Alþýðublaðið - 15.02.1958, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 15.02.1958, Blaðsíða 11
Laugardagur 15. febrúar 1958 AlþýðnblaSiS 11 í DAG er laugardagurinn 15. febrúar 1958, Helgidagalæknir L.R. í dag er Ezra Pétursson, Lækna- varðstofunni, sími 1-50-30. Slys.'v.’arSsíoía Keyxjavfknr ei opinallan sólarhringinn. Nætur- læknir L.R. kl. 18^-8. Sírni 15Q30. Eftiriaiin apótefe eru opin &1. 9—20 alla daga, nema laugar- daga kl. 9—16 og sunnudaga k! 13—16: Apótek Austurbæjar (sími 1P270), Garðsapótek (sími 34006), Holtsapótek (sími 33233) og Vesturbæjar apótek (sími 22290). Bæjarbékasafn R„ykjavíkur, Þingholtsstræti 29 A, simi 1 23 08. Útlán opið virka daga kl. 2—10, laugardaga 1—4. Lfes- stofa opin kl. 10—12 og 1—10, laugardaga kl. 10—12 og 1—4. Lokað á sunnudögum yfir sum- armánuðina. Líibú: Hólmgarði 34 opið mánudaga, miðvikudaga og föstudaga kl. 5—7; Hofsvaila götu 16 opið hvern virkan dag nema laugardaga kl. 6—7; Efsta sundi 36 oplð mánudaga, mið- vikuds :a og íöstudaga kl. 5.30— 7.30. F L U GFEKÐIK Loftleiðir. Hefcia kom til Reykjavikur kl. 07.00 í morgun frá New. York. Fór til Osló, Khafnar og Ham- borgar ki. 08.30. Ejnnig er væntanleg í dag kl. 18.30 Sagé, sem kemur frá K- höfn, Gautaborg og Stafangri. Fer til New Yor-k kl. 20.00. S K P A F R É X T 1 R Skipádeiid SÍS. Hvassafell er í Kaupmanna- liöfn. Arnarfell fór í dag frá Borgarnesi á leiðis til New York. Jökulfeil er í Boulogne, fer það an í dag til Rotterdam. Dísarfell fór frá Vestmannaeyjum 12 þ. m. áleiðis til Stettin. Litlafell er í Renckburg. Helgafell fór 12. þ.m. frá Reyðarfirði áleiðis tii Sas van Ghent. Hamrafeli fór frá Batum 10. þm. áleið'is til Reykjavíkur. Ríkisskip. (Hekla er í Reykjavík). (Esja er á Ausfjörðum . á suðurleið). Herðubreíð fór frá Reykjavík í gærkvöldi ausur um land iil Vopnafjarðar. Skjaldbreið er væntanJeg til Reykjavíkur ár- degis í dag að vestan. Þyrill er IEIGUBÍLAR BifreíSastððin Bæjaileiðii Símf 33-509 í olíuflutningum á Faxaflóa. (Skaítfellingur fór írá Reykja- vík í gær til Vestmannaeyja.) MESSUR A MORGUN Ðómkirkjan. Messa kl. 11 árd. Séra Óskar J. Þorláksson. Altarisganga. — Síðdegismessa kl. 5. Séra Jón Auðuns. Barnasamkoma í Tjarn arbíói kl. 11 árd. Séra Jón Aúð- uns. Laugarneskirkjr. Messa kl. 2 e.h. Barnagúðs- þjcnusta kl. 10,15. Séra Garðar' Svavarsson. Háíeigssókn. Messa í hátíðasal Sjómanna- skólans ki. 2 e.h. tíarnásam- koma kl. 10,30 f.h. Séra Jón Þorvarðarson. Óháði sofnuðurir.ii. Messa í Kirkjubæ kl. 4 e.li. Séra Eniil Björnsson. Neskirkja. Messa kl. 11 f.h. Séra Pétur Magnússon frá Vallarnesi pré- dikar. Fólk er beðið að athuga breyttan messutíma. — Barna- messa fellur niður. Séra Jón Thorarensen. , Fríkirkjan. Messa kl. 2. Séra Þorsteinn Björnsson. Iíaílgríinskirkja. Messa kl. 11 f.h. Séra Jakob Jónsson. Barnaguðsþjónusta kl. 1,30 e.h. Séra Jakob Jónsson. — Síödegismessa kl. 5 c.h. (Alíar- isganga.) Séra Sigurjóir Þ. Árna son. Rústaðaprestakali. Messa í Háagerðisskóla kl. 5 e.h. (Atli.: Ferming,.