Morgunblaðið - 03.05.1914, Qupperneq 4

838
MORGUNBLAÐIÐ
-
W
Utsalan slendur enn yfir á LAUGAVEGI II.
Óvenju ntikiíí afsíáttur gefinn af ötlu
Sfurla clónsson.
Síldarsöltun.
30 vanar og dnglegar stúlknr
geta fengið góða atvinnu við síldarsöltun í sumar hjá
Sören Goos, Siglufirði.
Allar upplýsingar gefur
(3. <3. c7iavsfeon,
Ingólfsstræti 9.
Betræk
langódýrast i verzlun
Jóns Zoega.
Gleymið því ekki.
LUX
Öllum ber saman um, að LUX-sápuspænir séu beztir til að
þvo úr uUarfatnað; fatnaðurinn hleypur aldrei ef LUX-sápuspænir
eru notaðir. Fylgið leiðarvísinum.
Gætið þess, að LUX, standi á hverjum pakka.
Fæst hjá öllum kaupmönnum.
Aðalwm-
boðsmaðnr
fyrir Island
Arent
Claessen.
Niðursuðuvörur
frá Á.S De danske Yin & Conserves Fabr. Kaupmannahöfn
I. D. Beauvais & M. Rasmussen
eru viðurkendar a3 vera beztar i heimi.
Athugið!
Vegna þess að ætíð eru gerðar tilraunir til þess að eftirlíkja
Sólskinssápuna, biðjum vér alla kaupendur að gæta þess vel, að Sunlight
standi á sérhverju stykki.
Aðeins sú sápa er ósvikin Sölskinssápa.
Gætið þess að yður verði ekki fengin önnur sápa í hennar stað.
Þáttur af Fjalla-Eyvindi
eftir Gísla Konráðsson.
— 100 —
hríð. En brátt fanst það á að hann
nenti ekki að starfa og strauk þá á
braut um nótt og stal áður silfurbikar
miklum frá presti. [Komst hann yfir
Hvítá við skóginn, og Geitlandsár, og
hélt norður yíir Strút, — hálsinn fyrir
norðan Kalmannstungu, — og alt komst
hann upp á Hellisfitjar, þar sem nú
kallast Fugleyrar; var þá morgna farið.
Vildi Hjörtur hvíla sig, því að mjög
var hann slæptur og votur úr ánum, er
þær voru í vexti 0g hann hafði vaðið.
Lagðist hann nú til svefns skamt frá
hellinum Surts.
En það er þó af presti að segja, að
hann vaknaði heima um morguíiinn;
varð hano þess var, að Hjörtur var
strokinn og hafði stolið bikamum.
Ekki lét hann þó sem hann ætti um
að vera, og gekk ofan að Hvítá.
Hjörtur vaknar nú, er hann hafði
blundað um hríð og finnur þegar, að
ekki má hann kyr þola, nema færa
bikarinn aftur Snorra presti; hefir svo
sagt verið, að Hjörtur segði sér fyndist
sem viðjur væru lagðar á fætur sér,
— 101 —
hverja leið aðra sem hann fara vildi,
fór hann því sem skjótast til baka aft-
ur. Lagði á Geitdalsár og óð þær,
höfðu þær þá vaxið því hlýviðri var á
en mest Hvítá, en þótt honum sýndist
hún með öllu ófær, fekk hann þó ekki
við sig ráðið að leggja á hana. En nú
fekk hann ekki staðist aðstreymið, var
jökulhlaup og svo nokkuð í ánni, svo
að nú kastaði Hirti um koll, og veltist
hann ofan eftir undan straumnum.
Prestur kom í því að ánni, og sá hvar
Hirti skaut upp við og við. Varpaði
prestur sér þegar í ána neðar og lét hann
bera að sér, og þó Hjörtur væri stór
vexti, synti prestur með hann til lands
hafði Hjörtur þá drukkið mjög. Hag-
ræddi prestur honum sem bezt, að upp
úr honum fengi runnið, bar hann síðan
heim til Húsafells og lét búa honum
laug heita þar til hann hrestist; bað
hann síðan á brautu að verða og lést
ekki nenna að draga hann fyrir lög en
réði honum að leita ekki oftar á sig,
og hafði Hjörtur það að heilræði. Höf-
um vér þetta síðast heyrt frá Hirti sagt
— 102 —
og vitum ekki síðan hvað fyrir hann
rak. Hefir frá þessu sagt Einar bóndi
í Múlakoti í Lundarreykjadalsþinghá;.
sonur Snorra prests.
50. Lok Arnesar.
Arnes hafði verið lóður um hríð af
tukthúsinu, Thómás í Meldal amtmanni á
Bessastöðum, og síðan Jóakim Kristjáni
Wibe amtmanni, er veitt var embættið’
1792, en kom út til Bessastaða sumarið
1795. Hann fekk þegar fulla lausn
Arnesar af tukthúsí. Það er og sagt
að eitt sinn bjargaði Arnes mönnum úr
sjávarvoða með ærnu snarræði sínu,
svo að enginn þeirra týndist. Er sagt
að það væri á Álftanesi, en ekki glögg-
lega greint með hverjum hætti það að
barst. Það var eitt sinn að Magnús
lögmaður Stephensen, son Ólafs Stephen-
sen stiftamtmanns, var staddur á Bessa-
stöðum, sá Arnes og bauð honum með
sér upp að Hólmi. En er hann kom
þar bauð lögmaður honum 20 spesíur
til að segja sér æfisögu sína, en sverja
skyldi hann áður að leyna engu af, err