Morgunblaðið - 21.11.1919, Page 2

2
M O R 6 U N B L A Ð 1»
MOfiQUNBLAÐIÐ
Eitítjóri: Vilh. Finien
Stjórnmikrltstjóri: Binar Amórsson.
Ritstjórn ug afgreifisia í LœkjargÖtu 2.
Sími 500. — Prentamiðjnsínji 48.
Eemnr út alla daga viknnnar,
m&nndögnm nndanteknnm.
LEVAHN bátamótorar
eru traustir, ein-
íaldir og olíuspaiir
LEVAHN er ein bezta tegund bátamótora sem smíSaðir eru á NorSurlöndum. Enginn mótor sem notaSur er bér á landi er olíu
sparari en LEVAHN og þó notar bann ekki eins mikiS vatn eins og þeir flestir.
LEVAHN verksmiSjan hefir 18 ára Jteynslu í mótorsmíSi. Á hverjum LEVAHN mótor er eins árs ábyrgð. Bili eitthvað
ornum á fyrsta ári og komi í ljós að stafi af missmíði, bætir verksmiðjan það tafarlaust. » , ■ U'; , , ;
LEVAHN mótorar standast fullkomlega samkeppni binna beztu mótora að gæðum og binna ódýrustu að verði.
Verksmiðjan getur afgreitt flestar stærðir alveg fyrirvaralaust. Skrifið eftir íslenzkri lýsing á mótorunum með myndum
byggingu bans. Verðlisti sendur ef óskað er.
mót
af
Ritstjórn&rakrifstofan opin:
Virka daga kl. 10—12.
Helgidaga kl. 1—3.
Afgreiðslan opin:
Virka daga kl. 8—5.
Helgidaga kl. 8—12.
Anglýsingum 36 skilað annaðhvors
á afgreiðsluna eða í ísafoldarprent-
amiðjn fyrir kl. 5 daginn fyrir útkomu
þesa blaðs, sem þær eiga að birtast L
Anglýsingar, sem koma fyrir kl. 12, fá
að öllum jfanaði betri stað í blaðinc
(í lesmálssíðnm), en þær sem síðar
koma.
Auglýsingaverð: Á fremstn sáðu kr
2.00 hver cm. dálksbreiddar; á öðrum
síðnm kr. 1.00 em.
Verð blaðsins er kr. 1.50 á mánoði.
r^'vjv'erí
Pörður Sveinsson & Co.
Aðalumboðsmenn á íslandi fyrfr LEVAHN MOTOR Co., KRISTIANIA.
Forsikringsaktieselskabet
TREKRONER
Brunatryggingar.
A'ð alum b osm að ur:
Gunnar Egilson,
Hafnarstræti 15.
Talsími 608 og 479 (heima).
Fyrir skömmu er getið um það í
dönskum læknablöðum, að þar hafi
orðið vart við þessa veiki á einum
manni.
Þessi maður var ungur og heilsu-
góður. Einn morgun er liann fór á
fætur, kendi hann svima og höfuð-
verkjar. Hann fór þó til vinnu sinn-
búast við því, að í sumar hafi verið
sáð í nokkuð minna land en áður
var, en vegna tíðarinnar má búast
við því að bægt muni að flytja út: |<ir. En er á daginn leið jukust sjúk
300 milj. Pud. Auðvitað má gera Idómseinkennin, einkum • sviminn,
Iráð fyrir, að það verði ekki alt sent |svo sjá mátti á gangi hans. Nóttina
út, heldur geymt til þess að bjargalá eftir leið lionum illa, og daginn
| þeim héruðum Rússlands, sem fyrir|eftir var lækuir sóttur. Sjúklingur-
inn kvartaði þá um suðu og klið
í höfðinu, svima og uppköst, þegar
liann væri á ferli. Enn fremur var
seiðingsverkur í öðrum handleggn-
um og fætinum. Þá gerði og vart
Denikin hefir tekið af Bolzhe-
wikkum mikinn hluta Suður-Rúss
lands, svo sem herumdœmin Terek
og Kuban, Svartahafs og Stavro-
pol-héruðin, J)ons heranulæmin,
skagann Krim, héruðin Poliava,
Oharkof, Jekat -“rinoslav, Cbernon,
rt'auris og átta öömir héruð. Þett.a
eru beztu héruð Rússlands, og þar
fcúa um 45 miljónir manna. parna
tr eigi að eins kornforðabúr Rúss-
lands, heldur mikils hluta af
Evrópu. par eru enn freprar allar
helztu námurnar, járn, kol og stein-
olía. Þar er einnig aðal sykurfram-
leiðsla Rússlands, þar er vínyrkja,
tóbaksrækt o. s. frv. par er naut-
griparækt í stórum stíl og hefir þar
norðan eru jafnharðan og þau eru
tekin af Bolzhewikkum.En það er þó
einnig stór bót í máli, að uppskeran
í Ural og Síberíu hefir verið með
| bezta móti.
