Morgunblaðið - 20.04.1927, Blaðsíða 4
4
MORGUNBLAÐIÐ
Ruglýsingadagbök
s*
s.
ViSsktftiu
Fasteigcastofan, Yonarstræti 11 P
annast kaup og sölu fasteigna
Reykjavík og óti um land. Áhersla
lögð á hagfeld viðskifti beggja að-
ilja. Símar 327 og 1327. Jónas H.
Jónsson.
Rósastönglar fallegir, ódýrir, selclir
i Skólavörðustíg 14. Jóna Sigurjónsr
-dóttir.
Verslið við Yikar! — pað verður
notadrýgst!
Útsprungin blóm fást á Amtmanns"
stíg 5. Sími 141 og á Vesturgötu 19
(send heim ef óskað er). Sími 19.
Tækifærisgjöf, sem þiggjandann
gleður er Konfektkassi frá Tóbaks-
húsinu, Austurstræti 17.
Nýmóðins regnhlífar ódýrastar í
Karlmannahattabóðinni.
fslensk egg á 0.15 stykkið í Herðu-
breið.
Rósastönglar nýjar tegundir, sem
aldrei hafa komið áður, komu upp í
•dag. Rababarahnóðar. Tilbónir krans-
ar og kransaefni, stærsta órval í bæn-
um. Amtmannsstíg 5.
Sokkar, sokkar, sokkar frá prjóna-
stofifpni „Malin“ eru íslenskir, end-
ingarbestir, hlýastir.
Röskur og vanur trjesmiður óskast
til Stykkishólms. parf að geta farið
á morgun, fimtudag. Uppl. gefur Felex
fi-uðmundsson, Kirkjustræti 6. Sími
639.
^""""TUkynnhigar!^™™^
Er fluttur í Suðurgötu 16. Sími 85.
Sigurður Birkis.
0-
Leiga.
•0
.0
1 eða 2 samliggjandi herbergi í
.steinhósi við Laufásveg eru til leigu
14. maí fyrir einhleypa karlmenn. —
Uppl. gefur Garðar Gíslason.
slíkar misfellur ættu sjer stað í
gæslunni, sem þær er H. Y. bar á
skipherrann á „Oðni“, mundi slíkt
hafa þær afleiðingar, að aðrar þjóðir
mundu ekki framar tróa okkur fjTÍr
þessu ábyrgðarmikla starfi. — pær
mundu senda hingað löggæsluskip eða
herskip, til þess að líta eftir því, að
við ekki brytum á þeim lög.
En þrátt fyrir marg ítrekaðar
áskoranir til H. V. á Alþingi, tók
hann það ráð að þegja. Skipherrann
á „Óðni‘ ‘ beindi til hans sömu
áskorun utan þings; en það fór á
sama veg. H. V. kaus að þegja 'i skjóii
þinghelginnar.
pegar svo var komið, að H. V.
neitaði að gefa upplýsingar, krafðist
skipherrann á „Óðni“ þess, að skips-
höfn hans yrði yfirheyrð. petta var
gert, og var H. V. gefinn kostur á
að vera við prófin. Við prófin revnd"
ist það samhljóða vitnisburður allra.
■skipsmanna, yfirmanna og háseta, að
ekki væri minsti fótur fyrir ákærn
H. V. pað beinlínis sannast, að
áburðurinn var rugl eitt.
n.
Hafi það verið vegna málefnisins
eins, að H. V. kom fram með þenna
áburð á skipherrann á „Oðni“, þá
skyldi maður ætla, að hann hefði
tekið því með fögnuði, þegar það
sannaðist að áburður hans var rang-
ur. pví ekkert gat skaðað okkar þjóð
eins og það, ef áburður H. V. hefði
reynst rjettur.
Kn hvað gerir H. V.?
Hann lætur flokksblað sitt „Al"
þýðublaðið“, vefa einn samánhang-
andi ósanninda" og blekkingavef
utan um inálið frá því fyrsta til
hins síðasta.
Hjer verður, að þessu sinni, ekki
mikið farið ót i þetta ritbull „Al-
þýðublaðsins.“ pví er skift í fjóra
kafla. í fyrsta kaflanum fárast blaðið
mjög yfir því, að H. V. hafi viljað
„tala hátt“ í þessu máli, en fyrir
það hafi hann fengið ofaU í gjöf frá
Mbl. Heyr á endemi! H. V. flytur
innan þinghelginnar á Alþingi raka'
lausar dylgjur og áburð á skipherr-
ann á „Óðni‘ ‘, en þegar á hann er
skorað að tala hreint út, smeygir
hann sjer undir þinghelgina — og
þegir. Nei, hvorki Mbl. nje nokkur
annar <tvfir varnað H. V. að „tala
hátt“. pvert á móti hefir margoft
verið á hann skorað að „tala hátt“.
