Morgunblaðið - 11.02.1925, Page 2

MORGUNBLAÐIÐ
Leiiið mpplýsinga um verð á
Fiskilínum
áðui* en þjer festið kaup annars-
staðar.
Togararnir.
þeir koma allir inn rneira og minna brotnir,
Á sumum hafa yfirmenn staðið 15 t lina samfleytt á stjórnpalli.
Oft hufa sjómemiirnir okkar kom
ist í krappan dáns á hafinu, svó að
Stunduan hefir vérið mjórra muna
vant, að yfir lyki. En sjaldan munu
Jaeir eins margir í einu og eins jafnt
Itafa háð baráttu við stórsjó og
storm eins og nú uin siðustu helgi á
togurunum. Ef menn efuðust um
Jtað, þyrfti ekki annað en sjá sjálf
skipin — öll rneira og minna brotin,
öll klökuð frá þilfari til siglutops,
svo að út leit, þegar þau sigldu inn
á höfnina í gærmorgim. aö þar fær.
fremur hraðskreiður ísjaki norðan
frá pól en togari. Það eitt, að sjá
einn togara koma þannig inn í höfn^
gefur betri hugmynd en nokkuð
annað um það, hvað gert liefir sjó-
mennina okkar að einhverjum dug
mestu, röskustu og þolmestu sjó-
mönnum álfuimar.
Togaramir komu meira og minna
brotnir eins og áður var drepið á,
og verða. hjer taldar upp helstu
skemdirnar.
N'jörður.
Hann misti annan bátinn, loft-
skeytastengurnar brotnuðu og 68
lifraföt tók út. Þar að auki er ýmis-
legt annað brotið og eyðilagt á
skipiuu. Mjög nærri lá að skipið
misti einn manninn — skolaði hon-
um út í einum bi’otsjónum, en bai’st
inn aftxxr á alt öðrum stað á skip-
inu. Um tíma stóðu þeir, sem á
stjórnpalli voru, í mitti í sjó. og
geta rnenn af því einxx ráðið, hvað
á befir gengið.
Þórólfur.
Fremur lítið liafði orðið að á því
skipi, loftskeytestengumar þó brotn
að og bálamir laskast.
Egill Skállagrímsson.
Aftur á móti varð hann fyrir
stórkostlegxx át'alli, {xi alt kæxnist af.
8jórinn rixstaði á honxxm allan liáta-
pallinn og tók báða bátana. f ein-
um brotsjónum komst sjór í vjela-
rúmið, og svo mikilJ, að hann slökti
undir kötlunum. og varð þá skipið
eins og reiðilaust flak á ofviðrinu.
I nærfelt sólarhring voru skipverj-
ar að veltast þannig fram af ísa-
fjarðardjúpi, meðan verið var að
ausa úr vjelarúrninu og kynda upp
aftur. Má nærxú geta hvernig verið
hefir xxmhorfs á ganglaxLSix og stjóm-
lausu skipi í því foráttuveðri sem
var. Sjór kom og allmikill í vistar-
veru skipshafnarinnar framan í skip
inu. En að lokum tókst að komia
Af öðrxxm togixrum er það að
frjetta að Valpole sendi skeyti í
fyrrakvöld, var þá fyrir sxinnan
land, og haggaði ekki um neitt á
honxim. Skallagrímur var og líka
fyrir sunnan land á sama tíma og
leið öllu vel á honum.
TJm Snorra goða gekk sú fregn
hjer í bænum í gær, að m'enn væru
orðnir mjög hræddir um hann. En
togarinn liggur í Englandi, og átti
ekki að fara þaðan fyr en í fyrsta
Jagi á morgun, og hefir ekkert
skeyti komið um það, að það liafi
breyst.
Þó togararnir hafi beðið mikið
tjón af þessu ofviðri bæði í skemd- (
um allskonar og á aflaspjöllum, þá.
eru þó það miklar sárabætur, aíj
•ekkert mannslíf ihefir týnst í öllum
þessum hamfönim náttúruaflanna.
Er það hin mesta mildi, því oft mun
hafa verið skarnt milli lífs og dauða
á sumum togurunum.
Kuidinn er
ominn.
i
Ufsalati á Laugaweg 49 tiibúin með
vetrarkulöahúfur
imi 1403.
vjelinni í gang, óg vorxx þá mestu
erfiðleikarnir úr vegi.’
Draupnir.
Hann misti bátinn, og bátspall-
inn að miklu leyti. Rúmum 30 lifr-j
j arfötum vörpuðu skipverjar í sjó-j
' inn tii að la*gja hanix. Skipstjóri,;
stýrimaður og bátsmaður stóðxx 15
kl.stundir samfleytt á stjórnpalli,
og var aldrei liægt að skiftxi uin vakt
ir á þeim tíma, þótti óðsmanns æði,
að fara á m-illi liásetaklefa og stjóm-
: palls. I stjómpalli stóðu þeir í mitti
í sjó Jöngum stunduim. Það er nokk-
uð tiJ marks um verðurhæðina, að
fyrst eftir að Draupnir ætlaði til
liafnar, lileypti hann, án þess að
vjelin væri í gangi, undan veðrinu,
og fxxlJyrðir <>inn af skipverjum
við Morgxxnbl. að þá hafi skipið
gengið xxm 6 mílur. En svo var stór-
sjórinn mikill, að skipstjóri treysti
skipinu ekki til að þola þá sjóa, sem.
komxx á skxxt ]>ess, og snjeri því þess-
vegna. upp 5.
