Morgunblaðið - 08.11.1925, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
8
Osram-N-lampinn.
er nýjasta framförin í rafmagns-Iampaiðnaðinum. Nýi vetrarþráðurinn, sem er
vernduð uppfynding með einkaleyfi, gefur mikið meira og ódýrara Ijós en hingað
til hefir verið mögulegt að framleiðsla í loftlausum Spíralþi áðlömpum. Fyrirkomu-
lag ljósþráðarins gerir, að ljósið dreyfist betur um. — Osram-N-Lampinn er sjer-
staklega hentugur í staðinn fyrir hina áður notuðu lampa, með frjálst dreyfðum
þráðum. — Svo mikið er búið til af þessum lampa, sem kraftar verksmiðjunnar
frekast leyfa.
O S R A M
KOLAKORFUR,
OFN SKERMAR,
ÖSKUBAKKAR,
REG-NHLÍFAGRINDUR,
KÖKUKASSAR,
Nýkomið í
JÁBNVÖRUDEn.D
Jes Zimsen.
Lifið i gloggana i dag.
ilm ip.
24 varahmís,
23 P<mk«a,
27 To*ttb*eg.
fíUppRrstíf 28,
Galvaniserað járn
sljetf.
Silkolin.
Munið eftir að biðja
kaupmann yðar um hina
alþektu „Silkolin“ ofn-
sveru. Engin ofnsverta
jafnast á við hana að gæð-
um!
Anðr. J. Bertelsen.
Sími 834. Austurstræti 17
Pappirspokas*
lægat verð.
Harlaif Clausan.
Siml 39.
Klæðaverksmiðjan Gefjun
höfðar mál gegn Akureyrarbæ.
Akureyri, 6. nóv. ’25.
Verksmiðjan Gefjun hefir höfð-
að mál gegn Akureyrarbæ, vegna
truflana á vatnsrensli í Glerá, er
verksmiðjan telur að Rafveitan
hafi valdið síðastliðinn vetur, og
orsakað vinnuhömlun. Krefst
verksmiðjan hárra skaðabóta og
gerir þá kröfu, að bæjarstjórnin
samþykki óskoraðan rjett verk-
smiðjunnar til vatnsvirkjunar
Glerár.
Þegar eigendur verksmiðjunnar
bvrjuðu að reka tóvjelar við Gler-
á, keyptu þeir afnotarjett af vatns
afli í ánni. Er til tals kom að taka
ána til rafvirkjunar, þótti það
eigi hægt að ganga á þennan rjett
verksmiðjunnar. Var annaðhvort
að láta verksmiðjunni í tje raf-
orku fyrir vatnsmissirinn, ellegar
haga virkjuninni þannig, að verk-
smiðjan gæti notað vatnsaflið eftir
sem áður. Vár það ráð tekið, og
rafstöðin sett við ána ofan við
upptökin að vatnsleiðslunni, sem
leiðir vatnið að verksmiðjunni. —
Vatnsmagn árinnar hefir reynst
.minna en búist var við. Stíflanir
til vatnsgeymslu valdið truflunum
— og því er þessi málshöfðun.
KAUPG J ALDSMÁLIÐ..
Álit sjómanns á málinu.
í síðustu blöðum Alþýðublaðsins
hefir því verið haldið fram, að
kaup o'kkar sjómanna væri óhæfi-
lega lágt, ef gengið væri aíT boði
því er sáttasemjari kom með, og
útgerðarmenn samþyktu.
Jeg er nú kominn á land og
liefi ekkert að gera, en hefi fyrir
konu og börnum að sjá. Ekki hef-
ir heyrst að forráðamenn Sjó-
mannafjelagsins hafi neina vinnu
á boðstólum, og þá vil jeg spyrja
þá, er greiddu atkvæði á móti
tillögu sáttasemjara, á hverju við
eigum að lifa?
Væri ekki rjettara, að við sjó-
menn athuguðum þetta sjálfir í
ró og næði, án nokkurs rígs til
útgerðarmanna, og færum svo
meira eftir því, er heilbrigð skyn-
semi segði okkur, heldur en for-
tölum þeirra, er vilja sýnast, en
eru engir til úrræða, ef á reynir.
