Alþýðublaðið - 22.02.1958, Blaðsíða 11

Laugardagur 22. febrúar 1958.
Alþýðnbla-S í S
11
iórasfaðai
á Seyðisfirði er laus til umsókiiár. Umsóknir um
stöðuna send'st bæiarstiórn Sevði'Sfiarðat fj<rir
15. marz n.k.
Seyðisfirði, 17. febrúar 1958.
Bæjarsíjórn Seyðisfjarðar“.
s
V
< -
I ^
! S
! S-V
I V"
m
C

J. Magnús Bfarnason:
Nr. 37. U
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
1300000110
í ÐAtl é* laág'ar(íag:urinn.%%,
f( brúar 1958.
8lysávarðStoIa Keyxjavlknr er
opin allan sólarliringinn. Nætur-
laeknir L.R. Itl. 18—8. Sírni
15030.
Eftirlalin apótek eru opin kl.
9—20 ál-la daga, nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl
13—-16: Apótek Austurbæjar
(sími 19270), Garðsapótek (sími
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apótek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn Reykjaviknr,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka dagá
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Lbs-
stofa opin. kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kL 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og fösíudaga kl. 5.30—
7.30.
F L U G F E R Ð I R
Flugfélag íslands.
Millílandaflug: Millilandáflug
vélin Gúllfaxi fer til Oslóar,
Kaupmannahafnar og Hamborg
ar kl. 8.30 i dag. Væntanleg aft
ur til Reýkjavíkur kl. 16.10 á
morgun. innanlandsfiug: í dag
er áætlað að fijúga til Akureyr-
ar (2 ferðir), Blönduóss, Eg'ils-
staða, ísafjarðar, Sauðárkróks,
Vestmanhaeiyja og Þórshafnar.
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar Vestmanna-
eyja.
Loftleiðir.
Saga kom til Reykjavíkur kl.
7 í morg’uh frá New York. Fór
til Osló, Kaupmannahafnar og
Hamborgár kl. 8.30. Einnig er
Edda væhtahleg til Reykjavík-
ur ki. 18.30 í dag frá Kaup-
mánnahöfn, Gautaborg og Staf-
angri. Fer t'il New Yark kl. 2.
SKIPAFRÉTTIR
Ríkisskip.
Heklá fer frá Akureyri í dag
á y.esturleið. Esja fór frá Rvík í
LEIGUBÍLAR
Bifreíðastöðin Bæjarleiðii
Sími 33-500
Bifreíðastöð Steinaórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Eeykjavíkui
Sími 1-17-20
SENDIBlLAR
Sendibílastöðin Þröstur
Sfmi 2-21-75
gær vestur um lánd. í hringferð.
Herðubreið korn til Reykjavík-
ur í gær frá Austfjörðum.
Skjaldbreið fór fró Reykjavík í
gær vestur um land til Akureyr-
ar. Þýrill fór frá Bevkavjtk í gær
til Vestfjarða. Skaftfellihgur fór
frá Reykjavík í gær til Vest-
mannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Iivassafell er í Stettin. Arnar-
fell fór 15. þ. m. frá Borgarnesi
áleiðis til New York. Jökulfell
fór frá Sas vah Ghent 19. þ. m.
áleiðis til Fáskrúðsfjarðar. Dís-
arfell fór frá Stettín 19. þ. m.
áleiðis til Austfjarðáhafna. Litla
feíl er í Rendsburg. Helgafeli er
í Sas van Ghent. Hamrafell fór
frá Gibraltar 18. þ. rn. áleiðis
til Reykjavíkur. Finnlith fór frá
Capo de Gata 15, þ. m. áleiðis
til Fáskrúðsfjarðar.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Vestmanna-
ayjum í gærinorgun til Fáskruðs
fjarðar, Eskifjarðar, Reyðar-
fjarðar, Norðfjarðör og' til Norð-
ur- og Vesturlandshafna og Rvík
ur. Fjallfoss fóf ffá Reykjavík í
morgun til Keflavíkur, Sauðár-
króks, Siglufjarðar og Akureyr-
ar og þaðan til*London, Rotter-
dam, Antwerþen og Hull. Goða-
foss fer frá New York 26/2 til
Reykjavíkur. Gullfoss kom til
Leith 20/2, fór þaðan í gær til
Thorshavn og Keykjavíkur. Lag
arfoss fór frá Ventsþils 20/2 til
Turku, Gautaborgar og Reykja-
víkur. Reykjafoss fór frá Rvík
í gærkvöldi til ísafjarðar, Akur-
eyrar, Húsavíkur, Raufarhafnár
og Siglufjarðar og þaðan til
Bremerhavén og Hamborgar.
Tröllafoss fór frá Reykjavik
18/2 til New Yrk. Tiingufoss
kom tii Reykjavíkur. 18/2 frá
Hamborg.