Auk kornvöru eru nú sem stendur I við sig aflleysi í augnvöðvunum og
|miklar birgðir af olíufræi í suðurlfylgdi því, að hann varð tileygður.
Rússlandi, bæði síðan í fyrra og síð-1 Andlitið varð og afllaust víðar,
an í sumar. Það er sagt, að olíuverk- J sömuleiðis tunga og kokvöðvarnir,
smiðjurnar vinni af kappi og mikið svo málfærið breyttist og mannin-
af olíufræi, olíu, olíukökum og olíu- j um gekk illa að kyngja. Hiti fylgdi
þykkni sé tilbúið til útflutnings. | enginn. Næstu daga varð sjúkling-
Auk þess. eru þar miklar birgðir af Jurinn meira og meira meðvitundar-
ávöxtum, vínum og tóbaki, sem bíð-Jlaus og lá með lokuð augu. llann
ur þess, að hægt sé að flytja það út.
En sykurræktunin er illa farin. Syk-
urverksmiðjurnar hafa verið ónýtt-
ar og sykurrófuakrarnir hafa mink-
að meira en um helming.
Harðast hafa byltingarnar komið
Heimsstyfjöldin.
þátt-taka Bandaríkjimanna.
FótgönguliSshyssur 0g vélbyssur.
í ófriðarbyrjun voru til um 600
þús. Springfield-byssur frá 1903.
Þær voru mjög vel gerðar og senni-
lega beztu byssurnar, sem notaðar
voru í styrjöldinni, og nægðuhanda
fyrstu miljón hermöimunum, sem
sendar voru til Frakklands. En
stjórnin sá brátt fram á, að eigi
yrði hægt að halda áfram að útvega
byssur af þessari gerð, því eigi var
hægt að framleiða meira en þúsund
á dag. En í Bandaríkjunum voru
margar verksmiðjur, sem nýlega
nýiega höfðu lokið við að afgreiða
stóra pöntun af Emfield-byssum
handa ensku stjórninni. Tóku menn
þá upp nýja gerð — „Mold 1917“
- sem fljótlegt var að smíða. Líkt-
ist hún Emfield-byssunum svo mik-
ið, að verksmiðjurnar, sem höfðu
smíðað þær, gátu farið að smíða
haiia, áu þess að þurfa að breyta
smíðinni var ekki hætt fyrir því
Ameríkumenn þurfa stórskotatækj
anna með handa hemum, sem þeir
ætla að hafa íram vegis. Haun verð
1*1 miklum mun meiri en hann var
fyrir stríðið, samkvæmt fregnum
sem nýlega hafa borist, þar að lút-
andi.
í apríl síðastliðnum höfðu Ame
ríkumenn smíðað 3000 fallbyssn
eða álíka margar og þeir höfðu
fengið að láni hjá bandamönnum
síiram fram til ófriðarloka.
Frakkar og Bretar seldu Ame
ríkumönnum eiimig öll skotfæri
sem þeir notuðu í ófriðnum handa
stórskotaliðinu. Voru það um 9
íhiljón ,'skot. En í árslok 1918 höfðu
Ameríkumenu framleitt 20 miljón
skot.
Niðurlag.
í stuttu máli var þáttaka Amer
íkumanna þessi: 42 herdeildir voru
sendar til Frakklands og af þein
koinust 29 í fremstu víglínu, m. ö.
