Morgunblaðið - 19.10.1924, Blaðsíða 4

...* O RG-UWBLAfltf#
íEk au*iýaingar í. MorganblaSiS,
fr»*dist til A. S. í. (Auglýsingaskrif-
friWfu falands), AastarstrjBti 17.
Dansskóli Sig. Guðmundssonar; sef-
ing í kvöld í UngmennafjelagsMsinu.
Vmaa._____________
Góð stúlka óskast strax. Upplýs-!
ingar hjá Margrjeti Leví, Vestur-
götu 22. í
Yíöskifti.
Mt fataofai i miklu árv&ii. Tilbfii»
ií*á nýgaumuö írá ks. 00,08. Föt «f~
Ipraidd mjög fljótt, Andrjos Andrje#-
é»*, Langavag S, aíaii 1*8.
iíSorgan Brothers vin'i
Portvía (doubl* ditmond).
Shorry,
M*d«ira,
eni Ti6wk«nd bwrt.
BÍrssnar Ijereftatnsknr kanpir ísa-
''tdarprentgmiðja hcsta verfii.
Hörblúndurnar marg eftirspurðu
komnar af'tur, einnig margar nýjar
tegundir. puríður Sigurjón3,dóttir,
Skólavörustíg 14.
Leiga.
ínrai
Sölubúð ásamt samliggjan(di skrif-
stofuherbergi til leigu nú þegar. A. | |
S. I. vísar á.

te HúsaæBl
i
Stor stofa til leigu. Upplýsingar á
skrifstogil Mjólkurfjelags Reykjavík- '
ur, sími 517.
Tapað. — Fundií. HH
Peningar töpuðust í gær úr Hafnar-
stræti inn á Hverfisgötu. Skilvís finn-
andi vinsamlega beðinn að skila þeim
á Lindargötu 32, niðri, gegn góðum j
fundarlaunum.
Til sölu efniviður úr íslensku birki.
Skógræktarstjórinn, sími 426.
BLÓMLAUKAR
og alskonar kransaefni fæst á Amt-
mannsstíg 5.
Spaðsaltað kjöt frá Hvammstanga,
mjög ódýrt.
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Taurullur 65 kr. Bollapör 50 aura.
Diskar 50 aura. Aluminiumpottar
með tækifærisverði.
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Ef yður vantar veggfóðrara, þá
hringið i síma nr. 1107.
Kensla.
Hnefaleik byrja jeg að kenna 27.
þ. m. Væntanlegir nemenídur tali við
mig fyrir þann tíma. Wilbelm Jak-
obsson, Hverfisgötu 42.
Nemendur í teiknisfeóla Ríkarðs
Jónssonar komi saman á efsta lofti
r Landsbankanum nýja á mánudaginn
20. október klukkan 6% e. h.
Tek börn og unglinga til kenslu;
stúlkur teknar í kvöldtíma. Sigríður
Magnúsdóttir frá Gilsiiakka. Hólavelli
við Suðurgötu. v
Isafold er b”aBa best!
verSur
II Hlutavelta Fríkirkjunnar I!
mm 9 mm
(til ágóða fyrir kórbygginguna og viðgerð kirkjunnar)
í Iðnó í ðag.
Húsið verður opnað kl. 5 e. m. (Hlje frá 7—8).
Þar eð búist er við þrengslum við innganginn, verður
byrjað að selja aðgöngumiða hlutaveltunnar kl. 2.
Dráttur 50 aura.
Inngangur .50 aura.
Ef hepnin er meö
geta merm átt kost á að eignast, fyrir eina 50 aura, marga
góða og nytsama muni — einnig margt til fæðis og klæðis —
með því að sækja hlutaveltu þessa.
Hljóðf æ r a s v e i t, er saman stendur af æfðustu
hljómleikamönnum þessa bæjar, skemtir.
Einnig verða sungnar gamanvísur.
Fríkirkjumenn! Og aðrir góðir vinir okkar!
Hjálpið þið til með hluttöku ykkar.
HVER OG EINN MUN H^FA GLEÐI AF
ÞEIM DRÆTTI, ER HANN DREGUR.
Förum því öll í Iðnó i dag!
Hlutaveltunefndin.

