Alþýðublaðið - 12.04.1958, Side 7

Laugardagur 12. apríl 1958
AlþýðublaSið
1
I
V
$
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
PÁSKAMYND Tjarnarbí-
ós, Stríð og friður, er hvort
tveggja í senn afbragðsvel
leikin og tekin af frábærum
stjórnanda.
Þetta verður örugglega
bezta mynd mánaðarins og
má gott koma ef það á að gef
ast betra á árinu.
Segja má að leikstjórinn,
King Vidor, hafi ekki láiið
lengd bókarínnar hrella sig
að neinu leyti, hann gerði
Fonda fer með hlutverk
Pierre og Vittorio Gassman
leikur Anetole. Oscar Hom-
olka leikur Kutuzov, en Her-
bert Lom Napóleon. Lea
Seidl leikur frú Rostov.
— Eins og ég lít á málið,
segir Vidor, þá fjallar fyrri
hluti m'yndarinnar aðallega
um Natasha og heimilislíf
Rostov-hjónanna. Þar ríkir
friður. Síðari hluti er svo um
Pierre, friðsaman mann, sem
bara myndina einnig ianga.
Hann fór til Ítalíu á sínum
tíma og safnaði saman al-
þjóða leikurum, sem hver um
sig voru frægir, svo sem
John Mills, Barry Jones, Mel
Ferrer og Audrey Hepburn.
Til þess að ná góðri mynd
út úr öllu saman voru tekin
fleiri þúsund fet af myndum
’og síðan valið það bezta úr,
eins og venja er, en hér var
gengið lengra. Segja má að
öil sagan orði til orðs hafi
■verið kvikmynduð og síðan
aðeins sleppt þeim atríðum,
sem ekki varð komizt hjá að
sleppa og þau voru ekki
mörg.
Vidor sagði, er kvikmynda
tökunni var lokið:
— Stríð og friður, myndin,
sem við nú höfum sett saman
er dreginn út í stríð.
Það er ekki vafi á að þessi
mynd verður vel sótt, þótt
hún sé óvenjulega löng, en
því betri skil gerir hún líka
sögunni.
PÁSKAMYND
TRIPOLIBÍÓ
heitir: Don Camillo kemst í
klípu.
Það eru vitanlega þeir
kumpánar Fernandel og
Cervi, sem fara með aðalhlut
verkin, enda orðnir heims-
frægir fyrir túlkun sína á
þessum tveim ofstopamonn-
um, sem Guareschi hefur tek
izt svo meistaralega að skapa.
Það gengur á ýmsu í við-
ureign þeirra, kommúnista-
foringjans og pyestsins, eins
S
S
S
\\
1$
,S
I
*
*
s
s
úr öllu því, sem tekið hefur
verið, er kynning mín og
túlkun á bók Tolstoys. Fólk
verður að taka henni eða
ekki, en ég leyfi. mér að segja
að eftir 40 ára reynslu mína
við kvikmyndun er mér nokk
uð vel kunnugt hvað það vill
sjá og ég veit nákvæmloga
hvað ég vil.
Natasha er leikin af Aud-
rey Hepburn og maður her.n-
ar, Mel Ferrer, leikur orins
Andrey Bolonsky. ITenry
og alltaf, en eins og naínið
bendir til, þá hefur séra Carn
illo komizt í klípu að þessu
sinni, en það er sama hvor
þeirra lendir í klípu, þeir
losna alltaf úr henni á víxl og
verða góðir vinir.
Leikur í myndinni er frá-
bærlega góður eins og vænta
m.á og ekki er vandi að kom-
ast í létt skap við að sjá þá
félaga, fremur nú en endra
nær.
S. Þ.
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
<
l
s
: s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
V
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Níkila Krústjov er
UTAN kömmúnistalandanna
virðist almennt álit að Krú-
stjov sé orðhákur og ölkær í
meira lagi, og þegar hann sé í
kátum hópi og með vodkaglas.
í hendinni hafi hann yfirleitt
heldur litla gát á tungu sinni.
En hvaða álit sem maður hefur
annars á stjórnmálastefnu hans,
þá er það eitt víst að hann er
ekkert pelabarn, þegar til á-
taka dregur við aðra framá-
m.enn stórveldanna; það gæti
orðið þeim hættulegur misreikn.
mgur að vanmeta slíkan mót-
stöðumann, því að ekki er úti-
lokað að þeir eigi eftir að setj-
ast að samningaborði með hon,
um einhverntíma undir baust-
ið.
