór frá Vestm,-
eyjum 24.1. til Rotterdam, Aant
werpen og Hull. Goðafoss fór
frá Breiðafirði í dag 27.1. til
Vestmannaeyja. Gullfoss fer frá
Kaupmannahöfn 28.1. tii Leith,
Torshavn og Reykjavíkur. Lag-
arfoss fer frá Reykjavík kl. 8.00
í fyrramálið 28.1. til Flafnar-
fjarðar, Keflavíkur og Akra-
ness. Reykjafoss fór frá Haínar-
firoi 25.1. til Hamborgar. Trölla
foss fer væntanlega frá New
York 29.1. til Reykjavíkur.
Tungufoss fer frá Akureyri 28.
1. til Siglufjárðar, Húsavikur og
Austfjarða og þrÆian til Rotter-
dam og Hamborgar. Drangajök-
uli kom til Reykjavíkur 25.1.
frá Hull.
Skipadeild SlS.
Hvassafell er í Reykjavík.
Arnarfell er í Kaupmannahöfn.
Jökulfell lestar á Norðurlands-
höfnum. Dísarfell er í Stettin.
Litlafell er í Hamborg. Hel-ga-
fell fór 21. þ.m. frá New York
áleiðis til Reykjavíkur. Harara-
fell fór frá Reykjavík 25. þ m.
áleiðis til Batum.
Rikisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
morgun austur um land í hring-
ferð. Esja er á leið frá Aust-
fjörðum til Reykjavíkur. Herðu
breið fór frá Reykjavík kl. 20
í gærkvöldi austur um iand til
Reyðarfjarðar. Skjaldbreið er
væntanleg til Reykjavíkur í dag
að vestan. Þyrill er í Faxaflóa.
Skaftfellingur fór fra Reykja-
vík í gærkvöldi til Veslmanna-
eyja.

J. SVSagníís Bfarnason:
Nr. 19
EiRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotíandi.
e:ns og rnest þeir máttu. Mold
rykið þyrlaðist upp undan vagn
hjólunum, og eikurnar, húsýn
og garðarnir meðfram veginum
virtist vera á fleygingsferð, —
sýndust hendast aflur fyrir okk
ur með ógnar-hraða, og hurfu
á svipstundu.
„Harðara enn, Jón Miller!“
öskraði frú Patrik.
„Ekki hægt!“ söng í nefinu á
Jóni Miller.
„Heyrirðu, hvað ég segi?“
cskraði frú Patrik.
„Heyrið þið, hvað frúin seg.
ir?“ söng í nefninu á Jóni Mill
er.
„Ég skipa, Jón Miller!“ org
aði frú Patrik.
„Heyrið þið, að frúin skip-
ar?“ söng í brotna nefinu á
Jóni Miller.
Og áfram þutum við óðfluga
éftir rennisléttum veginum,
fram hjá húsum og görðum,
gegnum þorp og sgógarrunna,
yfir ár og lækni, og yfir hóla
l ög dældir, eins og leiðin lá. Og
alltaf voru hestarnir á harðasta
stökki, og alltaf sagði frú Pat-
rik: „Harðara enn, harðara
enn!“ Og alltaf söng í brotna
nefinu á Jóni Miller. En nokkru
fyrir sólarlagið staðnæmdust
hestarir og vagninn náttúr-
lega líka, við framdyrnar á
fallegu steinhúsi, sem var í út
jaði'inum á liltlu þorpi, sem
stéð innarlega við fjörð einn
mikinn. Jón Miller fór með
héstana inn í þorpið, en ég og
frú Patrik gengum inn í ste:n-
húsið.
„Þetta er nú húsið mitt,
elsku, litli pílagríminn mmn“,
sagði frú Patrik, þegar við vor
um komin inn í skrautlega
stofu í húsinu, „og þetta hús
átt þú að álíta þitt eina sar/na
heimili héðan í frá. Settu þig
niður á legubekkinn þarna, litli
saffírsteinninn minn. Ég ætla
að hringja bjöllinni".
Ég settist á legubekkinn, en
frúin hringdi bjöllunni mjög;
óþolinmæðislega.
Að vörmu spori kom frar.i
grannvaxin kona, á að gizka
þrjátíu og fimm ára gömul.
Hún hafði hvíta liúfu og afar
rnikla hvíta svuntu, sem nærri
því náði saman að aftan. And
lit hennar var svo þunnt að
undrum sætti, — eltki ósvipað
stórskörðóttu axarblaði langt
til að sjá.
„Hvað á þetta að þýða, Marí
anna?“ sagði frú Patrik byrst,
„þú kemur ekki til dyranna, þó
að þú heyrir vagninn koma að
húsinu. Yei, vel! Svívirðing,
Maríanna?“ ..........
„Ég var í eldhúsinu, frú mín,
og heyrði ekki þegar vagninn
kom, „sagði Maríanna og lét
höfuðið ganga fram og aftur,
eins og hún væri að- höggva
með því.