-börn eru minnt á að mæta). Barnasam- koma kl. 10,30 árd. sama staö. Séra Gunnar Árnason. FUNDIK K.F.U.M. Fríkirkjunnar heldur fund sunndaginn 18. febr. kl. 8 síðdegis að Lindargöíu 50. Sunnudagaskóli Kailgríms- sóknar vérður á morgun og framvegis í vetur í Tómstundaheimilinu á Lindargötu 50 hvern sunnudag kl. 10. Ágæt skilyrði til sýning- ar kvikmynda og skuggamy.nda. Öll börn velkomin. H.Tr. Sumarstarf KFUK, Hafnarfirði. Fundur veröur haldinn i dag kl. 5 fyrir allar telpur, er dvai- ið hafa í sumarstarfsflokkum í Kaldárseli. Aðvörun. Að gefnu tilefni vill stjórn V.K.F. Framsóknar biðja félags- konur sínar að vera vel á verði, ef um kaupskerðingu eða aðra réttindaskerðingu væri að ræöa, og snúa sér þá fljótlega til skt'if stoíunnar. — V.K.F. Framsókn. ar>iason: Mr. 3i EIR.aUR LmhSSOí, Skáldsaga f*á Nýia Skoílandi. S s s s s 'S s s s s s um og góðum verkstjóra, eins kátúm og jsessi Harris virtist vera. Og svo voru líka pen- ingar í aðra hönd. Hvað gerð: það til, þótt samverkamenn mínir væru ekki íslendrngar? Eg hafði áður verið einn á méðal enskumælandi manna, og yfir höfuð höfðu þeir æfin- lega verið mér góðir og hjálp- samir. Tangier er lítið námuþorp á suðurströnd Nýja Skotlands, og um íólf mílur enslcar suð- austur frá nýlendu íslendinga á Mooselands-hálsunum, og var þar aðalkaupstaður ís- lendinga, meðan þeir dvöidu þar í fylkinu. í kringum Tan- gier er landið rnjög hrjóstrugt og landbúnaður lít-ill, og eru þorpsbúar flestir málmnemar, og er aðallega grafið eftir gulli. En það er þó af svo skornum slcammti, að það með naumindum borgar fyrirhöfn- ina, sökum þess að það hefur svo mikla erfiðleika í för með sér. Að norðan við þopið geng ur háls allhár, frá vestri til austurs, og er þaðan víðsýnt mjög, blasir þaðan við manni mikill og breiður fjörður, og veggja vegna við hann er ströndin þéttbyggð. Undir háls- inum, að norðanverðu við þorpið, — og' enda inn í þorp- inu sjálfu, — eru námugöng- in hér og þar. Sum eru fyrir löngu hrunin saman vegna þess að hætt hefur verið að vinna 1 þeim, en í mörgum þeirra er unnið enn í dag, og eru fiest frá eitt hundrað til þrjú hundruð feta djúp. Fyrsta daginn, sem ég var þar í þorpinu, gerði ég ekkert nema að skemmta mér. Eg gelck að hverjum einasta námu- pytti, þar sem unnið var. Eg sá mennina fara þar ofan og koma upp stigana, sem lágu ofan göngin. Þessir menn voru að sjá fölir eins og lík. Fötin, sem þeir voru í, voru úr gráum og þykkum segldúk. í höttum þeirra héngu lýsis- lampar, sem voru í lögun eins og gamaldags kaffikönnur, með lolci yfir. Eg horfði niður í ein göngin, þegar mennirnir voru að fara þar ofan eftir hádegið. Mér þótti all-ískyggilegt að horfa þar niður. Ljósin í hött- urn mannanna urðu æ minni og minni og sigu neðar og neð- ar, og sýndust eins og röð af smástirni svo langt í burtu. Eg fór svo yfir að mylnunni, seríi malaði grjótið og hremsaði gullið úr því. í þeirri einu mylnu var meira skurk og hark, en í öllum l'iinum verk- stæðunum samtals, sem ég hef komið að, Þar var ómögulegt að láta mannlegt eyra heyra mannlega rÖdd, svo var skark alinn mikill, sem engin undur voru, þar sem þrjátíu og tveir stautlar, hver um mörg hundr uð pund að þyngd, rnuldu grjótið í stáUcössum, með ógnarákafa. Mér þótti mikil- fenglegt að sjá þetta. allt sam- an. Þó þótti mér ekki minnst varið í að sjá grjótið, sem kom upp úr námugöngunum í stórum ámum, sem alltaf voru á ferð upp og niður þau göng. Eg hélt endilega, að stór part- ur af þessu grjóti væri gull, þóí að mér sýndist skína í stórar gullflísar um allt þetta grjót. Mér sýndist jafhvel í sumum steinunum vera fer- skeytt gullstykki, um þumlung á hvern veg. En síðar kornst ég að raun um, að þessar sMnandi fh'sar og stykki í grjótinu var annar málmur, alveg ólíkur guili, að öðru leyti en litnum, og var hann einskis virði í aug um þorpshúa. „ESdci er allt gull sem glóir“ sannaðist hér. Um kvöldið gekk ég niour að sjónum og horfði á skipá- fjöldann úti á firðinum, og skoðaði rauðkirabbann (löbst- er) og makrílinn og síldina, sem fiskimennirnir komu meS í