I. 300,000 inanns af 2,000,000 tóku
þátt í bardaga. Frá því í ágúst 1918
til ófriðarloka vörðu þeir víglínu
sem var lengri en sú sem Bretar
vörðu, en sókn var að vísu meiri a
virtist
skriðu yfir andlit hans, og spúrði
hvorki eftir einu né neinu. pannig
lá hann í 10 daga. Spyrði menn
hann einhvers, svaraði hann seint
og utan við sig. Og síðar sagði hann
niður á kvikfjárræktinni. Víða hefir Jfrá því, að líðan sín hefði verið
hún lagst alveg niður. En þó eru Jþannig, að lionum hefði verið sama
nokkrar birgðir fyrirliggjandi af ull um alt og alia og að liann liefði átt I
ekki verða var við, þó flugur mlklð um velar °g ahold' ^881 ger® Breta. í október var víglína Amer-
Ihafði ennfremur þann kost, að
hægt var að noea í hana sömu skot-
færi eius og í Springfield-byssurnar
og' vélbyssurnar. Þegar vopnahlé
I varð 11. nóv. 1918, átti herinn 909
þúsund Springfield-by.ssur og 2.-
300.000 Emfield-byssur.
íkumanna 101 ensk iníla, eða 23% af
[allri lengd vesturvígstöðvanna.
1. apríl höfðu Þjóðverjar 325 þús.
fleiri byssur á vesturvígstöðvunum
en móther jarnir; í júní voru Banda-
Imenn orðnir liðfleiri og í nóvember
áður eigi að eins verið framleitt nóg liúðum og hári.
l.öfðu þeir 600 þús. fleiri menn en
Eins og áður er sagt, hafðiBauda- J pjýgverjar
| afar erfitt með að gera sér grein | rikjahermn að eins 4 vélbyssur Af orustum
af kjöti handa Rússlandi sjálfu, held
ur hefir einnig mikið verið flutt út
Og við alla þessa miklu landkosti
bætist það, að landið liggur að sjó.
par er Svartaliafið með sínum
mörgu og góðu höfnum.
Að vísu hafa byltingarnar í Rúss-
landi komið hart niður á þessum
bluta landsins eigi síður en öðrum.
Bolzhewikkar, hersveitir Petsura og
ýmsar ræningjasveitir hafa farið
þar eins og logi vfir akur. En þetta
liefir kent íbúunum það, að haldast
í hendur og gæta reglu. Og það er
ein af ástæðunum til þess, hve mik-
ið og óskift fylgi Denikin hefir feng
ið í þessum héruðum.
Denikin hefir eigi að eins um það
hugsað að berjast gegn Bolzhewikk-
um. Hitt er engu þýðingarminna að
endurreisa atvinnuvegina í landinu
og viðskiftin og gefa þjóðinni ráð-
rúm til þess að ná sér aftur eftir
hungur og harðrétti, eldiviðarskort,
fatnaðarleysi, ljósmetisleysi o. s
frv. o. s. frv. Aðal atvinnuvegur
landsbúa er landbúnaður og á því
sviði hefir akuryrkjan tiltölulega
haldið sér bezt. Eftir síðustu skýrsl-
um hefir verið sáð í litlu minna land
í sumar heldur en fyrir stríðið og
skortir bændur þó bæði vélar og
vinnukraft. En vegna hagstæðrar
veðráttu varð uppskeran ágæt í sum
ar og höfðu bændur mikið meira af
kornvöru en þeir þurfa sjálfir til
heimila sinna.
Nú ber þess að geta, að fyrir stríð-
ið flutti norðurhluti Kákasus ár-
lega út 100 milj. Pud (61 Pud. er
1 smálest) og Ukraine flutti út 250
milj. Pud, aðallega hveiti, en einnig
bygg, rúg, bókhveiti o. fl. pað má
Það er ennfremur
sem Ameríkumenn
myllurnar hafi lengi verið iðjulaus- Ihann.
sagt, að fyrir >ví, sem gerðist í kring um iianda hverri berdeild fyrir stríðið. tóku j,átt j má liefna. Qrustuna við
ar, en nú séu þær að byrja að
staría og brugghús og áfengisgerð
arhús sé aftur tekin til starfa
Eftir 10 daga byrjaði drunginn
að minka, sömuleiðis sviminn og
uppköstin. Hann varð skapillur, en
Námugröftur er einnig að lifna viðjbyrjaði að fá matarlyst. Öll sjúk-
og miklar birgðir af steinolíu hafa dómseinkennin hurfu jafnt og hann
verið flnttartilhafnannahjáSvarta Jlcomst á fætur eftir 4 vikur. Þá var
hafi. En steinkola og málmgrefti Jhann orðinn alt að því jafn góður.
gengur tregar. Bolzhewikkar hafa | En þó sást enn á gangi hans og af 1-
veitt vatni í fjölda margar námur Jleysi augnvöðvanna var ekki þrotið.
