Morgunblaðið - 09.07.1920, Síða 4

4
MOBGUNBn&ÐED
Höfnm fyrirliggiandi með mjog lágn verði. Tjöru
í heilum og háifnm tunnum Blackfernis Karbo-
lin Arar (Ask og Furu) og Bí»tntarfa a trósk^p
(eérstaklega góðann).
Slippfélagii
í Rgykjivik.
Bifreiða og bifhjólaYátryggingar
Trolle & Rothe h.f.
E P. DUUS A-DEILD
HAFNARSTRÆTI
Nýkomið stórt úrval af:
Efnunt i sumarkjóla
Ullar Kjólatau — Alklæði — Rautt Káputau.
Nýkomið mikið úrval af spor-
öskjulöguðum
Myndarömmum
(allar stærðir)
Sigr. Zoega & Co.
Minningarsdjöld »Hrings
ins« eru afhent á Ijósmynda-
stofu Sigr. Zoega & Oo.
Stórt silfurkapsel tapaðist um
mánaðarmótin. Skilist gegn góðum
fundarlaunum. Raiínheiður Björns-
son co verzl. Aup. Svendsen.
Fargj ald
með e.s. »Suðurland« til Borgarness er 11 kr. á i farrými
og 9 kr. á 2 farrymi.
Farseðlar eru seldir um borð.
Hf. Eimskipafélag fslands.
SAGA TÖKUBARNSINS.
— pað 'getur verið, að þeir þoli að
nrissa matarlystina, sem lítið eða ekk-
ert vinna, en þú mátt ekki hætta við
það, þðtt heitt sé, drengur mirm. Þú
eefur ekki vel með tóman maga.
Jakob gaut hornauga inn í herbergis
kytruna, þar sem rúm hams var. Það
hlaut að vera áþægilegt að sofa þar,
jafnvel þó að dyrnar stæðn opnar.
Hann sagði þó ekki neitt. Hann hafði
ekki þann sið að mögla.
Agústa litla Mæddi sig þegjandi úr
bak við tjaldið, sem var í einu horn-
inu og fór svo upp í stóra rúmið, þar
sem hún svaf hjá móður sinni og þar
sem Mathildur litla hafði áður sofið.
pegar drengirnir voru sofnaðir og
madama Marceau var farin að bera af
borðinu, sagði Jakob:
— Jæja, móðir mín, nú ætlarðu að
segja mér hvað (þetta þýðir alt saman,
og hvaðan þessi ljósmóðir kemur, sem
aldrei hefir heyrst neitt um fyr.
Madama Mareeau settist við hlið son
ar síns, er snéri baki að stóra rúminu,
og talaði hún svo lágf, að hún væri viss
um, að Ágústa heyrði ekki neitt, en
hún var að reyna til að halda sér vak-
andi í von um að fá að heyra eitt-
hvað.
Alt í einu stóð Jakob upp og sagði
með raust, er minti á fjarlæga þrumu:
— Hvað segirðu? Er þetta mögu-
legt ? Dauðvona móðir hennar trúði
okkur fyrir henni — og nú hefir þú
selt hana!
Madama Mareeau svaraði engu. Síð-
ustu orðin höfðu lamað hana — henni
hafði ekki dottið þetta í hug.
— Eg hefði aldrei trúað því, að jþú
gætir gert þetta, móðir mín......Og
það án þess að segja eitt orð við mig,
án þess að leita ráða hjá mér! Þú hefir
litið á mig einis og hvert annað barn,
og þó er eg nú fyrirvinna f jölskyldunn-
ar.
— O, Jakob, fþað er þín vegna að eg
hefi gert þetba. pú ofbýður þér á vinnu
og þér verður um megn að framfleyta
öllum þessum fjölda. En það munar
strax um einn. Yið skuldum húsaleig-
una fyrir langan tíma. Það hefir aldrei
verið jafn þröngt um okkur efnalega.
Eg var alveg ráðþrota.......En þetto
er alt gert þín vegna, endurtók veslings
móðirin í sífellu.
— Pú hefðir að minsta kosti getað
minst á það við mig, sagði Jakob með
hljómlausri rödd.
Og þrátt fyrir regnið, sem dundi úr
loftinu, fór hann út og gekk lengi aft-
ur og fram um göturnar. Þegar móðir
hans heyrði hann koma upp stigann —
hún hafði setið við vinnu sína — slökti
hún óðara á lampanum og háttaði.
