Morgunblaðið - 11.12.1918, Síða 6

MORGUNBLAÐIÐ

Húsmæður!
Hjá Sören Kampmann
fáið þér ætíð nýblandað g e r d u f t
í bréfum og lau;ri vigt, E g g j a-
d u f t (sem jafngildir 6 eggjum).
Vanilledropa og Vanille-
s t e n g u r. Allsk. Kryddvðrur,
Maccaroni og Hunang.
A’.iar skynsamar 'ndsmæður kaupa ætíð nýblandað gerduft, vegna
pess, að þær vita, að útient gerduft hefir mist mikið af lyítiefni sínu áður
en það er not’ð.
Asætt Piano
fæst keypt.
Verð noo kr.
Upplýsingar gefur
Sími 190.
Loftur Guðmundsson.
ir, en hafa sjálfsagt verið undir-
l?
yggmgar
Málið: Firmaó Trolle
; • & Rothe f. h. vátrygg-
ingarfélagsins „Wolga“
í Petrograd gegn Aug.
Flygenring h. f. „Ymir‘
Mál þetta er risið út af því, að
í marzmánuði 1916 kendi botn-
vörpuskipið „Ymir“ grurrns fram
undan Selvogi, en komst þó hjálp-
arlaust inn til Þorlákshafnar. Var
þá Björgunarsipið „Geir“ fengið
til að gera við leka, sem komi hafði
að skipinu og flutti hami það til
Hafnarfjarðar. Samkvæmt mati 2
dómkvaddra marma v ar skaðinn
metinn og kom í hlut áfrýjanda að
greiða kr. 8423,99. Umboðsmaður
vátryggingarfélagsins taldi sér
ekki skylt að greiða upphæð þessa
og höfðaði því framkvæmdarstjóri
H. f. „Ýmir“, Aug. Flygenring
kaupmaður í Háfnarfirði mál fyrir
sjórétti Reykjavíkur gegn áfýj-
anda til þess að fá hann dæmdan
(il að greiða nefndar skaðabætur.
Lauk málinu svo fyrir sjódómi,
að áfrýjandi var dæmdur til að
greiða nmstefndar skaðabætur á-
samt vöxtum og 100 kr. í máls-
kostnað. Dómi þessum skaut áfrýj-
andi til yfirdómsins og krafðist
þess, að hann væri algerlega sýkn-
aður af kröfum stefnda í málinu.
Stefudi krafðist hins vegar stað-
festingar. Áfrýjandi hélt því fram,
sínum málstað til stuðnings, að
harm hefði að eins vátrygt „Ýmir“
gegn algerðum skipstapa, en þar
sem hér hefði að eins verið að ræða
um minniháttar skemdir* væri
skilyrði ábyrgðarfélagsins ekki
fyrir hendi. Enda þótt svo sé tekið
fram í áhyrgðarskjalinu að vá-
tryggingin gildi að eins gegn al-
gerðum skipstapa, taldi yfirdómur-
inn þó að í því fælist ekki að fé-
laginu væri ekki skylt. að taka þátt
í kostnaði við nauðsynlegar ráð-
stafanir, sem gerðar er til að
hjarga skipinu frá yfirvofandi
hættu og fyrirbyggja algjörðan
skipstapa. Yfirdómurinn áleit því,
að áfrýjandi ætti að sínum hlut að
taka þátt í hinu sameiginlega tjóni,
og þar sem áfrýjandi hefði að öðru
leyti ekkert að athuga við niður-
jöfnun sjótjónsins, staðfesti yfir-
dómurinn sjódóminn að öllu leyti
og dæmdi áfrýjanda auk þess til
að greiða stefnda 50 kr. í máls-
kostnað fyrir yfirdómi
Nýja stjórnin
í Pýzkalandi.
Ötjórnarbyltingin í Þýzkalandi
hófst í Kiel og breiddist undir
eins út yfir alla Slésvík, síðan j
Hamborg, Bremen, Lybeck og |
fjölda mörgum borgum öðrum í ,
norðanverðu Þýzkalandi. Og hvar- j
vetna voru þá jafnharðan mynduð j
hermanna- og verkamannaráð, eft- i
ir rússneskri fyrirmynd. Þetta j
virtust í rauninni dreifðar uppreist- j
búiiar sameiginlega, enda þótt
sameiningarbraginn vantaði á þær.
Fyrsta sporið, sem stigið var út
úr þessum ógöngum og stjórnleysi,
var þá er jafnaðarmenn mynduðu
nýja stjórn í Miinchen og náðu
allri alþýðu í Bayern undir yfirráð
sín. En sú stjórn lýsti yfir því und-
ir eins, að hún hygði alls eigi á það
að rjúfa þýzku ríkiseininguna,
heldur vildi hún ryðja því braut,
að Þýzkaland yrði alt eitt lýðveldi.
Aðalatburðir stjórnarbyltingar-
innar fóru auðvitað fram í Berlín.
Hin nýja stjórn, undir forystu
Eberts ríkiskanslara, tók þegar í
stað að leita samkomulags við hina
óháðu jaínaðarmenn undir forystu
þeirrá Haase og Dittmahns, því að
þeir áttu miklu meiri ítök í bylt-
ingunum út um landið. Það var
þegar auðsætt að gamli jafnaðar-
mannaflokkurinn gat eigi beitt
neinu valdi. Þó hafði hann stöðugt
barist ötullega gegn Bolzhewikka-
stefnúnni og var hinúm flokkunum
fyllilega sammála um það, að það
leiddi til fullkominnar glötunar
fyrir hina þýzku þjóð, ef sú stefna
yrði þar ofan á.
