Alþýðublaðið - 04.02.1958, Qupperneq 5

Þriðjudagur 4. febrúar 1958
AlþýSublaSlS
Sunmulagur.
--------HVAÐ sem ann-
ars verður um nýju kosninga
lögin sagt er sjáanlegt, að
ákvæðið um að kosningu
skuli lokið klukkan 11 er til
stórra bóta. Fólk kýs fyrr á
degi, og öll eftirleitin og hin
hvimleiða smalamennska
fram á nótt er úr sögimni.
Kannski eru kosningasmal-
arnir gerðir út fyrr. Hvernig
sem þessu . er háttað, kom
það í Ijós í dag, að fólk get-
ur lokið sér af, meðan dag-
ur. er. Enda er spurning,
hvort kosning eftir miðnætti
stríddi ekki á móti ákvæð-
inu um einn kjördag.
Þá kemur mér í hug sag-
an um unga manninn, sem
varð 21 árs daginn efíir kjör
dag. Hún gerðist fyrir nokkr
um árum í kaupstað hér
sunnanlands. Klukkan að
ganga eitt um nóttina var
enn verið að kjósa, og ungi
maðurinn labbaði sig á kjör-
stað og sagðist vera kcmirm
til að'kjósa. Nýr dngur væri
kominn, og í dag yrði hann
21 árs. Hann ætti því kosn-
ingarétt samkvæmt lögum.
Undirkjörstjórn vísaði mál-
inu til yfirkjörstjórnar. Yf-
irkjörstjórn kom þegar sam-
an á fund, meðan ungi mað-
urinn beið í kjördeildinni.
Úrskurður hennar var: kjör-
dagur skal vera einn; dag-
urinn er bví ekki liðinn, bótt
hann sé liðinn. Ungí maður-
inn fær ekki að kjósa. Það
kemur margt fyrir í kosn-
ingum!
En svona saga gerist ekki
' framar, hvorki í gamni né
' alvöru; sem betur fer var
kosningu lokið fyrir mið-
nætti í þetta sinn.
Mánudagur.
— — — Það var mikil
kyrrð og ró í þænum fyrir
hádegi í dag, nema hvað
stöku nátthrafnar lengdu
nóttina fram á miðjan dag.
Hafa þeir vafalaust oft haft
minni ástæðu til bátíða-
brigða.
Annars var illfært um göt-
urnar fyrir hálku og bleytu.
Var engu líkara en spennan
í kosningahríðinni héldist í
hendur við frostið og kuld-
&nn. Þegar blaðran sprakk,
þ.e. á kosningadaginn, kom
þíða off hlýviðri.
Ég gekk um Lækjargötuna
í ljósaskiptunum, og sá þar
sjón, sem mér þótti ekki sem
bezt. Sjúkraþíll, með rautt
Ijós á þaki. kom norðan göt-
una, og var hann sjáanlega á
hraðri ferð. Á móts við Mið-
bæjarskólann hljóp á að
gizka tíu ára strákur rakleitt
fyrir bifreiðina og hrósaði
hr-^i að komast á undan
henni. Þetta er lótt atvik og
sýnir vítavert hugsunarleysi
af svo stórum strák. Hann
áíti að vita, að’ekki má und
ir neinurn kringumstæðum
tefja fyrir sjúkrabíl. En því
er betta nefnt hér, að oft
verður maður ásjáandi slíkra
atvika. í haust sá ég einu
sinni bílstjóra á einkabíl
liorna akandi vestan Hafnar-
stræti og halda miskunnar-
laust til streitu rétti sínum
til að fara upp Hverfisgötu,
þótt sjúkrabíll kæmi brun-
andi á fleygiferð frá Lækj-
artorgi og þeytti neyðarlúð-
ur sinn í ákafa. Svona öku-
mann á að taka úr umferð
og sekta. Það getur verið
harla alvarlegt að hindra
fei'ðir sjúkra- og brunabíla,
hvort sem það er gert af
gangandi eða akandi mönn-
um.
Þriðjudagur.