Asa.
Hún kom mcð loftskeytastengur
brotnar. Annað hafði elcki orðið að
á lienni. Uafði 40 föt lifrar.
Hilmir
kom með brotið stýri, inisti báða
bátanu, aft ursigluna og bátapall-.
inn, og svo ýmislegt smávegis eyði-
lagí.
Jón forseti
liafði mist bátinn, og ýmislegt fleita
var Jaskað, þó ekki neitt stórvægi-
h’gt.
EkkErt strit
flðEins lftil sucia
Og athugið litina í mislitum
dúkunum, hve dásamlega
skærir og hreinir þeir eru,
eítir litla suðu með þessu
nýja óviðjafnanlega þvottaefni
F L I K - F L A iK
Gaman er að veita því athygli, meðan á suðunni stendur, hve greið-
lega FLIK-FLAK leysir upp óhreinmdin, og á eftir munu menn
sjá, að þræðirnir í dúknum haía ekki orðið tyrir neinum áhrifum.
FLIK-FLAK er sem sje gersamlega áhrifalaust á dúka og þeim ó-
skaðlegt, hvort sem þeir eru smágerðir eða stórgerðir. Þar á
móti hlífir það dúkunum afarmikið, þar sem engin þörf er á
að nudda þá á þvottabretti nje að nota sterka blautasápu eða sóda.
flðeins lítil suöa, og óhrEinindin leysast alueg upp!;
fxfnvel viðkvæmostu litir þola ___ Fæst í heildsölu hjá
FLIK-FLAK-þvottinn. Sjerhver
mislitur sumarkjóll eða lituð
mansjettskyrta kemur óskemd úr
þvottinum.
FLIK-FLAK er alveg óskaðlegt. Símar 890 & 949. Reykjavík.
1
á
11
M
FLAK
Frá pöllunum.
Kyndugt var a'ð horfa á tiltæki
Tímamanna, er Jón porláksson flutti
fjármálaræðu síua í þinginu í neðri
deild í gær. Framan af var Jónas að
valkóka kiángum ráðherrastólana, með
höndurnar í vösunum, og hálfsofandi
andlitið lengdist og lengdist, eftir
því, sem lengur leið á ræðuna.
pegar fjármálaráðherra var kom-
irxn kippkorn út í frásögnina um
tekjuafganginn, hvíslaði Jónas ein-
hverju að Tryggva og síðan að Ás-
geiri og hvarf síðan á braut úr deild-
inni. pá tók Klemens kipp úr sæti
sínu og nálgaðist ræðumann. Hann
hlustaði á ræðumann eins og auð-
mjúkt fermingarbarn, og var svo að
sjá í andlitinu, sem spurning sálar
hans væri á þá leið, hvaðan úr ó-
sköpunum ráðherrann hefði allan
þenna fróðleik. Hann man þann dag,
er hann stóð í sömu sporum og munidi
ekki hve margar miljónir tekjuhalliun
var, og sló um sig með orðum eins
og „Inflation“, og þvíumlíku, sem
hann á bágt með að skilja sjálfxxr.
En í fari Tryggva var ekkert óvenjxx-
legt. Harm ýmist sat og skældi sig
í sæti sínn, eða rauk upp og ók sjer.
Hann mun hafa lialdið sjer að síntx
starfi, að tína sjer eitthvað saman
til að snúa út úr og rangfæra. Hann
skoðar það sem helsta hlutverk sitt,
að taka alvörumál þjóðarinnar þann-
ig til meðferðar. Og Iþví starfi helduj
hann áfrarn, — meðan Sambaxxdið
liorgar.
og stjórnin.
Allmikil snurða 'hefir hlaupið á
þráðinn milli yfirhershöfðingjans
yfir Danaher og jafnaðarmaxma-
stjórnarinnar. Wolf hershöfðingi
hafði látið þess getið í umburð-
arbrjefi til hersinis, að hann væri
óána'gður yt'ir því, að hætt væ1'1
við víðtækar heræfingar.
hann jafnframt þá skoðun í ljósh
að lierinn mundi eftir sem áðxrí
hafa áhuga fýrir landvörniiJ]®'
„þrátt fyrir raddir þær, se1° ,
heyrst liáfa um það að Döm110
va*ri hentngast að gefa upp a]lair
varnir.' ‘
I íe rmál a r áðh er r anxxm, Rasi»°s
sew, mislíkaði þessi afskifti herS
höfðingja af deilumálum þjóð',r
irmar. Kallaði hann Wolf a
fund og skýrði honum fra
að framvegis mætti ekki S-Ja ^
pólitískar sJettxir í skipununl n*
yfirlýsingar hershöfðing.ia!
skoðun seni hann kynni að 'n
í stjórnmálmn þjóðarinnar.
Heyrst hvfir að hershöf«ing>«
telji sjer misboðið nieð þrssi
hafi í hyggju að segja