Morgunblaðið - 23.11.1913, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ
99
ekki lengi að framkvæma ásetning
sinn.
Hreinlyndur, orðheldinn og sann-
sögull verður hann að vera.
Reglusamur í viðskiftum og reglu-
samur á heimilinu, og hófsamur á
allar nautnir. Heimfús, einkum á
kvöldin. Ekki mjög gefinn fyrir
skemtanir, en skemta sér með lífi
og sál þegar hann gerir það. Yfir
höfuð: leggja altaf allan hugann og
viljann í það, sem hann hefir fyrir
stafni i það og það skifti.
Hann á að vera kurteis við alla,
einkum við kvenfólk, og jafn kurt-
eis við konuna sina eins og áður en
hann bað hennar.
Hann á að skoða konuna sína
sem jafningja sinn í öllu. Heyra
álit hennar um öll fyrirtæki sín og
fjármálaviðskifti — muna að hún á
lika alt sem hann á.
Hann á að vera nærgætinn við
konuna sina; gera henni störfin eins
létt og unt er — muna að hlutverk
konunnar er göfugt og henni má
ekki ofþyngja með störfum.
Að hann eigi að vera konunni trúr,
segir sig sjálft. Hann á í einu orði
sagt, að vera góður maður, því allir
eiginleikar mannsins snerta konuna
mjög.
Enn er eitt ótalið, sem er afar-
áríðandi. Það er, að hann kunni að
ala vel upp börnin sín. Það er
heilög skylda hvers eiginmanns.
Skylda hans við sjálfan sig, konuna
sina og börn sín. Það er skylda
hans við þjóðina, þvi börnin eru
undirstaða þjóðarinnar.
Piparsveinn.
Bæjarstjórnin.
Morgunblaðið hermir örfá orð min
frá seinasta bæjarstjórnarfundi, en þau
orð eru ekki alls kostar rétt hermd.
>Að Leikfélagið mundi bezt að
þeim aurum komið, sem það fengi
frá fátæklingum—« o. s. frv. Þess-
ari klausu botna eg ekkert í, — og
hefi aldrei talað þessi orð.
Eg kvaðst furða mig á þvi, að sjá
þessa fjárveitingu til Leikfélagsins á
fjárhagsáætlun ár eftir ár, all álitlega
upphæð, fimm hundruð krónur á ári.
Eg spurði hvort Leikfélagið væri ekki
svo sjálfstætt félag, að það gæti þrif-
ist styrklaust, hvort nauðsynlegt væri
að styrkja það, hvort bæjarsjóð bæri
nokkur skylda til þess. Hvort bæ-
jarbúar styrktu það ekki nægilega
sjálfir, jafn-fýknir og þeir væru i
skemtanir, margir hverjir, með því
að kaupa »bílæti« þess.
Var því svarað, sem og Morgun-
blaðið getur réttilega um, af borgar-
stjóra; kvað hann landssjóðsstyrkinn
til félagsins bundinn því skilyrði, að
bæjarsjóður legði því 500 krónur á
ári; styrklaust gæti félagið ekki starf-
að, en margur mundi sakna þess ef
það hætti að leika. Það er sjálfsagt
satt. Menn mundu sakna þess, en
ætli sumir söknuðu þess ekki líka ef
Bíó hætti? En það er þó vonandi að
bajarsjóður þurfi aldrei að ausa fé í
Bíó. Annars komust umræður um
mál þetta ekki svona langt, og læt
eg hér staðar numið, þó að því við-
bættu, að það er illa farið er fregn-
ritarar blaða geta eigi hermt rétt jafn
fá og auðskilin orð, sem þessi orð
mín á seinasta bæjarstjórnarfundi.
Ási 22. nóv. 1913.
Guðrún Ldrusdóttir.
Oss þykir rétt að birta þessa klausu,
þó eigi getum vér á henni séð, að
fregnritari vor hafi hermt orð frú-
arinnar rangt. Meiningarmunur eng-
inn. Ritstj.
C=l DAGBÓfjlN. C=a
Afmælí 23. növ.
Þórdis Gnðmnndsdóttir húsfr.
Málmfriðnr K. Björnsdóttir húsfr.
Elín Guðmnndsdóttir húsfr.
Kristin Magnúsdóttir húsfr.
Jón Jensson yfirdómari 58 ára
Guðbjörn Gnðmnndsson prentn. 19 ára.
Einar Kr. Anðnnsson prentari 48 ára.
I gær byrjaði 5. vika vetrar.
Háflóð er kl. 12,55 og 11,30 siðd.
Sólarnpprás kl. 9,25 árd.
Sólarlag kl. 3 siðd.
Kvöldskemtun Bernhnrgs i fyrrakvöld
fór vel fram, en færri voru þar en skyldi.
