Alþýðublaðið - 18.02.1958, Qupperneq 4

AlfcýBnblaBlB
Þriðjudagur 18. febrúar 1958
n
t/erTVANGttn mgs/a/s
B. B. skrifar: „Ég vil hérmeð I
jþakka þér fyrir fyrirspurnir þín
ar og ummæli um drengina, sem
Sinupluðu skotvopnunum heima
ihjá öðrum þeirra, fóru til kaup-
ananns og keyptu af honum skot-
færi og hófu svo skothríð á hús
Siér í bænum.
ÉG VII, árétta þessi ummæli
jþín, og jafnframt vil ég krefjast
þess, að lögreglan komi fram á-
íbyrgð á hendur kaupmanni
Iþeim, sem seldi þeim skotfærin.
Sá maður á að fá að komast að
raun um það að hann hefur
íramið lögbrot.
ÞAÐ EK RÉXT, að enginn má
áá afgreiðslu á skotfærum, nema
að leggja fram leyfi 'frá lög-
reglustjóranu-m, um að viðkom-
andi megi kaupa skotfæri,
EN í SAMBANDI við þetta
vil ég segja það, að kaupmenn
átta sig ekki alltaf á því hvað
beir mega selja og hverjum þeir
mega selja. Þeir eiga ekki, þeg-
ar börn, t. d. koma með stórar
peningafúlgur til þeirra til þess
að kaupa sælgæti og gosdrykki.
3Það mun að vísu eitki vera lög-
brot að selja þessum börnum
það, sem þau vilja kaupa, en
Kaupmenn og kaupendur.
Börn með fullar hendur
fjár.
Réttur — Samviska
Utivist barna, heimilin
og lögreglan.
það er dáíítið til, sem kall-
ast óskráð lög, og mér finnst að
undir svona kringumstæðum,
eigi kaupmaðurinn að stinga við
fótum.
ÉG SEGI þetta af gefnu til-
efni. Undanfarið hefur nokiiuð
borið á afbrotum drengja. Þetta
hefur skeð á hverju ári, og ég
held ekki, að afbrot unglinga
séu meiri nú en áður, en samt
er þetta ískyggilegt. Hér er heim
ilin um að saka. Afbrotaungling
ar koma frá heimilum, þar sem
börnin eru, svo að segja, látin
ganga sjálfala.
HVERNIG HELDUR FÓLK,
að útkoman verði á þeim börn-
um, sem heimilin láta vera sjálf
ráð um hvenær þau koma heim
á kvöldin? — Ég skal drepa á
það, að hér í hverfinu, sem ég
á heima í eru börnin úti allt til
miðnættis. Að vísu eru þau frá
sömu heimilunum. Ég hef rekist
á þessi börn niðri í miðbæ
klukkan hálf tólf að kvöldi.
ÉG SKIL EKKI þau heimili,
sem leyfa slíkt. Þeim hlýtur að
ýera Ijóst hvert leiðin liggur
fyrrir börnin. Hér er um tómlæti
að ræða. Engir foreldrar leiða
börn sín vitandi vits ut á glap-
stigu. En það mega þáu vita,
að.tómlæti í þessum málum, get-
ur ekki leitt annað en út í vand-
ræði.“
ÞETTA segir B.B. í bréfi sínu.
Útivist barná á kvöldin er ekki
eingöngu sök heimilanna. Hér
eru fastar reglur í lögreglusam-
þykktinni um utivist barna. —
En ef heimilin vinna ekki með
lögreglunni, þá er engrar úrbót-
ar að vænta.
Hannes á horninu.
( Ufan úr heimS )
AÐALATRIÐI úr yfirlýs-
ingu Felix Gaillard forsætis-
ráðherra Frakklands 11. febr-
úar 1858, vegna atburðanna í
Sakiet-Gidi-Youssef.
1. Á yfirstandandi ári hafa
árekstrar orðið æ tíðari á landa
mærum Túnis, en þar hafa upp
reisnarmenn frá Alsír (F.L.N.)
liaft aðstoðu til að búa um sig
í friði. Alvarlegasti atburður-
inn átti sér stað hinn 11. jan-
úar í Sakiet-Sidi-Youssef. Þar
féllu 16 okkar manna,
2. Frá þessu þorpi var sífellt
haldið upþi skothríð á allar
franskar flugvélar með stórum
vélbyssum, staðsettum á þök-
nm túniskra stjórnarbygginga.
rÆorguninn 8. febrúar varð ein
flugvél okkar fyrir skoti og
ne.ydd til að lenda. enda bótt
foringja þeirra, sem með byss-
ur þessar fóru, hefði verið til-
kynnt, að þess mundi verða
hefnt ef slíkir atburðir endur-
tækju sig.
3. Ákveðið var af herstjórn-
inni í landamærahéruðunum,
að eyðileggja bækistöðvar F.L.
N. og loftvarnir þeirra.
4. „í þessum síðustu átök-
um,“ sagði Gaillard, „hefur
mikilvæg herstöð uppreisnar-
manna verið eyðilögð, en því
miður hafa einnig fallið al-
mennirborgarar. Enginn, hvorki
herstjórnin né opinberir em-
bættismeftn hefur viljandi leit-
að eftir að drepa alþýðu raanna,
og við böx-mum rnjög afdrif
þeirra, sem féllu.
5. Þrátt fyrir þá erfiðleika,
sem Frakkar eiga nú við að
stríða um þessar mundir, ætla
þeir að þejta sér fyrir f jármála
legu og stjórnmálalegu sam-
bandi, þar sem þjóðir Norður-
Afríku fái notið farsældar í
framtíðinni.
6. Fi'anska stjórnin vonar, að
rkisstjórn Túnis finni • ráð tii
að forðast árekstra á landi
sínu.
7. Forsætisráðherrann er
ekki mótfallinn samningum við
stórn Túnis um skaðabóta-
greiðslur vegna þeirra, sem
féllu.
Franska þingið vottaði ríkis-
stjórninni traust í lok umræðn
anna með 339 atkvæðum g'egn
179.