En strax í ófriðarbyrjúnsýndiþessi Aisne-Marne 18. júií — 6. ág 1918
| byssiitegund yfirburði sína, og her- L.ið St Mihiel 12 _ 16 gept Qg
stjórnin hafði því, áður enBanda-|bardagana yið Meuge Manntjón
ríkin fóru í stríðið, pantað 4000 |Ameríkumanna j ófriðnum
Vickers-véiibyssur í viðbót,
• 1 árslok 1917 voru 2900 a£ þess-
var alls
50 þúsund dauðir og-230,000 særðir.
Þangað til í apríl 1919 liafði ó
um byssum tilbúnar. En það kom ft-iðnrinn kostað Ameríkumenn 22
brátt í Ijós, að erfitt var að smíða Imiljarð dollara, og voru 14 niiljarð-
Vickers-byssurnar í stórum stíl
nógu fljótt og þessvegna var breytt
og ónýtt námuvélarnar. Þó eru þess
ar iðngreinar nú heldur að rétta við
ar af því útgjöld til hersins; þar að
auki liafa þeir lánað Bandamönnum
Þetta telja danskir læknar að hafi
verið ástralska veikin. Og það sé
og talsvert hefir verið numið aflcina tilfellið, sem orðið ha*'i vart
um gerð og Browning-gerðiii tekin 10 niiljarða. Til samanburðar má
upp í staðinn. Var hún tvenskonar, neflla að stríðið kostaði Brcta 38,
kolum og járnmálmi.
1 Suður-Rússlandi er
hörgull á matvælum, en yerðið
þeim er oft 50 sinnum hærra held
ur en það var fyrir stríðið. Það er
að kenna verðfalli rúblunnar. En á
hinn bóginn skortir þar algerlega
iðnaðarvörur, svo S|em vefnáðar-
vörur, skófatnað og ennfremur lyf
og kemiskar vörur, vélar og áhöld
úr málmi, tré, gleri og leir. T. d.
ei svo mikill skortur á gleri, að
ekki hefir verið hægt að flytja
neitt út af vínum og viðsmjöri. Til
þessa hafa aðflutningar frá útlönd-
um verið sama sem engir og enginn
efi á því að geipiverð verður gefið
fyrir allar innfluttar vörur.
(Eftir „Berl. Tidende“).
við þar. peir telja veikina lítið smit-
enginn | andi og ekki neitt verulega hættu-
lega.
þung og létt, eftir því til hvers átti
að nota hyssurnar. E11 ekki var
Frakka 26 og Þjóðverja 39 miljarð
dollara. Ófriðurinn hefir því kostað
Jvominnn skriður á framleið,slu | Ameríkiinicmi nálega eins mikið og
þessara byssuegunda fyr cn síðustu Frakka, og kann
því að
monnum
mánuðina sem stríðið stóð yfir, og I virðtisf að herkostnaðurinn keyri úr
sáu Bretar og Frakkar því Banda-l]|dfl fram { hlutfalli við hernað
| ríkjamönnum fyrir vélbyssum,5300 |þeirra> Ell þess ber að gæta að Am.
þungum og 34,000 léttum.
leríkumenn liöfðu búið sig undir
Uppreist
gegn Bretum
í Persíu 0g Armeníu.
áður en stríðinu lauk.
Stórskotaliðið.
Ameríkumenn sáu fljótt, að þeir
mundu alls ekki geta smíðað fall-
byssur og stórskotatæki nógu fljótt
og leituðu því á náðir Frakka og
Breta, og í júní 1917 lofuðu þeir
Iþetta liggur að Armeníu, einmitt| Ameríkumönnum-að sjá fyrstu her-
,Daily News“ skýrir frá þ'.i
alveg nýlega, að út af samningnum I
milli Breta og Persa, hafi verið
hafin uppreist gegn Bretum í pers-
neska fylkinu Azerbaidjan. Hérað
Þýzku fangarnir.
H. P. Duus Á-deild
Hafnarstræti.
Nýkomið:
Mikið úryal af ullar-
kjólatauum.
