Forvitin rauð - 01.05.1975, Side 7

STEFNUYFIRLÝSING
RAUÐSOKKAHREYFINGARINNAR
7
Barátta kvenna fyrir jafnrétti kynjanna veröur
ekki slitin úr tengslum viö baráttu undirokaöra
stétta fyrir þjóöfélagslegum jöfnuöi, né heldur
veröur sigur unninn 1 verkalýðsbaráttunni án
virkrar þátttöku kvenna.
I aöaldráttum er baráttan tvíþætt) annars vegar
fyrir breyttu þjóöfélagi gegn kúgunar- og aftur-
haldsöflum, samfara timabundnum umbótum í þjóð-
félaginu, og hins vegar sú uppbygging, sem snýr
aö konum sjálfum, vitundarvakning, andspyrna gegn
bælandi uppeldis- og umhverfisáhrifum og alda-
gömlum fordómum og heföum.
Undirokun kvenna er efnahagslegs og kynferðislegs
eölis. Langvarandi bæling kvenna hefur fyrr og
nú verið framkvæmd vitandi vits I þeim tilgangi
aö hagnast á vinnuafli þeirra innan heimilanna og
á vlnnumarkaðinum og aö viöhalda kynferöislegri
kúgun. Ríkjandi efnahagskerfi byggist aö miklu
leyti á hreyfanlegu vinnuafli, sem grlpa má til
eftir þv£ hvort um er að ræða þenslu eða samdrátt
I atvinnulífinu. Ihlaupavinnuafliö er fyrst og
fremst konur, og konur eru meginþorri hinna lægst
launúöu hvar sem er I atvinnullfinu.
Þess vegna veröur aö heyja baráttu kvenna fyrir
frelsi og jafnrétti með vopnum stéttabaráttu.
Samþykkt aö Skógum 16.6. 1974
Alit ráðstefnu um kjör láglaunakvenna
Ráöstefna ASB félags afgreiöslustúlkna I brauða-
og mjólkurbúöum, Iöju félags verksmiöjufólks,
Starfsstúlknafélagsins Sóknar, Starfsmannafélags
ríkisstofnana og Rauösokkahreyfingarinnar um
kjör láglaunakvenna, haldin I Lindarbæ 26.janúar
1975» fagnar þeirri ákvöröun Sameinuöu þjóöanna
aö helga áriö baráttunni fyrir jafnrétti kynjanna,
framförum og friði. Skorar ráöstefnan á íslenskar
konur að nýta þau tækifæri sem þetta baráttuár
veitir.
Konur hafa ævinlega veriö fullgildir þátttakendur
I þeim störfum, sem unnin eru I landinu. Vinnu-
tími kvenna hefur oft á tíöum veriö lengri en
vinnuclmi karla. Sú var reyndin I bændaþjóöfélag-
inu og ekki síður I dag, þegar stór hluti kvenna
skilar hlut slnum I atvinnullfinu jafnframt störf-
um á heimilunum þar sem barnauppeldi og þjónusta
hvllir enn aö langmestu leyti á heröum þeirra.
Lögboöiö er að greidd skuli sömu laun fyrir sömu
vinnu, en slfellt er farið I kring um þessi ákvæöi
meö þvl aö flokka starfsheiti eftir kynjum.
Störfin eru metin misjafnlega ogiþrátt fyrir jafn-
rétti I lögum eru konur aö stærstum hluta I þeim
störfum sem lægst eru metin til launa, en eru þó
undirstöðustörf, svo sem framleiðslu-, uppeldis-
og þjónustustörf. Þótt þessi störf byggist aö
miklu leyti á vinnuafli kvenna er lltiö tillit
tekiö til móöurhlutverks þeirra og þær I raun
látnar gjalda þessa hlutverks á þann hátt aö vera
metnar sem óstööugur vinnukraftur og veröa vara-
vinnuafl.
A sama tíma og atvinnuvegirnir kalla á vinnuafl
kvenna eru sniögengnar þær þarfir sem þátttaka
þeirra 1 atvinnullfinu skapar. Ekki er sinnt
uppbyggingu þeirra stofnana sem taka viö hluta
af þeim störfum er konurnar sinna á heimilum
slnum og afkomu þeirra og atvinnuöryggi er stefnt
I hættu viö barnsburð, Farsælt uppeldi barna er
best tryggt meö þvl aö báöir foreldrar séu jafn-
gildir einstaklingar I þjóðfélaginu og hvor um
sig reiöubúinn til aö bera ábyrgöina á uppeldi
og þroska barna sinna.
Ráöstefnan krefst þess, aö allar konur njóti
a.m.k. 3ja mánaöa færöingarorlofs á fullum laun-
um og lltur svo á, aö eðlilegast sé að framkvæmd
falli undir tryggingarkerfi rikisins.
Ráöstefnan telur, aö öll börn eigi jafnan rétt
á dvöl á góöum dagvistunarheimilum og skorar á
bæjar- og sveitarfélög aö nota heimild I lögum um
þátt rlkisins I byggingu og rekstri dagvistunar-
heimila til að hraöa uppbyggingu þeirra. Verka-
lýösfélögunum ber aö knýja á um þessi mál og aö
sjá til þess, aö greiðslur fyrir dvalarkostnaö
miðist við lsegstu taxta verkalýösfélaganna. Ráö-
stefnan bendir jafnframt á þá varhugaveröu þróun,
að barnagæsla I heimahúsum fer slfellt I vöxt
vegna skorts á dagvistunárstofnunum.
frh. bls. 12