Jakob kastaði sér á hálmsæng sína.
Og næsta morgun, þegar móðir hans
vaknaði, var hann farinn.
Dagurinn leið milli iðrunar og
ánægju fyrir madömu Marceau. Stund-
um var hún glöð út af verki sínu, stund
um grátandi. En loks friðaði hún sig
með því, að það væri ávinningur fyrir
alla hlutaðeigendur, að barnið hafði
farið burtu, en fyrst og fremst vegna
(þess sjálfs. Vitanlega hefði verið betra
Branticg skipar nefndir.
Sænska stjórnin liefir nú nýlcga
skipað fjórar anjög mikilsvarðandi
nefndir, sem eiga að rannsaka og
leggja fram tillögur um hin þýðing
armestu mál, er jafnaðarnmnna-
flofekurinn sænski hefir á stefnu-
skrá sinni.
Eina þessa nefnd skipa 7 menn,
og er ríkisráð Svindler formaðnr
hennar. Á hún að tafea til yfirveg-
unar „socialiiserings“ -málið. Á hún
einfeum að rannsaka möguleifeana
til og skilyrðin fyrir því, að rífeið
taki í sínar hendnr innflutnin-g á
hrávörum og öðrum framteiðslu-
nauðsynjum, er miklu varða fyrir
fjárhag landsins og íbúanna.
f sambandi við skipun þessarar
nefndar hafði Branting forsætis-
ráðherra haldið tölu, er vakti áll-
mikla athygli. Hafði hann sagt í
henni meðal lannars, að þessi nefnd
yrði að hafa í huga möguleikana
til dausnarf á því víðtæka og mikil-
farðarför föður míns sáluga Runólfs Runólíssonar, fer fráffl ^
heimiíi okkar Sellandsstíg 4, laugard. 10. þ. m. kl. 1 e. h.
Sigurveig Runóifsdóttir.
Drengur
Tbugfegur árengur geíur fengié atvin0
vió aé Bera úf cÆorgunBíaáié i tyesf'
urBœinnf Rcmiá á qjgreiðsluna Jtjftí
kf. 6. i kvöíd;
Fótbolta-stigvé!
nr. 38 til sölu. Verð kr. 2J.00.
A. v. á
\
væga máli, iað sameina ðlíkar leiðir
í ýmsum máluin, er mest gætu í því
‘ marki, sem stefnt væri að: almenn-
ingsheill í landmu. Jafnframt hafði
liann tekið það fram, að engum
þyrfti að koma til 'hugár að þessu
marki yrði náð með fyrirfram gefn-
um reglum. Það væri jafnóhugsandi
eins og að 'leggja málið til hliðar,
þó margir og miklir örðuigfeikar
væru á veginum. ,,Socialisering“
eftir vis.su kerfi væri mjög fjarri
: hugsnnarhætti manna nn og fjarri
þeim grundvelli, sem jaífnaðar-
mannaflokkurinn sænski ætlaði sér
; að vinna á. Og því yrðu athuganir
og rannsóknir á þessu tnál i að fara
fram á allra frjálslegasta hátt og
án allra hamlana, svo hægt væri að
dæma örugglega um, á hvaða svið-
að lniu hefði spurt Jakob til ráða, úr
því að hann var eftir lát föðursins orð-
inn fyrirvinnan. En hún vissi, að hann
hefði aldrei gefið samþykki sitt til
þess, og hvað átti hún þá að gera?
— Nei, það var bezt eins og nú var
komið. pegar Jakoh var ekki viðstadd-
ur, og hún 'sá ekki dapurt andlit hans,
varð henni léttara í skapi. Henni var
ekki ljóst nú, hvemig hún bafði farið
að því kvöldinu áðtir að vera svo hug-
sjúk. Og hún lofaði sjálfri sér iþví, að
taka þannig á móti Jakob, að hann sæi,
ac hún hefði góða .samvizku.
Jakob mintist ekkert á þetta þegar
hann kom heim. Móðir hans lagði fyrir
framan hann tvo húsaleigureikninga,
nýborgaða. Hann ýtti þeim burtu án
þess að segja eitt orð. Peningarnir, sem
þeir voru borgaðir með, vöktu hjá hon-
um hrylling og óbeit. Og þó vissi hann,
að hann hefði aldrei getað borgað
þessa skuld með vinnu isinni einni.
Móðirin hélt, að þögn hans stafaði
af því, að hann væri búinn að sætta
aig við burtför barnsins, svo hún stakk
þremur gullstykkjum í lófa hans og
sagði:
— Þetta er fyrir Jöt handa þér,
drengur minn!
