Morgunblaðið - 11.12.1918, Síða 5

MORGUNBLAÐIÐ
5
Dómsmálafréttir.
Landsyfirdómar 4. nóv. 1918.
Málið: Magnú.s Gnð-
ímmdsson gegn Torfa
J. Tómassyni.
Mál þetta var rekið fyrir gesta-
rétti Reykjavíkur og ' ar risið út af
vísli, er áfrýjandi hafði samþykt
til greiðslu til handa stefndum út
af ýmsum viðskiftum er áfrýjandi
hafði gert ráð fyrir að verða
mundu milli þeirra. Af viðskiftum
þessum varð ekki,en stefndi krefst
þrátt fyrir það borgunar af áfrýj-
anda.
Fyrir midirrétti var áfrýjandi
dæmdut' til að greiða víxilupphæð-
ina, kr. 1009.37, og málskostnað
að skaðlausu. Dómi þessum skaut
áfrýjandi til yfirdóms ásamt fó-
getaréttarúrskurði, er upp hafði
verið kveðinn er stefndi beiddist
aðfara hjá áfrýjanda samkvæmt
Und i rréttar dómnum, og krafðist
þess, að hann yrði sýknaður af
kröfum stefnda, þar sem hann, á-
frýjandi, er hann ritaði samþykki
sitt á víxilinn, hefði ekki getað
skuldbundið sig löglega með því
hann þá var ófjárráða. Yfirdóm-
urinn tók sýknunarkröfur þessar til
greina og sýknaði áfrýjanda af
kröfum stefnda og feldi fógeta-
réttarúrskurðinn úr gildi og
dæmdi stefnda til að greiða áfrýj-
anda 50 kr. í málskostnað fyrir
.yfirdómi.
Málið: Tómas Tómas-
son gegn Sturla Jóns-
syni.
Stefndi, Sturla Jónsson kaup-
maður í Reykjavík, höfðaði mál
þetta fyrir gestarétti Arnsessýslu
gegn Tómasi Tómassyni bónda í
Lrattholti í Biskupstungum, til við-
urkenningar um löglegt . randioð
á 750 kr. leigu 1. sept. 1912, sam-
kvæmt samningi um leiguréttindi
yfir Gullfossi, dags. 9 marz 1909,
svo og til viðurkenningar á gildi
uefnds leigusamnings gagnvart á-
fvýjanda. Málinu lauk svo í hér-
aði, að samningurinn frá 9. marz
1909 skyldi teljast gildur og bind-
audi fvrir Tómas og tilboð uui
greiðslu á umræddri leigu sam-
kvamit leigusamningnum skyldi
’eljast löglegt, og stefndi skyldi
Sreiða í málskostnað 100 kr. Dómi
bessum skaut áfrýjandi lil yfir-
clómsins og krafðist þess að hann
.Vrði algjörlega sýknaður af kröf-
1,1)1 stefnda. Til stuðuings sýkn-
Unai'kröfum sínum taldi áfrýjandi
að hann annaðhvort hefði al-
^l’ei undirskrifað skjal samhljóða
®amniugnum frá 9. marz 1909, eða
a,1)i hafi verið beittur blekking-
um, og að þótt um gildan samning
Vferi að ræða, þá hafi samningur-
1,1' ei'ið rofinn með því að bjóða
?lgi lei8’u fi-ftm á réttum tíma fyr-
1 f' rstu 5 árin og áfrýjandi því
eysti;r frá samningnum.
Sanitas Rabarbar-saft
fæst enu. Að eins nokkur hundruð flöskur til.
SftNITAS, Sími 190.

Karlar og konur!j Drengir og stúlkur!