Tap mitt við stöðvun togaraflot-
ans, segjum til febrúarloka, gæti
ekki orðið undir 1300 krónum auk
fæðis, sem mundi minst áætlað
250 krónur; verður það samtals
1550 krónur. Slíka upphæð sem
þessa, get jeg ekki mist frá mínu
heimili.
Jeg bið hið heiðraða Morgun-
blað að birta þessa grein mína,
og hin blöðin að taka hana upp,
sjerstaklega Alþýðublaðið.
* Sjómaður.
Er fimbulvetur yfirvofandi?
Þýskur stjörnufræðingur
fullyrðir að 186. hvert ár sjeu
mjög kaldir vetur.
Hinn nýbyrjaði vetur verði
því eins kaldur og veturnir
1740 og 1523.
Frá því hefir verið skýrt í er-
lendum símfregnum hjer í blað-
inu, og nú síðast alveg nýverið,
að mikil snjóþyngsli og vetrar-
ríki væru þegar gengin yfir Norð-
urlönd. Má þegar sjá þess merld
á erlendum blöðum, nýkomnum
hingað, að menn eru farnir a$
hugsa ýmislegt um veturinn, sem
nú er nýbyrjaður; og hefir þá
auðvitað ekki staðið á því, að
setja kuldann, sem kom með vetr-
inum, í samband við spádóma vís-
indamaiinanna. 1 því sambandi
benda blöðin á spádóm einn, sem
þýskur stjörnufræðingur hefir gef-
ið út.
Spádómur þessa þýska stjörnu-
fræðings er í stuttu máli sá, að
vetur sá sem nú er nýbyrjaður,
verði mjög harður. Segir hann, að i
ekki sjeu aðeins 744. og 372. hvert
ár, sem hafi mjög harðan vetur,
heldur einnig 186. hvert ár.
Sem sönnun fyrir þessari full-
yrðingu sinni bendir stjörnufræð-
ingurinn á þá staðreynd, að vet-
urinn 1895 hafi verið ákaflega í
harður, engu síður en veturinn
1709. Og hinn nýbyrjaði vetur
verði áreiðanlega eins harður og:
yeturnir 1740 og 1523.
Margir forstjórar veðurathug-
anastöðva hafa verið spurðir um,
hvaða. álit þeir hafi á þessum spá-
dómi þýska stjörnufræðingsins.
Eru þeir fáorðið um hann, og
segja að illt sje að segja nokkuð
um slíka spádóma, án þess að
þekkja þær aðferðir og' rannsókn-
ir, er spádómurinn byggist á. Yar
legt sje þó að treysta um of slík-
um spádómum. Stundum reynist
þeir rjettir, en það sje sjaldnast.
Oftast eru þeir fjarstæða ein.
Málaleitun.
Jeg undirritaður leyfi mjer hjer
með að fara þess á leit við höf-
unda og bóksala, að þeir sendi
mjer bækur þær, er þeir gefa út,
þareð jeg hefi lofað að skrifa árl.
um íslensk rit í „Norsk árbok“,
sem prófessor Torleif Hannás í
Björgvin gefur út.*
Guðmundur Gíslason Hagalín,
Yoss.
* Vona jeg, að útgefendúr fái
það eintak borgað, sem þeir senda
mjer, því að margir Norðmenn
lesa íslensku og hafa áhuga á að
kynnast íslenskum bókmentum.
DOWS I
PORTVIN I
er vín hinna vandlátu.
HggggaEEÆ in "
Sm æ lki.
Ekki í fyrsta sinn. — Gerið þjer
svo vel! Hjerna er hrinugrinn yð-
ar aftur.
— Hvers vegna? Hefir liann
ekki vakið nægilega aðdáun hjá
vinstúlkum yðar?
— Sussu jú. Flestar þeirra könn.
uðust aftur við liann.
Nýtt heimilislíf. Frúin (við
mann sinn, iseni situr við heyrnar-
tólið og er að hlusta á þráðlausan
samsöng) :
— Samræður er list, sem bráð-
um er alveg úr sögunni.
Maðurinn: 7— Það ér hreinasti’
óþarfi að verá að japla á því á
hverju kvöldi.
Rafael Sabatini: VÍKINGURINN.
Ög biðu frekari fyrirskipana, því nú var búið að binda
þessa tvo í sterka fjötra.
