Morgunblaðið - 28.05.1925, Blaðsíða 6

I
6 ~MORGUNBLAÐIÐ
—WWH l-WHW WHWÍ ■..11» 11» ■■■*.■! 1111" I I — ............. ....■■ .......... I" I .... —
SLOAN’S er lang útbreiddasta
„Liniment“ í heimi, og þúsundir
manna reiða sig á hann. Hitar
strax og linar verki.
Er borinn á án núnings. Seldur
í öllum lyfjabúðum. — Nákvæmar
notkunarreglur fylgja hverri
f lösku.
SLOANS
^FAMiLlfev
amiaiiíi
BORTDRIVER
SMERTERNE
MiMiiNmiiiiin *■
H\.4rr «» »•_

S' -

MANNALÁT.
nýtísku litir
MORGENAVISEN
Xj XV \JT JCj immmmmmmmmmmmmmmmmi
er et af Norges mest læste Blade og er
serlig i Bergen og paa den norske Vestkysl
udbredt í alle Samfundslag.
MORGrENAVISEN er derfor det bedste Annonceblad for alle
som önsker Forbindelse med den norske
Fiskeribedrifts Firmaer og det övrige norske
Forretningsliv samt med Norge overluovedet
MORGENAVISEN bör derfor læses af alle paa Island.
Annoncer til Morgenavisen modtages i Morgenbladid’s Exjieditinon.
Sílðarsöltun
Útgerðarmenn, sem ætla sjer að salta síld til út-
flutnings frá Faxaflóa í vor eða sumar, eru beðnir um
að láta mig vita um það, sem allra fyrst. Kem líklega
suður fyrri hluta júnímánaðar.
Snorri Sigfússon
yfirsíldarmatsmaður.
Flibbav*
linir, mjög falleg
gerð.
sjer „lögheiinili“ erlcndis.
Bogi Ólafsson.
<&>*——••
Skömmu fyrir mánaðamótin síð-
ustu ljest austur í Vestur-Skafta-
fellssýslu Ingimundur Ólafsson,
bóndi í Langholti á Meðallandi,
bróðir Sveins Ólafssonar frá
Hvammi í Mýrda.1.
Ingimundur var hniginn á efri
ár. Hafði húið lengi í Langholti,
og var fjölda manna kunnur, því
Langholt liggur í þjóðbraut, og
gista þar margir. Hann var, vel
efnum búinn, þó gestkvæmt væri
þar oft. Hann átti uppkomna syni
sem nú eru upprennandi bændur
þar eystra.
pá ljest í maí-byrjun Einar
hreppstjóri Jónsðon á Kálfsstöð-
um í Ut-Lanaéyjúm, rúmlega 60
ára. Hann hafði verið hrepp-
stjóri lengi og forustumaður í
flestum málum hjeraðs síns. —-
Sýsluslkrifari var hann nm eitt
skeið, og settur sýslumaður eitt
•sinn. Var hann í öilum greinum
hinn merkasti maður. Fremur var
hann efnalítill, enda hafði hann
lítinn tíma til að sinna búi sínu
vegna hreppstjóraanna og annara
starfa utan heimilis síns í þarfir
sveitar sinnar.
Loks má geta um Sigurð Eyj-
ólfsson bónda í Ey í Út-Land-
eyjum. Ljest hann skömmu fyrir
síðustu mánaðamót.Hann var mið-
aldra maður. Ilafði haun búið
myndarbúi á Ey langa stund, og
var í hvívetna hinn vinsælasti
maður. X
Þjóðverjar og íslendingar.
Viðtal við Dr. K. Silex.
pjóðverjinn, Dr. Karl Silex,
blaðamaður við þýska stórblaðið
„Deut.sehe Allgemeine Zeitung“,
er nú aftur horfinn heim til sín
új fiir sinni hingað og til Norður-
landa. Skömmu áður en hann fór,
áttum vjer tal við hann um för-
ina. Ljet hann mjög vel af dvöl
sinni hjer, en harmaði, að verða
að liverfa hjeðan svo bráðlega;
ánnir leyfðu eigi lengri dvöl að
sinni.
Bárst talið brátt að íslands-
málum í pýskalandi. Birtum vjer
hjer aðalatriði ummæla hans:
• í Þýskalandi er nú meiri og al-
mennari áhugi fyrir málum Is-
lendinga og íslandi en nokkru
sinni fyr. Varð það beinlínis til
þess að hvetja mig til íslands-
farar. Árlega fer jeg til annara
landa, mjer til hressingar og í
erindum fyrir blað mitt. 1 fyrfa
leitaði jeg snður í lönd, en lagði
nú leið mína norður til Islands,
til þess að sjá með eigin augum
landið og þjóðina, scm jeg hafði
lesið og heyrt svo mikið um.