Kvenfélag Ncskirkju.
Vegna áskorana fjölda sókn-
armanna verður kvikrhynd af
vígslu Neskirkju sýnd á morgun
(sunnudgg 23. febrtiar) kl. 3.30
í félagsheimilinu.
Baniasamkoma
verður kl. 11 f. h. á morgun í
Félagsheiinilinu Kirkjubæ við
Háteigsveg. Öil börn véikomin.
Séra Emil Björnsson.
flogamaður, og svo mikill
hhéfáleiksmaður. að annan
eins var ekki að finaa ineð
allri' ströndinni frá Haiifax til
Tari'gier. Vinstri ar.mleg.gui-
hans var kallaður „Skaði” en
hin-n’ hægri „Drepur”. Ög ætti
það að nægja til að gefa lesand
anum rétta hugmynd um hann
sem’ hnefaleiksmann.
. . Já. það var Kristófer
0‘Brian, sem stóð upp og gekk.
frain fvrir ma nnþv rpingu'na.
Mér var sérlega starsýnt á
hann, því áð hahn hafði eitt-
hyað það við sig, sem ég hafði
aidrei áður orðið var við hjá
nokkrum manni. Það Var fyrst
og fremst. að ég hafði mjög
sjaldan áður séð svó ógurlega
háan og hrekir.n mar.n. og jafn
framt svo fagurlega vaxinn og
vel limáðan. Kíhvei-jinn minh,
hann Sing Song, var að sjá hjá
honum eins og há en kræklótt
klyfa hjá beinvaxinni og full-
þroskaðri eik. Svo var það ann-
að, séhi vákti sV'o íftjög athygli
mína á Kristófer, og það var
látbrágð hans og t-iiburðir, sem
var þánnig, áð mér var lát-
bragð hahs og tilburðir. sem
var þannig. að mér virtist hver
einasta hreyfing á líkaiha hans
vera í sjálí'u sér rysklng og
hhefaleikur og það var eins og
allt likamskerfi hans væri stöð
ugt að bióða manni byrgin. —
væri að skora mann á hólrn.
Hann var höfuðið hátt, og hver
einasti dráttur á ándl'iti hans
lýsti óútmálanlegu sjálfs-
trausti, eihs og ég fmyöða mér
að andlit Akkillesa Péieifsson
ar hafi lýst. Kristófer hafði
svart skegg, og hénga endar
þess niður með munnvikjun-
um, cg náðu alit ofah á kjálka
börðin. Aukun voru kolsvört og
hvöss, sem mér sýnidist ég
geta lesið þetta í: „Korr.du. ef
þú þorir, en það verður til lít-
ils fyrir sig“. Kjálkar hans voru
miklir og hákan bfeið, og nef
ið hátt óg þunht og íbogið eins
og á erni. Énnið var í ftíflíi sam
ræmi við aðra parta ándlits-
ins. Hann hafði á höfðihu barða
stóran hatt, gráan, óg kallað-
ist hann lítið eitt út í annan
vangann. Hann stóð keikréttur,
— ef til vill ofuriitið fátíur, —
horfði vfir manhþyrpinguna
eins og herforihgi yfir fylking
. . „Góðir hálsar!“ sagði liann
og var mjög digurróma. „Ykk-
ur langar til að horfa á rysk-
ingár. Gott og vel, vilji"ein-
hv'er fást við mig, þá er ég' al-
búinn að taka á móti”, Og um
leið og hann sagði þetta, kross
lagði hann armana á bring-
unni, steing þétt í hægri fót-
inn og renndi augunum skjót-
lega yfir mennina fviir fram
ah sig.
Allir þögðu og margir litu
undan.
„Góðir hálsar!“ sagði Kjrist
ófer aft'ur, „ég sé það á ykkur.
að þið kunnið betur við að honfa
á mig fást við aðra heldur en
að láta aðra hórfa á ykkur
fást við mig“.
„í>ú hittir þar naglann á
hausinn, Kristófer ö‘Brian“,
sagði einhver, sem sat þar ná-
læg"t, séfh Kristófer stóð.
„•Góðir hálsar!“ sagðí Kristó-
ffe'r og horfði hærra en áður.
„Ég hefi heyrt það sagt, að ís-
lendirigar séu glímumenn mlkl
ir og jafnan fúsir til að reyna
sig í þeirri íþrótí. Nú hittist
svo vel á, að við höfum orðið
fýrlr því happi að fá nokkra af
þéssum mönhum hingáð í fylk-
ið til okkar, og ættum við ekki
að setja okkur úr færi með að
læra af þeim sVo góða íþrótt.