---------Það er býsna lær
dómsríkt að sjá og heyra,
hvernig stjórnmálamennirn-
ir taka kosningasigri og ó-
sigri. Að sjálfsögðu hafa all-
ir afsakanir og skýringar á
reiðum höndum. Sannleikur
inn mun þó vera sá, að í
sveitárstjórnarkosningum er
yfirleitt kosið miklu minna
pólitískt en margan grunar.
Menn kjósa þar yfirleitt eft-
ir viðkynningu við menn,
trausti á mönnum og fram-
komu lúanna yfirleitt. Sveit-
arstjórnarkosningar eru,
miklu persónulegri en al-
þingiskosningar, a.m.k. utan
Reykjavíkur, enda er það
eltki óeðlilegt, þar sem víð-
ast hvar þarf að hafa alls
konar samvinnu um stjórn
sveitarmála eftir kosningar.
Ég held menn ættu því að
vera varkárari í að draga á-
lyktanir af kosningunum.
Fylgi flokka í bæjarstjórn-
ar- og alþingiskosningum er
oft sitt hvað.
Heldur þótti mér Ólafur
Thors gorgeirsfullur í útvarp,
inu, einhver ofmetnaðar mik
ilmennskublær að orðum
hans, En sjálfsagt hafði
hann ástæðu til að láta mik-
ið, og vaíalaust hafa flokks-
menn hans unað orðum hans
vel. En einhvers staðar stend
ur, að ósigur dagsins í dag
skapi hetjur dagsins á morg
un. Því fer jafnan vel á því,
að sigurvegari sýni hógværð
og kurteisi. enda er ekki síð-
ur vandi að sigra en tapa.
Miðvikudagur.
—--------Stórvinur minn
og kollega kom að máli við
mig í dag og lýsti vanþókn-
un sinni á skrifum mínum
um bjóðlega fróðleikinn um
daginn. Þetta voru nú eigin
lega engin skrif, aðeins
nokkrar athugasemdir að
loknum lestri margra bóka.
Maður párar aðeins punkta
í davbók.
En ég ]ét víst í ljós þá
skoðun mína. að allt of mik
ið væri geÞð út af alls konar
h^oum s^cmnfróðleik. s^m
frekar mætti kyrr liggja. Ég
veit. að hað er ekki vinsælt
verk að benda á betta. Fölk-
ið vill bessi ósköp, sérstak-
Iega bað eldra. og yngra fólk
ið vill æsingatímaritin.
Ekki vil és halda bví fram,
að betta sé sambærilegt. En
bað fínnst mér ofrausn, að
g-°fa út bióð^öffuna í
tveim eða hrem bókum fyr-
ir sömu jól, þótt sagan sé
alls ekki. merkil°g. Á þessu
voru ummæli mín byggð.
Cóðar ævisöaur eru beztu
bækur, en marwr mættu
kvrrar lipgia, líka sumar,
sem g°fnar voru út fyrir síð
us'tu jól.
Undmrót bessara ummria
minna h°fur vafalaust verið
umhvgpian fvrir skáldrit-
um. Góðar skáldsööur eru
kiörgrinir. sem vandi er að
skrifa- og vandi að lesa. Nú
er talið, að skáldsagan fari
mjög halloka, svo ekki sé tal
að um smásöguna. Þetta er
mikill skaði fyrir söguþjóð-
ina. Hætt er við, að rithöf-
undar fari hver af öðrum að
lækka seglin, ,,slá a£“, og
skrifa svokallaðan þjóðlegan
fróðleik í staoinn. Það væri
illa farið. Sagnaþættir og frá
sögur af smámunum eru góð
ur blaðamatur, en ,,of mikið
af öllu má þó gera, já, of
mikið“.
Fimmtudagur
--------— Kunningi rninn í
Hafnarfirði kom að máli við
mig í dag og var alveg ær vf
ir símanum, Hann ’sagði, að
Hafnfirðingar og allir þeir,
sem við Hafnfirðingar
þyrftu að tala í síma væru
vægðarlaust féflettir um-
fram aðra þegna þjóðfélags-
ins. Ég hef ekki kynnt mér
málið til hlítar, en ég læt
héf tvær sögur, sem þessi
kunningi minn sagði mér.