Áður en jeg fór, las jeg nýj-
ustu' bókina um ísland, bók dr.
A. Mohr: Was ich in Island sah
(pað, sem jeg sá á íslandi). Vrarð
mjer þegar ljóst, að margt er í
henni athugavert. Vart hafði jeg
stígið á land hjer, er jeg sannfærð
ist um, að fjölmargt er þar rangt
og villandi. Jeg dvaldi hjer eigi
nógu lengi til þess að jeg telji
mig færan um að dæma um hana
í öllum atriðum; en næg gögn
hefi jeg í liöndum til þess að
hrekja fáránlegustn villurnar og
mun jeg, er lxeim kemur rita um
hana í bl^ð mitt.
Hngnr pjóðvcrja í garð ís-
lendinga er m.jög vinveittur og
hlýr, og er yður óhætt að full-
vissa lesendur hlaðs yðar um, að
bók þessi breytir engu þar um.
Frásögn höfundarins er þess eðl-
is, að engum dylst að bókin er
rituð af vanþekkingu og misskiln-
ingi. Á þýsku eru til margar á-
gætar og ábyggilegar bækur um
ísland og' Íslendinga og ferðir
hjer á landi. Á þýsku hefir einn-
ig mikið verið rætt og ritað um
íslenska tungu og hókmentir, og
standa þýskir Vísindamenn fram-
arlega í hópi þeirra, er best hafa
rannsakað þær. Mörg íslensk rit
frá fornöld og nútíð hafa verið
þýdd á þýska tungu, t. d. íslend-
ingasögur (í Thule-safninu; forlag'
E. Diederich í Jena) o. s. frv.
Sjest af þessu, að nægur bóka-
kostur er til á þýsku fyrir þann,
er vill afla sjer þekkingar á sögu
íslendinga, tungu þeirra og, bók-
mentum.
Aftur á móti skortir meira á
frajðs'lu um atburði þá, er gerst
hafa á síðustu árum ,í stjórnmál-
um, viðskiftum o. s. frv. Getur
það haft hina mestu þýðingu fyr-
ir Ísland, að erlendum þjóðum
berist hjeðan tíðar og ábyggileg-
ar fregnir um íslensk mál.
Framvegis vona jeg að úr
þessu verði að nokkru hætt. Mun
jeg fyrir mitt leyti stuðla að
því. Einnig mun formaður ísl.-
þýska fjelagsms Germania, Lúð-
víg Guðmundsson, senda mjer
iðulega frjettir hjeðan, til birt-
ingar í þýskum blöðum. Auk þess
er í háust von á pjesa á þýsku
Veggfóður
100 tegundir af mjög smekk-
legu veggfóðri, nýkomið.
Málarinn.
Enskar húfur, i
hálsbindi, axlabönd og sokk-
ar í fjölbreyttu úrvali.
Guðm. B. Vikar.
SI m «pi
24 verslmún,
23 Poulsen,
27 Possberg.
Klapparstíg 29.
málning.
um Island, sem þeir taka saman
L. G. og Werner Haubold, ritari
Germania, seru hefir dvalið hjer
við íslenskunám í 4 ár*

UÐRUHUSIfl
heimilda sinna, en Hoprekstad er
því efldari, að hann hefir meðal
aimars lesið „Skirmer'
„som
biir utgit av Islands forfatter-
forening“. Líklega er „Skirmer“
þessi ómissandi bók Norðmönnum
þeim, sem vekja vilja athygli á
bókum um fsland, en því miður
þekkjum vjer ekki þessa bók á
landi hjer, og jafn ókunnugt er
oss urn hið íslenska rithöfunda-
fjelag, er Hoprekstad nefnir; er
þvi líklegast, að hvorttveggja eigi
EEIÐA-BRÚÐUBIN.
þegar átti að fara a'ð dansa við hana, fanst hún hvergi. Irma
gamla svaraði fyrirspurnunum uin hana á þá leið, að bun
væri dálítið óróleg, eins og vera bæri, daginn fyrir giftingu
sína, og þess vegna hefði hún dregið sig í hlje og farið heim.
Og svo bætti hún við:
— Hún á enn eftir tvo daga í glaum og gleði, svo það
gelur 'veriö, að hún þurl'i að hvílu sig ofurlítið í nótt.
Menn ijetu þetta gott heita í hráðina. En þegar vínið
hafði tosað um tunguhöftin, þá hrutu niörg hnífilyröi til Béia.
