Morgunblaðið - 31.10.1915, Síða 3

?l. okt. 358. tbl.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Bisonnautin í Bialowieshaskógi.
Svo sem fyr hefir getið verið hér í blaðinu, er hinn éini frumskógur
Norðurálfu í Rússlandi, og í þessum skógi lifir hið eina kyn bisonnauta
sem til er í álfunni. Er svo talið að 4—500 þessara dýra hafi hafst við
í skóginum áður en ófriðurinn hófst. En eftir bardagana. sem háðir hafa
verið á þeim slóðum, er naumast að vænta þess að margt sé eftir af
þessum merkilegu dýrum. Myndio sýnir þann atburð er sprengikúla
tvístrast í hópi bisonnauta.
Skrítin sjön.
Franskir hermenn með hlífðargrímur úr aluminium.
Hestagangan í
Bessastaðanesi.
Herra ritstjóri!
Viljið þér gera svo vel og taka
vottorð þessi og skýringar þeirra i
blað yðar.
Eg undirskrifaður votta hér með
fyrir æru og samvizku, að hafa
aldrei séð Geir Guðmundsson bónda
á Bessastöðum eð\ heimilisfólk hans
brúka nokkurn þann hest, sem hafa
verið til beitar hjá honum á um-
liðnu sumri, án þess hann hafi haft
sérstakt leyfi til þess frá eiganda.
Selskarði, 22. sept. 1915.
Jón Felixson.
Afrit.
Þann 18. þ. m. var eg undirritað-
ur og Hansína dóttir mín stödd
inn í Hafnarfirði. Hittum við þá
Böðvar Böðvarsson bakara og barst
í tal um hesta þá er þeir Böðvars-
bræður áttu í Bessastaðanesi, hvort
þeir væru brdkaðir og sagði eg
Böðvari að vinnumaður Geirs Guð-
mundssonar mundi hafa riðið hest-
um þeirra bræðra um nesið, og stað-
festi dóttir mín það með mér.
Þetta vottast upp á æru og sam-
vizku.
p. t. Hafnarfirði 23. sept. 1915.
Jón Felixson.
V ottar:
Þór. Egilsson.
Sigurður Sigurðsson.
Um leið og eg sendi ofanrituð
vottorð til birtingar í opinberu blaði,
leyfi eg mér að hreinsa höndur mín-
ar af þvi illræði, gagnvart Jóni bónda
Felixsyni í Selskarði, að birta þau í
blaðinu. Eg tel það afarslæmt fyrir
hann að verða svo illa úti fyrir sín
ósannindi.
í ágúst síðastliðnum kom hr.
bakari Böðvar Böðvarsson í Hafnar-
firði hestum til göngu hjá mér.
Litlu síðar voru þeir sóttir og komst
þá einn sannur vinur minn í Hafnar-
firði að þvi hjá Böðvari, að hestarn-
ir væru komnir heim, af þeirri
ástæðu, að heimilisfólk mitt brúkaði
þá. Kvaðst Böðvar hafa þetta eftir
umsögn nágranna mins. Þessi vinur
minn aðvaraði mig þegar, og hon-
um sé þökk fyrir það. Eg bað því
Böðvar segja mér hver af nágrönn-
um minum væri mér svo hollur og
sagði hann það væri Jón Felixson og
dóttir hans Hansína. Eins og vott-
orðið sýnir, gaf Jón mér það og
daginn eftir Böðvari gagnstætt. Eg
að Jón var i miklum vanda
°8 ásetti mér að fara eins vel með
hann og mér væri mögulegt. # Eg
skrifaði Jóni 2 hógvær bréf og bað
hann koma til min og klára mál
þetta á sem friðsamlegastan hátt.
Hann kom ekki. Eg kom heim til
hans og mér var sagt að hann væri
ekki heima. Eg bað formann sátta-
nefndarinnar i Garðahreppi að finna
Jón og leiða honum það bezta fyrir
sjónir, málinu viðvíkjandi og mæta
tnér hjá honum til þess þar að gera
út um þetta, en vildi ekki stefna
honum. Alt þetta gerði eg honum
til góðs, en hann hlýddi ekki.