\
\
S
s
s
s
s
\
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
)
s
Úr ötlum áttum. Seytján
ára segir stöllu sinni frá Gull
fossi: Og þarna streymdi vatn
ið eins og vodka á Borginni
. . . Þingeyingur haldinn
minnimáttarkennd — heldur
sig ekki vita betur en aðrir
. . .Ónefndur æðriskólakenn-
ari eftir að hafa lesið þá full-
yrðingu Helga Sæmundsson-
ar að drykkjuskapur íslend-
inga væri að færast í austur:
Ef hann dreymir ekki Árni
minn Pálsson heldur ónota-
lega á næstunni, — þá trúi
ég ekki framar á annað líf.
. . . Bjartur í Sumarhúsum:
Já, og jafnvel þeir skytu niö-
ur Rauðsmýrarkirkju, þá
væri það andskotalaust- af
minni háifu . . ,
Á vatninu . . .
Svo er sagt að Beaverbrook
lávarður léti. allt þjónustu-
fólk sitt kalla sig „hevrann“
ekki aðeins í ávarpi, heldur
og í umtali.
að var eitt sinn að Sir Rand
olph Churchill hugðist heim-
sækja lávarðinn á sveitasetx-i
hans, en dyravörðurinn varð
fyrir svörum þegar harm bar
að garði: „Mér þykir það leitt
en herrann er á gangi uti í
garðinum . . .“
„Já, einmitt“, varð Churcix
ill að orði. „Úti á garðtjörn-
inni, geri ég ráð fyrir.“
t ?':-9
Brot út ferðasögu á
póstkorti.
Á milli Skotlands og Dan-
merkur skall á okkur slíkt ó-
skapaveður að minn varð að
láta binda sig við barinn . . .
Annað ferðasögubrot.
Hjón nokkur höfðu tekið á
leigu stofu og svefnherbergi
vara
í gistihúsi á Englandi, og
vöknuðu um nóttina við eitfc
hvað þrusk frammi í stofunni.
Það er annaðhvort innbrots
þjófur eða draugur, hvíslaði
konan. „Þú verður að fara
fram og aðgæta það, góði
minn“.
„Nei, þú verður að fara
sjálf“, svaraði eiginmaðurinn.
„Þú talar svo mikið betur
ensku . . .“
ORÐ
UGLUNNAR:
Og nú kváðu hrútspungar
orðnir tízkuvara.
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s

Ef kjóllinn er of síður, þá er bara að girða haun að sér eiiis
og sést hér á myndinni. Kjóllinn er frá Frederick Stark I
London og hugxnyndin að minnsta kosti nýstái'leg. Og nú eigs
kjólarnir sem sagt að vera stuttir. j
Svavar Guðmundsson sextugur
í GÆR átti einn af þekktustu
og mikilhæfustu boi'gurum Ak-
ureyrarkaupstaðar sextugs-
afmæli, Svavar Guðmundsson,
útibússtjóri Útvegsbankans á
Akureyri.
Hann er fæddur 17.2.’98 á
Akureyri, sonur hjónanna Guð-
mundar Hannessonar læknis og
síðar prófessors í læknavísind-
um við Háskóla Islands og
Karólínu ísleifsdóttur konu
hans.
Eftir að hafa lokið mennta-
skólanámi um 19 ára aldur,
starfaði Svavar stutta hríð hjá
Sambandi íslenzkra samvinnu-
félaga, en hélt síðan til Kaup-
mannahafnar, lauk þar prófi í
i forspjallsví'sindum, en innritað
ist síðan í stúdentadeild Niels
Brocks Handelskole og lauk
námi þar. Síðan var Svavar
starfsmaður hjá dönskum og
býzkum fyrirtækjum um
skamma hríð, en hvarf því næst
á ný til starfs hjá SÍS og var
í þjónustu þess óslitið 1921—35,
er hann varð útibússtjóri Út- |
í vegsbankans á Akureyri og hef
j ur gegnt því starfi síðan.
Meðan Svavar Guðmundsson
var í þjónustu SÍS, gegndi
hann og ýmsum opinberum
trúnaðarstörfum, var m.a. for-
maður bankaráðs Útvegsbank-
ans 1930—’35 og formaður
gjaldeyris- og innflutnings-
nefndar 1931—’33.
Eftir að Svavar flutti starfs-
vettvang sinn til Akureyrar,
sat hann um skeið í bæjarstjórn
Akureyrar og formaður Bygg-
ingasamvinnuféiagsins Garðs
hefur hann verið frá stofnua
þess.
Af þessu stutta yfirliti um
störf Svavars Guðmundssonaf
má ljóst vera, að honum hefuí
vei'ið til mikils trúað, enda sam
vizkusemi hans og trúmennskui
í störfum við brugðið, og ráð-
deild hans og ákveðin stjórn á
útibúum Útvegsbankans á Ak-
ureyri og Siglufirði, en hið síð-
ara hefur lotið yfirstjórn Svav-
ars, sem hefur gert þau að mjög
traustum fyrirtækjum.
Kvæntur er Svavar Sigrúna
Pálsdóttur, kjöi'dóttur Þormóög
Eyjólfssonar konsúls á Siglu-
firði og Guðrúnar Bjöi'nsdótt-
ur, konu hans. Eiga þau hjóts
3 börn, 2 dætur og 1 son.