Morgunblaðið - 12.07.1925, Page 6

? ORGT 'TBLAÐTÐ
er fcomin.
HRRnLDUR 1QHRHHES5EH
Reykiruík

Ljereft
Hörljereft frá 3,85 pr. ra.
Lakaljereft, fiðurhelt og
dúnhelt, og margar aðrar
Inl tegundir er best að
kaupa í
ílilið EgHI laiabsen.
Laugaveg
Bónorðið.
Eftir Helgu Böggild.
Þvottad agur
er á morgun, þá gleymið ekki
að bestu og ódýrustu þvottaefnin
selur Verslunin „ P 5 r f “
Hverfisgötu 56. — Sími 1137. -
Hotið það beata.
För „víkingaskipsins“ frá Færeyjum til Noregs
og víðar.
jLesendur Morgunbl. minnast
þess sjálfsagt, að frá því var sagt
í erlendum skeytum fyrir nokkru,
tveir Færeyingar ætluðu að
fara frá pórshöfn til Noregs í
opnum bát, einskonar víkinga-
skipi, og sýna með því, að dugur
og dáð væri enn í þeim, sem Fær-
eyjar byggja.
BJ2
það sem eftir er af
Kven-Sumarkápum
og
Höttum
Og
Barna-
n! Sumarhöttum
verður selt fyrir
% virði.
Ellll llllllll.
3LEI
Nýkomiö:
Ljereft, margar teg.
Tvisttau
Stumpasirs
Lastingur
Ermafóður
Shirtingur
Vasaefni.
Sími 144.
L
Botnfarvi
Blýmenja
Svört málning
Rauð málning
Eikarlökk
Vítissóda
Blýhvíta o. fl.
H.f. Hiti St Ljós.
Sími 830.
Ferðinni er að vísu heitið
lengra en til Noregs, þó þar sje
fyrsti áfangastaðurinn. Hyggja
þeir fjelagar að fara einnig til
Sviþjóðar, Danmerkur, og ef til
vill til Englands, og jafnvel til
Frakklands, ef báturinn reynist
vel, og tími verður til.
pessir tveir „víkingar", sem nú
ætla að gera strandhögg á Norð-
urlöndnm, eru Ole Svendsen,
skipstjórinn, gamall, færeysknr
sjógarpur, 65 ára að aldri; hinn
er dýralæknir, Bech að nafni. —
Sjást þeir hjer á annari mynd-
inni. Dýralæknirinn heldur á húf-
unni í hendinni.
# Hin myndin er af skipinu. pað
er 24 feta langt og 6 feta breitt,
og hefir 6 hestafla vjel til
bjálpar í mótvindi.
fEftir því sem þeim fjelögum
segist frá, er ferðin ekki gerð í
íþrótta augnamiði, heldur aðal-
lega til þess að kynna sem víðast
bátalag Færeyinga og allan ut-
búnað þeirra á segli og árum. Og
ekki er ósennilegt, að einmitt
þessi för þeirra verði til þess að
vekja athygli á hátum Færeyinga,
en þá má telja að mörgu leyti
góða og vel bygða.
pegar til Noregs var komið,
ætlaði „Tusk“ — en svo heitir
báturinn — að fara suður með
ströndinni; koma fyrst til Bergen
og fara síðan til Haugasunds,
Stavanger, Arendal, og fika sig
þannig áfram alla leið til Oslóar.
paðan fara þeir til Stokkhólms.
Á heimleiðinni koma þeir við á
Borgundarhólmi og í Málmey, en
síðan er ferðinni heitið til Kaup-
mannahafnar. Og verði þá báLir
og vjel í góðu lagi, halda þeir til
Englands og ef til vill til Fraltk-
lands.
Fullyrt er, að ekki hafi opinn
bátur farið milli Færeyja og Nor-
egs síðan í fornöld þar til nú, að
þessir tveir Færeyingar ætla að
sýna, að það, sem forfeður vorir
gátu, það geti þeir líka. En þó
þeir komist klaklaust yfir hafið,
báðar leiðir, þá ber þó þess að
gæta, að ólík er afstaða manna
nú á tímum að sigla milli landa,
eða var á 10. og 11. öld. Nú hafa
sjófarendur öll nútíðarinnar tæki,
sem óþekt voru, þegar Skallagrím
ur, Helgi magri og aðrir land-
námsmenn sigldu opnum skipum
sínum yfir Atlantshafið.
Hún var ung, falleg, rík, og
i var ekkja. Hann var greifi og
ákaflega ástfanginn.
j Um langt skeið hafði hann gert
henni hinar ákveðnustu og inni-
legustu ástarjátningar — en árang
urslaust. Ein ástæðan til hrygg-
brotsins, var, eftir því, sem hún
sagði í spaugi, klaufaskapur hans
í Bridge. par var hann heimskur
og gleyminn — í stuttu máli sogt.
