Alþýðublaðið - 25.03.1958, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 25.03.1958, Blaðsíða 4
4 A1 þ ý 8 n b 1 a 8 1 8 briðjndagur 25. marz 1958 ÞAÐ VAR MARGT um mánn inn viö Skíöaskálann og þai í kring á sunnudaginn, -enda var veður gott og sæmilegt skíöa- íæri. Vegurinn austur var ágæt- ur, aö vísu dálítið blautur á köi’l iim, en hvergi snjór nema við vegbrúnirnar þar sem fannirnar voru að hlána og vatnið rann yf ir veginn. Biiv-'iðagildrur á Hafnar- f jarðarvegi Tvær bifreiðir hafa síór- skemmzt og fólk slasazt. HÆTT ER-VIB að ef sólbráð verður næstu daga eins og hún hefur verið upp á síðkastið, þa íveríi snjórinn fljótt úr ná- grenninu, en enn mun gott skiða færi víða á fjöllunum — og von undi helzt það þar fram yfir pásk .'ina, en nú er stutt til þeirra. Venjulega hafa menn efnt til mikilla skíðaferða um þá slór- hátíð. STÓRHÆTTULEGAR bif- • reiðagildrur eru á Hafnarfjarð- ■arvegi. Vegurinn hefur annað- ■ hvort bólgnað upp á örstuttum kafla eða sigið á tveimur stöðum þannig að myndazt hefur bunga eða nokkurs konar stökkpallur. Þegar bifreiðir fai’a yfir þessa ibungu takast þær á loft og skella ' öíðan niður, sérstaklega er þetta hættulegt ef ekið er hratt og get ur það þá valdið slysi á fólki. Skíðaferðir um helgina. Flugfélagið og Capriferðin '**'•-* MÉR ER SAGT, að þegar hafi tvær nýjar eða svo til nýjar bif- reiðir brotnað illilega svo að sækja varð þær á kranabifreið og flytja. á bifreiðaverkstæði. Höfðu þær báðar brotnað að framan. Ég ók framhjá annarri þeirra á laugardaginn var og hafði hún stórskemmzt. ÞESSI VEGUR er mjög van- ræktur og. það er vítavert, að engin aðvörun skuli hafa verið sett upp við þessa hættulegu gildru. Að vísu vita margir um hana og hægja mjög á ferðinni þegar þeir koma að bungunni, en það er ekki hægt að ætlast til þess að allir ökumenn, sem um veginn fara, viti af þessu. Mest er hættan þegar komið er sunnan úr Hafnarfirði vegna þess að bungan er hæst þeim megin á veginum. HAFNARFJARÐARVEGUK INN er ákaflega viðsjárverður végna gryíja, sem myndazt hafa í honum á köflum, en menn sjá þessar gryfjur flestar, bunguna sjá þeir hins vegar ekki og er hún því hættulegri. Þess verður í fyrsta lagi að krefjast, að þetta sé tafarlaust lagað, en ef frestur verður á því, þá verði sett upp aðvörunarmerki áður en frekari vandræði hljótast af. FLUGFÉLAG ISLANDS býó- ur ekki í Capríferð, hvorki fjár- ! veitinganefnd né öðrum. Ali- margir farmiðar eru seldir, eh annars stendur flugráð fyrir þessu ferðalagi. Að gefnu tilefni minntist ég á þetta ferðalag fyr- ir helgina, en um það hefur ver- ið mikið talað í borginni — og mælzt misjafnlega fyrir. Hannes á horninu. S s s s s s s s V s s s s s s s ' i s Á s alvara * SÓFN LANDSINS V'ér gátum þess stuttlega í síðasta blaði voru, að í barna skóla'húsinu væri til sýnis dalítið safn af myndum, sem gefið hefði verið erlendis, til þess að stofna með mynda- safn hér á landi, og að cand. jur. Björn Bjarnason heiði gengizt fyrir gjöfunum. Eftir ráðstöfun landshöfð- ingja eru nSk myndirnar, ell- efu að tölu, settar fipp í barnaskólahúsinu til bráða- birgða um sumartímann, og mun þar bafa verið húsfyllir þessa dagana að skoða mynd irnar. Það er heldur engin furða, því hér á landi er það í fyrsta skipti, að almenningi gefst færi á að skoða myndir eftir listamenn, og hér er svo lítið um listaverk mannanna að það er bæði eðlilegt og gleðilegt, að mönnurn verði starsýnt á slíkt. Þessar mynd ir eru líka þess verðar að menn skoði þær, og fæsta mun iðra þess, þó að þeir skoði sumar þeirra oftar en einu sinni. Mest þykir oss koma til Eyjafjarðar eftir Blache, Birkiskógarins eftir La Cour, Geitlandsánna