Ættn menn að mnna, er Bernhnrg efnir
til kvöldskemtunar næst, að ágóðinn renn-
nr i sjóð hljóðfærasveitar hans, en hún
skemtir þráfaldlega bæjarhúnm, og það
með öllu ókeypis.
Vanadls kom i gær hlaðin kolum til
•Timhnr og Kolaverzlnnin Reykjavik«.
Botnvörpungar margir liggja á höfninni.
Komn hingað vegna óveðnrs og stórsjós
i hafi.
Ceres kom til Aknreyrar i gærkveldi.
Sigfús Blöndahl, nmboðssali i Hamhorg,
hefir sent hingað til lands nýtt Export-
kaffi. Miðarnir ern prentaðir á islenzku
og þar stendnr »ísland fyrir íslendinga*.
Enn fremnr er þar mynd af Jóni Signrðs-
syni. Morgnnblaðið hefir eigi enn getað
reynt kaffið, sem hlaðinn var sent, en
knnnngir segja það ágætt.
Trúlofuð ern nýlega Þorsteinn verzlm.
Bjarnason (Nic. kanpm.) og nngfrú Stein-
nnn Pétnrsdóttir á Hótel Reykjavik.
Hljómleikar Brynjólfs Þorlákssonar verða
endnrteknir i dag kl. 6 */4 i Bárnhúsinn.
Yerðnr það áreiðanlega góð skemtnn, og
ættn sem flestir þangað að fara.
Póst- og simahandbók heitir þriggja
arka bæklingur, sem nýlega er kominn út
og seldnr á 10 aura.
Þetta er hin þarfasta hók og má nndar-
legt heita að eigi skuli fyr hafa sést hér
á landi. Niðnrröðnn efnisins er mjög
greinileg og hókin skilmerkilega samin,
Lasleiki er með mesta móti hér i bæn»
nm þessa dagana. Er það mest kvefsóttj
en manndanði þó litill.
Simslit ern á tveim stöðnm hér á landi
nú. Ekkert samband við Eyrarhakka og
Stokkseyri og slit einhverstaðar milli
Borðeyrar og Stykkishólms.
Stúdentafólagsfundur var haldinn á Hðtel
Reykjavik i fyrradag. Pyrst vorn rædd
félagsmál, en sið&n talaði Gnnnar Sig-
nrðsson frá Selalæk nm stúdentafélagið.
Urðn þar á eftir miklar og fjörngar nm-
ræðnr fram á nótt.
Messur i Dómkirkjnnni á morgnn kl. 12
sira Bjarni Jónsson (altarisganga) og kl.
5 sira Jóhann Þorkelsson.
Gift vorn i fyrradag Árni Signrðsson
sjómaðnr og Gnðrún Ólafsdóttir, hæði til
heimilis á Grettisgötn 55.
Dáin er nýlega Signrhjörg Þorkelsdótt-
ir, gamalmenni, til heimilis á Vestnrgötn
15. Hún var móðir Gnðm. E. Gnðmnnds-
sonar bryggjnsmiðs og kolakanpmanns hér
i hænnm.
Nýja Bfó sýndi i gær mynd sem heitir
»Stökk-kafarinn«. Þar ern sýndar yndis-
fagrar snndmeyjar og ýmsar ótrúlegar
fimleika æfingar, sem of langt yrði npp
að telja. Þar er t. d. sýndnr maðnr, sem
allir iþróttamenn bæjarins verða að sjá
og læra af. Myndin er vel leikin og leik-
endnrnir ern danskir. Svo er þar anka-
mynd, mjög skemtileg. Aðalhlntverkið
leiknr hr. Striholt, sem mörgnm er hér að
góðn knnnnr fyrir leik sinn. C e s.
Fram: Núverandi formaðnr i Fram, pró-
fessor Lárns Bjarnason, sendi varaform.
Jóni Þorlákssyni verkfræðing úrsögn úr
félaginn i gær. Hið sama kvað flestir af
fylgismönnnm Lárnsar hafa i hyggju að
gera.
Nord-Jylland, aukaskíp Sameinaða fél.
kom til Seyðisfjarðar i gær. Bezta veður
var þá á Seyðisfirði.
Árni Pálsson endnrteknr fyrirlestnr sinn
nm >verndnn islenzkrar tnngn< i Iðnó kl.
5 i dag. Er það eftir áskornn fjölda
manna, sem frá nrðn að hverfa, er Árni
hélt fyrra erindi sitt.
Veðrið i gær. Ofsarok af norð-austri
var hér i Reykjavik i gær, með fannkomn
nm morguninn, en rigningn er á leið dag-
inn. Hitinn var — 2.0. Anstanrokstorm-
nr og regn í Vestmannaeyjum og hiti +
1,1. Á ísafirði norðankul og 2,3 stiga
frost, snnnan veður + 5,5 á Akureyri,
logn og frost 8,5 á Grimsstöðnm, en á
Seyðisfirði vestanandvari og 3.1 frost,
Landfundur.