“ ættu helzt að kaupa jókgjafir sinar
SAren^Kampmann.
kostarjekkeit að spyrja um vöruinar
og skoða þær. j
Yfirdómurinn tók ekkert af þess-
um sýknunarástæðum til greina og
komst að söinu niðurstöðu og und-
irrétturinn, að framboðið hafi ver-
ið löglegt og samningurinn hind-
andi fyrir áfrýjanda gagnvart
stefnda. Var því' undirréttardóm-
urinn staðfestur og áfrýjanda gert
að greiða stefnda 30 kr. í máls-
kostnað fyrir yfirdómi.
Landsyfirdómar 18. nóv. 1918.
Málið: Bæjarstj. Rvíkur
gegn ráðherrum íslands
f. h. verzlunar lands-
sjóðs.
Tildrög þessa máls eru þau, að
niðurjöfnunarnefnd í Reykjavík
gerði Landsverzluninni 20,000 kr.
aukaútsvar til bæjarsjóðs Reykja-
víkur síðastl. ár. Landsstjórnin
neitaði að greiða útsvarið. Krafðist
borgarstjóri lögtaks fyrir útsvar-
inu, en fógetinn kvað upp þann
úrskurð, að lögtak skyldi ekki
fram fara. Urskurði þessum skaut
borgarstjóri, fyrir höud Inejar-
stjómarinnar, til yfirdóms og
krafðist þess, að úrskurðiuum yrði
hrundið og lagt yrði fyrir .fóget-
ann að láta lögtak fara fram fyr-
ir útsvarinu. Til stuðnings kröfu
sinni taldi áfrýjandi það, að
Landsverzlunin væri arðsamt fyr-
irtæki og væri því útsvarsskyld,
enda greiddi lmn önnur gjöld í
laiidssjóð og bæjarsjóð, Lands-
verzlunin veibþ gjaldþol kaup-
manna, og verði hún ekki talin út-
svarsskyld, þá líði gjaldþol bæjar-
sjóðs við það. Stefndi neitaði því
ekki, að Landsverzlunin væri arð-
samt fyrirtæki, en taldi hana eina
bjargráðstöfun landssjóðs út af ó-
friðnum og benti enn fremur á, að
landssjóður hafi með liöndum
ýmsa aðra starfsemi, t. d. rekstur
landssímans og póstflutning, og sé
þó ekki gert að greiða útsvar af
þeim rekstri.
Fyrir yfirdómi var ekkert upp-
lýst um skipulag Landsverzlunar-
iimar, en samkvæmt ]iar að lútándi
lögum taldi yfirdómurinn Lands-
verzlunina eina af lögmætum
bjargráðum landsstjórnarinnar út
af ófriðnum og taidi því að út-
svarsákvæði laga þeirra, er áfrýj-
andi studdist við, tæki ekki til
hennar. Var því hinn áfrýjaði
úrskurður staðfestur, en máls-
kostnaður látinn falla niður.
Málið: Bogi A. J. Þórð-
arson gegn firmauu
Carl Höepfner.
Mál þetta höfðaði fyrir gestti-
rétti Reykjavíkur firmað Carl
Höepfner gegn áfrýjanda til
greiðslu á skuld að' upphæð 150
kr., en stefndi höfðaði gagnsök
gegn firmanu og krafðist sýknun-
ar í aðaisökinui, en í gagnsökinni
að firmað yrði dæmt til að greiða
sér eftirstöðvar af andvirði hesta,
er hann héfði selt því voi’ið 1916,
kr. 409.05, ásamt vöxtum. Málum
þessmn lauk svo fyrir géstaréttin-
um, að aðalmálinu var vísað frá
dómi, en í gagnsökinni var firmað
sýknað af kröfum stefnda. Dómi
þessum skaut áfrýjandi til yfir-
dórnsins og kráfðist þess, að því er
gagusökina snertir.'að firmað Carl
Höepfner yrði dæmt til að greiða
sér umstefnda upphæð ásamt vöxt-
um og málskostnaði.
