Morgunblaðið - 30.09.1927, Blaðsíða 2

MORGUNBLA0IÖ
Rlroaa & Qlseini ((M
Höfum fyrirliggjandi:
Rio-
Sömu góðu tegund og áður.
Efnarannsókn hefir sannað að hann stendur«í engu að
baki þeim kaffibæti, sem bestur hefir þótt á landi hjer. —
Atvik hafa sýnt að vandlátustu kaffineytendur þekkja ekki
tegundirnar í sundur á öðru en umbúðunum.
Lýsisftmiiiir.
seljum við eif. á allar hafnir, sem skip Bergenskafjelags-
ins koma á. —Útgerðarmenn! Talið við okkur í tíma, með
Jiví gerið þjer hagkvæmust kaup.
Egger*f ICrisfiánssQii & Co.
Símar 1317 og 1400.
Vel fær stúlka eða piltur, sem gæti tekið að sjer gjald-
kerastörf, óskast á bæjarfógetaskrifstofu á Norðurlandi.
Umsóknir merktar „Skrifstofustörf“, sendist A. S. í.
« Munið hin skýru orð Vestur-Islendingsins Ásnnmdar
» Jóhannssonar, á síðasta aðalfundi Eimskipafjelagsins. 1
„Sú króna, sem fer út úr landinu, er kvpdd í síð- |
Sasta sinn.“ |
Kveðjið þjer ekki yðar krónu í síðasta sinn, þar
sein þess þarf ekki með. |
Vátryggið alt, á sjó og landi, hjá Sjóvátrygg'ing-
i arfjelagi íslands. * 1
Orgel og píanó ð bOðStðlUfll.
Hljóðfasrahúsið.
NB. Notuð hljóðfæii tekin í skifturn fyrir ný.
í VersluiiinnB „Parfis"
fást nokkrir sjerlega góöir skinnkragar
méð 33% afslætti.
Karlmannaföt
með 30% afelietti í útsöludeildinni hjá
Marteini Efnarssyni S Co.
Brat? — HverBlg?
,,Sveitamaður“, sem lætur sjer
ant um, að tekið sje eftir því, sem
jeg skrifa um búnaðarmál, hefir
i gert mjer þann greiða, að nota
! Morgnnbl. i ga-r, til þess að vekja
J athygli lesenda jiess á greinum,
sem jeg hefi skrifað í Tímann,
! seinnipartinn í smnar. Vænti jeg
| að jietta verði til þess að fleiri
| lesi greinarnar en ella, og sveita-
maðurinn hefir þá unnið þarft
verk, því að jeg held, að mar-gir
. hafi gott af að lesa þær, og finst
■ mjer' liann hefði heldur . átt að
I þakka Tímanum fyrir að flytja
! þær, en að vorkenna honum, hvað
J jeg hafi orðið þar rúmfrekur í
sumar, enda mun jeg ekki hafa
, setið í rvími fyrir honum. Það
i sýnir bara livað sveitamaðurinn
er sólginn í meira en hann lætur
í Ijósi, að jeg ætti að skrifa um
! flestar greinar búskaparins fuli-
; komna lcenslubók. Það eru ekki
I
, bráðónýtar greinar, sem vekja
! slíkan þorsta hjá sveitamönnum,'
því að vissulega er sú fræðsla
, þarfleg. En það er ekki svo þægi-®
legt að koma henni fyrir í stutt-
um blaðagreinum, og lieldur ekki
mjög venjulegt. j
j Sveitamaðurinn segir, að grein-
• ar mínar fjallli um það, hvað hjeK
! þarf* að gera landbvmaðinum tilj
i eflingar, en það sje ekki sagt j
í hvernig* á. að gera það, og umi
, þessar þarfir þykir honum óþarft
! að tal'a lengur en gert iiefir verið,
| því að búnaðarfrömuðir okkar hafi
I uú, fleiri tugi ára, bæði í ræðnm
j og ritum brýnt fyrir bændum
j hvað* þeir þurfa* að gera. Þess
: vegna sje það spor aft.ur í tímann,
j að halda „þvílíku hjali“ á.fram,
og það er svo sem auðfundið, að
sveitamanni finst ]>að síst samboð-
I ið mjer að sitja á Jieirri lágu skör.
Ilingað tikliafa búnaðarfrömuð-
i
! ir okkar sagt hvað, en nú eiga
! ]>eir að segja hvernig. Þessi tvö
orð eiga að sýna það, að nú sjeum
I við komnir yfir jiröskuld þeirra
j miklu tímamóta, sem okkar mestu
húnaðarfrömuðir hafa svo oft tal-
að um undanfarna áratugi, að við
stæðum á. Og sveitamaður sýnir
mjer það traust, að ætlast til þess,
að jeg stigi fyrstur yfin þröskúld-
inn, inn í nýja tímann. En því
miður er nú ekki þetta „hvernig“
a.lveg í sínum fulla jómfrúblóma,
því að bæði jeg og aðrir hafaj þó
nokkuð talað um það og skrifað,
hvemig flest það mætti verða, sem
sveitamaður spyr um í sakleysi
sínu og fáfræði, sem e. t. v. er
hippgerð hvorttveggja.