Enska stjórnin hefir nýlega látið
tilkynna það, að Bretar myndi
liraða heimsendingu þýzkra her-
fanga eins mikið og framast sé unt.
En samkvæmt ósk þýzku stjórnar-
innar verða fyrst sendir heim þeir
fangar, sem heima eiga í þeim hér-
uðum Þýzkalands, þar sem þjóðar-
atkvæðí á fram að fara um það,
hverju ríki liéruðin eigi að lúta
íramvegis, svo sem Suðurjótland,
Efri-Slesia 0. fl.
þar sem hinn herskái uppreistar-
foringi Mustafa Kemal hefir brotið I
landið undir sig. Er uppreist þessi
því hættuleg, einkum ef uppreistar-
| menn í Persíu gera bandalag við
Armena. Er það óyfirstíganlegum J framt skyldu Ameríkumeiin sjálfir
erfiðleikum hundið fyrir Breta að | byrja að smíða fallbyssur, sumpart
fara með her á hendur þeim, en J til þess að iétta nndir með Banda-
aftur á móti geta uppreistarmenn | mönnum og sumpart til þess að fé
gert Bretum slæmar húsifjar.
Fregnir ganga enn fremur um liðið. Þeim 900 fallbyssum, sem
það að Þjóðverjar, sem eru í Turke-1 Ameríkumenn réðu yfir, var hreytt
stan og Afganistaii, æsi þjóðirnar | þanuig, að þær gátu notað fransk-
þar til f jandskapar við Breta og | ar kúlur. En ekki gekk fallbyssu-
skori á þær að leiða Bolzhewikka-smíðið eins íljótt og ráð hafði verið
breyfinguna alla leið suður á Ind- gert fyrir, og stríðinu lauk svo, að
land. Kvað þeim verða talsvert s.ima sem ekkert af amerískum fall
mikið ágengt í því efni. tyssum komst til Frakklands. En
En í árslok 1918 höfðu Ameríku- Jlanga, styrjöld og að mikið vantaði
| menn smíðað 229,000 vélbyssur. |á að allur vígbúnaður þeirra yrði
Skotfæraframleiðsla þeirra varð notaður. Að hjálp Amerikumanna
13y2 miljarð patrónur, og af þeim |bafi verið nauðsynleg og að hún hafi
| kornust 1 y2 niiljarð til Frakklands j wfiltliö þeim breytingum sem urðu á
[vígstöðvunum eftir að þeir komu til
skjalanna, má marka af hinum opin-
bera þakklætisvott, er Ameríkumenn
og Pershing yfirhershöfðingi fengu
áður en þeir kvöddu Frakkland.
Hinsvegar verður að gæta þess,
að samvinnan milli Bandamamia og
lAmeríkumanna var drjúg ástæða til
að Ameríkumönnum gekk miklu
fljótar að koma upp miljónaher én
Bretum. Ilefði sú samvinna ekki
verið, hefðu Ameríkumenn t. d.
sjálfir orðið að sjá fyrir æfingu
liðsins, tilbúningi allra hergagna,
érstaklega stórskotaáhalda, og ann-
ást alla flutninga til Evrópu. Og ef
það hefði orðið mundu áætlanir
Þjóðverja um Ameríkuherinn, senni
lega reynst réttar: liann hefði komið
cf seint.
Mestur liuti liersins er nú kominn
aftur til Ameríku; eftir eru að eins
5000 manns sem halda vörð við
þrúná í Koblenz. "
(Det nýe Nord.)
deildunum, sem kæmu til Frakk
lands, algerlega fyrir stórskota-
tækjum. En á mótiskylduAmeríku-
inenn leggja álíka mikið af stáli,
kopar og öðrum hráefnum. Jafn-
nog
tæki til þess að æfa stórskota-
Spitzbergen.
Yfirráð NorSinanaa yfir Spitsliergen
hafa nú veri'ð viðurkend af friöarrá j-
stefnunni. Hafa Norðmenn dregið þar
stóran hlut á land, því miklir fjársjóðir
bíða dugandi handa á þessari ókunnu
cvju norður í höfum. E1111 auenn vita
næsta lítið um þetta merkilega eyland,
nema að þar eru kol og málmar í jörðu,
að þar er kalt mjög og að varla getur
lieitið, að menn hafi þar fasta bólfestu
Væri ekki úr vegi að kynnast eyju
þessari nokki-u nánar, eigi sízt fyrir oss
Islendinga, sem erum hálfgerðir ná-
grannar. pessvegna þykir oss hlýða að
birta hér útdrátt úr grein, sem birzt hef-
iv í einu helzta landfræðistímariti
Bandaríkjanna, „The geographical
R^wiew“, og segir þar ýtarlega frá
þessum nýja Noregsauka. —
Það var baráttan um hulda fjár-
sjóði Austurlanda og Kína, sem
varð til þess að Spitsbergen fanst.
