Morgunblaðið - 07.12.1913, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
167
Gættu Amaliu —
eu ekki meira!
að eg hefi grætt 85 þiis. dollara á
einum degi.« Og hann bætti við:
>Nú förum við í land, fáum okkur
bifreið og ökum saman um Norður-
álfunac.
Sá veslings, margþjáði mann !
Vagabundus.
Epli og Yínber
nýkomin til
Jes Zimsen.

nn
7
ó
f
a
b
a
z
a
r
•
/
n
n
3 Jóíabazarin n c
■ji
m
bid
Tlrna Eiríkssijm,
Tjustursíræíi 6, er birgari en nokkur önnur verzlun í bænum af ÚrVCJÍS-jÓÍ£JVÖrUttl.
Þar kaupa smekkvísustu
og ráðdeildarsömustu bæ-
jarbúar og aðkomumenn
handa börnum sinum, vin-
um og kunningjum, feg-
Jólagjafir
Jóíatré
Jólatjós
Jólatrésskraut
ursta, nytsamasta, ódýr-
asta og hentugasta ágætis-
muni til að gleðja þá með
á jólunum, þegar öllum
á að vera glatt í geði.
JJlf sem fæsf í búðinni má nofa til jófagtaðnings.
n
u
s
f
u
r
s
f
r
æ
f
i
f^=rr=i Nusfursfræfi 6. r=iir=^l
Gættu Amaliu —
en ekki meira!
Morgunblaðið.
Það kostar að eins 65 aura
á mánuði, heimflutt, samsvar-
ar 34—35 blöðum á mánuði
(8 síður á sunnudögum), með
skemtilegu, fróðlegu og frétta-
miklu lesmáli — og myndum
betri og fleiri en nokkurt ann-
að íslenkzt blað.
Morgunblaðið er hið eina ís-
lenzka blað, sem heíir ráðinn
teiknara sér til aðstoðar og flyt-
ur myndir af öllum helztu við-
burðum hér í bæ, t. d. eins
og i morðmálinu, í miðjum fyrra
mánuði.
Gjörist áskrifendur þegar i
dag — og lesið Morgunblað-
ið um leið og þér drekkið
morgunkaffið I
Þaa er ómissandi!
Sími 500.
Reynið Boxcalf-svertuna
,Sun‘
og þér brúkið ekki aðra skósvertu
úr því.
Fæst hvarvetna á íslandi hjá kaup-
mönnum.
Buchs litarverksmiðja
Kaupmannahöfn.
Gættu Amalíu —
en ekki meira!
------ 11 'mtmi ..............IEBE1E^]
F Stór útsala! Stór útsala! 1
Alls konar yefnaðarvara. Tilbúinn fatnaður.
Vetrarfrakkar og -jakkar. Regnkápur (Waterpr.) kvenna, karla og barna.
Hálslín, slipsi og slaufur. Skófatnaður alls konar o. m. fl.
■ Alt selt með atarlágu verði. ■
| 10-40« afsláttur. Sturla Jónsson, Rvík. |
hendur og einfættur, tautaði hann.
Munið þér eftir því, Helena systir,.
að eg bað yðar fyrir nokkru síðan
og að þér höfnuðuð mér. Þá
var eg þó á tveim fótum heilum.
En núna, þegar annar fóturinn af
mér er kominn í spiritusbleyti, eins
og handleggurinn, þá . . .
— Það er illa gert af yður að
tala þannig, svaraði hún alvarlega.
Ef þér lifið þá skulu óskir yðar ræt-
ast. Þér verðið að lifa vegna okkar,
sem elskum yður.
Sjúklingurinn leit spyrjandi á hana.-
Augu þeirra mættust og þá hvarf
hjá honum allur efi.
— All rigt, sagði hann eftir litla
þögn: Það er bezt eg reyni að>
lifa. . . .
Stundu síðar sofnaði hann.
* *
*
Ralph Burns hefir áreiðanlega vilj-
að lifa, því honum batnaði, þrátt
fyrir alt. Það var að vísu satt, að
mikið blóð var ekki eftir f honum
þegar brotni fóturinn hafði verið
tekinn af. Læknarnir urðu því fyrst
í stað að halda í honum lífinu með
nafta-innspýting, þangað til lífsaflið'
Svörtu gammarnir.
3 6 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
— Helena systir, hvislaði hann með
hásri rödd. Getið þér heyrt hvað
eg segi? . . .
— Já, svaraði hún, og eg ætla að
vera hérna hjá yður . . .
— Þakka yður fyrir, sagði hann.
Svo breyttist svipur hans snögg-
lega.
— Eg er ekki ánægður með það,
tautaði hann.
— Hvað? spurði hún lágt.
Burns brosti litið eitt og lauk
upp augunum.
— Ó, það er ekki annað en gam-
all siður heima. Við Skotarnir æskj-
um þess helzt að hafa hendurnar
krosslagðar á brjóstinu þegar við
deyjum. En nú er mér þess varn-
að af vissum ástæðum. Þess vegna
langar mig til þess að spyrja yður,
hvort þér munduð ekki vilja lána
mér hægri höndina á yður, þegar að
því kemur; — þér skiljið mig . . .
þá get eg eins og feður mínir dáið
með krosslagðar hendur á brjóst-
inu.
Helena systir grúfði sig ofan í
koddann hjá honum og átti fult í
fangi með að verjast gráti.
— Hvers vegna ættuð þér að
deyja, hvíslaði hún.
Hann varð hugsi við.
— Eg get ekki lifað lengur, hvísl-
aði hann mæðulega. Það er varla
nokkur einasti blóðdropi í mér, og
af vatni og nafta get eg ekki lif-
að . . .
— Segið þér ekki þetta, sagði
Helena systir og lagði litlu og hvitu
hendina sína á höfuð hans. Hlustið
þér nú á það sem eg segi. Það er
alt undir yður sjálfum komið hvort
þér lifið eða deyið. Þér megið ekki
varpa frá yður allri lifsvon, því það
er sama sem að deyja strax. En það
er skylda hvers manns að berjast
fyrir lifi sínu. Og þér getið lifað,
ef þér að eins viljið það. Hugsið
þér um framtíðina og allan þann
heiður, sem bíður yðar.
Burns leit forviða á hana.
— Eg get ekki lifað bæði ein-