Greifinn misti þó ekki alla von,
og þar sem svo virtist, að spiiin
ætluðu að ráða því, hvort hann
fengi þessarar stúlku eða ekki,
þá settist hann einn dag við b'krif-
borð sitt, og hugsaði nm Bridge
og skrifaði um Bridge.
Árangurinn varð sá sem hjer
segir. pjer segið, að jeg sje gleym-
inn og utan við mig, þegar jegj
spila Bridge.
Getið þjer verið hissa á því?
Að sjá yðnr, augu yðar og var-
ir — það er nóg til þess að draga
huga manns frá spilunum, en þaS
; er ekki það eitt, sem gerir það.
Ef jeg tel spilin, dettnr mjer
; altaf í hug, að það sjeu ekki nema
'52 vikur í árinu, sem jeg get elsk-
að yður.
Horfi jeg á spilalitina fjóra,
hlýt jeg altaf að minnast þess, að
í hverjum mánuði, sem líður, og I
. þjer endurgjaldið ekki ást mína,
1 eru 4 vikur.
Myndaspilin 12 minna mig altaf
á, að í hverju ári eru 12 langir I
mánuðir, sem jeg verð að lifa án
yðar. j
j Telji jeg blettina á spilunum,1
reynast mjer þeir vera 242. En á
jafn marga vegu vil jeg sýna yð-
I ur og votta ást mína.
1 pegar jeg horfi á spilin, minn-
ist jeg enska klúbsins, eina heim-,
ulisins, sem jeg á.
Tígull — demantslögunin —j
kemur mjer altaf til að hugsa nm j
litlu hendina og bringinn, sem jeg
þrái að kaupa á hana.
Hjarta — þjer getið þess áreið-
anlega, hvað jeg hugsa, þegar jeg
sje það.
1 Spaði — jeg játa, að þau spilin
l minna mig ekki á neitt í sambandi
j við yður.
í hvert skifti sem jeg lít á kong,
hugsa jeg um hvað jeg mnndi
1 verða stoltur, ef þjer brostuð til (
' mín.
Drotningin, sú fegursta — það
eruð þjer, aðdáunarverð og ynd-
j isleg.
Gosinn — þá hugsa jeg um alla
j þá, sem voga að líta yður ástar- J
' auga.
) Tía» —> þá minnist jeg fallegu,'
litlu, hvítn fingranna.
I Og nían, ef jeg ætti eins mörg.
! líf og sagt er að kötturinn hafi, |
)— jeg mundi leggja þau öll í söl-|
Danofn.
Barokofn.
E 8 d f æ n i
frá L. Lange & Co. A/S.
Svendborg
Eru fyrir löngu uiflurkend.
Fást aðeins hjá
Laugaveg 3
I
Simi 1550
Notið farfa
aem eykur birtu í herbergjum.
„Kronos“-Títanhvítan
gerir það ríkulegast og ódýrast.
Umboðsmenn:
Árni Jónsson, Reykjavik.
Bræðarnir Espholin, Akureyri.
Beiglsfct
Rnöugler
nýkomið, miklar birgðir
Samkepnisverð.
irynja
Sími 1160
Besf að auQfýsa i Ttlorgunffl,
og Isafofcf,
urnar fyrir yður.
Áttan — þá hugsa jeg um fæS-
ingardag minn. pví síðan hefi jeg
ekki hugsað um annað en yður. j
Sjö-ið — dagafjöldann frá ein-!
um sunnudegi til annars, en á,
þeim öllum dáist jeg að yður. :
Sexin — þá detta mjer í hug all- j
ir rúmhelgu dagarnir, þegar allir j
eru svo önnum hlaðnir, að þeir
hafa ekki tíma til guðsþjónustuj
en jeg einn get notað til að til-.
biðja yður.
Fimmin — þá hugsa jeg um i
skilningarvit min, sem öll vinna
að því einu að auka aðdáun mína
á yður, þegar þjer eruð nálægt
mjer.
Fjarkarnir — — árstíðirnar
koma þá í hug minn; á vorinsýn-
ist mjer að þjer vera ennþá til-
beiðsluverðari en á veturna, og
ennþá yndislegri á haustin en á
sumrin.
pristarnir — þá get jeg ekki
varist þess að minnast þeirra
þriggja kossa, sem þjer gáfuð
mjer einusinni, þó nauðugt væri.
Tvistarnir — þeir merkjaharm-
sögu okkar, harmsöguna um karl
og Ikonu, sem ekki hafa sameinast,
en eiga að gera það.
Ásinn — þá hugsa jeg aðeins
nm hina einu — einu — um yð-
ur“.
Greifinn vann í þetta sinn. —
Unga, ríka ekkjan er nú frú d*
Ecarté.