Eg vonast til að lesendur sjái af
þessu, að eg hef gert alt sem eg
gat til að hliðra Jóni við óþægind-
um út af þessu, en mér er ómögu-
legt að þegja lengur. Margir hafa á
ósvífinn hátt borið þennan óhróður
á mitt heimili og varla er hægt að
segja hve mörgum hundruðum
króna eg hefi tapað fyrir túlann á
þessum nágranna mínum.
Ólukkulegir eru þeir, sem trúa
slíkum ósannindum að óreyndu.
Bessastöðum 23. okt. 1915.
Geir Guðmundsson.
Morðin í Armeniu.
Fyrir skömmu var vakið máls á því
í þinginu brezka, að Bretum bæri að
aðhafast eitthvað til þess að koma í
veg fyrir hinar grimmilegu ofsóknir
Tyrkja á Armeníumönnum. Lord
Crorr.er varð fyrstur til að vekja
máls á þessu í þinginu. Kvað hann
alment álitið að Tyrkir mundu hafa
drepið um 800 þús. kristinna manna
í Armeniu siðan þeir hófu ófriðinn
gegn bandamönnum. Þótt ekki
væri unt að færa beinar sönnur á
það, að Þjóðverjar hefðu tekið þátt
í þessum hroðalegu ofsóknum, þá
yrði maður samt að líta svo á, að
þeir í þessu hefðu mikla siðferðis-
lega ábyrgð. Þjóðverðar mættu sín
mikils í Miklagarði, boð frá þeim
væru sama sem lög fyrir Tyrkja.
En það hefði eigi heldur komið fram,
að Þjóðverjar hefðu á neinn hátt
reynt að hindra ofsóknirnar og mann-
drápin. Það væri sannað, að ræðis-
menn Þjóðverja hefðu eigi að eins
horft á manndrápin heldur og kvatt
til þeirra.
Fleiri þingmenn tóku í sama
strenginn. Það væri ekki annað fyr-
irsjáanlegt, en að Tyrkir mundu með
öllu útrýma Armenum. Samkvæmt
skýrslum frá ræðismönnum Banda-
ríkjanna, væri ástandið mjög ískyggi-
legt. A einum stað, í Trebizonde,
hefðu Tyrkir drekt öllum íbúunum,
en rænt hús þeirra að þvi loknu.
Engin lifandi sála væri á þeim slóð-
um, sem Tyrkir hefðu farið yfir —
allir væru drepnir nema þau fáu
þúsund, sem flúið hefðu —
En það fólk væri einnig í mikilli
hættu, því Tyrkir rækju flóttann.
Það eina, sem að svo stöddu væri
unt að gera, væri að vekja megnan
viðbjóð á athæfi Tyrkja hjá öllum
hlutlausum þjóðum, ef ske kynni að
Þjóðverjar skömmuðust sín og létu
þá skipun út ganga til Tyrkja, að
hætta ofsóknunum.
Páfinn hefir ennfremur sent Tyrkja-
soldáni orð sg beðið hann að hefta
þetta framferði og hefir soldán svar-
að því, að reynist það rétt að tyrk-
neskir liðsforingjar hefðu gert sig
seka í slíku ódæði, þá mundu þeir
látnir sæta harðri refsingu fyrir eða
Sífmissi.
Vænn lax.
Einn kaupandi Morgunblaðsins i
Borgarnesi skrifar oss 25. þ. m. á
þessa leið:
»Leyfi mér að lýsa fyrir Morg-
unbl. laxi, er veiddist í Haffjarðará
30. ág. síðastl., í svokölluðu »Grett-
ishlaupi* fyrir Geiðubergslandi:
Lengd: 1,9 m., yfir um hnakka: 40
cm., aftan eyrugga: jo cm., fram-
an hakngga: 59 cm., utan um sporð:
21 cm. Sporðbreidd: 34 cm. Þyngd:
IS kíló.
Laxinn veiddi Teitur Bogason frá
Biúarfossi á Mýrum — á stöng!
Ef til vill vildu vitrir menn gefa
bendingar um, hvort þetta yrði ekki
stærsti laxinn, sem veiddur hefir
verið á íslandi — á stöng. Eg held
það.
Stor hefir hann verið og þunpur
í júnímánuði.