með Baldjökul, Eiríksjökul og Geitlandsjökul að baki, eftir Kloss og Veiðimannsir.s í Týról eftir Schleisner. Vér hcíum hivorki tíma né rúm til að ræða það út í sesar, hvernig listaverkin hafi á- hrif á líf og menningu þjóð- anna. Það nægir að geta þess, að allar menntaðar þjóðir viðurkenna, að jista- verkin hæði fræða og mennta, glæða tilfinninguna fyrir því, sem fagurt er og satt, og skýra skilninginn á lífi náttúrunnar og Iífi mann anna. . . . En allt um það sýn ir slíkt, hvílíkir kraftar fel- ast með þjóðinni, og lista- verk hinna einstöku shilld- armanna hljóla að eiga fjarska mikinn þátt í við- reisn og upplýsingu þjóðar- innar. Það er nú vitaskuld að hér á landi getur ekki ver ið að tala um listaverk i myndum eða líkneskjugerð að sinni, því fyrsta skilvrðið fyrir því er að sjá shkt, og þetta skilyrði hefur vahtáð allt til þessa. En engum get- ur blandazt hugur um það-, að sjálfsagt dyljast hjá þjóð vorri allmiklir hæfileika- í þessar stefnur. Til þess þarf ekki annað en að minna á Albert Thorvaldsen og — þó ólíkum sé saman að' jafna — Sigurð heitinn málara. Og það mun heldur engum blandast hugur um, að slík- ir kraftar, ef þeir eru til, hvorki eiga né mega felasr, lengur eins og fjársjóður í jörðu. Eftir því sem- oss fe.r fram, eigum vér að vekja ávali.t ifleifi og fleiri krafta, sem kunna að sofa hjá þjóð vorri, til vinnu og aflrauna. Þó þetta myndasafn sé lítið í fofurnar Austurstræti 16 verða lokaðar frá hádegi í dag, þriðjudaginn 25. marz, vegna jarðar- farar. byrjun, þá er það engum vafa bundið, að það mundí briátt stækka, ef því væri komið á fastan fót, og það mundi hafa allmikil og g'óð áhrif á þjóð vora, ef því væri haldið opnu til sýnis fyrir ai menning. Bæði mundi það mjög bæta fegurðartilfinn- ingu þjóðarinnar og mennta hana, og auk þess hafa vekj- andi áhrif á þá, sem kynnu að geta unnið éítthvað sjálf- um sér eða þjóðinni til sóma og gagns í þessa stefnu. Vér hcifumi fyrir satþ að herra Björn Bjarnarson sé búinn að fá loforð fyrir og gefnar um 30 myndir auk þessara 11, sem hingað eru komnar. Hann hefur nú sótt til þingsins um 2000 kr. styrk til þess að setja um- gjörð um, búa um. og senda hingað til Isnds þessar mynd ir, sem eftir eru og fleiri, er kynnu að gafast. Það mun litlum e-fa bundið, að þingið veiti honum þessa upphæð. Hann hefur bæði með elju og dugnaði unnið að þessari myndasafnsstofnun og varið til þess bæði tíma og fé. Þó sumum kunni að þykja að því, að hann hefur beiðzt gjafa hjá útlendingum í þessu skyni og þó bónarveg- urinn sé ætíð leiður þegar um gjafir er að ræða, þá 'er það þó víst, að aldrei hefði hér stofnazt myndasafn, ef ekki hefði verið gripið til þessa ráðs, og það mun áreið anlegt, að þeir tímar koma, að allir sjá, sem annars hugsa nokkuð um slík efni, það var ekki lítilsvert, að hér var stofnað myndasafn. Orð uglunnar. Nú er það spurningin hver hýgur með hverja. Minningarorð í DAG er kvaddur í Dóm- kirkjunni Lárus Hansson. Hann ■andaðist í Bæjarsjúkrahúsinu í R'eykjavík þann 14. þessa mán- aðar. ,.Að fæðast og deyja, það er lífsins saga.“ Það eru ekk: allir bornir til óðals og auð- æfa, og það skiptir heldur ekki miklu máli, ef efniviðurinn er góður. Þróttur, dugnaður og seigla ásamt góðri greind er sú vöggugjöf, sem er auðæíum hetri. Og þá litið er yfir farinn "veg, er það þyngra á metaskál- | unum, sem áunnizt hefur; vegna eigin verðleíka, en ekki lagt manni í hendurnar án fyr- irhafnar. Hversu mikils virði er það ekki, að verja frítímum frá j daglegu brauðstriti til þess að ; auka gleði og fjölbreytni í j skemmtanalífi samferðamanna j 'sinna? En slíkt gengur út á það. að svefntíminn, oft eft- ir annasaman