Tildrög málsins eru þaú, að vor-
ið 1916 gerði áfrýjandi samning
við firmað Carl Höepfner um að
selja firmanu ákveðna hestatöiu
fyrir ákveðið verð, komna um borð
með heyi á Reykjavíkurhöfn, og'
skyldi greiðslan fara fram mót
farmskírteini. Stefndi útvegaði
farmskírteini og greiddi verðhækk-
unartoll af hrossunum, en þar sem
firmað áleit að áfrýjandi skyldi
greiða gjaldið, hélt það eftir sem
svaraði því, er verðhækkunartoll-
urinn nam, og er það hin umstefnda
upphæð. Áfrýjandi taldi sér hins-
vegar ekki skylt að greiða verð-
hækkunartoll þenna samkvæmt
sölusamningnum og til stuðnings
þeirri staðhæfingu siuni henti
hann á ýms ákvæði sölusamnings-
ins, meðal annars það, að hanu
hefði átt að fá sama verð fyrir
hestana, þótt þeir hefðu ekki verið
fluttir út. Yfirdómurinn komst að
þeirri niðurstöðu. að áfrýjanda
hefði ekki verið skylt að greiða
hinn umrædda verðhækkunartoll,
og dæmdi því stefnda til að greiða
áfrýjanda hina umstefndu upphæð
og enn fremur 100 kr. í málskostn-
að. Að öðru leyti var gestaréttar-
dómurinn staðfestur.
Málið: Metúsalem Jó-
hannsson f h. lif.
„Gissur hvíti“ gegn
Ingimundi N. Jónssyni.
Máli þessu var vísað frá yfir-
dómi með því að hinum reglulega
dómara, sem fyrst hafði haft mál-
ið til meðferðar í héraði, hafði ekld*
verið stefnt og hann ekki fallið
frá stjpfnu. Áfrýjandi dæmdur til
að greiða stefnda 20 kr. í ómaks-
bætur.
Málið: Sturla Jónsson
gegn firmanu Nathan &
Olsen f. h. Carl Draeger.
Máli þessu var vísað frá yfir-
dómi sökum þess að liinum reglu-
lega dómara, sem fyrst hafði haft
málið til meðferðar, var ekki stefnt
og hann ekki fallið frá stefnu. Á-
frýjandi auk þess dæmdur til að
greiða stefnda 20 kr. í ómaks-
bætur.
Landsyfirdómar 25. nóv. 1918.
Málið : Finnbogi G. Lár-
usson gegn Magnúsi
Magnússyni.
Hinn 22.des.1916 bygði áfrýjandi
stefudaút af ábúðarjörð hans,Króki
í Gerðalireppi frá næstu fardögum
að telja, en gerði þó ekkert til að
koma stefnda burtu af jörðinni í
fardögum 1917 og hélt stefndi því
óátalið ábúðiuni til fardaga þ. á.
Eu í bVrjun júníniánaðar þ. á.
krefst áfrýjandi þess, að fógetinu
beri stefnda út af jörðinni, en fó-’
getinn ueitaði að taka kröfu áfrýj-
anda til greina. Frskurði þessum
skaut áfrýjandi til jfirdómsins og
':rafðist þess, að úrskurðinum vrði
hrundið og lagt vrði fyrir fóget-
ann að bera stefnda út af jörðinni.
Stefndi krafðist hins vegar að úr-
skurðurinn yrði staðfestur með því
að hin umrædda útbygging gæti
ekki verið lögleg undirstaða til að
krefjast. litburðar af jörðinni í far-
dögum 1918.
Yfirdómur leit svo á. að útbvgQ'-
ingu af jörð, sem eigi er framfylgt
með útburði í næstu fardögum,
geti eigi síðar komið til greina
gagnvart leiguliða og- að Iánar-
drottinn geti eigi eftir vild sinni
lát.ið dragast að framfylgja henni,
ef til vill svo árum skifti. Yar því
hinn áfrýjaði fógetaúrskurður
staðfestur og málskostnaður látinu
falla niður.