Mefii jarlsfrUaríiBar.
Eftir GMrgi« Sheldon.
,,pá verð jeg að segja manninu«t mín-
um jarlinum Durward, að þjer nsitið
að gefa mjer þær uppiýsingar, er hann
æskir eftir1 ‘.
„pað getið þjer sagt. manninum yðar,
jarlinum Durward, og þjer getið og
bætt því við, að jeg neiti því, að hanu
hafi rjett til þess að krefjast nokkurra
upplýsinga af mj'er11, sagði madama Lei-
cester og stóð nú upp.
,,pá verð jeg að tilkynna yður, ‘ að
hann neyðist til þess að koma í veg fyrir,
að verði af þessu hjónabandsáfosmi“.
„Jleg fullvissa yður um, lafði Dmrward,
að hann getur það ekki. Giftingin fer
fram að þremur mánuðum liðnum, f'rá
deginum í gær talið“.
„Durward jarl krefst frekari upplýs-
inga áður en hjónavígslan fer fram“.
„Krefst, er orð, s<em maðnr yðar ætti
ekki að nota, þegar um mig er að ræða“.
pað var.eins og madama Leicester yxi
að vallarsýn, er hún horfða á lafði Dur-
ward.
„En þjer getið sagt honum, að —“.
„Hvað?“ -— spurði jarlsfrúin óþolin-
móðlega.
„Að það sje meiri heiður knýttur við
nafn mitt og barna minna, en hann geti
nokkurn tíma vonast eft'r að falli honum
og hans börnum í skaut“.
Madame Leicest'er mælti þessi orð i ná-
köldum, ákveðnum rómi: Lafði Durward
rann 'kalt vatn milli skinns og hörunds.
„Við hvað eigið þjer? Hver emð þjer,
að þjer vogið að hera fram slíkar dylgj-
ur V ‘
„Jeg á við það, sem jeg sagði. Og
hæði þjer og maður yðar munu síðar fá
úd?g gögn í hendur til þess að sannfær-
ast um, að það, .sem jeg hefi mælt, er
sat-t. Jeg leyfi mjer að kveðja yður,
lafði Durward".
Lafði Durward hj'elt heim í þungu
skapi og be:g meiri yfir lokaorðum ma-
dömu Leicester en hún vildi sjálf við
kannast.
\
16. kapítuli.
Nafnlausi miðinn.
Vrika leið, og jarlshjónin ólu þungar
áhyggjur um Oaroline. Hún virtist ekki
lengur hafa áhyggjur fyrir neinu, -—
hún ‘hvorki las eða séfði sig, ók nm eða
gekk, heldnr sat hún þögul og hreyfing-
arlaus inni og sótti á hana megnt þung-
lyndi, sem hún átti efeki nóg þrek t’I að
varpa af sjer.
Svo — alt í einu varð e:ns og hún gei'-
breyttist á einni stund. pað var engu
líkara en að hún hefði fundið nýtt á-
hugaefni, og hún varð nú hressileg í
framkomu, þó hún væri gerólík því, sem
hún áður var.
Hún fór að stunda nám sitt af mesta
kappi aftur og fjölskyldu sinni til mik-
illar undrunar krafðist hún þess a.ð fá að
hálda áfram við nám í sfeóla madömu
Leieester.
! fyrstu neitaði jarl'nn harðlega að
verða við ósk »hennar, en hún sótti mál
sitt svo fast, að hann varð undan að
láta. Sagði hún, að aðalatriðið væri, að
hún gengi í góðan skóla.
Atti hún loks langt tal um þetta við
föður s'nn, og urðu úrslitin þau, að þann
' dag hóf hún nám sitt að nýju hjá ma-
dömu Leicester. Fyrstu dagana sá hún
Nínu vart, því síðan brúðkaupsdagurinn
var ákveðinn, hafði hún alveg dregið
sig í hlje frá skólanum. Bjó hún sig nú
undir hjónabandið, og stundaði sauma og
annað af kappi.
Morgun e:nu rakst hún þó á Caroline,
er þá var áð ganga inn í kenslustofuna.
Hún heilsaði henni alúðlega, eins og ekk-
ert hefði í skorist, og ljet hana ekki sjá
þe.ss nein merki, að hún ætlaði að erfa
við hana, hve harðlega og ósanngjarn-
lega Caroíine hafði mælt við hana
Og Caroline svaraði henui alúðlega,
þó hún virtist ekki taka eftir því, að
Mna rjetti henni hönd sína. Um leið og
Miss Leieester ætlaði að fara að ganga
upp stigann, kallaði Caroliue til hennar.
„Miss Leicester“, sagði hún, eldranð í
kinnum, „mig laugar til að biðja yður-
afsökunar á þeim orðum, er jeg mælti
um kvöldið - hjá lafði. Bathurst. Jeg var-
í mikilli hugaræsingu og- mjer væri kært,.
et' þjer gætuð gleymt þeim“.
Nína ætlaði varla að trua sínum eigin
ejTiim. Hún leyndi þó undrun sinni og
mælti hlýlega:
„O, Caro, þau festust rnjer ekki £
minni. Mjer þykir-svo væ»t um, að viði
getum orð'ð vinir aftur“.
„Nína beygði sig niður, og áður en
Caroline vissi ’hafði hún kyst hana Ijetti-
lega á ennið.
„pi)kk‘“ sagði hún, en undarlegur-
glampi kom í aug'u hennar og hún roðn-
að: enn meir, er Nína «ýndi henhi þetta
vináttumerki.
„Jeg verð ekki í kenslustofunni fram-
Vegis, en mjer þætti vænt um, ef þú
litir upp til mín, er þú hef:r tíma“.
„Má jeg koma V ‘
„Vissulega Caro, hvenær sem er. En
nú verð jeg að fara, því Mlle Maritan
híður mín uppi“.
öekk Nína svo upp, enn ljettari í fund
en hún áður var. En va'rt var hún úr
augsýn, er haturs- og hefndarlöngun kom
á svip Caroline.
Hún krepti lmefá hægri handar, og
gat efeki stilt sig um að. steyta hann í
þá átt, sem Nína hvarf í.
„pað skal verða þjer dýrt spaug að
kæfa allar vonir mínar“, hvíslaði hún,.