En menn dönsuðu sanit fram á b.jartan dag. þá fundu tveir
menn Béla bak við hús Goldstein.
peir skýrðu borgarstjóranum strax frá morðinu, og hann
náði í logrégluna í Arad.. En löngu áður en lögreglan kom,
hafði fregnin borist eins og eldur í sinu um alt þorpið, og
enginn hugsaði éftir það um svefn eða hvfld.
Lögreglan stóð ráðalaus og fann engan botn í öllu því,
sem henni var sagt a£ einum og öðrum. Og guð má vita, hvað
orðið hefði úr öllu þessu, ef ráðning gátunnar hefði ekki
fengist á óvæntan liátt: Leopold llirsch bafði heiigt sig í
vörugoymslubúsi sínu. BúÖarþjómiinii linfði í’undið hann dauð-
an þar, þegar fram á dagimi koni. Hann Ijet lögregluna strax
vita um þetta, og þá var gátan ráðin. Lögreglan fór því beimi
leið til greifahallarinnar tíl þess að láta greifann vita um,
þvað skeð hafði. í höUinni voru menu öldungis hissa á þess-
um hryllilegu atburðum. Ungi greifinn vissi, svo sem gefur að
skilja, ekki neitt frekar en aðrir. Hann ætlaði ekki að láta
nafns síns getjð í sambandi við þetta hneyksli. En það fór
ónotahryllingur um hann, þegar hann hugsaði um, hvað fyrir
honúm hefði legiö. ef Andor hefði ekki aðvarað hann í tíma.
Iiann hugsaði sjer að launa Andor þetta ríkulega.
Menti sáu ekki njc lieyrðu mikið til Kliiru. Lögreglan
liafði vítanlega komið inn til heunar, cn þá var ölliun lianmið
að fara inn í gestastofuna, og vissi því enginn, hvað lögrcgl-
unni og Klöru liafði farið á milli. pegar lágaverðirnir voru
farnir, læsti Klara aðaldyvunum, og sat heima allan dágirm
þar til um kvöldið, að hún fór í pósthúsið. En hún vildi ekki
tala við neinn, og gekk háleit og þögul um götuna.
—- p'að kemur annað hljóð í strokkinn, þegar -gamli
Goldstein kemur heim, sögðu kjaftakerlingarnar.
__ Mig skyldi ekki furða á því, þótt viö fengjum að
heyra enn sorglegri atburði.
— pað er að minsta kosti víst, að Klara getur ekki
verið hjer framvegis.
í sálnmessunni bjelt faðir Bonefacius fallega ræðu nm
daitðann. Elsa sat hjá móður siuni og baðst fyrir. peitysem
eftir henni tóku — og'þeir voru margir — fullyrtu, að húu
hefði ekki aðeins grátið meðan á messugerðinni stóð', heldur
hefðu angu hennar verið grátbólgin áður og kinnarnar rauð-
ar, svo hún hlyti að hafa grátið alla uóttina.
Eftir messU liJaut hún að hai’a farið út um litlu dyrnar,
sem lágu út að garðiirum umhverfis hús prestsins, því enginn
sá hana fara út úr kirkjunni, og ekki sást hún' heldur seinna
um dagiim eða næsta dag, jarðarfarardaginn. Greftrunin fór
fram með mikilli viðhÖfn. — Leopold var jarðaður í kyrþei
í grafreit, er tilheyrði Gyðingum einuin, og fylgdu honum ekki
aðiir til grafar en Goldstein.
XXIX. KAFI.l.
„Einhvern tímu.“
Eiill \ika leið eftir greftrunina, áður en Elsa sá Andor
aftur. Hún hafði ekki forðast hann fremur en aðra, en hún
óskaði að vera ein, meðan hún væri að' ná jafuvægi á til-
finningar sínar. Hún rifjaði oft upp fyrir sjer morguninn,
sem hún átti að giftast. Hún hafði vaknað snemma og st.rax
sjeð iivítu brúðarslæðuna og kransinn. En um leið móðiii'
sína framan við rúmstokkinn, fómandi höndum og í ákafri
geðshræringu. Hún þóttist vita það strax, jafnvel áður en
inóðir hennar sagði henni nokkuð, að einhver óhatningja hefo1
átt sjcr sta'ð. Og svo sngði móðir hennur henni fregnina
Béla Erös var f'undiim dauður úti fyrir hakdyrum Ivlórn
tlohlstein, Klsa væri orðin ekkja áður en liún giftist lóinn-
ir ásiikuðu Goldstein, aðrir Andor.
Elsa hafði engu svárað í það sinn. Og lrmu var svo
mikið uiðri fyrir, að hún tók ekki el'tir þögn dóttur sinnar.