land, því að Tangier var líka 1 ágæt veiðistöð, og stunduðu margir fiskveiðar. Eg hafði ekki staðið niður í fjöru og tínt skeijar og bobba, síðan ég fór frá Seyðisfirði. Full sex ár voru liðin síðan, reyndar ekki svo langur tími fljótt yfir að líía, en undarlega margt hafði þó drifið á daga mína síðan. Eg hugsaði víst til Seyðisfjarð- ar, þegar ég stóð þarna í fjör- unni, en samt fann ég ekki þá til löngunar að hverfa heim — sú þrá kom í huga minn löngu síðar. Nei, sú þrá, sem þá vakti í brtósti mínu, var að verða stór, að verða ríkur og fara víða og lifa í glaumi og gleði. Og' þessi þrá var sterk, hún æsti upp ímyndun- arafl mitt, svo að það varð mér óviðráðanlegt og fór með mig á gandreið út um lönd, byggði mér ótal Alhambrahall- ir og gaf mér fleiri en einn Aladíns-lampa og lét mig vera einvaldan á einhverri unaðs- ríkri kynjaey. Hvthkt. hug- myndaflug! Og hversu sælt var það ekki þá í svipinn! En allt af- gægðist virkileikinn inn. á leiksvið hugsananna, þegar hæst stóð hófið. Þá hrundu. Al- hambra-haBirnai' og lampinn hans Aladíns lrvarf og leiksvið- ið var autt. Og afleiðingin var sú, að virkiieikinn varð enn bitrari og erm skýrari, og á- þreifanlegri en áour. Oest- gjafahúsið, sem ég hélt til í, meðan ég var í Tangier, var stórt timburhús, hvítt að lit, og var almennt kallað „Hvíta höHin.“ Þar voru á fæði ficá fjörutíu til sextíu málmnemar á öltem aldri. Húsráðandi var kona, sem hét Mrs. Ross. Mað- urinn. hennar var í Kiaiiforniu og vann þar að málmgreftri. Hann vildi stöðugt, að konan síai kæmi til Kaliforníu, og hún heimtaði, að hann kæmi aftur til Tangiers, og endirinn varð svo, að hvorugt hreyfði sig úr sínum stað, og höfðu ór liðð svo, að þau höfðú ekki sézt. Mér er ekk únnt að lýsa Mrs. Ross, svo að lesarinn fái nokkra skýra mynd af henni, því að það var almannamál í Tangier, að engum tveimur ljósmyndasmiðum hefði tekizt að taka svo mynd af henni, að jafnvel kunnugir hefðu getað séð, að báðai’ myndirnar væru af sömu konunni. Aðalorsökin til þess var sú, að hún var aldrei í sama slcapi lengur en fáar mínútur í senn. Þó að hún væri bálreið um sólarupp- koinu, var hún stillt og hvers mar/ns hugljúfi urn daginál, og svo hágrátandi um hádegið, fu'll með hrekki og glens uin nónbilið, en syngjandi og' trallandi rétt fyrir háttatíma. Hún var ekki há og grönn, óg' elcki heldu mátti hún kallast lág og gi’d. Þá var hún ekki fríð, og synd hefði verið að segja að hún væri ljót frá náttúrunnar hendi. Augun höfðu engan ákveðinn lit, heldur var eins og þau hefðu alla regnbogalitma sameinaða í mjög nálcvæmum hluitfcfó- um. Eins var hárið: ekki svart og ekki heldur Ijóst, né rautt, né mórautt, 'né heidur gulbjart né jarpt, hsldur var eins og allir þessir litir væru bland- aðir saman í hári hennar, sem ekki var sítt og ekki mjög stutt heldur. í stuttu máli: hún var þannig á að líta, að Bifrtíiðastöð Steindórs Sírni 1-15-80 —o— BifreiSastöð Reykjavíkui 8Í03Í 1-17-20 SENDIBlLAR Sendibílastöðin Þröstur Sími 2-21-75 Jón sva-f með Inka vopnið í hendinni og fann ennþá til þess einkennilega afls sem það gaf honum. Aftur og aftur hrökk hann upp með andfælum, því hann var nærri því viss um að horfði á blikandi stjörnurnar hann hefði heyrt einhverja á himninumog' fór að hugsa um veru vera að sM-íða þarna fyr- hvers vegna hann væri að þjást, ir neðan. Hann lá á bakinu og’! þarna í frumskóginum í stað þess að „Vaknaðu, kap- teinn,“ hrópaði Ucaba, „það er farið að birta, við verðum að leggja af stað.“

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.