og' erfiðan vinnu dag verður styttri en annars hefði þurft að vera og greiðsla verður engin í aðra hönd önnur en sú, að hafa lagt fram sinn hlut í menningarlífi samborgara sinna. Þannig var Lárus Hansson. Hann var einn stofnenda Karlakórs R'eykja- víkur, sem veitt hefur mörgum Reykvíkingu-m og öðrum lands búum margar ógleymanlegar stundir. ITann unni mjög þess- ,um félagsskap og það mun ekki hafa komið oft fyrir, að Lárus hafi vantað í hóp þeirra félaga á söngskemmtun eða æfingu, hann var þar með allt til síð- ustu stundar. Lárus var söng- maður ágætur, og það var líf og fjör þar sem hann var. Hann var glaður á góðra vina fund- um og aldrei sá ég, er þessar línur rita, hann öðruvísi, jafn- vél þótt eitthvað blési á móti. Hann var æðrulaus, skapfastur og drengur góðúr. Lárus var fæddur að Stein- d-órsstöðum í Reykhoitsdal þann 16. desember 1891. Móðir hans -var Helga Jóhannsdóttir frá Laxfossi í Stafholtstungum Jónssonar í Múlakoti í Lund- arreykjadal Sigurðssonar í Brennu í Lundarreykjadal Jóns sonar, en -faðir Hans Jónsson í Hlíðarhúsum í Reykjavík. Lár- us ó-lst upp í B-orgarfirði, var þar á nokkrum bæjupi tii 16 Lárus Hansson ára aldurs. Snem-ma li'efur bann orðið að vinna -alls konar sveita stönf, eins og títt var í þá dagti, og ekki sízt þau börn, sem alin voru upp hjá vandal-ausuni eins og bezt sést á því að 14 ára gam. all fer hann til sjóróðra á Suð- urnes og var þá látinn róa þs'r á opnu skipi. Ekki hte-fur það ver- ið hlýlegt né létt verk fyrir 14 ára d-reng, en Lárus varð snemm-a harðger og duglegur. Þegar Lárus var 16 ára fiutt- ist hann til Reykjavíkur og hef ur átt þar hei-ma alltaf síðan. Hann stundaði sjó á opnum skipum, skútum. og togurum of* vann að hey-vinn-u á stundum. Þ-ann 1. október 1919 var hann ráð-inn til innheimtustarfa hjá Reyk.jávíkurbæ og vann þar eftir það, eða í rúm 38 ár. Lárus var tvíkvæntur. Þann 18. maí 1918 kvænUst bonn Jónínu Gunnlaugsdót.tur. Eign- uðust þau fjögur börn, þrjá sonu og eina dóttur, se-m öli eru búsett í Reykj-avík. Jónínu konu sína missti hann þann 12. janúar 1943. Eftiriifandi konu sinni, Guð'björgu Brynjólfsdctt ur, kvæntst hann þánn 14. sepc ember 1947. Um leið og ég sendi aðstand- endum Lárusar innilegustu samúðarkveðjur, þakka ég fyr- ir það, að ég fékk að kynnast góðum dreng. Lárus Hanssom var drengur góður. Aðalsteinn HalHói'sson. FYRIR NOKKRU kom fyrir atvik, sem nefna mætti sem dæmi um það, hvernig þjón- usta við almenning á ekki að vera. Áttu LANDLEIÐIR hér hlut að máli og var framkoma þess fyrirtækis við farþega í þessu tilfelli óafsakanleg. Málavextir eru þessir: Nýlega varð bílstjóra þeim, er ekur á- ætlunarbíl Landleiða að Vífil- stöðum bað á, að aka frá hæl- inu í bæinn nokkru fyrir áætl- unartíma rneð þeim afleiðing- um, að tveir farþegar urðu af bílnum og máttu kaupa sér leigubíl í bæinn. Kom þetta fyr ir í hádegisferðinni. Er farið suður að Vífilsstöðum kl. 12 og aftur til Reykjavíkur frá Víf- ilstöðum kl. 1 e.h. Eru venju- 3 lega fáir farþegar um þetta leyti og svo var í þetta sinn. Aðeins cinn farþegi var með til Vífilstaða. En er hann kom út úr hælinu aftur laust fyrir kl. eitt var áætlunarbíll Landleiða á bak og burt, en annar farþegi stóð á hlaðinu og furöaði sig á því, að bíllinn skyldi hafa farið fyrir tímann. Klukku hælisins bar saman við klukkur farþeg- anna og var því ekki um að villast, að bíllinn hafði farið fyrir tímann. Þegar annar farþeganna kom á skrifstofu Landleiða og skýrði frá þessu, brást gjaldker inn illa við og spurði „hver gæti sannað þetta“. Virtist hann telja til lítils fyrir eina Framhald á 8. síðu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.