„Skömm og svívirðing!“
hrópaði frú Patrik. „Þú ert erki
skömm og svívirðing, Marí-
anna! Heyrirðu, hvað ég segi.?“
„Ég heyri, frú mín“, sagði
Maríanna og hjó ákaflega með
höfðinu.
„Það er gott, að þú heyrir
það, Maríanna, — að þú heyr
ir, að ég segi, að þú sért erki-
skömm!“, sagði frú Patrik og
stóð á öndinni. „Snáfaðu fram
og sæktu kryddbrauð og epla-
safa handa litla hjartans ungan
um mínum. Heyrirðu til mín,
Maríanna? — fulla skál af
eplasafa!“
„Ég heyri, frú mín“, sagði
Maríanna og hjó með höfðinu
ótt og títt.
„Flýttu þér þá, Maríanna!“
öskraði frú Patrik.
„Ég fer“, sagði Maríanna, og
hún fór. ............
V.
VeSalings, vesalings fangar,
ég veit, hversu sárt ykkur
langar!
Hannes Hafst&in.
O, heim, heim, heim!
Mig langar, langarr, langar
heim!
Mig langar ávallt heim!
Jón Olafsson.
Steinhúsið hennar frú Pa-
trik var eitthvert hið lang-
skrautlegasta „prívathús", sem
ég hefi nokkurn tíma komið
inn í, og það var jafnframt
hið langmesta völundarhús,
sem ég hefi séð. Það var hvort
tveggja, að húsið var allstórt,
enda voru mörg herbergi í
því, bæði niðri og eins uppi á
loftinu. Og öll voru herbergin
prýdd eins og framast mátti
vera. Alls staðar voru legu-
bekkir og hægrndastólar og
borð af beztu tegund. Gólfin
voru þakin dýrustu dúkum og
veggirnir skreyttir ágætum
málverkum í gyltum umgjörð-
um, sem alít bar vott um, að
húsáðandi væri fjáðari en al-
mennt á sér stað.
Frú Fatrik var eins og áður
hefur verið sagt, dómara-
ekkja, og eftir þvf, sem ég
komst næst, var hún komin af
góðum írskum ættum, og
fædd í Londonerry á írlandi.
Hún var ekki katólskrar trú-
ar, eins og þó flestir írar eru,
heldur var hún meðlimur
bapptista kirkjunnar, sem hún
sagði mér, að væri hin eina
sanna kirkja^ Hversu lengi frú
Patrik hafði verið ekkja, þegar
ég kom til hennar, get ég
ekki sagt, en það er áreiðan-
legt, að hún missti mann sinn
á Englandi. Hún hafði aldrei
verið móðir, og aldrei; hafði
hún heldur verið móðursystir
eða föðursystir nokkurrar sál-
ar, og ekká heldur stjúpa,
fóstra né ljósa, né guðsmóðir
nokkurs barns, hvernig sem
þvf nú var varið. Hún var á-
reiðanlega stórauðug, en ná-
grannar hennar sögðu, að hún
væri ekki gjöíul. Þó var eins
og allir vildu vera vinir- henn-
ar, og allt fátækara fólkið þar
í kring sóttist eftir að vinna
það, sem hún þurfti að láta
vinna í húsinu og garðinum í
kringum húsið. Og ég komst
fljótt að því, að hún borgaði
öllum, sem unnu fyrir hana,
bæði fljótt og vel. En aftur var'
það líka víst, að fáir kærðu
sig um að vera fastir heimilis-
menn hennar. Maríanna var
eina manneskjan af öllum,
sem unnu fyrir hana, sem
hélt til í húsinu hjá henni.
Jón Miller var hestamaðurinn
hennar, en hann kom aldrei
inn fyrir dvr á steinhúsinu,
nema þegar frú Patrik skipaði
honum það. Þvottakonan kom
aldrei nema inn í eldhúsið, og
mennirnir, sem unnu við
garðinn, söguðu eldiviiðinn,
sóttu vatnið og hirtu um.kýrn-
ar, komu aldrei nema í eldi-
viðarskýlið bak við eldhúsið.
Svefnherbergi mitt var inn
af svefnherbergi frúarinnar,
uppi á loftinu. Það var
skemmtilegt herbegi með
tveimur gluggum, sem vissu
að firðinum. Rúmið mitt var
undir öðrum glugganum, en
þndir hinum stóð lítið borð úr
mahóni, þéttsett myndablöðum
og bókum, og tveir stólar voru
við borðið. Sængin, koddarn-
ir, rekkjuvoðirnar og ábreið-
urnar í rúminu, var allt af
beztu tegund. Eg var næstum
hræddur við að hátta fyrsta
kvöldið, sem ég var þar, vegna
þess, að ég hélt að ég mundi
kvola þennan ágæta rúm-
fatnað. En ég háttaði samt og
svaf vært alla þá nótt.
Daginn eftir sýndi frúin
mér allt húsið og garðinn, og
fór svo með mig inn í ofur-
lítið herbergi inn af setustof-
unni og læsti hurðinni. Hún
sagði mér, að þetta væri upp-
áhalds þerbergið sitt, og' að
\ t \
JL,. w- fTvxwii
Og peir atiu eitir aö veroa en n meira hissa