Forvitin rauð - 01.12.1972, Qupperneq 4

"Er ekki eitthvað óeðlilegt við þær konur,
sem ekki óska eftir að fæða börn sín?"
Þetta sagði prestur við menntaskólabekk
árið 1970. Agra skilgreiningu á konu sem
sækir um fóstureyðingu getur að lesa 1 bók-
inni Fosterliv og fosterdöd eftir Clarence
Blomquist (1966): "Sérhver kona sem sækir
um fóstureyðingu er veik” - þess vegna
þarf að lækna hana af sjúkdómnum. Ummælin
sýna ævagamlan skilning á konunni. Samkvæmt
honum er móðurtilfinningin öllum konum í
blóð borin. Ef móðurástin vaknar ekki um
leið og konunni er orðið ljóst að hún sé
barnshafandi, er hún veik eða óeðlileg,
hún er ekki lengur kvenleg.
Kirche, Kinder und Kúche: Goðsagan um
konuna lifir enn góðu lífi. Hvenær kom-
umst við svo langt, að kona geti opinskátt
lýst því yfir, að hana langi ekki til að
verða móðir, án þess að af því leiði að
hún sé talin eigingjörn og tilfinningasnauð?
(Höfum við ekki öll t. d. heyrt um þessar
köldn sjálfhverfu konur sem vinna úti?)
Búi Arland:
Alt fyrir dygðina, er okkar kjörorð góða
mín. Konurnar okkar vilja hafa skilgetin
börn, að minnsta kosti á pappírnum; og
helst ekki samkeppni. Það er árás á
eiginkvennastéttina að hafa vöggustofu.
Ugla:
Mannlegt félag á öll börn, .........En
auðvitað þarf að breyta mannlegu félagi til
þess að það fari betur með börn sín.
(Atómstöðin)
Því má ekki gleyma, að þrátt fyrir aðstoð
og styrki getur staða ógiftrar móður samt
sem áður verið mjög óþægileg. I Noregi
getur það enn komið fyrir að ungri konu
sé útskúfað vegna þess að hún hefur eign-
ast barn í ótíma og án þess að ganga í
heilagt hjónaband.
Lítum aðeins á rökin gegn frjálsum fóst-
ureyðingum. Sumir segja, að algjört
frelsi fóstureyðinga muni vera allt of
mikil ábyrgð að leggja á herðar konunni
einni. Það sé óverjandi að íþyngja einni
manneskju með svo alvarlegri ákvörðun.
Hún getur m.ö.o. ekki sjálf tekið ábyrgð-
ina á því hvort hún vill eignast barn
sitt eða ekki, en hún getur tekið ábyrgð-
ina á nýju lífi. Er það ekki miklu þyngri
ábyrgð að bera?
Frjálsar fóstureyðingar mundu verða bjarn-
argreiði við konuna. Með þeim væri í raun
og veru verið að svipta hana frelsi, segja
sumir, þá gæti annað fólk þröngvað henni
til að láta eyða fóstri sínu, án þess að
hún óski raunverulega eftir því sjálf. En
í dag getur hið gagnstæða átt sér stað.
Það hlýtur að vera jafn alvarlegt að láta
þröngva sér til að eignast barn, sem maður
ekki óskar eftir að eignast.
Konan á að vera ábyrg gerða sinna. Sofi
hún hjá karlmanni verður hún að taka af-
leiðingunum, eru mjög algeng rök. En eins
og kunnugt er fara tilfinningar og skyn-
semi ekki alltaf saman. Þar að auki eru
sllk rök haldlítil þar sem almennilegri
fræðslu um getnaðarvarnir er ekki til að
dreif a.
Karlmaður heldur áfram að vera karlmann-
legur, enda þótt hann vilji ekki verða
faðir, en konunni er kveneðlið oftast að
fullu glatað, vilji hún ekki viðurkenna
móðurhlutverkið sem veigamesta hlutverk
sitt.
Kona sem sækir um fóstureyðingu þarf
hvorki að vera veik né óeðlileg. Vitan-
lega getur ástæðan verið sú, að hún sé and-
lega eða líkamlega veil, en það geta allt
eins verið félagsleg vandamál að baki um-
sókninni. Er til dæmis eitthvað að nítján
ára skólastúlku, þó henni finnist hún vera
of óþroskuð til að taka á sig móðurábyrgð-
ina? Eða er slitin margra barna móðir nokk-
uð skrýtin, þó henni finnist hún vera of
gömul til að byrja á nýjan leik?
Frjálsar fóstureyðingar munu setja konuna
í neyðaraðstöðu, heyrist stundum. Þar með
eru þyngstu mótbárur slegnar úr hendi hennar,
þegar hún veigrar sér við að hafa samfarir
sem hana langar ekki til. Þetta er álíka
óraunhæft og það er órökvisst. Kynlxfið er
yfirleitt ekki barátta milli karls og konu.
Komi til þess, er um ólöglega nauðgun að
ræða.
Hræðsla eða þunglyndi getur gripið konuna
í byrjun meðgöngutímans, segja sumir, og
því getur hún ekki séð, hvað er henni sjálfri
fyrir beztu. En læknirirnn, getur hann séð
hvað ókunnugri manneskju er fyrir beztu? Sá
veit gerst hvar skórinn kreppir, sem ber
hann á fætinum.
Ef fóstureyðingar verða frjálsar mun ,