En jeg er ekki þeirrar skoðun-
a r,, að það sje orðið úrelt að tala
um hvað þarf að gera fyrir land-
búnaðinn, meðan sú skoðun er þó
nokkuð almenn, að hann lifi nú
á ölmusum frá öðrmn atvinnuveg-
um, og ofast er um tilverurjett
hans. Annars verð jeg að leið-
rjetta þá missögn sveitam., að
greinar mínar fjalli eingöngu um
hvað þarf að gera, því að aðalefni
þeirra og tilgangur er að sýna
fram á hverjir náttúrlegir mögu-
leikar og aðrir eru hjer fvrir
framþróun landbúnaðarins, og jeg
.þykist liafa. gert þetta með töln-
verðum rökum, en fyrir þeiro vill
ölmusuhugsunarhátturinn loka, öll
* Sveitamaður auðkennir þessi
orð.
um vitum. Hann lætur vel yfir
imnmtómum oi;ðmn mn þýðingu
landbúnaðarins, en rökin er hon-
um ver við, því að þegar sýnt hef-
ir verið fram á jiað, að lijer sjeu
miklir möguleikar fyrir landbún-
aðinn, þá skilja menn til fulls,
hvað þarf að gera' og byggja kriif-
ur sínar fyrir hönd landbúnaðar-
ins á jieim skilningi, og ]iá er
von að ölmusuhugsunarhættinun
þrengist um andrúmið.
Þá mimiist sveitamaður á jiað,
að jeg hafi veitt forstöðu Gróðr-
arstöðinni í Reykjavík, síðan 1920,
og ætti jeg því að „standa manna
hest að vígi, til þess nð svara þess-
um mörgu spumingum,“ þ. e.
hvernig á að hlrða búfjáráburð-
inn, ræsa fram jörðina, auka töðu-
fenginn, fóðra kýrnar o. s. frv.
•Teg tek ekki hart á því, þótt
sveitamenn álíti, að mörgúm spurn
Ingum rnegi svara eftir 6 ára til-
raunastarf, en mjer þætti líklegt,
að „sveitamaður“ sje svo fróður
mu tilraunastarfsemi, að hann viti,
að fyrir hana eru 6 ár stuttur
tími. Og jeg býst við, að hann sje
svo kunnugur að hann viti. að
hvorki er áburðarframleiðsla eða
áburðargeymsla ’ í Gróðrarstöðinni
og engar kýr á fóðri, og ennfrem-
ur, að landið var framræst og ftill-
ræktað, þegar jeg tók viðf því.
Hit.t veit hver maður, að jiað
er lagður jxi nokkur þekkingar-
og fræðslugrundvöllur fyrir. ís-
lenskan landbúnað. Sú stárfsemi
heldur áfram, og jeg hefi átt. dá-
Íít.inn þátt í þessti starfi, þótt
„sveitamanni“ sje ókunnugt um
það.
21. sept. '27.
M. St.

er opnuö aftur.
Gengiö inn frá
Lokastíg.
Sími 2051.
i
er slátraö fje úr
Deilu þessari er lokið lijer í biað-
inu. Fer hjer sem oftar, a.ð báðir
hafa nokkuð til síns máls, „sveitn-
ma.ður“, sá er skrifaði hina fyrri
grein og M. St.
En grein „sveitamanns“ var
ekki leyft rúm hjer í blaðinu til
þess að ráðast að M. St.’ sjerstak-
lega; heldur frekar til liins, að
vekja máls á þessu umræðuefni al-
ment. Því Mbl. lítur svo á, að þó
hvatningargreinar, til bænda sjeu
góðar, er fjalla um það, livað þurfi
að gera, hefir of mikið borið á því,
að ýmsir menn, sem urn búnaðar-
mál rita, ekki frekar M. St. en
aðrir, hafa árum saman látið stað-
ar nema við það, að rifja upp hvað
væri nauðsynlegt, án þess að knýja
á hina Iilið málsins, hvernig á að
koma, umbotunum í framkvæmd.
Þetta getur orðið þreytandi til
lengdar ,en uppörfunin ennþá
rneiri fyrir almenning, þegar um-
bótaaðferðum er lýst.
Það er á biiin bóginn rjett lijá
M. St., að varlega verður að fara
í því efni, að benda á árangur til
ratina, sem vísindalegar sannanir,
meðan tilraunir hafa ekki far-
ið fram nema stut.t árabil. En brg-
ar þess er gætt, live umbótaþörf-
in hjer er mikil, er hætt við, að
við megum illa við þvi, að bíðu
eft.ir vísindalegunt staðreyndum
sem lijer eru fengnar, að við verð-
um a,ð nota okkur sem best bend-
ingar glöggra manna, hvort heldur
sem ]iær eiga rót sína að rekja til
hinnar ungu tilraunastarfsemi hjer,
ellegar þær eru sprottnar af
reynslu bænda sjálfra.
og a morgun
úr
Landsvelt.
Sláturfjelag
Sgjðariands.
Hiálpræðistierina.
heldur foreldrasamkomu í sam-
komusalnum, Kirkjustr. 2, föstu-
daginn 30. sept. kl. 8 síðd.
Adjutant Jóhannesson taiar.
Allir foreldrar velkomnir.
Nýkomið:
Gummíreimar, samsettar og ósam-
settar, ennfremur reimalásar.
Ludvig Stopp, Simi 333
'>',/////'"•//?* Nýkomnar góðar
W'/ffl/í ® ullarvörur
\'///'v'
,}VW/á fvrir konur, karla
S/' ' ogbörn.
Peysur fallegar
Sofckar
Treflar
Vetlingar
Nærfatnaður.
Ennfremur Prjónagam og
Stoppugam.