Sendifulltrúar og blaðamenn
vestrænna landa, sem umgang-
ast hann talsvert í Moskvu, láta
og oft í það skína að fólk í
heimalöndum þeirra ætti að
skipta um skoðanir á honum,
eða það hefur hann að minnsta
kosti skrifað, blaðamaðurinn
fyrir New York Times í
Moskvu, William J. Jordan,
heitir hann. Kveður hann þeirri
þjóðsögu, að Krústjov sé fylli-
raftur, haldið við með teikn-
ingum og blaðagreinum, og í
fréttum sé gefið í skyn að hann
sé sífellt á randi a milli kokk-
teilboða. En þetta sé ósatt mál,
og hættulegt að villa blaðales-
endum þannig sýn.
Sannleikurinn um Krústjov
sé nefnilega sá að hann sé ein-
hver duglegasti og slægasti
stjórnmálamaður, sem nú sé
uppi. Það komist enginn í efsta
þrepið í Sovétsamveldunum,
h-aldist þar þaðan af síður við
til lengdar, nema það séu tögg-
ur í honum og Krústjov sé í
senn voldugasti og hættuleg-
asti andstæðingurinn sem lýð-
ræðisríkin og forsvarsmenn
þeirra eigi, og skaðlegast fyrir
þá sjálfa að láta þá staðeynd
lönd og leið.
En hann liggúr vel við höggi.
Hann er lítill vexti, og ef hann
leitaði læknis mundi hann
verða þess vísari, að hann
þyrfti að leggja af svo munaði
15—20 kílóum. Nakinn kúlu-
skallinn og heldur ófrítt and-
litið er skrípamyndateiknurum
kærkomið viðfangsefni, en.
aidrpi ýkja þeir heldur meira
en þegar þeir gera gys að Krú-
stjov og dykkjusiðum hans.
Þar með er' ekki sagt að hann
bragði ekki áfengi. Hann gerir
það svikalaust og þolir flestum
betur. enda sér sjaldan á hon-
um. En þótt hann drykki ekki
nema lítinn hluta þess sem sagt
er mundi hann hvorki vera
jafn háttsettur í Rússlandi né
eins hættulegur andstæðingur
og raun ber vitni.
Það var víst þegar hann heim
sótti Júgóslafa að drykkjusög-
urnar fengu mestan byr undir
vængi. Þá ræddi hann við
nokkra vestræna blaðamenrr
eftir að liann hafði drukkið
lengi og leyndi sér ekki að
hann fann nokkúð á sér. Einn-
ig^eru diplomatiskar móttökur
með slíku sniði í Moskvu að vel
liggur við að taka undir slíkar
•sögur. Sífellt eru teknar mynd
ir af honum með glasið í hend
inni, en það sést ekki á mynd-
inni að iðulega er aðeins ávaxta
NIKITA KRÚSTJOV
safi í glasi hans eða létt vín,
sem hann drekkur oftar en
vodka, þegar hann heimsækir
erlenda stjórnmálafulltrúa.
Það er líka alltaf talað um
kokkteilboð, jafnvel þótt sá sem
boðið hefur, neyti hvorki áfeng
is r.é veiti af trúarlegum ástæð
um, — eins og 'til dæmis ind-
verski ambassadorinn. En Ijós-
myndararnir taka alltaf mynó
af Krústjov með glasið í henct-
inni og svo eru vestrænir men n
steinhissa á slíkum drykkjti-
svola.
Norsk Tidende.
íslenzk og erlersd ýrvalsljóS —
ÞÓII FORM ÞÍN
HJÚPI GRÁFLÍN ...
eflir Halldér Kiljair Laxness.
ÞÓTT FORM ÞÍN hjúpi graflín. granna mynd,
og geymi þögul moldin augun blá
hvar sfcáldið forðum fegurð hirnins sá,
— ó fjarra stjörnublik, ó tæra lind —
og eins þótt fölni úngar varir þær
sem eitt sinn þíddu. kalinn hlekkjamann,
þær hendur stirðni er ljúfar levstu hann
og lyki dauðans greip um báðar tvær,
það sakar ei minn saung, því mirming þín
í sálu minni eilíft líf sér bjó
af yndisþokka, ást og mildri ró,
einsog þú komst í. fjmsta sinn til mín;
einsog þú hvarfst í tign sem mál ei tér,
með tár á hvarmi í hinsta sinn frá mér.
ð'
S'
V
V
V
V
V
•>
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
V
V
s’
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
V
0
s
s
s
r"1