Alþýðublaðið - 24.11.1928, Síða 3

64. nóv. 1928.
ALPÝÐUBLA8IÐ
3
Oolmblads spíl
bezt og
notnð mest.
S var
tii Jóns Kjartanssonar.
Af „MorgunblaAinu'1 11. þ. m.
má-sjá, að Jón Kjartansson fyll-
Sst mikilli heift og vændlætingu
út af því, að Jónas Þofbergsson
ritstjóri hefif, í hinnn pólitísku
iferðasögu í Tímanum, nefnt m:g
i sámbandi við framfarir og um-
bætur, sem orðdð hafa í Skafta-
fellssýslu á síðari árum, og tdur
J„ K. sig nú tilneyddan að „Ieið-
rétta" og eyðir til þess heilfi síðu
af hinu dýrmæta ríimi í „Morg-
unblaðinu".
Þö að tilgangur ritsmíðar þess-
arar sé auðsær, og vopn þau,
er hann beitir, séu líklegri ti'l
að snúast gegn homum sjálll^m en
að skaða mig, vildi ég þó mega
biðja Alþýðublaðið fyrir eftirfar-
andi athugasemdir, vegna þeiira,
er síðar kunna að fara á mis
við ítarlegt svar mitt, er vænt-
anlega birtist fljötlega í Tíman-
um.
Sér ekki — jafnvel sjálfur J.
Kj.„ hver dæmalaus möðgun það
er fyrir skaftfellska kjósendur —,
ef þeir tækju mark á þvaðri hans
—, er hann reynir til pð opim-
bera það fyrir alþjöð manma, að
þeir séu svo hugsunarsnjauðir
ræflar pð láta mig einan. ráða
öllu þvi, er hann telur mig hafa
ráðið illa fyrir þá, og ldða sig
út í þær ófærur, sem hann telur
í>.á nú komna í, og kjösa mig
siðan á þing — fremur en sjálfam
Jön Kjartjamssom — eftir alt það
pgagn, sem hianm telur mig hafa
unnið þeim.
J. Kj. segir að ég hiafi unnið á
ímöti því, að Asakvíslar væru bru-
að|ar, og að ef ég hefði ekki þau
völd, sem ég nú hafi sem þing-
maður kjördæmisins, væru kotmnr
ar fullkomnar brýr á Ásavatn og
Ásakvíslar. J. Kj. var þingmaður
kjördæmisins síðasta kjörtimabil
og ekki komu brýr þessaT þáj
Þetta hefir þá víst alit átf að ger-
ast síðast liðið sumar, og hefir
Jön þá að sjálfsögðu séð svo um,
að fjárveiting væri fyrir þessu í
fjáriögunum þ. á., en ég hefi ekki
komið BUga á þá fjárveitingu.
-r- Geti J. Kj. ekki fært sönnur &
pö Mn sé tíí, er hætt við að þess-
ar fullyrðingar verði honum tól
Jítíls sóma. —- ■
Ekki er J. Kj. ofgott oð eigna
sér heiðurinn af bílvegimum frá
Seljalandi að Vík — ef til viál
eru það líka hans verk, að tíðar-
farinu var svo háttað sl sumar,
að leið þessi var oftast slarkandi
á bíl —.
J. Kj. teltar sig hafa átt aðalfor-
göngu á því, — víst á næstsíð-
ustu þingum —, að símalína verði
nú bráðlega lögð frá Vík að
Hornafirði, en ég hafi reymt aJt,
sem unt var, til að eyðileggja það
máL Trúi þeir, sem trúa viljö.
Hitt man ég, að lagnimg þessarar
línu var eitt af aðaláhugamálum
Jfyrv, landssímastj., eins og Uka
má sjá í 20 ára minmimgarriti
landssímans, og þegar hamrn á-
samt vegamálastjöra fór þessa
leið árið 1912 til að athuga stað-
háttu, lét hann þess getið, að ekki
mundi dragast lengur en til 1915
að þetta kæmist í framkvætmd —
en þá var stríðið komið og tafði
svo fyrir, sem raun er á orðiiu
Möti betri vitund talar J. Kj.,
þegar hann segir sér ekki kunm-
ugt um afskifti mín af kaupum
á vélbátnum SkaftfeMingi og
einnig segir hann það móti betri
vitund, að almenmimgur í Skafta-
fellssýslu hafi bátsins ekki full
not vegna þess, hyemig rekstri
hans sé hagað. Jón veit vel, að
báturinn er í förum alt af þegar
tOtækilegt er, og nfokkur flutn-
ingur er fyrir hendi miild Reykja-
víkur, Vestmannaeyja, Víkur,
Skaftáróss, Hvalsíkis og Öræfa,
og fer oft með lítinn flutning,
mest prívatmanina sendimgar.