í lok 16. aldar sendi liið svokallaða
„Company of merchant adventur-
ers of London“ fjögur skip til þess
að fiuna Norðausturleiðina. Sir
John Willoughby og Richard Chan-
ccllor fundu Novoja Zemlja og’hófu
verzlun við Hvítahafsstrendur. Hol-
lendingar, sem ávalt höfðn vcrið
keppiuautar Breta í siglingum,
flýttu sér því norður á bóginn til
þcss að ná í hluta af verzluninni og
verða á undan að finna Norðaust-
i.rleiðina.
Arið 1596 fundu tveir hollenzkir
skipstjórar, Willem Barents og' Jan
Pornelis Rijp Bjarnarey og gáfu
heinii það nafn. Héldu þeir áfram
norður, og eftir að hafa lent í rekís,
stefndu þeir í austurátt og fundu
17. júní hálent land, snævi þakið, er
þeir nefndu Spitzbergen, vegna
þess, að hvassir voru þar f jallatind-
ar. G erðu þeir uppdrátt af norðaust-
urodda landsins og sigldu síðan suð
ur með vesturstrÖudinni og sáu þar
firði marga og víkur.
Héldu þeir til Bjarnareyjar við
svo búið og skildi þar með þeim.
Sigldi Barents austur og hafði vet-
urvist á Novaja Zemlja. Fórst hann
næsta sumar á opnum báti á leið til
meginlends. En Rijp fór aftur til
Spitzbergen,' en ekki gerðist neitt til
írásagnar í þeirri för.
• . ' I
V ÍjÉ . I 1
Eldri landkönnuðir.
Margt mælir með því, að eigi ihafi
Ilolleudingarv þesxir orðið manna
fyrstir til þess að finna Spitzberg-
cn, og að land þetta hafi verið lýði
kunnugt í nokkrar aldir, en týnst
aftur, svo sem varð um Ameríku.
Enda hefði það mátt furða heita,
ef Norðmenn, sem víða sveimuðu
um höfin, hefðu aldrei rekist á eyna
sundinu miili Noregs og íslands.
En erfitt er að færa fram öhrekj-
andi sannanir fyrir þessu. íslenzkir
annálar frá 14. ölcl herma, að Sval-
barði hafi fundist árið 1194, og í
Landnámabók segir: „enn frá
Langanesi á norðanverðu íslandi
er f jögurra clægra haf norður til
Svalharða í Hafsbotu“. Svalbarða-
. f
nafnið sýuir, að liér hefir verið um
heimskautaland að ræða og Hafs-
lotn var lcaliað hafið norður af Nor-
egi. Beint í norður af Langanesi er
livergi land, en stefnan, sem Land-
námahók segir frá, má ekki skiljast
of bókstaflega. Fjögra dægra haf
er 400 tii 850 enskar mílur, eftir
m livernig veðri háttar. Spitzberg'-
en er 840 enskar mílur frá Langa-
iesi, svo seúnilegt er, að eyjan sé
hin sama og Svalbarði. Er ekki ó-
líkleg't, að Norðm'enn hafi stundað
iar rostunga- og seladráp og bjari*-
dýraveiðar, eftir að þeir fundu
landið. Eftir frásögnum að dæma
er þetta líklegt, þó ei verði sannað.
Einnig geta Rússar hafa fundið
eyna á uudan Hollendingum, því
leir hafa stundað veiðar í íshafinu
byrjun 16. aldar, ef ékki fyr. Þar
fundu þeir land er þeir nefndu
6rumant“ og hefir það annað-
hvort verið Spitzbergen eða Novaja
Zemlja. Að minsta kosti hefir það
ills ekki verið Grænland. Að vísu
er ekki gott að byggja á þjóðsögn-
um sem gengið hafa mann fram af
manni um marga ættliðu. En vist er
það, að í Norður-Rússlandi er það
t