Sögu þessa sagði mér gamall skip-
stjóri, og ábyrgist eg ekki að hún
sé®sönn. En hún sýnir svo glögt
aðaleinkenni þeirra þjóða, er við sög-
una koma, að verið getur að einhver
hafi gaman af að heyra hana.
»Eg var skipstjóri á skipi er sigldi
til indversku eyjanna. Einu sinni
voru með skipinu farþegar frá ýms-
um löndum, þar á meðal Englend-
ingur, sem ætlaði að ferðast kring-
um hnöttinn, þýzkur prófessor, sem
ætlaði að gera einhverjar rannsóknir
á Japan, Amerikumaður og dóttir
hans og ungur franskur oflátungur
hinn fimti. Unga stúlkan ameríska
og þessi franski piltur voru eitthvað
að draga sig saman.
Einn góðan veðurdag, þegar við
sátum undir borðum, kallar varð-
maðurinn að land sé fyrir stafni.
Eg þaut þegar í stað upp á þiljur
og sá að þetta var rétt sem hann
sagði, en af því eg vissi að á þess-
um slóðum var engin einasta eyja
til, þá var ekki önnur ráðning gát-
unnar en sú, að þessu landi hefði
skotið úr sjó rétt áður og er það
ekki svo sjaldgæft á þeim slóðum.
Eg skýrði nú farþegunum frá þessu
og komu þeir allir upp á þiljur til
þess að sjá þetta einkennilega land.
Þegar við nálguðumst eyna, sem
var ekki annað en klettótt sker, hélt
þýzki prófessorinn langan fyrirlestur
um eðli slikra eyja og hvernig á
því stæði, að þeim skyti þannig upp á
vissum stöðum jarðarinnar. Ameríku-
maðurinn hlýddi fyrst þegjandi á,
spurði mig síðan nákvæmlega eftir
þvi á hvaða lengdarstigi og breiddar-
gráðu eyjan mundi liggja og hvort
hún mundi hafa nokkra »praktiska«
þýðingu; að því búnu fór hann nið-
ur til þess að ljúka máltíð sinni.
Atburður þessi hafði augsýnilega
minst áhrif á Frakkann, en hann
notaði tækifærið til þess að lauma
ástarbréfi til ungu stúlkunnar. Eng-
lendingurinn þagði eins og steinn
og stóð grafkyr fram við borð-
stokkinn. En þegar við vorum
komnir rétt að eynni, varpaði hann
sér fyrir borð og synti í land. Á
hæzta klettinum stakk hann niður
gönguprikinu sínu, dró lítinn enskan
fána upp úr vasa sínum og batt
hann á prikið. Þannig helgaði hann
konungi sínum þetta nýja land. Síð-
an synti hann aftur til skipsins, og
að hálftima liðnum hafði hann skift
klæðum og farið að snæða miðdeg-
isverðinn, sem hann hljóp frá áður.
Sólarhring síðar náðum við í höfn.
Ameríkumaðurinn var sá fyrsti er
fór í land og hálftíma síðar kom
hann aftur á skipsfjöl. Hann hafði
þá sent langt símskeyti til »New-
York Herald* um fund eyjarinnar
og alt það er við þýzki prófessor-
inn höfðum sagt í sambandi við það.
Svo tók hann dagbókina sina og
skrifaði 1 hana: »Utgjöld: Eittsím-
skeyti 40 dalir. Tekjur: Blaða-
fréttir 150 dalir«.
A. S.
---------------------
Slæm prentvilla.
Enskur bókaútgefandi, Moore, gaf
út biblíuna áensku, áriði702. Skömmu
eftir að bókin var komin á mark-
aðinn, komu tveir lögregluþjónar
heim til Moore, og heimtuðu að
hann kæmi með þeim til dómarans.
Moore var felmt við, og vissi ekki
neina sök á sig. Þó fór hann með
þeim.
Nú koma þeir fyrir dómarann og
spyr Moore hverju það gegni, að
hann sé þangað kvaddur. Dómar-
inn tekur þá hina nýju biblíu og
flettir upp i fimtu bók Móse, fimta
kapítula 21. versi og biður Moore
að lesa. Þar stóð:
»Þú skalt girnast hús náunga þíns,
akra, þjón og þernu« o. s. frv.
Prentarinn hafði gleymt orðinu »ekki«
og sú yfirsjón gerði það að verkum
að dómarinn áleit bókina hættulega
landslögunum, því þar væri bein skip-
un til manna um að stela.
Moore var dæmdur í stórsekt og
auk þess var biblíuútgáfan gerð upp-
tæk og eyðilögð. Eitt eintak er þó
enn til og er það geymt á brezka
bókasafninu i London.