Þeð eina, sem J. Kj. virðist hengja
hatt sinn á, er það, að reymt er
að stUla svo tO að haustinu, að
SkaftfelUngur sé við bendáma i
Vestmanmaeyjum til að gripa þau
tækifæri, er gefast, til að ná slát-
urfjárafurðunum frá Vík og síð-
ast liðið haust einnjg frá Öræfum,
og koma þeim á útflutningshöfn
(Vestmannaeyjar). Fá þá allir að-
Ojar, sláturfélagið, kaupféfagið
og kaupmenm, hlutfal'lsliegt rúm
i bátnum, eftir vömmagni hvers
um sig, en á meðan á þessu
stendur, em þær ,,privat'‘-send-
ingar, sem lengra eiga að fara og
á liggur, sendar með bátnum til
Vestnueyja, og þaðan eru alt af
nægar ferðir. Loks er alt af reyht
að stilla svo tO, að báturinn lúk'i
flutningi á vömm eimstakra
manma frá Vík til Reykjavíkur og
þaðan til Víkur, áður em hamm
hættir ferðum á hausti hverju, og
það látið ganga fyrir flutmiimgi á
sláturfjárafurðunum til útfl., —- ef
tregt er um leiði. Svo er það og
nú, að þegar báturinm bætti för-
um voru rúmar 400 tn. af kjöti
sláturfélagsins þar eftir og eiitt-
hvað frá kaupmönnum líka, en
mér vitanlega engimn anr.ar flutn-
ingur. Hver er svo þessi ,Ætl-
menmimgur“, sem ekki hefir báts-
ins full mot vegna þess, hvernig
rekstri hans er hagað?
J. Kj. er eflaust vanur því, að
vera rekinm til ýmislegs, og því
heldur hann, að S. I. S. hafi rekið
Hanrnes Jónssom alþm. til að
leggja það til, að Suðurlandsskip-
ið hefði ekká váðkomusíað við
Hvalsíki, og mig'. tit að þegja við
því á síðasta þingi, en að mér
hafi verið nokkuð kunnugt um
þá tillögu, Iýsi ég hér með alger
ósanmimdi.
Allir, sem til þekkja, og meira
að segja J. Kj„ vita, að það eru
einmig helber ösamnimdk að ég
hafi verið andvígur því, að byrj-
að yrði á fjárslátrun í Vík. Vest-
ur-Skaftfellingar gemgu strax í
Sláturfélag Suðturlands og iáku
fé sitt til Reykjavikur mörg fyrstu
árin. Þá var Páll Ólafsson á
Heiði kjörinm stjörmarfulltrúi
Skaftfellinga í féiaginu og fram
til ársins 1916. Það stöð því aig-
um nær em bomum að beita sér
fyrir þessu nauðsynjamáli sýsl-
unga simna, en tæpLega trúi ég
þvi, að Páll telji sig hafa staðið
þar einan uppi, því að þau árim,
sem Víkurslátrunim var í upp-
siglingu, mætti ég errrnig á öllum
stjörnarfumdum félagsims og flest-
um deUdarstjórafundum þess viö
Þjórsá sem eftirlitsmaður þess I
Reykjavík. — En rangt er það hjá
J. Kj„ að Páll á Heiði hafi veitt
Víkurslátruninmi forstöðu frá byrj-
un. Það gerði Guðm. Þorbjarnar-.
son á Hvoli, — mú á Störa-Hofi
—, þar til hanm fhitti úr sýslunni,
en þá tök Páll á Heiði við þrórri
forstöðu fram til ársins 1918. En
af þess árs aðalfundargerð Sf, Sl.