Hann þurfti að hringja
upp á Akranes nýlega og
seint og um síðir náði hann
tali af stöðinni. ,,Bíðið and-
artak“, var svarið. „Andar-
takið“ var svo langt, að óð-
ur en því var lokið, hafði
sambandið rofnað, því að ef
hringt er upp á Akranes
beint frá Hafnarfirði, fer
það í gegnum Reykjavík, og
sambandið slitnar eftir þrjár
mínútur, eins og verið væri
að tala við Reykjavík.
í annað sinn þurfti hann
nauðsvnlega að ná í skrif-
stofustjóra á fremdarskrif-
stofu í Reykjavík. Lengi vel
var hann alltaf á tali, þegar
hann hrindi, en símastúlkan.
svaraði að sjálfsögðu. Þann-
ig eyddi hann töluverðri f jár
upphæð í ónýtar hringingar.
Loks fékk hann samband við
manninn. En þegar harm var
að hefja mál sitt, var sam-
bandið fyrirvaralaust rofið.
Seint og um síðir náði hann
svo aftur í manninn, og þá
sagði hann honum að lands-
síminn, hefði rofið. (Nú er
það ekki lengur til siðs, að
landssímian biðjist afsökim-
ar á að slíta eða spyrja,
hvort hann megi, það, nú
kubbar hann samband’ð þegj
andi og hljóðalaustj. Þannig
hafði landsíminn þá í al-
geru heimildarleysi tekið
peninga af manninum, sem
hann fær auðvitað aldrei
endurgreidda.
Eitthvað á þessa leið fór-
ust kunningja mínum orð.
Eins og- eg' sagði, er ég ekki
vel dómmær á þessa hluti,
en mér er sagt. að kraumi
mjög í Hafnfirðíngum út af
viSskintum þeirra við land-
símann. Sumir hafa meira
að sesja við orð, að beir ættu
að fara í símaverkfall.
Föstudagur.
--------Fg kom snöggvast
inn til ríkisféhirðis í dag
með kunningja mínum. Þar
var eins þs stappað í tunnu.
Mér skilst, að hundruð
nianna lahbi sig inn á skrif-
stofu ríkisféhirðis um hver
mánaðsrn.Ót e-n sæki hannað
laun fvrir sig og aðra. Þetta
hJýtui' áð vera o\4ðið úrelt
fyrirkomulag; a. m. k. hlvt-
ur það að vera seint í vöf-
um. Hvers vegna ekki. aö
taka ávísanakerfið í notkun
LÁTIB FRÍMERKIN TALA.
Með þessum þætti tökum við
upp á nýbreyíni, sem er að láta
írímerkin tala. Það er svo margt
ssm hægt er að segja með því
að raða saman ólíkleguslu mcrkj
um, að hreinir brandarar geta
komið út úr því. Kú eru bein
Jónasar Hallgrímssonar Iiingú
komín heim og því skyldu ekki
h'mdriíin fylg.ja á eftir.
Svona er hægt að raða saman
ýmsum slagorðum o.g öðru með
íslenzkum frímerkjum og þegar
þau brýtur, þá eru örug'glega til
nægjanlega mörg eriend motiv
til að raða saman í svona mynd-
ir.
Hugkvæmír lesendur þáttar-
ins geta gjarnan spreytt sig á at
raða svona saman merkjum og
sent svo þættinum, mun þá nafn
sendanda jafnan getið ef hann
óskar þess, eða dulnefnis. —
Brandarar eru ekki síður ve!
þegnir, en slagorð eða máis
hættir.
Sendið tillögur ykkar til „Frí-
merkjaþáttur Alþýðublaðsins“,
Hverfisgötu 8—10, Reykjavík.
'UPPLT SíNG Aí> .1Ó X U S T A.
Undanfarin ár hefir ávallt ver
ið hægt að fá upplýsingar um
það hjá frímerkjasölu póststjórn
arinnar, hvé mikið væri óselt á
hverjum tíma af ýmsum frí-
merkjum. Nú er svo komið mál-
um, að skipun. hefur borizt frá
æðri stöðum um að ekki megi
gefa þessar upplýsingar lengur.