— Farið þið með fangana út, og látið Drake sjá
úm þá. Svo leit hann til ungu stúlkunnar, en sagði um
leið: Jeg verð hjerna enn um stund — til þess að rann-
«aka húsið. Hjer dyljast ef til vill pppreistarmenn.
Takið þið svo þennan unga náunga með ykkur. Hann
benti á lækninn. Síðan haldið þið á stað.
Það var eins og læknirinn vaknaði af svefni. Hann
$á það strax, að þýðingarlaust var að mæla á móti
þessum ofstopamönnum.
— Það kemur mjer vel, sagði hann, því jeg er
einmitt á leiðinni til Bridgewater. Ef þið hefðuð ekki
tafið mig hjer, þá væri jeg á leiðinni heim. ,
— Ákvörðunarstaður yðar er nú fangelsið í Bridge-
water, sagði undirforinginn. *
— Verið þjer ekki að gera að gamni yðar.
— Það er til handa yður allra sæmilegasti gálgi,
ef þjer kjósið það heldur. Og í hann farið þjer auð-
vitað fyr eða seinna.
Nú rjeðust nokkrir hermenn á lækninn.
Hann hristi þá af sjer eins og mýs, því hann var
bæði sterkur og mjú'kur. En þá komu aðeins fleiri, og
'enginn má við margnum. Hann laut því í lægra haldi,
\ ar bundinn með hendur á bak aftur.
— Farið þið með hann út, sagði undirforinginn
stuttaralega. En sumum gaf hann þá skipun að rann-
saka húsið frá mæni og niður á kjallaragólf.
Hermennirnir þustu nú í ýmsar áttir. Sumir fóru
með lækninn út í garðinn, en þar biðu þeir Pitt og
Baynes. Hver þessara þriggja fanga var síðan bundinn
við annað ístað eins hermannsins, og þegar því var
lokið, lagði herdeildin á stað til Bridgewater. Bak við
hana kvað við hark og háreysti, glamur í brotnum
rúðum, mölvuðum trjávið, hlátur og hróp. En alt
í einu yfirgnæfði angistarvein ungrar stúlku allan
hávaðann.
Baynes staðnæmdist skyndilega og sneri sjer í
áttina að heimili sínu. Andlit hans var náfölt. En hest-
urinn hjelt áfram, og Baynes misti fótanna og dróst
nokkra metra eftir jörðinni áður en hermanninum hug-
kvæmdist að stöðva hestinn. En þá sló hermaðurinn,
þungt högg með korða sínum á bak Baynes og blótaði
um leið harðneskjulega.
Lækninum fanst, meðan hann stikaði þarna áfram
undir eplatrjánum, að maðurinn væri svívirðilegasta
veran á jörðinni. Hann hafði að vísu lengi haft grun
um þetta.
3. KAFLI.
Yfirdómarinn.
Loks 19. september var Blood lækni stefnt fyrir
rjettinn; hann var ákærður fyrir drottinssvik. Tveggja
mánaða liarðneskjuleg fangelsisvist hafði vakið í hjarta
hans hefndarhug til Jakobs konungs og fulltrúa hans.
Þó fann hann ástæðu til að þakka fyrir tvö atriði.
Fyrst og fremst það, að mál lians var tekið fyrir í
rjetti, og hitt, að dómur fjell í máli hans einmitt 19.
september en ekki einum degi fyr.
Fyrstu dagana eftir orustuna við Sedgemoor höfðu
böðlarnir átt annríkt með reipi, axir og tjörupotta.
Kirke og Feversham lánaðist að fá líflátna á annað
hundrað manna.
Blood læknir hafði verið fjötraður saman við Pitt
í klefa einum í fangelsinu, og þar lá þeim við köfnun
í brennandi sólarhitanum. Við og við bárust frjettir
í klefann til þeirra, þar á meðal sú, að búið væri að
hengja Monmouth. Þetta var sumum föngunum hin
mesta harmafregn, því þeir höfðu lagt líf sitt í hættu
fyrir þennan æfintýramann. Ýmsar sögur spunnust
upp um hann, þar á meðal sú, að hann væri alls ekki
drepinn, heldur hefði annar látið drepa sig í hans stað
af ást til hans og undirgefni.
Læknirinn hlustaði eins og aðrir á þessa Ikviksögu.