má sjá, að stjórn félagsins setur
það óbeinlínis að skilyrði fyrir
því, að Víkur-útbúið fái að starfa
'áfram í sambandi við Sf. Sl„ að
sldft verði um starfsaðferðir þar,
— því í sömu samþyktinmi er
formanmi og forstjóra falið að út-
vega forstöðumanm fyrir Víkur-
útbúið, og þeim falið að leggja
ríkt á víð hann að fylgja sömu
reglum um flokkun kjötsins, bók-
fœrslu og meðferð afufðanna,
sem hafÖar voru við önnur slátur--
hús félagsins. Hefði varla þurft
sérstakar samþyktir um þetta, ef
stjörnin hefði verið ánægð með
þanm mammimm, er starfinu hafði
gegnt, og starfsaðferðir þær, er
verið höfðu.
J. Kj. má gjarna halda áfram að
reyna að telja möimum trú um,
að þetta hafi alt verið gert fyiir
mitt tilstjlli. — Hann fær varia
| AlHííJnprentsmiðiánTI
| liverflssotii 8, síml 1294, j
i tckur að séi alls konar tækiterisprent. i
{ nn, svo sem erflljóö, aðgðngurniða, brét, J
5 refknloga, kvittanir o.
I (jrelBir vinnuna fljétt og
marga til að trúa því, að ég hafi
svo mikið fremiur kosið starfið
í Vík, — þar sem ö!l aöstaða, var
öfullkomin og erfið —, heldur en
það, sem ég hafði í Reykjavík,
að aðaláhugamál mitt hafi vérið
að koma Páli frá, svo að ég
kæmist sjálfur í sæti hans.
Jöni fimst óviðfeldið að eigma
eintum manni alt, sem gert var al-
menningi eystra til hjálpar í
Kötliigosinu 1918, — en sem Jön-
as Þorbergssion gerir ekki —-.. En
J. Kj. gerir sig þó samtímis sekan
í að eigna Gísla Sveinssyni sýslu-
manni allan heiðúrimr. Ég er
hræddur um, að símskeytin, semv
gengu milli sýslumamms og stjörm-
arráðsins, meðan „Geir“ var á
aUsturleið, geíi orðið Jöni óþægi-
legt vitni í þessii máll. Það var
Sig. Eggerz, þáverandi ráðherra,
sem fór því fram, í samráði við
mig, er hana óleit líklegast tiJi
hjálpar, og hann sendi „Geir“.
Það eina, sem J. Kj. vill eftir-
láta mér nokteum veginn öskift,
er heiðurinm af kaupfélagimu og
afleiðingum þess, eims og hamm
lýsir því, að almenmimgur eystra
sjái nú ekki annað fram umdan
en eymd á eymd ofan. Heyr á
endemi!! Ætli Kötlusjóður og öll
þaU fríðindi, er hamn talar um,
hefðU ekki hrokkið s/kamt, ef
bændur hefðu hvergi haft láms-
traUst, meðan þeir voru að komia
búúm sínum upp að nýju? Kaup-
félagið reyndi aö vera banki
þeirra á meðan á þessu stöð, í
þeirri von, að þeir yrðu síðiar
færir um að greiða skuldir sínar,
sem nú er að rætast, en J. Kj.
hefði ef til vill þótt viðfeldnara,'
að kaupfélagið hefði gefið þeim
upp allar eða mesta'lar skuldim-
ar, eins og bankaijiir hér munu
hafa gert við suma af húsbænd-
Um hans. Nei; Jón Kjartamssom.!
Bændur í Skaftafellssýslu eru
flestir svo óspiltir enm, að þeiir
vilja borga skuldir sínar, eru
þakklátir þeim, sem hlaúpa undir
öagga, þegar á liggur, og æðrast
ekki, þött þeir eigi að semja um
steuldir sínar og setja tryggingar
fyrir þeim.
Vegna rúmleysis hefi ég orðið
að stikla hér á fáum atriðum;
vona ég samt, að þa'u nægi til að
sýna, hver endemis ósammimda-
vaðall það er, sem J. Kj. lætur
sér sæma að birta i blaði sínu —
í þeim einum tilgangi að reyna
að hnekkja áliti mínu, af öfumd
yfir þvi* að ég varð honum hlut-
skarpari við síðustu alþingáis.kosn-
ingar,
Reykjavík, 17. növ. 1928.
Lártfs Helgpson.