En hann hefir kosið að þegja. — Og
enn gefst H. V. kostur á að „tala
hátt“, og getur hann fengið til þess
róm í- Mbl. ef hann skyldi óttast
að skriffinnar Alþbl. verði sturlaðir
af hávaðanum, þegar hann loks tek"
ur til máls.
Annax og þriðji kaflinn í ritbulli
Alþbl. eiga að fjalla um rjettarhaldið
í „Óðni“. í fyrstu kemur fram
gremja blaðsins ót af því, að það skuli
hafa verið skipherrann á „Oðni“, sem
bað um rannsókn, en ekki ríkisstjórn-
in. Er blaðið þá auðsjáanlega bóið uð
gleyma ítrekaðri ákorun stjórnarinnar
til Hjeðins á Alþingi, um það, að
gefa upplýsingar, svo að unt væri
að láta fram fara opinbera rannsókn?
pá er mikil þvæla um færslu dag"
bókar „Óðins“, og þar gefið í skyn,
að hón sje mjög illa og ónákvæmlega
færð, jafnvel fölsuð. Er þetta ný
aðdróttun til yfirmanna varðskipsins.
En þar sem hón er fram komin utan
þings, ætti að vera hægt að gefa
skriffinnum blaðsins kost á að „tala
hátt“, og sanna áburð sinn.
Yfir tekur ósvífni blaðsins, þar
sem það (í þriðja kafla) talar urn
prófin yfir hásetunum á „Óðni“. —
Gefur blaðið í skvn, að hásetarnir
geti' ekkert vitað um það, sem þeir
undir eiðstilboð eru að bera fyrir
rjetti! Og hversvegna er ekkert mark
■ takandi á framburði hásetanna ? Jó,
það er vegna þess, að þeirra athug"
I anir eru gerðar „með skilningarvitur,-
'um“ einum!!
Hvaða „vit“ skyldu þeir nota,
Hallbjörn, Guðbrandur og Guðmundur
ór Grindavíkinni, þegar þeir skynja
éinhvern atburð? pað eru ekki sk'ln-
ingarvitin! Ekki er að furða þó margt
afkáralegt sjáist í Alþýðublaðinu, þeg
ar svona er ástatt. En hvað segja
hásetarnir á „Óðni“ um þessar að"
dróttanir Alþýðublaðsins í þeirra
garð?
Næsta broslegt er að lesa skrit
Alþbl. um skilningarvit hásetanna á
„Óðni‘ ‘, og bera þau saman við nið-
urlag þessa sama kafla, þar sem bent
er á, að nó þurfi að yfirheyra sjó"
menn á togurunum. Skyldi vera öðru
vísi varið með skilningarvit háset-
anna á togurunum heldur en háset"
anna á „Óðni?“
III;
Pað er eins og Alþbl. haf'i fundið
til þess, hve aumleg öll skrifin um
þetta mál voru, og til þes.s of'urlítið
að breiða yfir vesaldóminn, heí'ir það
tekið það ráð að liayta við nýjum
kafla, um óskylt efni. Hef'ir blaðið
með því* viljað reyna að beina :,t-
hygli lesendanna frá kjarna málsins.
pessi viðbótar kafli er um laiid"
helgisbrot íslenskra togara almenc, og
er þar óspart vitnað í ræður íhalds-
manna á þingi um þetta mál. Varia
getur það verið af heimsku þess ;.“,n
skrifar, að þessum kafla um alveg
óskylt efni er bætt við; að hann
finni engan mun á því, að tala um
landhelgisbrot íslenskra togara alment
og hinu, að bera þær sakir á þann
er gæta á landhelginnar, að hann
misbeiti starfi sínu herfilega. Hvornig,
sem þessu er varið með skrifarunii,
ér víst að lesendur blaðsins eru ekki
svo heimskir, að þeir ekki finni mun
á þessu tvennu.
Annars vnr gott að Alþýðublaðið
bætti þessum kafla við og að það
prentaði ummæli íhaldsmanna, um
nauðsyn þess að efla landhelgisgæsl"
una. petta sýnir, að alt, sem blaðið
hefir Terið að halda fram áður í
þessu máli, er ósatt. Lesendur Alþbl.
sjá nó, að það eru fyrst og fremst
Ihaldsmenn, sem best og drengilegast
hafa barist í þessu máli, það eru þeir
sem hafa stigið stærstu sporin til
aukningar og eflingar landhelgisgæsl-
unni.