Hvers vegna? Ef eitthvert rnerki
er að seljast upp og einhver
maður er langar íil að kaupa
það hefir ekki liandhæga pen-
inga í augnablikinu langar Iiann
þó að vita hvort hann purfi að
öttast nokkuð að það seljist upp
og vill þá gjarnan vita hve mik-
ið er ennþá óselt af upplagi
merkisins. Með þessu nýja fyrir
komulagi er vðiskiptavini neit-
að um þá sjálfsögðu kurteisi,
að upplýsa hann um hvort hann
þurfi að hraða kaupum sínum á
vörunni. Þetta er ókurteisi í
fyilsta máta og það frá þ.eirri
hlið er síst skyldi. Því hlýtur
sú spurning ao vakna hvort ekki
verði næsta skrefið, að hætta
að gefa upp upplag merkja með
öllu og bara endurprenta þau
eins og hentar, en láta svc safn
héi'? Er ekki miklu hand-
hægara fvrir alla, sem hlut
eiga að mála, hvar sem heh'
eru á Iandinu, að geta ávís-
að á laun sín eftir fyrsta
dag hvers mánaðar? Kann-
ski eru einhyer vandvæði á
að hafa þetta svona, en
skrýtið þótti mér að sjá all-
an þennan skara vera að
bíða eftír launum sínum
þarna síðasta dag mánaðar-
ins.
Þá er janúar liðinn, harla
viðburðaríkur og sumum efa
laust ekki léttur í skauti.
Mörgum finnst janúar lengi
að líða. en eiginlega fannst
mér bað ekki í þetta sinn.
Mér finnst. skammdegið ald-
rei leiðinlegt. Hins vegar
leigast mér febrúar og marz.
Það eru lengstu tveir mánuð
ir ársins að mínum dó.mi.
Mér hafa alltaf þótt útmán
u.ðir leiðinlegir.
Laugardagur.
-------— Ég lritti sérfræð
ing minn í heimspóli tiknni,
Kalla á kvistinum, snöggv-
ast í dag. Hann var furðu
. léttbrýnn. taldi horfurnar í
hpimsmáJunum hreint ekki
sem verstar. Ef rússnesku
meviarnar fara að dansa
vest.ur í Bandaríkiunum og
bandarískar nieyjar sjmgja
sig inn í hiörtu Rússanna
austur þar, ætti eitthvað af
klaka að þ’ðna. Kannski
stiórnmálamennirnir gætu
þá talast við á eftir.
Eitthvað á b°ssa leið fór-
ust honum orð. Eg er Kalla
sanv>—Ma. Mpvningartengsl
eru þýðingarmikil ef þau eru
p.róðnrsÍaiis os óbvTnmið.
Listin er öllu ofar, ef póli-
tíkin kemst ekki að til að
spilla henni.
Vöggur.
ara aldrei vita hvort þair eru
með góð merki í höndunum eða
merki, sem gefin hafa verið út
i milljónaupplagi.
Nú eru t; d. nýlega uppseld
10 aura Iiandritamerki og 15
au-ra Skógarfoss. Margir safnar-
ar hafa. keypt nokkuð magn af
þessum merkjum, þar eð þau
voru ódýr og nokkuð' falleg og
upplag ekki stórt. Því hefir
heyrzt fleygt aðendurprentaætti
merkin sökum skorts á þessum
verðgildum, en slíkt verður. að
teljast vörusvik, því að þegar
hefir yerið gefið upp upplag og
það tilkynnt uppselt. Svona
nokkuð má póststjórnin ékki
gera. Við safnarar erum viö-
skiptavinir hennar og eigum
beinlínis kröfu á að okkur sé
sýnd sú lágmarkskurteisi, er
guuir almennt í viðskiptalííinu,
nema að póststjórnin ætii aö
hætta að reikna meo ok'kur og
hyggist framvegis aðeins gefa út
merki er nota eígi til burðar-
gjalds. Þá er kannski ekki úr
vegi að fá tilkynningu þar að
Iútandi.
V8D? - geisíinn!
Öryggísauki f umferðinnii
lEIGUBILAR
Bifreiðastöðin Oæjarleiðit';
Sími 33-500 í
Bifreiðastöð Steinefórs
Sími 1-15-80
—o— •
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
Sendibílastöðin Þrösttir
Sími 2-21-75