Það var því eigi um annað að
g.era fyrir Ebert en reyna að ná
samkomulagi við hina óháðu jafn-
aðarmenn og fá þá til þess að taka
sæti í stjorninni tii þess að sam-
eina alla uppreistarmenn í rík-
inu undir yfirráð stjórnarinnar.
Og það tókst. En hvorir tvcggja
urðu að slaka mikið til fyrir hin-
um.Iíinir óháðu jafnaðarménn urðu
að liverfa frá Bolzhewikka-stefnu
sinni og Ebert og Scheidemann
urðu að viðurkenna það, að her-
manna- og verkamannaráðin hefðu
völdin.
Á þessum grundvelli var nú
þýzka lýðveldið stofnað.
Hvernig hinir flokkarnir líta á
])etfa má glögt sjá af grein í „Ber-
liner Tageblatt“. Þar segir: „.Jafn-
aðarmannaflokkarnir liafa skift
völdunum á milli sín. Gömlu jafu-
aðarmennirnir vildu fá hina flokk-
l
j ana til þess að taka sæti í stjórn-
inni líka, til þess að sameina þjóð-
ina sem hezt. En enginn getur í
móti því mælt, að það var nii mjög
nauðsynlegt, að óháðu jafnaðar-
mennirnir tækju sæti í stjórninni.
Ef þeir hefðu staðið sér og flokka-
baráttunni verið haldið áfram,
mundi það hafa orðið nær ógern-
ingúr að koma á reglu aftur. Ó-
háðu jafnaðarmennirnir vildu því
að eins taka sæti í stjórninni, að
stefnuskrá hennar væri í samræmi
við stefnuskrá jafnaðarmamia.
Og það var betra að útiloka hina
flokkana, heldur en stofna einingu
þjóðarinnar í veð.
Það verða menn að viðurkenna,
að bæði flokksbræður þeirra Eb-
erts og Scheidemanns og þeirra
Haase og Ledebours hafa orðið að
brjóta odd af stefnuskrám sínum
; og á sama hátt verða allir að hjálpa
| til þess að endurreisa þýzka ríkið.
■ Það virðist svo sem jafnaðar-
j mannastjórnin muni vilja taka ráð-
herra, sem sérþekkingu hafa, af
hinum flokkunum, enda þótt hún
gefi þeim enga hlutdeild í meðferð
valdanna. Og geri hún það, þá má
enginn maður skorast undan
sltyldu sinni við þjóðfélagið.“
Fyrsta verk stjórnarinnar er
auðvitað það, að reyna að komast
að friði. En ]iað getur verið, að
bandamemi krefjist þess, að nýj-
ar kosningar fari fram áður en þeir
byrja á friðarsamningum, til þess
að hafa vissu fyrir því, að stjórnin
hafi þjóðina að baki sér. Wilson
forseti hefir t. d. haldið þessu fram
sem grundvallarskilyrði fyrir
samningum við Mexiko. Hann hef-
ir sagt það, að ef Bandaríkin ættu
að viðurkenna stjórn þar í landi,
þá yrði hún að vera skipuð með
vilja þjóðarinnar, cn ekki með
vopnum. Það er mjög sennilegt, að
Trondhjeiss íátryglngarfél^í ii.
Ailsk. brnn&trygglfigBr.
Aðalomboðsmaðnr
Ca»*l Finasia*
Skólavðrðusiíg 2t.
Skrifsíofat. 51/*—61/,s-J. Tals.
éísmnar Cgihm%9
skipamiðlari,
Hafnarstrseti 15 (uppij
Skrifstofan opin kl. 10—4, Sími 6of
SJé-, StríSö-, BrtiaatrygglHgaF,
Taisími heima 479,
Bet kgt, octr. BrasdaESLWJ
Kaupmannahðfn
vitryggir: hús, hósgöga, al!*-
konar vömforða o.s.frv. geg*
eldsvoða fyrir lægsta iSgjsld.
Heima kl. 8—12 f. b. rg 2—8
i Austurstr. i (Búð L. Nielscr.j,
N. B. Níelsen.
»3UN IKSUBANCE ÖFFÍGE*
Heimsins elzta og stærsta vátrygg«
ingaríéiag. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðinmboðsmaðar hér i ísrsdi
Matthías Matlhiasson,
Holti. Talsiœi 49?
Ærunatryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Tebmcn & Haaðw*
Fataburstar
Skóburstar
Gluggakústar
Strákústar
Lægsta verð í bæautn.
VÖRUHÚSIfl.
Wilson muni nú halda þessu fram
gagnvart Þýzkalandi, og það þvi
fremur sem hermanna- og verk-
mannaráðið í Berlín hefir sent
stjórninni í Rússlandi bróðurlega
kveðju og að Joffe, sendiherra
Rússa, er aftur kominn til Berlím
Það hvorttveggja er vel til þess
fallið að vekja tortrygni hjá
bandamönnum, því að þeir ertt
staðráðnir í því, að berjast gego-
bolzhewismnanum, hvar sem haöh
kemur fram, en það er krmnugú
að Joffe hefir róið því ölliö11
árum, að útbreiða hánn í Þýzka'
landi.