Sé því éinhvérjir Islendingar í
hóp -þessum, vií ég biðja ein-
hVern þeirra að komá fram
og fást við mig“,
„Þetta er voðalegt, drengur
minn“, sagði Sing Song kunn-
ingi minn við mig ,þetta er
dauðans voði fyrir alla vesal-
ings íslendingana. Ó, ó“
„Góðir hálsar!‘' hrópaði
Kistófer, þegar hann sá, að eng
ihn kom fram. „Ég: hélt, að það
væru hér nökkrir Islendingar
í námunni hjá okkur, að
minnsta kosti eru fáeinir af
þeim yfir í námunni hans
Fergusohar, og vaskleajr
menn að sjá“.
„Þeir eru hér tveir“, sagði
einhver í mannþyrpingunni,
sem alltaf sat me'ðan Kristófer
talaði,
,Eki nema hálfur annar, er
ég hræddur um“, sagði einíhver
skanmat fró mér.
„Góðir hálsar!“ hrópaði Krist
ófer hátt. „iSé hér nokkur fuli
vaxinn íslendingur sem er illa
við það, að þjóð sihni sé lagt
bléyðiorð á bák, komi hánn
fram og reyni þol við sannan
Blánef“ (Ný-Skotleriding).
Margir litu í kringum sig til
að vita, hvort þeir sæi ekki ein
hvern íslending koma fjúkandi
reiðann í hendingskasti. Ég
horfði líka, og bjóst hálfpart-
inn við að landi minn, sem
Kínverjinn hafði sagt mér að
værí þar. mundi gefa sig fram
undir eins. En svo leið hokk-
ur stund, að engiim ísSending
ur igaf sig í Ijós. Það logaði i
mér blóðié af áð hugsa til þess,,
að öllum ísleadihgum ýrði-lagt
bleygðiorð á bak íytít það, að
einn þeirra væri svo huglaus að
þora ekkí að' i-eyha Sig í tuski.
við Kristófer O'Briah. Já, blóð
ið rann ösjálfráft til skyMúnn-
ar hjá mér, og ég óskaði af
öllu hjarta, að ég' værí stór og
sterkur, svo að ég gæíl tfekið
duglfega á móti þessum manni,
sem vildi „reyna þoI“ víð ís-
lending. Ég var komiwa á flug
stig með að gefa mig fram þó
látill væri, og reyna til sð haída
uppi heiðri þjóðar miiinar, að
því leyti, sem hugrekki hennar
snerti, — og ég sýndi mig víst
líklegan til að standa upp, —
þegar Kinverjinn minn kippti
í mig og sagði mér að förðast ’
þann ,.voða“.
„Góðir hálsar'1! hrópaði
Kristófer enn hæri'a en fyr, sé
hér nökkur íslendingur, sem
heyrir og skilur mál mitt, en
þorir ekki að fást við mig, þá
vil ég segja, að íslendingar séu
sannar lyddur!“
1 Ég ætlaði nú endiiega að,-
standa upp og segja eitfhvað ís
lendingum t41 varnar í þfessu
máli, en þá gætti ég að því allt
í einu, að maður, sem sat utar-
lega í mannþrönginni, stóð upp
og gekk með hægð þangað, sem
Kristófer stóð. Ég sá undir
eins, að þetta var ískndingur.
þó að hann væri mér alveg ó-
kunnugur. Hann var meðalihað
ur á hæð, en vel þrekinn og
knálegur, með ljóst hár og blá
augu, og' sérlega stilMlegur.
„Ljómandi gott!“ hrópaði
Harris venkstjóri, þegar liann
sá íslendinginn standa upp.
„Ég skil þig ekki ahnenni-
lega“, sagði tslendingurinn of-
boð stillilega við Kristófer, og
það var auðheyrt, að hami átti
erfitt með að mæla á enska
tungu.
„Komdu hingað, kiðlingur
góður“, sagði Harris vérkstjóri
og benti á mig, „komdu hingað
og segðu þessum landa þínum,
hvað hann Eiristófeir vill“.
Ég var ekki seinn á mér
að fara til þeSsa lahda mins
og útskýra málefnið fyrir hon-
um og koma honrnn í skilning
in.g um það, að mikið lægi und
ir því, að hann tæki á öBu, sem
hann hefði til. Þessi maður hét
Bergvin og var Húnvetningur,
og var búinn að vera hér í
o
„Þetta litur út eins og löft- því, að umhverfis aila gígbrún-
varnaflauta/' hugjsaði Jóri, „ef ina voru þessir hlutir sfaðsett-
til vill hefur það líku-'hlutróí'ki. ii*. „Þeásir hlufír Mjóta að
að gegna.“ Þá tók hatin eítir ‘ vera orsök rádai'trisflánanna,"
sagþi Jón við úcaýba. Sá síðai'-
r.efndi greip ailt í einu í haftd-
legg J'ótís og foeriti é veru
nokkra skammt frá. „Varðmað
ur,“ hvíslaSi Jón, >rhvað eigum
við nú t,il biragðs að !taka?“