Hann lét peningana falla niður á
borðið eins og þeir hefðu brent á hon-
um fingurna, og neitaði harðlega að
nota iþá.
Móðir hans sMldi þá strax, að hún
ætti ekki að þrengja neinu að honum.
Bömin spurðu stundum hvort Matt-
hildur kæmi ekki heim aftur. En svo
gleymdu þau smátt og smátt öllu í
sambandi við bamið, eins og barna er
háttur. pað var bara Ágústa ein, sem
hafði einhvem grun um hið sanna. Hún
var aðgætnari en hin og gat sér ýmis-
legs ti'l, en sagði ekki neitt. Og loks
urðu jafnvel nágrannarnir leiðir á að
ispyrja og gizka á hvaða samband væri
milli heimsóknar iskrautbúnu konunnar
og að nú var litla Matthildur horfin.
Og sjálf madama Marceau hætti að
hugsa frekar um þennan atburð, sem
ekki varð aftur teMnn. Hún saknaði
Matthildar fyrst, því benni hafði í
raun og vera þótt vænt um hana. En
(þegar vinnan, áhyggjurnar og hin börn-
in lögðust á eitt með að dreifa hugan-
um frá henni, varð fljótt fylt það rúm,
sem hún hafði áður í huga hennar.
En með burtför Matthildar hafði
þó yndi og ánægja horfið burtu af
þcssu fátæka heimili.
irm „socialisering“ gæti helzt ko0!
ið til greina og livaða leiðir víerU
skynsamlega.star tii þess að koffl9
því í framkvætnd. Það yrði
artnars að vera leiðarstjarnaffl 1
þfessu máli, og á það yrði að leggí9
mikla (áherzlu, að framleiðsl®11
mætti ekkj minka þó hið opinh6r9
færi að ha-fa hönd í bagga 1116
henni.
Ein þessara nefnda á að ko^
sem állra fyrst fram með fruffl^^f
til laga um eftirlit með „trflS*íer,
og öðrum einokunar-^hringuffl' a
verzlunar-, iðnaðar- og útflutnht?
sviðinu.

2.
Jakob Marceau var áðeins 16 ára
þegar faðir hans dó. Hann var alvöru-
gefinn og hugsandi að eðlisfari og sá
því strax, að æska hans mundi vera
liðin og hann yrði að taka að sér hlut-
verk fullorðins manns. Eftir örlaga-
þrungna atburði fellur mönnum ekki
svo 'þungt að fórna sér, jafnvel alt sitt
líf. En þegar um unga menn er áð
ræða, vaknar fljótt aftur æskuþörfin
og kröfurnar og þá byrjar baTáttan
fyrir alvöru.
Jakob fann engan styrk til
' r ^
starfs hjá móður sinni. Hun var ^
grannfær í hugsun og of þröngsýá
að verða var við, hvað hreyfði sér 1 s
hans. Hann hefði ef til vill lagt
í bát og gefist upp við það að sja u ^
ættfólk isitt, ef hann hefði ekki íeögl
styrkinn annarstaðar frá.
Nokkrum dögum eftir dauða f°®U
hans fluttu nýir leigendur í íbúði1’9
beint á móti þeirri, er þau
Það var brouzesteypugerðarmaður 333
konu og dóttur eins árs gamla. N°-
vingjarnleg orð og handtök frá
I5»r
hliðum varð strax til þess, að S°
feunningsskapur tókst á milli íbúð*111
Oliver var skynsamur maður, seffl ^
ið hafði lært og lét ekkert tækif®11
notað til að læra meira. Og kona
hafði hlotið enn betra uppeldi e»
ur hennar. pau áttu allsnoturt 0 ^
safn og heimili þeirra bar vott ^
góða mentun. Hver hlutur bar vott
ekki aðeins reglu«emi og iðni húsJ®^
urinnar, heldur og nokkra lista^
Þáð þarf ekki altaf mikið til * ^ ,
_.ylia
laglegar gluggaskýlur, nokkrar
ir á veggina og smámuni hagloga
ið fyrir. En unga konan hefði raU
nægt sjálf til þess að iskreyta íh^ 1
Graimvaxin, viðkvæm, aiidlh3^^
eins og María mey, líktist hú» ^
ljósi, og litla dóttirin var lifandí e
mynd hennar, kát og gullfalleg-