Ekki er gott að skilja hvað Alþbl.
á við, með ummælunum um loftskeyta
stöðina í þessu sambandi. Er blaðið
að reyna að gefa í skyn, að loft"
skeytastöðin beri ábyrgð á þeim skeyt
tim, sem í gegnum hana eru .send?
pað væri í samræmi við alt annað
ór þeirri átt.
Alþbl. heldur í fávisku sinni, að
það hafí fundið einhvern hvalreka,
er það fann uinmæli Jóns porl. nóv.
forsrh. á Alþingi 1924, í sambandi
við frv. er lá fyrir þinginu þá, og
fór fram á að þyngja mjög refsingu
innlendra skipstjóra er sekir yrðu um
landhelgisbrot. Átti sjerstök hegning
að ná til þessara manna, sem ekki
náði til ótlendinga. í þessu sainbandi
benti J. porl. á þann mun á broti
innlendra og erlendra manna, að brot
þess innlenda er í rauninni aðeins
fólgið í því, að hann notar óleyfileg
veiðarfæri til veiða í landhelgi. En
aftur á móti er brot þess erlendra
fólgið í hvortveggja: óleyfilegri not-
kun veiðarfæra og ólöglegur veiði"
staður. Tnnlendi maðurinn hefir rjett
til veiða í landhelgi, aðeins má liann
ekki nota til þess botnvörpu, en sá
ótlendi hefir engan rjett til veiða í
okkar landhelgi. Á þessu er mikiil
munur, þótt Alþbl. sjái hann ekki.
Hjeðinn Valdimarsson getur reitt
sig á það, að Reykvíkingar eru óá-
nægðir út af allri hans framkomu í
þessu máli. Eins og nó er ástatt eru
ekki til nemá tvær leiðir fyrir hann
að velja. Onnur er só að gefa full"
nægjandi upplýsingar um það, hvaðan
hann þykist hafa heyrt slóðursöguna
um „Oðinn“, svo að hægt verði með
rjettarprófum að grafast fyrir upptök
slóðursins. Hin leiðin er só, að-H. V.
taki aftur ummæli sín opinberlega,
og játi hreinskilnislega, að hann
hafi hjer hlaupið á sig all stórkost-
lega. Hvort Reykvíkingar, sem hann
hefir reynt að klína áburðinilm á, fvrir
gefa honu n frumhlaupið, er komið
undir vorkunsemi þeirra óg góð-
mensku.
Tóbaksvörusr alskonar
er heppilegt ad kaupa ■
Heiidv. Harðars Gíslasonar.
TfSld
Ágæt Topptjöld til sölu. Verðið mjög lágt
6. Johuson & Kaaber.
Kaf f ið
verður bragðbetra og ódýr-
ara, ef þjer notið hinn fra?ga
„Kaffibæti Ludvig David?/‘
með kaffikvörninni.
Enginn kaffibætir er jafn að
gæðum, eða gerir kaffið ljúf-
fengara. Varist því stælingar
og biðjið ætíð um „Kaffibæti
Ludvig Davids“ með kaffi-
kvörninni.
e
s
0
i
Steypustyrktarjárn
er komið
J. Þorláksssn 8t Norðmann
Símar 103 — 1903.
Hœrkomnar sumargiafir
Konfektka&sar, fjölbreyttast úrval, og Ciga
rettur i skrautöskjum.
99
Sumargjöfin
a
helduv fund síðastn vetrardag kl. 8 síðdegis í söngsal barnaskólans..
Fundarefni:
1. Arngr. Kristjánsson: Erindi um sumarstörf barna.
2. Umræður um sumarfagnað fjelagsins.
3. Önnur mál.
Áríðandi að fjelagar mæti!
Fjelagar mega koma með gesti með sjer á fundinn.
Stjórnin.
Frá landssímanum.
Að gefnu tilefni tilkvnnist hjer með, að loftskeytastöðin hjér svarar
engum fyrirspurnum um skipakomur,. og þ. h., og er því tilgangslnust að-
hringja hana upp í þeim erindagerðum framvegis.
Reykjavík 19. apríl 1927.
GÍSLI J. ÓLAFSON
settur.
Hifum fyrirliggjandi
hjólbörur úr jórni hentugar fyrir múrara.
J. Þorláksson & Norðmann.